Παίξαμε πρώτοι το νέο Assassin’s Creed Odyssey

H Ubisoft μπορεί να νιώθει περήφανη και δικαιωμένη για τα περισσότερα video games που έχει κυκλοφορήσει με την επωνυμία της. Τα τελευταία χρόνια όμως – και πιο συγκεκριμένα την τελευταία τετραετία – δείχνει ευθέως τη συμπάθεια και την αδυναμία της στο Assassin’s Creed. Και δεν φοβάται να το παραδεχθεί. Ίσα-ίσα που το αναγνωρίζει σε κάθε επίσημη συνέντευξη τύπου.

Η ομάδα των μηχανικών της, των προγραμματιστών και των σεναριογράφων έχει ρίξει όλο το βάρος της στη σταδιακή βελτίωση του Assassin’s. Οι ρυθμοί κυκλοφορίας του έχουν σχεδόν διπλασιαστεί, δείγμα της ανυπομονησίας της Ubisoft να εξελίξει το αγαπημένο της παιχνίδι. Θέλει να το τελειοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο, όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Στα πλαίσια αυτού του στόχου, κάθε καινούρια έκδοση του video game από το 2015 και μετά, είναι θεματική. Τα κεντρικά πρόσωπα και οι γεμάτες δράση υποθέσεις διαδραματίζονται σε μία πολύ συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Το ταξίδι στο χρόνο ξεκινά με μία βόλτα στην εποχή της Ιταλικής Αναγέννησης, συνεχίζεται με την εξερεύνηση της Γαλλικής Επανάστασης και κορυφώνεται με μία συναρπαστική περιπέτεια την περίοδο της Κινέζικης αυτοκρατορίας.

Το καινούριο Assassin’s Creed προορίζεται για να αφήσει εποχή. Βρεθήκαμε στην πρώτη επίσημη παρουσίασή του στην Ελλάδα, στο ξενοδοχείο Wyndham Grand, και στην πρώτη επίσημη παρουσίασή του στον κόσμο (η ίδια είναι) και μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Το πιο ‘ελληνικό’ video game των τελευταίων ετών (θα καταλάβετε σε λίγο γιατί) έχει όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει. Από τις 5 Οκτωβρίου μπαίνει σε τροχιά τίτλου και αναπόφευκτα οι δικαιολογίες τελειώνουν.

The main story

Τόσα χρόνια οι συντελεστές του Assassin’s Creed είχαν βάλει στο ψυγείο το σενάριο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Η φετινή έκδοση αποφάσισε (επιτέλους) να μας κάνει το χατίρι και να ποντάρει σε μία γνώριμη συνταγή, εκείνη της Αρχαίας Ελλάδας. Η ιστορία ξεδιπλώνεται πλάι στην έκρηξη του Πελοποννησιακού πολέμου και στο απόγειο της διαμάχης μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης. Mολονότι η χώρα έχει πληγεί από έναν σπαραξικάρδιο εμφύλιο πόλεμο, δεν λείπουν οι σκηνές απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης. Σε ταΐζουν με το ελάχιστο κουράγιο για την απαιτητική συνέχεια.

Η πρωτοτυπία στο role playing:

Κάθε παιχνίδι RPG που θέλει να αυτοαποκαλείται ως τέτοιο, φροντίζει ο βασικός του ήρωας να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από τους ανταγωνιστές του. Ένα πακέτο τριπλής απειλής (δύναμη, τόλμη, ευφυΐα) αποτελεί τη συνήθη στρατηγική των περισσότερων δημιουργών. Για μία σειρά ετών, το Assassin’s λάνσαρε αυτή τη στρατηγική χωρίς να παρεκκλίνει. Κατά κάποιο τρόπο, έπαιζε σε safe mode.

H νέα edition, ανάμεσα στις πολλές εκπλήξεις που επιφυλάσσει, αποκαλύπτει και μία αλλαγή-τομή στο role playing του παιχνιδιού. Για πρώτη φορά στην ιστορία του (πολύ βαρύγδουπο ακούστηκε αυτό), καλείσαι εσύ να διαλέξεις τον ήρωα με τον οποίο θα ήθελες να παίξεις. Οι διαθέσιμες επιλογές δεν αυξήθηκαν συνταρακτικά, αλλά αυξήθηκαν. Δίπλα στο ανδρικό role model, τον Αλέξιο, δεσπόζει πλέον και το αντίστοιχο γυναικείο, το role model της Κασσάνδρας. Εγώ πάντως προτίμησα τον Αλέξιο και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Για να είμαι ειλικρινής δεν σηκώθηκα, με σήκωσαν από την καρέκλα μου.

Οι διάλογοι

Θα κάνω ένα spoiler – αν δεν κάνω τώρα πότε θα κάνω (;) – που όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται κιόλας. Οι διάλογοι ενός game τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητοι γιατί έχουν σχεδιαστεί για να περάσουν απαρατήρητοι. Η φρέσκια έκδοση του Assassin’s ανατρέπει τα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα περί βαρετών και ανούσιων διαλόγων. Επιμένει στην ανάδειξή τους. Για αυτό άλλωστε, τους έδωσε και πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις-διλήμματα που σου απευθύνονται στο ξεκίνημα, στη διάρκεια και στο τέλος κάθε απαιτητικής αποστολής είναι κομβικές. Προσοχή! Καμία απάντηση δεν είναι σωστή ή λάθος, παρόλο που η αλήθεια είναι ότι κάποιες εξ’ αυτών θα σε βγάλουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου από τη δύσκολη θέση.

Το έντονο ελληνικό στοιχείο

Δεν το γράφω για να ευλογήσω τα γένια μας (ούτως ή άλλως είμαι ξυρισμένος). Όσο το παιχνίδι εξελίσσεται και το ένα level φεύγει μετά το άλλο, κάνουν την εμφάνισή τους σπουδαίες μορφές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Προσωπικότητες όπως εκείνες του Σωκράτη και του Ιπποκράτη που έχουν κοινές τη λήγουσα και την προπαραλήγουσα του ονόματός τους, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας χάρη στη λεπτομερέστατη δουλειά των ανθρώπων της Ubisoft.

To ελληνικό στοιχείο βέβαια έχει και συνέχεια. Αν και για ευνόητους λόγους οι συζητήσεις γίνονται στα αγγλικά, δεξιά και αριστερά ακούγονται διάσπαρτα αρχαία ελληνικά. Από την κεντρική αγορά, τα λιμάνια, τα υπαίθρια μαγαζιά φτάνουν στα αυτιά σου αρχαίες ελληνικές ιαχές και σοφά αποφθέγματα, τα οποία είσαι σίγουρος ότι έχεις ακούσει ξανά αλλά δεν θυμάσαι πού, πώς και γιατί.

Τα γραφικά

Περιμένοντας έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων, έπιασα την ελληνική κοινότητα του Assassin’s να αναπτύσσει βασικές ενστάσεις για το φως (τους φάνηκε υπερβολικό στο trailer) και για τα χρώματα (τα σχολίασαν ως ανοιχτά και εύθυμα). Μετά από τα 30 λεπτά της παρουσίασης και τις 2 ώρες μπροστά από μία πελώρια οθόνη, οι όποιες αμφιβολίες τους είχαν καμφθεί. Είχαν βιαστεί να αξιολογήσουν τα γραφικά του, τα οποία πήραν το αίμα τους πίσω.

Με μία πρόταση – είναι απίστευτα. Ψάχνεις, ψάχνεις να βρεις ένα χτυπητό ψεγάδι να τους προσάψεις, μία φανερή αδυναμία για να τους ‘δικάσεις’ και γυρνάς στο σπίτι σου με πονοκέφαλο. Δεν βρίσκεις τίποτα ικανό να ρίξει το επίπεδο του Assassin’s. Οι εικονικές του αναπαραστάσεις είναι για βραβείο σε περίπτωση που έχει θεσπιστεί κάτι που να μοιάζει με βραβείο για αυτή την κάπως ιδιαίτερη περίσταση.

Για παράδειγμα, η αποτύπωση της Ακρόπολης ενισχύει τη σχεδόν απίθανη εικασία ότι κάποιος την έκλεισε σε μία αλεξίσφαιρη γυάλινη σφαίρα και την μετέφερε μέσα στους αιώνες για να διευκολύνει τη δουλειά της Ubisoft (η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις). Η απεικόνιση της Κεφαλονιάς και των πυκνοκατοικημένων χωριών της είναι εξίσου ένα δωρεάν σεμινάριο για το πως πραγματικά ζούσαν οι άνθρωποι στην αρχαία Ελλάδα, για τους chill ρυθμούς της και το καθημερινό ρεπερτόριο εργασιών.

Τα κτήρια, οι καλύβες, τα ναυπηγεία ακόμη και οι πάγκοι της λαϊκής αγοράς έχουν σχεδιαστεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Το τμήμα γραφικών της φαίνεται να ξεπέρασε μια και καλή τις μέτριες δουλειές των προηγούμενων χρόνων.

To εύκολο gameplay

Για έναν αρχάριο στα video games όπως εγώ, τα RPG παιχνίδια αποτελούσαν πάντοτε μία απαγορευμένη ζώνη. Οι συνδυασμοί και οι ultra κινήσεις τους δεν μαθαίνονται απ’ έξω, πόσο μάλλον εάν παίζεις περιστασιακά. Με τις γνωστές και μη εξαιρετέες δυσκολίες στο gameplay, απείχα συνειδητά περιμένοντας ιπποτικά το παιχνίδι που θα με βάλει ξανά στον ίσιο δρόμο.

Το gameplay του ολοκαίνουριου Assassin’s Creed ήταν η τελευταία μου ελπίδα. Είτε θα ερχόμουν πιο κοντά στα RPG παιχνίδια και θα τα έπαιρνα με καλύτερο μάτι είτε η υποτυπώδης σχέση μου μαζί τους θα άρχιζε και θα τελείωνε σε αυτή την παρουσίαση. Αφού πήρα θέση μάχης μπροστά από την κονσόλα του Playstation 4, έκανα αυτομάτως ένα κολοσσιαίο βήμα προόδου. Κανένα τηλεχειριστήριο και κανένα combo δεν μπορούσε να με σταματήσει.

Με την καθοδήγηση των τεχνικών της Ubisoft, στους οποίους εξηγούσα και ξαναεξηγούσα ότι με έστειλαν κατά σπόντα στο υπέροχο event τους, ξόρκισα τον εφιάλτη του gameplay. Το νέο φιλόδοξο project της Ubisoft διαθέτει ένα από τα πιο εύκολα, αν όχι το πιο εύκολο, gameplay στη σύντομη ιστορία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Έτσι, οι κλασικές επιλογές, όπως το να αμυνθείς και να επιτεθείς δεν απαιτούν κάποια ιδιαίτερα skills. Στην καθόλου απίθανη περίπτωση που τα βρεις σκούρα, συμβουλέψου το κάτω μέρος της αριστερής οθόνης σου και μονομιάς οι σκόπελοι θα υποχωρήσουν.

Στις 5 Οκτωβρίου, δηλαδή σε λίγες μέρες, η full έκδοση του νέου Assassin’s Creed κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Πολλοί θα θελήσουν να το αποκτήσουν, εκ των πραγμάτων όμως λίγοι θα τα καταφέρουν. Πώς θα σου φαινόταν να είσαι εσύ ένας από αυτούς;

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Μια ώρα με το νέο ‘Assassin’s Creed’