Πάλι λαμπόγυαλο τα έκανες

Στο ‘Ο Όλυμπος έπεσε’, που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα, ο Λευκός Οίκος γίνεται για άλλη μια φορά θρύψαλα και αποκαΐδια. Μια χαρά αφορμή για να θυμηθούμε όλα εκείνα τα κτίρια, μνημεία και πόλεις που έπεσαν ‘θύματα’ της μανίας του Χόλιγουντ.

 

‘Μαριονέτες’ εν έξαλλω

Η σκηνή που η μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας πέφτει θύμα της προσπάθειας της Team America: World Police να προστατέψει τον πλανήτη είναι με διαφορά η καλύτερη μιας ταινίας που επίσης περνάει ένα ‘χεράκι’ τον πολύπαθο Πύργο του Άιφελ, την Αψίδα του θριάμβου και το κανάλι του Παναμά.

H ίδια Σφίγγα που μας αφήνει χρόνους (μαζί με τις πυραμίδες) και στο φουρτουνιασμένο Category 7. Η ίδια που την αρχίζουν στις μπάτσες οι Decepticons στο Transformers-Revenge of the fallen.

 

‘Αγεφύρωτες’ διαφορές

Στα 80 χρόνια ζωής της, η Golden Gate Bridge έχει πέσει θύμα καταστροφής μίνιμουμ 10 φορές. Από τις αχτίδες του The Core, τις σεισμικές δονήσεις του 10.5 και του 2012, τα πλοκάμια του υπερφυσικού ‘χταποδιού’ από το It Came from Beneath the Sea ή την μάχη μεταξύ των πρωταγωνιστών του Mega-Shark vs. Giant Octopus.

 

Όμως το πρώτο βραβείο κερδίζει ο Magneto στο X-Men: The Last Stand που απλά αποφασίζει να την ‘στρίψει’ λίγο ώστε να μπορέσει να πάει οδικώς με την παρέα του στο Αλκατράζ.

 

Δράκοι στο καμπαναριό

Προφανώς και υπάρχουν πολύ πιο εντυπωσιακές σκηνές καταστροφής. Αλλά υπάρχει κάτι εξαιρετικά υποβλητικό (και πρωτότυπο) στο να βλέπεις οι δράκοι να έχουν μετατρέψει το Big Ben σε φωλιά στο Reign of Fire.

 

Ακόμη και αν έχει τα ‘χάλια’ του επίσης στα The Avengers (σ.σ. αυτό με τους Ralph Fiennes και Uma Thurman) και The Day After Tomorrow. Ενώ ειδική μνεία οφείλει να γίνει και στην καταστροφή ενός άλλου μνημείου της πόλης, των ανακτόρων του Westminster, στο V for Vendetta.

 

Κτίριο από τον τόπο σου και ας είναι θεόκοντο

Το να είσαι το ψηλότερο κτίριο στο Λος Άντζελες, όπως συμβαίνει με το US Bank Tower, δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό επίτευγμα. Πάντως σου εξασφαλίζει την αμφίβολη τιμή του να είσαι το πρώτο που τρέχει να ισοπεδώσει κάθε αγεωγράφητος σκηνοθέτης της συνομοταξίας Michael Bay που ‘βαριέται’ να σκεφτεί κάτι πιο πρωτότυπο.

 

Ξεχωρίζουμε την σκηνή καταστροφής του από το Independence Day. Αν και, μεταξύ μας, δεν θα το πάρει κανείς είδηση αν την αντικαταστήσετε με τις αντίστοιχες στα The Day After Tomorrow, 10.5 Apocalypse και Dragon Wars: D-War.

Παίζοντας bowling με την ιστορία

Οι μοχθηροί Αρειανοί του Marks Attacks! ξέρουν πως να κάνουν την παρουσία τους αισθητή. Και τις θανατηφόρες αχτίδες τους ένιωσαν στο ‘πετσί’ τους η λεωφόρος με τα καζίνο στο Las Vegas, ο πύργος του Άιφελ, το φαλλικό Washington Monument, το Big Ben και οι φάτσες των Αμερικάνων προέδρων στο Mt. Rushmore.

Όμως εκεί που ο διεστραμμένος εγκέφαλος του Tim Burton έδωσε ρέστα είναι όταν τους έβαλε να βγαίνουν φωτογραφία με φόντο το κατεστραμμένοι Taj Mahal. Και, κυρίως, όταν τους είδαμε να παίζουν bowling με τις κεφαλές των αγαλμάτων στο νησί του Πάσχα.

 

Χειρότερος από τον Michael Bay

Είναι βαριά προσβολή να το πεις αυτόν για οποιονδήποτε σκηνοθέτη. Ή άνθρωπο γενικότερα. Εκτός από τον Ronald Emmerich.

 

Βλέπεις ο Γερμανός σκηνοθέτης των Independence Day, Godzilla, The Day after tomorrow και 2012 είναι υπεύθυνος για τις μαζικότερες και πιο ανεγκέφαλες κτιριο-κτονίες που έχουν ποτέ αποτυπωθεί στην μεγάλη οθόνη.

 

Ξεκινώντας από το World Trade Center, πέντε χρόνια πριν τον Οσάμα, στο ID4 (σ.σ. εδώ που είχαμε επίσης ‘θυματα’ τα Empire State Building, United States Capitol, U.S. Bank Tower, White House και την γέφυρα στο λιμάνι του Sydney).

Και συνεχίζοντας με το πολικό ψύχος που έκανε γρανίτα την Νέα Υόρκη και τους τυφώνες που διέλυσαν το Λος Άντζελες στο The Day After Tomorrow.

Επίσης καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι στα δικά του χέρια (Οκ, τα δικά του και του Godzilla) υπέφερε τα πάνδεινα η Νέα Υόρκη. Καθώς και η ‘εθνική μας αξιοπρέπεια’ αφού ο πυρηνικός επιστήμονας που υποδυόταν ο Matthew Broderick ονομαζόταν Νίκος Τατόπουλος.

Εννοείται ότι το μεγάλο ‘αριστούργημά’ του είναι το 2012 (σ.σ. που καταραμένοι να είναι οι Ίνκας που του έδωσαν την ιδέα). Εκεί που καταφέρνει ταυτόχρονα να τσαντίσει όλες τις θρησκείες του κόσμου. Εκτός τους μουσουλμάνους.

 

Πως; Πνίγοντας ένα βουδιστικό μοναστήρι στα Ιμαλάια, καταστρέφοντας το Taj Mahal στην Ινδία και το άγαλμα του Χριστού στο Rio de Janeiro και ισοπεδώνοντας την Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό.

 

Αλλά αποφεύγοντας να συμπεριλάβει -όπως αρχικά σχεδίαζε- το Kaaba, τον μαύρο γρανιτένιο κύβο στην μέση του ιερού τεμένους στην Μέκκα.

Ωστόσο οφείλουμε να τον ευχαριστήσουμε για το ότι, αν και γενικά ανιστόρητος, φρόντισε στα διεθνή πόστερ και dvd cover του Day After Tomorrow να αποτίσει φόρο τιμής στα εθνικά σύμβολα που είχαν μείνει όρθια. Όπως π.χ. την πύλη του Βραδενμβούργου στο Βερολίνο ή τον πύργο του Άιφελ.

Ένα μεσαίο δάχτυλο που υψώνεται στον ουρανό

Η καταστροφή του Washington Monument στο Earth vs. The Flying Saucers, καθώς επίσης και στα Mars Attacks! και 2012, μοιάζει απόλυτα δικαιολογημένη. Γιατί όντως υπάρχει κάτι στο σχήμα του που σε κάνει να θέλεις να το κόψεις από την ρίζα. Επίσης είναι απείρως προτιμότερο από το να δούμε τον Λευκό Οίκο ή το  Άγαλμα της Ελευθερίας να γίνεται σμπαράλια για άλλη μια φορά. Λίγη πρωτοτυπία δεν βλάπτει.

Γιατί, ειδικά όσον αφορά το Άγαλμα της Ελευθερίας, θα έπρεπε να υπάρξει επίσημη κρατική απαγόρευση να ασχοληθεί μαζί του οποιοδήποτε άλλος, μετά την θρυλική καταληκτική σκηνή στο Planet of the Apes. Όταν δηλαδή ο Charlton Heston το βρίσκει θαμμένο στην άμμο. 

Με την εξαίρεση της σκηνής στο Ghostbusters 2 που ζωντανεύει για να σώσει την πόλη της.

 

Ναι, το ξέρουμε ότι το παραπάνω βιντεάκι είναι από την -εμπνευσμένη από την σκηνή διαφήμιση. Αλλά ωστόσο έχει την πλάκα του.

Ο ξάδελφος του Donkey Kong

Πως θα μπορούσε να λείπει ο σκαρφαλωμένος στο Empire State Building King Kong. Ακόμη και αν, από τεχνικής άποψης, ήταν τα βλήματα των αεροπλάνων που έκαναν την ζημιά και όχι εκείνος. Και εννοείται ότι μιλάμε για το ορίτζιναλ και όχι το remake του Peter Jackson. Γιατί ορισμένες φορές το vintage είναι ανίκητο.

 

Το τέλος γράφεται παραδοσιακά με Godzilla. Μόνο που, για να μιλήσουμε για αυτόν, χρειαζόμαστε ένα ολοκαίνουργιο post και άπλετο χώρο για comments.

 

Υ.Γ. Όχι, δεν ξεχάσαμε το Armageddon (εκεί που, για κάποιο μυστήριο λόγο, ο Bay ξόδεψε το μισό budget στην καταστροφή του Grand Central Terminal), το παλιρροιακό κύμα στο Deep Impact, το Core, το War of the Worlds και τις λοιπές μπλομπαστεριές. Απλά, από ένα σημείο και μετά, τα μνημεία δεν είναι αρκετά. Και η μια έκρηξη/τέρας/φυσική κατάστροφή θυμίζει την άλλη.