92 χρόνια μετά, το ‘Parasite’ έγραψε ιστορία στα Όσκαρ

H COSMOTE TV σάς μετέφερε ζωντανά όλο τον παλμό της οσκαρικής βραδιάς.

Αυτό που πολλοί περιμέναμε πως θα συνέβαινε πέρυσι δια χειρός ενός χολιγουντιανά καταξιωμένου σκηνοθέτη και ήδη βραβευμένου με Όσκαρ, του Alfonso Cuaron με το ‘Roma’, συνέβη φέτος. Ακόμα πιο εμφατικά, ακόμα πιο σαρωτικά, ακόμα πιο σοκαριστικά.

Το ‘Parasite’ από τη Νότια Κορέα έγινε η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία στην ιστορία των Όσκαρ που κερδίζει το μεγάλο βραβείο, Καλύτερης Ταινίας.

Μπορούσες να το νιώσεις καθώς κυλούσε η βραδιά. Ανάμεσα στα περιέργως πάρα πολλά τραγούδια και στις νίκες ταινιών που μοίραζαν πολύ τις νίκες σε σχεδόν όλες τις μεγάλες υποψήφιες παραγωγές (πλην του ‘Irishman’, αλλά αυτή είναι μια αμαρτία για μια άλλη ώρα), κάπως μπορούσαμε να το διακρίνουμε, απλώς ακούγοντας:

Κάθε φορά που κέρδιζε κάτι το ‘Parasite’, η αίθουσα της τελετής σειόταν. Οι πάντες ζητωκραύγαζαν. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος. Ο Bong Joonh-ho ανέβαινε στην σκηνή, έδινε έναν φανταστικό λόγο, και το κοινό τον αποθέωνε ακόμα περισσότερο.

Η ταινία που τις τελευταίες βδομάδες είχε τοποθετηθεί στην όλη αφήγηση ως το μεγάλο αντίπαλο δέος, δηλαδή το ‘1917’ κέρδισε κάποια τεχνικά, και πάλι όχι το μέγιστο όσων μπορούσε, αλλά σε κανένα σημείο δεν ένιωθες πως κάτι ερχόταν. Η βραδιά προχωρούσε. Το Σενάριο ήρθε νωρίς. Το Διεθνές Φιλμ ήρθε αρκετά αργότερα, ήταν φυσικά απολύτως βέβαιο, αλλά και πάλι, τον διέκρινες- τον μεταδοτικό ενθουσιασμό.

Όταν ο Bong Joon-ho (που το περασμένο καλοκαίρι αποκάλεσε, θρυλικά, τα Όσκαρ “τοπικό διαγωνισμό”) κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, είχαμε μια από εκείνες τις σπάνιες στιγμές κινηματογραφικής σύγκλισης που απλά δεν συμβαίνουν στα Όσκαρ. Όπως γράφτηκε στο twitter, θα ήταν σα να είχε κερδίσει ο David Lynch για το ‘Blue Velvet’: ένα Όσκαρ ταυτόχρονα ως επιβράβευση για το δημιουργικό απόγειο ενός σκηνοθέτη, αλλά και ταυτόχρονα ένα Όσκαρ ως αναγνώριση του “DAMN, τι έχει καταφέρει ο τύπος ως τώρα!”.

Το θέατρο κόντεψε να πέσει καθώς ο Bong παραλάμβανε το τρίτο του Όσκαρ, δίνοντας παράλληλα την ωραιότερη από τις ομιλίες του, ευχαριστώντας τον Martin Scorsese και τον Quentin Tarantino υπό ιαχές επικίνδυνα σαρωτικές πλέον. Σε αυτό το σημείο, κάπως αρχίζαμε να το αποδεχόμασταν: το ‘Parasite’ θα τα κέρδιζε όλα, θα έφτανε ως το τέλος, ως εκεί που ποτέ ως σήμερα δεν είχε φτάσει απολύτως καμία μη αγγλόφωνη ταινία.

Έχει ενδιαφέρον το πώς η αναγνώριση της ταινίας υπήρξε τόσο προσωποκεντρική, κερδίζοντας 4 Όσκαρ για τον δημιουργό της (4!!! Σε μία βραδιά!) και τίποτα απολύτως για οποιαδήποτε άλλη πτυχή της δημιουργίας, κανένα τεχνικό βραβείο, καμία ερμηνευτική υποψηφιότητα, τίποτα. Αλλά τα φράγματα είναι για να σπάνε ένα-ένα. Ακόμα και σαν ένα λίγο ως πολύ εξωγήινο κομμάτι, το ότι το ‘Parasite’ έκανε τη βιομηχανία του Χόλιγουντ να του υποκλιθεί, είναι λόγος ενθουσιασμού.

Αν οι θεατές των Όσκαρ το δουν αυτό ως αφορμή για να ανακαλύψουν την υπόλοιπη φιλμογραφία του Bong ή το σινεμά της χώρας του ή, γενικότερα, το σινεμά άλλων χωρών μέσα από αυτό τον θρίαμβο, αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι για το σινεμά.

Το ‘Parasite’ γίνεται ταυτόχρονα η πρώτη ταινία που κερδίζει Χρυσό Φοίνικα και Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας μετα από 65, όταν το ‘Marty’ πέτυχε το ίδιο σπάνιο δίδυμο επιτυχιών. Γράφαμε από τις Κάννες, μετά την πρεμιέρα του, πόσο κάπως εμφανές ήταν πως τελικά θα κέρδιζε τον Φοίνικα, από τη στιγμή που παίχτηκε. Υπήρχε παντού ένας αέρας, ένα κλίμα σιγουριάς, σαν άνθρωποι να κοιτάζονται και σιωπηλά, με κατανόηση, να γνέφουν καταφατικά μεταξύ τους. Σαν όλοι να ξέραμε πως, “ναι, αυτό ήταν”.

Το ‘Parasite’ ήταν, τελικά, κάτι το αναντίρρητο. Από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε στις Κάννες, μέχρι αυτή τη στιγμή, απόψε, όταν έγραψε οσκαρική ιστορία. Λίγα χρόνια πριν κλείσουν έναν αιώνα ζωής, τα Όσκαρ κατάφεραν επιτέλους με τη σειρά τους να γυρίσουν σελίδα. Το ‘Parasite’ ήταν τόσο ισχυρό και ασταμάτητο, που κατάφερε να οδηγήσει θεσμό ενός αιώνα στο μέλλον: στην παραδοχή πως, ανεξαρτήτως γλώσσας, το σινεμά είναι ένα.

Δείτε ξανά απόψε το βράδυ την 92η τελετή των Όσκαρ, μονταρισμένη και υποτιτλισμένη στο COSMOTE CINEMA ΟSCARS HD, από τις 19.30 με το pre show και στις 21.00 όλα όσα έγιναν στην απονομή των βραβείων.

***

Λίγο πριν τα φετινά Όσκαρ, απονέμουμε τα δικά μας βραβεία. Τι έχουμε να πούμε για τον Joaquin Phoenix; Τι συνδέει τη Jennifer Lopez και τον Adam Sandler; Γιατί δεν απονέμουμε ξενόγλωσση κατηγορία; Και γιατί μιλάμε πάλι για το ‘Shallow’ και τον Bradley Cooper;