Πίσω στο φοιτητικό αμφιθέατρο

Νομίζω το μεγαλύτερο πλήγμα στον εγωισμό ενός άνδρα είναι όταν καταλαβαίνει ότι η εποχή του τον ξεπερνά. Ότι είναι πια πολύ μεγάλος για κάτι το οποίο θέλει να κάνει. Από το να πέσει από μια γέφυρα γιατί έτσι απλά του ‘ρθε μέχρι να ξανασπουδάσει ή να μείνει σε ένα club μέχρι τα ξημερώματα και να παρτάρει χωρίς να πρέπει την άλλη μέρα να την περάσει στο κρεβάτι.

Κι αν είναι ένα πράγμα που λέει κάθε τριαντάρης της φάσης μας, είναι ότι θα ήθελε να ξαναγίνει για λίγο φοιτητής. Κι αντί για αυτό μένει να νοσταλγεί τα φοιτητικά χρόνια σαν 50άρης που αρνείται να δει το μεγαλείο του κάθε Μέσι και σου μιλά για τον Γκούλιτ και τον Φαν Μπάστεν.

Εντάξει, γέροι δεν είμαστε. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ από τότε που περάσαμε εμείς την πόρτα μιας σχολής μέχρι σήμερα. Αλλά είναι μερικά στοιχεία στην καθημερινότητα των φοιτητών που άλλαξαν μια για πάντα προς το καλύτερο. Και κάνουν όλους εμάς που αποφοιτήσαμε πριν το 2010 να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν τα φοιτητικά μας χρόνια με όλα αυτά τα θαυμαστά.

Πάμε όμως να τα δούμε ένα – ένα.

Από το χαρτάκι στο chat

Πίσω στο μαγικό 2001 που μπήκα στη σχολή, τότε που το Facebook ήταν ακόμα στο μυαλό του Zuckerberg, η μόνη λύση για επικοινωνία με τους φίλους σου ήταν το SMS εν ώρα μαθήματος ή γενικά σε οποιαδήποτε κατάσταση δεν είχες την άνεση να μιλήσεις ή να πάρεις τηλέφωνο. Προσπάθησε να θυμηθείς αν είσαι της γενιάς μου ή προσπάθησε να σκεφτείς αν είσαι μικρότερος, πώς ήταν να έχεις έναν – μόνο έναν – τρόπο επικοινωνίας τη στιγμή που τώρα αν θες να πεις κάτι σύντομο σε κάποιον φίλο σου μπορείς:

α) να του στείλεις SMS

β) να του στείλεις στο What’s App

γ) να του στείλεις μήνυμα στο Messenger

δ) να του στείλεις DM στο Twitter

ε) να του στείλεις στο Viber

Ας μην συνεχίσω για να μην μπλέξουμε με πολλά applications. Η ουσία είναι ότι από τη στιγμή που είσαι online και έχεις διαθέσιμα MB, μπορείς με περίσσια άνεση να επικοινωνήσεις με όσο κόσμο θέλεις. Και μη μου πεις ότι χρειάζεσαι άπειρα MB για να το κάνεις αυτό. Ας πούμε, τα CU Students Xclusive πακέτα για το κινητό σου, προσφέρουν σε φοιτητές πάνω από 1GB το μήνα μόνο με 10€. Κι αν αυτό σου φαίνεται απλά οκ, αρκεί να σου πω ότι τω καιρώ εκείνω, το να έχουμε internet στο κινητό ήταν μια αστειότητα και έπρεπε να χρυσοπληρώνουμε τα SMS. Κανείς δεν έδινε τότε τσάμπα SMS, κανείς δεν χάριζε πακέτα για να μιλάς όσο θες.

Θυμάμαι να τα μετράμε τα SMS. Και όταν τελείωνε η κάρτα να μην έχουμε την εναλλακτική του να μιλήσουμε online όπως τώρα. Έπρεπε απλά να χαλάσεις κι άλλα λεφτά. Έπρεπε απλά να είσαι συνέχεια στο περίπτερο. Εντάξει, το χαρτάκι στον μεσότιτλο είναι υπερβολή. Τα χαρτάκια μεταξύ μας τα είχαμε ξεπεράσει προ πολλού.

Από το έδρανο στην πράξη

Θυμάμαι εκείνη τη μία φορά που ήρθε ένας ‘επαγγελματίας’ να διδάξει στη σχολή μας. Ένας άνθρωπος της δουλειάς. Η μόνη μας πραγματική σύνδεση με τον έξω κόσμο. Με όσα γίνονται πραγματικά στην αγορά εργασίας και όχι όσα βλέπαμε στα βιβλία και μαθαίναμε στις παρουσιάσεις. Τώρα, με χαρά βλέπω τους ανθρώπους της δουλειάς να είναι κοντά στις σχολές. Να δίνουν το παράδειγμα στα παιδιά. Εμείς εδώ στο Oneman, πέρυσι οργανώσαμε μία ημέρα αφιερωμένη σε ένα τμήμα του Παντείου Πανεπιστημίου. Φέραμε τα παιδιά εδώ να δουν όσα κάνουμε, να πάρουν έστω μια μικρή γεύση της δουλειάς. Και σε όλα τα site τριγύρω μου βλέπω παιδιά που κάνουν πρακτική, παιδιά που διψάνε να μάθουν τη δουλειά από εκείνους που πραγματικά την ασκούν και όχι απλά εκείνους που την διδάσκουν.

Οι έρημες βιβλιοθήκες

Η βιβλιοθήκη ήταν πάντα ένα μέρος για δύο κατηγορίες φοιτητών. Για εκείνους που πραγματικά θέλουν ένα ήσυχο μέρος να διαβάσουν και για εκείνους που πήγαιναν στη βιβλιοθήκη για το στιλ, για να λένε ότι πήγαν, για να δουν τι καλύτερο γίνεται εκεί πέρα. Η βιβλιοθήκη όμως πάνω απ’ όλα ήταν ένας τόπος βιβλιογραφίας, ένας τόπος για να βρεις τις πηγές, σου να βρεις τα κατάλληλα βιβλία για την εργασία σου, να βρεις τα μοναδικά γραπτά ικανά να σε βοηθήσουν.

Δώσε μου μερικά δευτερόλεπτα να γελάσω.

Αν είναι ένα κομμάτι το οποίο έχει ξεδιάντροπα βελτιωθεί η φοιτητική ζωή αυτό είναι η δυνατότητα να βρεις online όλα εκείνα τα εργαλεία, τις πληροφορίες και τις δυνατότητες για να ολοκληρώσεις μια εργασία, να τελειοποιήσεις μια μελέτη. Και είναι πραγματικά σπανιότατες οι φορές που θα χρειαστείς να πας να πάρεις στα χέρια σου ένα βιβλίο και να το ξεφυλλίσεις για να βρεις την πληροφορία που ζητάς.

Όχι, δεν χάθηκε η μαγεία του βιβλίου. Ποτέ δεν θα χαθεί. Και πάντα εκείνος που αναζητά στα βιβλία βρίσκει κρυμμένους θησαυρούς που δεν θα βρει εύκολα online. Αλλά το 99% της δουλειάς γίνεται από τον υπολογιστή στο σπίτι. Τον ομφάλιο λώρο της φοιτητικής ζωής. Ο οποίος το μόνο που θέλει είναι μια γρήγορη σύνδεση για να σερφάρεις και να κατεβάζεις όσο θέλεις. Οι CU Students Xclusive προσφορές για φοιτητές, σου δίνουν αυτή την ευελιξία για ατελείωτο σερφάρισμα στο σπίτι.

Με το κινητό στο χέρι

Στις λιγοστές αλλά σημαντικές για εμένα επισκέψεις μου σε αμφιθέατρα τα δύο τελευταία χρόνια, είδα κάτι που βλέπω γύρω μου όλο και περισσότερο. Όπως σε ένα τραπέζι εστιατορίου, όπως μέσα στα λεωφορεία, όπως στο γήπεδο, όπως σε κάθε bar, ο κόσμος είναι στο κινητό του. Εντάξει, δεν σου λέω ότι οι φοιτητές κοιτάζουν μόνο το κινητό τους αλλά αν κάποτε κορόιδευαν εμάς ότι είμαστε συνέχεια στο κινητό μας, τώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει. Και δεν είμαι από εκείνους που το επικρίνουν γιατί είμαι από εκείνους που θα δεις χωμένους στο κινητό τους. Και είμαι σίγουρος ότι με την κοινωνική ζωή που είχα στο πανεπιστήμιο και τις εφαρμογές του σήμερα, δεν θα ξεκολλούσα κι εγώ από το κινητό μου.

Ο Θεός είναι πλέον τα MB. Και όσα περισσότερα έχεις, τόσο πιο άνετος νιώθεις για να σερφάρεις σε μέρη που δεν υπάρχει wi-fi. Κι είναι πολλές φορές που βλέπω πακέτα που διαφημίζουν και θα ‘θελα να χα κι εγώ ένα πάσο φοιτητικό για να τα εκμεταλλευτώ. Υπάρχουν 3 CU Students Xclusive πακέτα από το Vodafone CU αποκλειστικά για φοιτητές για να γράφουν και να σερφάρουν όσο θέλουν.

Το σερφάρισμα ως προέκταση της καθημερινότητας

Στις αρχές των 00s, οι ώρες που περνούσαμε στον υπολογιστή μας ήταν δεδομένα πάρα πολλές. Περισσότερο για gaming, παρά για σερφάρισμα ή chat στα θρυλικά κανάλια επικοινωνίας της εποχής. Αλλά κάθε ώρα στον υπολογιστή, κάθε surf session, κάθε κίνηση που περιλάμβανε internet ήταν μία οντότητα. Ήταν “μπαίνω στο internet”. Και μπορεί σε πολλούς αυτό να μην ηχεί λογικό αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε σήμερα το internet και τη λειτουργία του διαφέρει πάρα πολύ από τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίζαμε τότε.

Οι ευκολίες που έχουμε πλέον στην επικοινωνία μας, είτε από το κινητό είτε από την άνεση του σπιτιού μας, δίνουν στην online επικοινωνία την ταυτότητα που ονειρεύτηκαν οι πατέρες του online για εκείνη. Το να αποτελεί μέρος του συνόλου της επικοινωνίας μας και όχι ένα ξεχωριστό κομμάτι αυτής. Και αν εμείς έχουμε μπει σε μια ρουτίνα που επιβάλει η επικοινωνία για χάρη της δουλειάς μας να υπερισχύει της προσωπικής επικοινωνίας, αν είναι να ζηλέψουμε κάτι από τους φοιτητές του σήμερα είναι αυτή η ανεμπόδιστη επικοινωνία που απολαμβάνουν. Χωρίς καν να διανοούνται τι σήμαινε πριν δεκαπέντε χρόνια να σου δίνει κάποιος απλόχερα πρόσβαση και ταχύτητα online.