Πώς ο Sheldon του Big Bang Theory έγινε ο πιο σιχαμένος κακός του Netflix

Και γιατί δηλαδή να πρέπει ο συγκεκριμένος να έχει καλύτερη τύχη από τον Matt Le Blanc; Θα μπορούσε απλώς να συνεχίσει να τσιμπάει τα royalties από το BBT μέχρι τα βαθιά γεράματα και να εύχεται να του κάτσει κάποια καλή sitcom για να μπορέσει να συνεχίσει να είναι επίκαιρος.

Βάσιμες και λογικότατες σκέψεις, που θα φύγουν από τον μυαλό σου ήδη από την πρώτη φορά που θα τον δεις να εμφανίζεται στην καλο-λουστραρισμένη σειρά του Ryan Murphy σχετικά με το παλιό καλό Χόλιγουντ των ’50ς που μπλέκει υπαρκτά πρόσωπα με μυθοπλασία (εξού και είναι εφικτό για μια αφροαμερικανίδα ηθοποιό να είναι πρωταγωνίστρια ή για τον Rock Hudson να εμφανίζεται σε πρεμιέρα κρατώντας χεράκι με το αγόρι του).

“Τέτοιου είδους ρόλοι δεν εμφανίζονται συχνά στην ζωή κάποιου. Ρόλοι δηλαδή που να είναι ταυτόχρονα σύνθετοι, φαντεζί, εκτός comfort zone σου αλλά που να αισθάνεσαι ότι δεν είναι αδύνατο να τους παίξεις”.

Ατάκες όπως η παραπάνω ξεχωρίζουν στην συνέντευξη που έδωσε στο GQ, μιλώντας εκτός των άλλων για τον ρόλο του στη σειρά του Netflix. Εκεί που ως μεγαλο-παράγοντας ατζέντης (ο διαβόητος starmaker Henry Wilson) σου φέρνει στο νου ένα ψηλόλιγνο κακιασμένο κρυφο-gay φίδι που προσπαθεί να μετατρέψει κάθε όμορφο χωριατόπουλο που βρεθεί στο δρόμο του σε σταρ επιπέδου Rock Hudson (τους αλλάζει το όνομα, τους φτιάχνει τα δόντια, τους ζητάει να σπάσουν τις φωνητικές χορδές, τους λέει τι να τρώνε, τι γυμναστική να κάνουν και ότι άλλο χρειάζεται). Αφού πρώτα, πριν υπογράψει ο άλλος το συμβόλαιο μαζί του, δεχθεί να του κάνει “πεοθηλασμό μέχρι να αλληθωρίσουν τα μάτια του” αφού αυτό είναι το ‘κόλλημά’ του.

Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη ατάκα, που εκστομίζεται ήδη από την πρώτη φορά που τον βλέπουμε στην οθόνη, σε κάνει να καταλαβαίνεις πως δεν είμαστε πια στο σύμπαν του Sheldon. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο, έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας (ειδικότερα αν λάβεις υπόψιν ότι η εποχή μας δεν είναι ιδιαίτερα φιλική σε λευκούς άντρες που καταχράζονται την εξουσία τους).

Γιατί στο καλο-λουστραρισμένο Χόλιγουντ του Ryan Murhpy, εκεί που ο μόνος τρόπος για να κατακτήσεις τα όνειρά σου είναι να θυσιάσεις το κορμί και την ψυχή σου, ο χαρακτήρας του Parsons στέκεται ταυτόχρονα πιο χαμηλά και πιο ψηλά από όλους.

Σε αυτόν, λόγω των διασυνδέσεών του με μαφία και παπαράτσι, στρέφονται τα στούντιο όταν έχουν κάποιο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Αυτός έχει τη δύναμη να καταστρέψει μια καριέρα μόνο και μόνο επειδή ο ηθοποιός τόλμησε να αργήσει δέκα λεπτά σε ένα ραντεβού. Και, ταυτόχρονα, αυτός έχει τόσο ανάγκη την ανθρώπινη επαφή ώστε φωνάζει τον πελάτη του στο σπίτι του για να του χορέψει με επτά πέπλα ως άλλη Σαλώμη πριν του ζητήσει να κοιμηθούν αγκαλίτσα στο κρεβάτι του.

“Ο Henry όχι μόνο αισθανόταν πιο άσχημος όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση του σε σχέση με τους πελάτες που αντιπροσώπευε, αλλά και επειδή αναγκαζόταν να κρύβει την ομοφυλοφιλία του. Κάθε φορά που έκανε κάτι κακό το έκανε προσπαθώντας να καλύψει κάποια βαθύτερη ανάγκη”.

Αν και, προσωπικά, η πιο μεγαλειώδης στιγμή του Parsons στο Hollywood είναι όταν ανοίγει την καρδιά του στο δημιούργημά του, τον ατάλαντο Rock Hudson, σχετικά με την εποχή που κάποιος τον είχε αγαπήσει και αυτόν, πριν του ζητήσει να πρωταγωνιστήσει σε ένα gangbang 4 ατόμων, όσο εκείνος κάθεται και τους βλέπει. Σε πείθει ότι είναι ειλικρινής. Και μετά σου αποδεικνύει ότι ένα φίδι παραμένει για πάντα φίδι.

Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα συμβεί στην καριέρα του από εδώ και πέρα. Το μόνο για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι ο πάλαι ποτέ σταρ του BBT δεν έχει πλέον το κίνδυνο να τον κάνουν typecast, στέλνοντάς του συνεχώς ρόλους nerd. Αυτό ακριβώς που φαντάζομαι ότι ήθελε και ο ίδιος, όταν τόλμησε να αναμετρηθεί με ένα τέτοιο ρόλο και να μας δείξει την -απολαυστικά- σκοτεινή πλευρά που κρύβει μέσα του.

“Δεν θα δεχόμουν να παίξω ένα ρόλο που να θύμιζε ότι έκανα στο BBT. Και αυτός ήταν ένας λόγος που δέχθηκα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο ρόλος με άλλαξε. Διεύρυνε την οπτική μου. Με έκανε να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Με έκανε να βλέπω μέχρι και τον ίδιο τον εαυτό μου διαφορετικά. Δεν μπορώ να σου προσδιορίσω πως, απλώς το διαισθάνομαι”.