Πώς τα κλειστά μπουζούκια ‘γέννησαν’ τα καλύτερα λαϊκά κομμάτια
- 28 ΝΟΕ 2020
Ο μέσος Έλληνας που μέχρι κι εκείνη τη στιγμή είχε μάθει διασκεδάζει, ακούγοντας ζωντανά τον αγαπημένο του λαϊκό καλλιτέχνη να ερμηνεύει το άσμα που τον έκανε να αγαπήσει, να χωρίσει, να καψουρευτεί, κλείστηκε σπίτι του και έβαλε ένα ποτήρι ουίσκι (ή και περισσότερα) να πιει, ακούγοντας μια playlist από το Youtube.
Σκηνικά πρωτόγνωρα, ειδικά σε μια χώρα, όπου αυτή η μορφή διασκέδασης υπήρξε τρόπος ζωής για δεκαετίας ολόκληρες. Σχεδόν χαραγμένη στο ελληνικό DNA. Βέβαια για να λέμε την αλήθεια, τα τελευταία χρόνια τα λαϊκά κομμάτια ίσως να είχαν χάσει κάπως το δρόμο τους. Τα τραγούδια που στους περισσότερους από εμάς έμεναν χαραγμένα στο μυαλό, ήταν αυτά που γράφτηκαν και ερμηνεύτηκαν μέχρι και την περασμένη δεκαετία.
Κάπως έτσι, βρήκαν χώρο και ξεπήδησαν και νέα μουσικά είδη όπως αυτό της trap, κερδίζοντας αμέσως (μεγάλο) κοινό. Σκαρφάλωσαν -και συνεχίζουν μάλιστα να το κάνουν- στις πρώτες θέσεις των τάσεων του Youtube, αποδεικνύοντας με τον πιο περίτρανο τρόπο, πως ήρθαν για να μείνουν. Ο κόσμος, όμως, φαίνεται πως δειλά δειλά στηρίζει και πάλι το παλιό καλό λαϊκό τραγούδι.
Κι όχι μόνο ο κόσμος, αλλά και οι ίδιοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, οι οποίοι αποφάσισαν βάλουν και πάλι το μπουζούκι στα κομμάτια τους και να μας χαρίσουν ζεϊμπέκικα, τα οποία μας δημιουργούν μνήμες μιας άλλης εποχής.
Το πρώτο σημάδι
Η αρχή έγινε λίγο πριν τον κορονοϊό, όταν το περασμένο φθινόπωρο η Νατάσα Θεοδωρίδου κυκλοφόρησε τον ‘Χαρτοπόλεμο’ με την εταιρεία της, τη Heaven Music, σε μουσική του Γιώργου Σαμπάνη και στίχους της Ελένης Γιαννατσούλια. Ένα κομμάτι που σε έκανε να θες να μετατρέψεις σε χαρτοπόλεμο ό,τι βρίσκεται μπροστά σου την ώρα του ρεφρέν του.
Το σύνθημα της αντεπίθεσης του ζεϊμπέκικου είχε δοθεί και δεν το γνωρίζαμε. Βασικά πολλά δεν γνωρίζαμε για όσα θα έρθουν εκείνη τη στιγμή, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ο κόσμος δεν πρόλαβε να χαρεί το τραγούδι της Θεοδωρίδου όσο ήθελε, γιατί η πανδημία ανέτρεψε τα όποια σχέδια διασκέδασης λίγους μήνες αργότερα.
Την σκυτάλη του ζεϊμπέκικου πήρε ο Κωσταντίνος Αργυρός τον περασμένο Μάιο με την ‘Αθήνα’ μου. Ένα κομμάτι που κυκλοφόρησε από την Panik Platinum σε μουσική και στίχους του Λευτέρη Κιντάτου.
Μπορεί το μπουζούκι ακούγεται λίγο στο κομμάτι του Αργυρού, ωστόσο αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη νίκη του λαϊκού απέναντι στην trap, κατακτώντας σχεδόν αστραπιαία την πρώτη θέση στις τάσεις του Youtube. Μέχρι τότε είχαμε πάρα πολύ καιρό να δούμε ένα λαϊκό άσμα να καταφέρνει κάτι τέτοιο, μιας και η trap κυριαρχούσε, χωρίς να έχει καν αντίπαλο.
Ένα ‘λαϊκό’ καλοκαίρι
Το καλοκαίρι που ζήσαμε φέτος ήταν διαφορετικό από όλες τις απόψεις. Οι περισσότεροι από εμάς τρέχαμε να προλάβουμε, προκειμένου να ζήσουμε έστω κάποιες ξέγνοιαστες, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας το ενδεχόμενο ενός δεύτερου lockdown το φθινόπωρο. Σε αυτή την περίοδο, λοιπόν, που βρισκόμασταν χαλαροί σε κάποια παραλία, κυκλοφόρησαν τρία πολύ καλά λαϊκά κομμάτια.
Το πρώτο ήταν του Γιώργου Μαζωνάκη. Αν και το ‘Ώρες Μικρές’ είχε ήδη συμπεριληφθεί νωρίτερα στον δίσκο ‘Αγάπη Σημαίνει’, το καλοκαίρι ο καλλιτέχνης της MINOS-EMI μας χάρισε ένα videο clip ωδή στο μπουζούκι. Κι εδώ δημιουργοί του κομματιού ήταν ο Γιώργος Σαμπάνης (μουσική) και η Ελένη Γιαννατσούλια (στίχους), ενώ το σενάριο και τη σκηνοθεσία του video clip ανέλαβε ο Νίκος Σούλης.
Κλασσικό, αρχοντικό και παλιάς κοπής άσμα, που η φωνή του Μαζωνάκη το απογείωσε.
Ο Νίκος Βέρτης δεν θα μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα χέρια στη μάχη του καλύτερου ζεϊμπέκικου του 2020. Μπήκε στην αρένα και μας έδωσε το ‘Πόσο με πλήγωσες’ από τη Heaven Music λίγες ημέρες αργότερα, με τον ίδιο να υπογράφει τη μουσική και τον Γιώργο Τσοπάνη τους στίχους. Τραγούδι του ακούγεται απαραιτήτως με ένα ποτήρι ουίσκι δίπλα. Σκέτο. Ίσως με δύο πάγους και τίποτε άλλο.
Με την ίδια δισκογραφική, σχεδόν ταυτόχρονα με τον Βέρτη κυκλοφόρησε και το ‘Και λίγο λίγο’ του Νικηφόρου σε στίχους της Σοφίας Παπαβασιλείου και μουσική του Χρήστου Σαντικάι. Το μπουζούκι στο κομμάτι είναι καθηλωτικό και σε κάνει να θες να το ακούς ξανά και ξανά.
Το φθινόπωρο του ζεϊμπέκικου
Και πάμε τώρα στο ‘καυτό’ φθινόπωρο. Σε μια εποχή που υπό κανονικές συνθήκες τα σχήματα θα έπαιρναν φωτιά και δεν θα μπορούσες να βρεις άδειο τραπέζι Σάββατο βράδυ στα μπουζούκια. Στα τέλη του Οκτώβρη, λοιπόν, η Δέσποινα Βανδή κυκλοφόρησε το νέο της τραγούδι με τίτλο ‘Ένα Τσιγάρο Διαδρομή’ από την Panik Records, σε σύνθεση Γιώργου Θεοφάνους και στίχους Νίκου Μωραΐτη.
Το κομμάτι έγινε αμέσως επιτυχία συγκεντρώνοντας πάνω από 2 εκ. views στο Youtube, ενώ το video clip που σκηνοθέτησε ο Κώστας Καρύδας, θύμισε σε πολλούς την αγαπημένη ελληνική σειρά ‘Δύο Ξένοι’, όπου η Δέσποινα είχε κάνει ένα αξέχαστο guest. Μέσα από το μπουζούκι και την ερμηνεία της μας γύρισε πίσω σε μια άλλη, ανέμελη εποχή και μας έκανε να θέλουμε να σπάσουμε το κουμπί του repeat.
Ο Γιώργος Θεοφάνους, όμως, κρύβεται πίσω από την επιτυχία και του Κώστα Καραφώτη ‘Τρεις τα Ξημερώματα’ που κυκλοφόρησε επίσης από την Panik, σε στίχους του Θάνου Παπανικολάου.
Ο Καραφώτης, ένας από τους πιο αδικημένους ερμηνευτές των τελευταίων ετών, κατάφερε να μας κάνει να ονειρευόμαστε τη βραδιά που θα μπορέσουμε να τον ακούσουμε ζωντανά σε κάποιο νυχτερινό κέντρο να τραγουδάει το συγκεκριμένο κομμάτι. Ακριβώς στις τρεις τα ξημερώματα.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο πιο πρόσφατο και ίσως το πιο δυνατό ζεϊμπέκικο του 2020. Ο Αντώνης Ρέμος πριν μερικές ημέρες κυκλοφόρησε με την εταιρεία του, την Panik Records, το τραγούδι ‘Όταν σε ρωτήσανε’ σε μουσική του Βασίλη Γαβριηλίδη και στίχους του Νίκου Μωραΐτη.
Το μπουζούκι έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και ο Αντώνης Ρέμος θυμίζει τον παλιό καλό εαυτό του που λατρέψαμε τα πρώτα χρόνια της επιτυχίας του. Μια αυθεντική λαϊκή χροιά, πάνω σε στίχους, με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς, να τραγουδήσεις, να λυγίζεις. Γιατί όχι και να τους χορέψεις.
Στην εποχή που τα μπουζούκια είναι κλειστά, ο Ρέμος ήρθε και μας έδωσε το κομμάτι, που μπορεί να ακούγεται σε αυτά για πολλά χρόνια. Και που σίγουρα θα απολαύσουμε live αργά ή γρήγορα μετά την τραγική αυτή φάση του κορονοϊού.
Μπορεί το 2020 να ήταν η πιο περίεργη και δύσκολη χρονιά που έχουμε ζήσει, όμως αν μπορούμε να πούμε πως έκανε κάτι καλό, αυτό είναι πως ανέστησε και πάλι το μπουζούκι και το λαϊκό τραγούδι, που είχαμε τόσο ανάγκη.
Μέχρι να τα ακούσουμε ζωντανά βέβαια, ας βάλουμε άλλο ένα ποτηράκι ουίσκι και το Youtube να παίζει. Θα περάσει τελικά πιο γρήγορα απ’ ότι φανταζόμασταν αυτή η καραντίνα.
