Ποτέ δεν ξεχνάς τα videogames που σε μεγάλωσαν

Αυτό το κείμενο αποτελεί φόρο τιμής και λατρείας σε παλιά, διαχρονικά, αλλά και σύγχρονα gadgets με τα οποία έχω ορίσει την πορεία μου στον πλανήτη Γη τα τελευταία 30-something χρόνια. Αν δεν αντέχεις τις συγκινήσεις, μπορείς να φύγεις. Αν είσαι ρομαντικός και θυμάσαι ακόμα με νοσταλγία το πρώτο σου PS1, μείνε μαζί μου.

Έχουμε πάρτι εδώ

Πριν ξεκινήσουμε την οποιαδήποτε κουβέντα περί gaming, έχω την τιμή να σου θυμίσω πως ένας θεσμός της τεχνολογίας, των gadgets του gaming, της ζωής μας από την αναλογική εποχή του χθες ως το ψηφιακό σήμερα, ο Γερμανός, κλείνει 40 χρόνια ύπαρξης. Προτού παρακολουθήσεις το παρακάτω σποτ, θυμήσου μόνο ποιος ήταν εκεί κάθε φορά που σου χάλαγε το χειριστήριο της κονσόλας σου, κάθε φορά που ήθελες μπαταρίες για το Discman σου (ή καινούργιο Discman γενικώς), κάθε φορά που χρειάστηκες έναν έμπιστο σύμβουλο για την αγορά PC, για το πρώτο σου κινητό τηλέφωνο, για την πρώτη σου ψηφιακή τηλεόραση που συνοδευόταν ΚΑΙ από DVD player. Να πέσει το video παρακαλώ.

Η εποχή που συστηθήκαμε ξανά με τις αναμνήσεις μας

Άνθρωποι είμαστε αγαπητέ αναγνώστη, έχουμε και αδυναμίες: Γι’ αυτό και στην πρόσφατη εποχή του αυτό-περιορισμού, αναζήτησα ξανά τα πρώτα μου games. Κάθε φορά που έπαιζα Batman Και Sonic σε περιβάλλον emulator, κάθε φορά που έπαιζα Crash Bandicoot στο PS4, τα βράδια της καραντίνας περνούσαν πιο γλυκά και οι μέρες στο ημερολόγιο σβήνονταν με άνεση. Tα πρώτα σου videogames μπορούν αμέσως να σε γυρίσουν πίσω, σε μια εποχή που όλα ήταν πιο απλά, που οι φιλίες ‘χτίζονταν’ περνώντας ένα δεύτερο χειριστήριο στην κονσόλα. Φρόντισα στην καραντίνα να τερματίσω πίστες που 20 χρόνια πριν με είχαν δυσκολέψει φρικτά. Για το γεγονός ότι έκανα γύρο του θριάμβου μέσα στο σπίτι, επειδή είχα τερματίσει το Crash Bandicoot, ελπίζω να με καταλαβαίνεις και να μου στέλνεις emoji ‘νοιάζομαι’, καθώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Το 1996 με το ίδιο παιχνίδι στο PS1, είχα αποτύχει παταγωδώς. Το 2020 είχε έρθει επιτέλους η λύτρωση.

 

Για τα πιο πρόσφατα videogames, τα πράγματα ήταν πολύ απλά: Άνοιγα το XBOX One και έπαιρνα ιδέες από τους Unboxholics, στο YouTube channel του Γερμανού. Τους είμαι ευγνώμων για τα βράδια που βυθίστηκα στον κόσμο του Doom Eternal και του NBA 2K20. Σήμερα βέβαια, που δεν υπάρχει καραντίνα, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο περίεργος είμαι για να δοκιμάσω εκείνα τα gadgets που κάνουν το σπίτι σου πιο έξυπνο, ή ακόμα και τον ορό αλήθειας (!) που εφάρμοσαν ο Παναγιώτης Χατζηδάκης και η Zoe Pre στον Διονύση Ατζαράκη. Λογικά θα γίνονται ενδιαφέροντες μαζώξεις με φίλους (μέχρι 5, παραπάνω είναι συνωστισμός) με αυτό το gadget…

Το συναίσθημα και η τεχνολογία

Τι εννοούμε όταν λέμε πως η τεχνολογία αλλάζει αλλά το συναίσθημα παραμένει το ίδιο; Στα games αυτό εξηγείται απλά: Είτε παίζεις Street Fighter μαζί με τον κολλητό σου από το γυμνάσιο σε κάποια κονσόλα 16bit, είτε Resident Evil στο Playstation 4 μαζί με τον καλύτερο σου φίλο από το γραφείο, υπάρχει ένα κοινό σημείο αναφοράς, μια περιπέτεια που ξεκινά από τη στιγμή που ανοίγεις τη κονσόλα και κλείνει με το ‘Game Over’. Όσο κι αν αλλάζει η τεχνολογία, η κάθε επαφή με gadgets, είναι μια προβολή των συναισθημάτων σου προς τα έξω. Τα games που αγαπάς δείχνουν ποια περιπέτεια επιλέγεις για να σε καθηλώσει, ένα walkman προβάλλει το σάουντρακ της ζωής σου, ένα smartwatch ή ένα μίνι ηχείο με voice assistant αναδεικνύει το πόσο οργανωτικός είσαι. Κάθε gadget και μια ψηφίδα στο έργο τέχνης που λέγεται ‘η προσωπικότητα μας’. Μην ακούς αυτούς που γκρινιάζουν επειδή θα πάρεις το αγαπημένο σου Nintendo Switch μαζί σου στις διακοπές. Δεν ξέρουν τι χάνουν.