Πότε έγινε ο Liam Neeson ο κορυφαίος σημερινός action star;

Υπήρξε μια στιγμή στη διάρκεια των περασμένων ετών που ο Liam Neeson σταμάτησε να είναι ο τίμιος γκουρού γίγαντας και έγινε ο Jack Bauer 15 χρόνια μετά. Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω γιατί, αλλά συνέβη. Και είμαι ενθουσιασμένος γι’αυτό.

Δεν είναι ότι δεν τσαλαβουτούσε ανέκαθεν στο χώρο του σινεμά δράσης, εξάλλου έχει υπερβολικά επιβλητική παρουσία για να μην σκεφτεί κανείς να τον βάλει σε μια περιπέτεια να δέρνει κόσμο. Αλλά συνέβαινε πάντα διάσπαρτα ή σε μικρές δόσεις ή στο background.

Τον θυμάμαι ας πούμε σε εκείνο το δικαστικό θρίλερ “Οι Ύποπτοι” με την Cher, που το έβλεπα μικρός όποτε το έβαζε η τηλέόραση, και με είχε εντυπωσιάσει: Έπαιζε τον άστεγο, θύμα στη δίκη, που εκεί που σε είχε συγκινήσει με το βλέμμα και με όσα δε μπορούσε να πει, ξαφνικά τον έβλεπες να ρίχνει και το ξύλο του όταν το σενάριο το απαιτούσε. Τον πίστευες εξίσου και στα δύο μοτίβα.

Κάπως έτσι ήταν όλη του η καριέρα. Θα έπαιζε έναν σκοτεινό εκδικητή τύπου “Darkman”, αλλά μετά θα σου έδινε 2-3 βιογραφία Ιρλανδών ηρώων τύπου “Michael Collins” ή “Rob Roy”. Για κάθε γκουρού πολεμιστή τύπου Κουάι-Γκον στο “Star Wars: Η Αόρατη Απειλή” ή β’ ρόλο δάσκαλο-villain τύπου “Batman Begins”, θα τον βρεις να οδύρεται σε κάποιο δράμα εποχής σαν τη “Λίστα του Σίντλερ” ή να αντιμετωπίζει με χιούμορ και γλυκιά πίκρα τη μοναξιά του και τα ευχάριστα προβλήματα του γιου του στο “Love Actually”.

(Ρόλος που αποκτά επιπλέον τραγικότητα αν σκεφτείς πως λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν κι ο ίδιος χήρος, μετά τον τραγικό θάνατο της συζύγου του, Natasha Richardon σε ατύχημα σκι πριν 3 χρόνια.)

Εν ολίγοις, ακόμα κι όταν έπαιζε ξύλο, το έπαιζε πίσω από άλλους, νεότερους, ωραιότερους, σκοτεινότερους πρωταγωνιστές. Συχνά πέθαινε κιόλας νωρίς για να δώσει στον προστατευόμενό του την ευκαιρία να αναδειχθεί ως ήρωας.

Και ακροβατούσε. Τα έκανε όλα δηλαδή, και τα έκανε όλα καλά, όμως ποτέ δεν μπορούσες να πεις “Ο Liam Neeson είναι…” κάτι. Όχι γόης. Όχι σαιξπηρικός. Όχι action star. Όχι οσκαρικός. Όχι romantic lead. Ήταν κατά καιρούς απ’όλα. Όμως δεν ήταν “κάτι”, τελικά. Κάτι συγκεκριμένο, κάτι χαρακτηριστικό. Ήταν πάντα Ένας Καλός Ηθοποιός.

Πώς στα κομμάτια λοιπόν φτάσαμε σε ένα 2012 όπου ο Neeson είναι πια 60άρης και περιμένεις εναγωνίως να βγει η νέα του περιπέτεια; Πότε έγινε υπο-genre της σύγχρονης περιπέτειας το “Ο Liam Neeson σαπίζει τους πάντες στο ξύλο”;

Όλα ξεκίνησαν από το “Taken” του 2008, μια περιπετειάρα που ήρθε από το πουθενά και έγινε παγκόσμιο χιτ στα ταμεία και στις home cinema συσκευές μας. Πολύ απλά, ο Pierre Morel είχε την μεγάλη έμπνευση να βάλει έναν ηθοποιό στα όρια του γερασμένου, αλλά ταυτόχρονα απολύτως σεβαστού και αναγνωρίσιμου ως Ήρεμη Δύναμη, να κάνει λίμπα το Παρίσι προκειμένου να βρει την κόρη του που έχει πέσει θύμα απαγωγής ενός κυκλώματος εμπορίου λευκής σαρκός.

Τι ευαίσθητη χορδή ακούμπησε το “Taken”; Η ιδέα πως ένας 55άρης πατέρας μπορούσε να τα βάλει με όλη την μαφία και να βγει αλώβητος, προκειμένου να σώσει την κόρη του, ήταν κάτι που άγγιξε προφανώς πολύ κόσμο. (Α, και επίσης είναι τρομερή περιπέτεια ούτως ή άλλως.) Καλά να είσαι γυμνασμένος 35ρης με φέτες, ΟΚ, δείρε όσο θες, αλλά ούτως ή άλλως η ύπαρξή σου είναι κάπως στα όρια του φανταστικού. Ενώ ένας Neeson; Δεν έχει τίποτα το υπεράνθρωπο. Είναι ο μπαμπάς της διπλανής πόρτας.

Ο ίδιος ο ηθοποιός ζει ήσυχα και ειρηνικά με τους δυο γιους του και ένα σκύλο σε ένα ήρεμο κτήμα, και από ό,τι λέει δεν έχει καμία σχέση με αυτή την περσόνα. “Δεν είμαι alpha male,” έχει πει σε πρόσφατη συνέντευξή του με αφορμή το “Grey”. “Μπορώ να παίξω τέτοιους χαρακτήρες, αλλά στη ζωή μου δεν είμαι ένας από αυτούς.”

Πες το στα επί της οθόνης θύματά σου. Μετά το “Taken” και την τεράστια επιτυχία του, ξαφνικά προέκυψε μια δίψα κοινού και παραγωγών για περιπέτειες με τον Neeson σε παραλλαγές αυτού του ρόλου. Ξαφνικά το ενδεχόμενο να παίξει τον Χάνιμπαλ στη σύγχρονη μεταφορά της “A-Team” όχι απλά δεν έμοιαζε οξύμωρο, αλλά και απολύτως προφανές. Bruce Willis; Ποιος Bruce Willis ρε παιδιά; “Δεν είδατε τι έκανε ο Neeson στο ‘Taken’;”, ήταν η πιο συχνή απάντησε στους -λιγοστούς- που αμφισβήτησαν το κάστινγκ.

Στο “Unknown” είναι ένας άντρας που ξυπνάει από κώμα, κάποιος έχει πάρει την ταυτότητά του, και ο Liam Neeson, διάολε ΤΗΝ ΘΕΛΕΙ ΠΙΣΩ. Ξέρεις πώς πάει το υπόλοιπο. Στην “Τιτανομαχία” έγινε η προφανής επιλογή για το ρόλο το Δία (δηλαδή πραγματικά!). Στο επερχόμενο σίκουελ τον παγιδεύει ο προδότης γιος του, Άρης, και ο Liam Neeson, διάολε ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ. Στο “Battleship” είναι ο ναύαρχος ενός στόλου που πέφτει πάνω σε μια εξωγήινη εισβολή, και την οποίο ο Liam Neeson, διάολε ΘΑ ΤΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ. Στο “Grey” (τώρα στις αίθουσες, ταινιάρα, δες το) παίζει τον ηγέτη μιας ομάδας αντρών που επιζούν αεροπορικού δυστυχήματος κάπου στην Ανταρκτική. Τους στοχεύει μια άγρια αγέλη λύκων μες στο θανατερό κρύο και o Liam Neeson, διάολε ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ.

Α κι επίσης κάπου τώρα ολοκληρώνεται και το post-production του αναπόφευκτου σίκουελ του “Taken”, όπου ο Liam Neeson, διάολε ΘΑ ΤΑ– βασικά δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα κάνει εκεί, αλλά μια ιδέα την έχεις.

Το φοβερό είναι ότι μέσα σε λίγα χρόνια, ο Neeson σταμάτησε να είναι ένας Συμπαθής Καλός Ηθοποιός που παίζει λίγο απ’όλα, και μεταλλάχθηκε στα 60 του σε κάποιον που του κάνουν αφιερώματα βάσει των πιο γαμάτων φόνων που έχει κάνει σε ταινίες. Σε κάποιον που τον βλέπεις να τα βάζει με μια αγέλη λύκων, σώμα με σώμα, και να λες “ΟΚ, δεν το βρίσκω και τόσο απίθανο αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή”.

“Αυτό είναι: Έχουν επιτυχία και μου προσφέρουν κι άλλα,” λέει. “Το ‘Taken’ βγήκε πριν 4 χρόνια και μου δίνουν συνέχεια κι άλλες τέτοιες περιπέτειες και σκέφτομαι, τα γόνατά μου μπορούν ίσως να αντέξουν έναν ακόμα χρόνο, αλλά μετά τέλος.”

Εγώ άλλα κατάλαβα βλέποντας το “Grey”, πάντως.