Πότε επιτέλους θα αρχίσεις να βλέπεις το Veep;

Στο Seinfeld ομολογώ ότι δεν ήταν η αγαπημένη μου. Και στο The New Adventures of Old Christine ήταν καλή αλλά υπερβολική mainstream για να πω ότι εκστασιάζομαι μαζί της. Όπως πάντα υπήρχε ένας σεβασμός απέναντι σε μια κωμικό με 16 συνολικά υποψηφιότητες για Emmy (σ.σ. έχει κερδίσει 4). Ένας σεβασμός που μετατράπηκε σε σφοδρό έρωτα όταν μπήκε μέσα στο κουστούμι της αντιπροέδρου Selina Meyer.

Το Veep, δημιούργημα του -ιδιαίτερα ταλαντούχου στις βωμολοχίες- Σκοτζέζου σεναριογράφου και σκηνοθέτη Armando Iannucci, του ανθρώπου πίσω από το The Thick of It του BBC (και υποψήφιου για Όσκαρ με το In the Loop), μας δείχνει τι συμβαίνει στο γραφείο της ‘κάτι σαν Ιζνογκουντ’ αντιπροέδρου της Αμερικής η οποία περιτριγυρίζεται από ένα ‘χαρισματικό’ επιτελείο λαμόγιων και ανίκανων.

Μια σατιρική, αλλά όχι ιδιαίτερα μακριά από ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα, απεικόνιση της καθημερινότητας στην Washington D.C. Ή District of Cunts, όπως αρέσει στη Selina να την αποκαλεί. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από ότι βλέπαμε στο The West Wing με ένα μάτσο μικρόψυχους ανθρώπους να ανταγωνίζονται μέχρι θανάτου και να κάνουν συχνά τραγικές γκάφες προκειμένου να προωθήσουν τις προσωπικές τους ατζέντες.

Ή, στην προκειμένη περίπτωση, να παλεύουν ώστε η αντιπρόεδρος να φανεί ότι κάνει κάτι χρήσιμο. Ότι υπογράφει κάποιο νομοσχέδιο, συναντιέται με κάποιον ξένο πρωθυπουργό ή γενικότερα κάνει οτιδήποτε πέρα από το να είναι εντελώς διακοσμητική και να περιμένει τον πρόεδρο (τον οποίο ποτέ δεν βλέπουμε) να της τηλεφωνήσει (κάτι που ποτέ δεν συμβαίνει).

Όλα τα λεφτά είναι η ομάδα της που αποτελείται από την Anna Chlumsky (την θυμάστε ως πιτσιρίκι στο My Girl) ως chief of Staff, που είναι και η μόνη συμπαθητική σε όλη την ιστορία. Η μοναδική με την οποία μπορεί να ταυτιστεί το κοινό.

Από εκεί και πέρα υπάρχει ο γλειώδης Dan, ένας φιλόδοξος αριβίστας που θα πούλαγε την μάνα του (ή θα άκουγε Νορβηγικό ροκ μαζί με τον χειρότερο εχθρό του) προκειμένου να καταφέρει να βρει μια καλύτερη δουλειά (με τον νυν ή τον επόμενο πρόεδρο της Αμερικής)

Καθώς επίσης ο εκτός τόπου και χρόνου εκπρόσωπος τύπου της και, πάνω από όλα, ο Tony Hale του Arrested Development (βλέπε ο μαμάκιας Buster) ως ο πιστός μέχρι αηδίας Gary, ο άνθρωπος που κουβαλάει μια τεράστια τσάντα με οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί η αντιπρόεδρος (από ταμπόν μέχρι ηρεμιστικά) και της ψιθυρίζει στο αυτί ποιος είναι αυτός με τον οποίο μιλάει.

Αν και εκείνος που έχει εξελιχθεί σε μορφάρα του show, ο πιο μισητός άνθρωπος στην Washington (σ.σ. αν αποκαλέσεις στην πραγματικότητα κάποιον έτσι παίζει να φας μπουκέτο) είναι ο γιγαντόσωμος Jonah (Timothy Simmons), ο σύνδεσμος του Λευκού Οίκου με το γραφείο της αντιπροέδρου τον οποίον οι πάντες μισούν και ξεφτιλίζουν σε κάθε ευκαιρία με ατάκες όπως ‘Ώστε σου αρέσει και να ταξιδεύεις και να κάνεις σεξ; Οπότε τράβα και γ….’.

‘Ή ‘Πόσες φορές μίλησες με τον πρόεδρο σήμερα;’,

-‘4’

-”Και καθεμιά από αυτές τις φορές δεν τον άκουσες να λέει ‘Κάποιος να πάρει αυτό το γαμ… φρικιό μακριά μου”

Όλοι οι παραπάνω λειτουργούν ως δορυφόροι μιας αντιπροέδρου με ένα αποτυχημένο γάμο και μια δύσκολη σχέση με την κόρη της. Μιας αντιπροέδρου (με σαφείς ομοιότητες, όσον αφορά την ανικανότητά της, με την Sarah Palin) που μοιάζει να μην νοιάζεται για τίποτα και κανένα πέρα από τις μονάδες δημοτικότητάς της. Mιας αντιπροέδρου, ωστόσο, που φτάνεις να λυπάσαι και με την οποία καταλήγεις να συμπάσχεις ακριβώς εξαιτίας της ‘αδεξιότητας’ της.

Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη σεζόν του Veep ήταν απλά καλή, καθώς το show βρήκε τον ρυθμό του από την 2η και μετά. Ενώ πλέον, που διανύουμε την τρίτη, στην οποία η Selina ξεκινά τον προεκλογικό της αγώνα, μοιάζει να έχει βρει και ρυθμό και κοινό.

Όπως αποδεικνύει -μεταξύ άλλων-και το πρόσφατο εξώφυλλο της Julia στο Rolling Stone. Εκεί που είναι γυμνή και με την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ως τατού στην πλάτη της.

Tι μένει τώρα; Να αρχίσεις επιτέλους να το βλέπεις και, αν θες, να διαλέξεις ποια είναι η αγαπημένη σου, πιο ευρηματική, βρισιά ή προσβολή από τις εκατοντάδες που θα ακούσεις.Όπως π.χ. το ‘Είναι σαν να προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις ένα κρουασάν ως δονητή. Δεν κάνει για την δουλειά. Και αφήνει πίσω του ένα μάτσο χάλια’ (Selina)

Ή το ‘ Φαντάσου κάτι μικρό που έχει μπει στον πρωκτό μιας νεκρής αγελάδας. Φαντάσου ότι αυτό πεθαίνει και μετά κλάνει ένα σάκο με αυγά. Φαντάσου τώρα ότι κάθε αυγό έχει μέσα του ένα ακόμη μικρότερο νεκρό πράγμα. Τόσο αντι-δημοφιλής είναι αυτή τη στιγμή’ (Jonah)