Πριν το ‘La La Land’: 10 μιούζικαλ με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
Τα μιούζικαλ παραδοσιακά δε στέκονται τυχερά στα Όσκαρ, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
- 22 ΦΕΒ 2017
Πριν καν δούμε το ‘La La Land’ στο Φεστιβάλ της Βενετίας τον περασμένο Αύγουστο, γράφαμε ότι το μιούζικαλ του Damien Chazelle θα ήταν ανάμεσα στις ταινίες του φεστιβάλ που θα ξεκινούσαν από εκεί την πορεία τους για τα Όσκαρ του ‘17.
Τελικά 14 υποψηφιότητες μετά και αφού σάρωσε τις Χρυσές Σφαίρες σαν να μην υπάρχει αύριο, το ‘La La Land’ κάνει τη στάση του αποκλειστικά στα Novacinema μαζί με άλλες επιτυχίες βραβείων και box office όπως ο ‘Αστακός’. Και επειδή δε θα χορταίνεις τα μουσικά νούμερα και τα υποψήφια για Όσκαρ σκηνικά, με τις υπηρεσίες της Nova, REC και Pause & Play, θα μπορείς να τα βλέπεις ξανά και ξανά μέχρι να κάνεις αναπαράσταση στο σαλόνι σου (το τελευταίο ξανασκέψου το, δεν είναι τόσο εύκολο όσο το κάνει να φαίνεται ο Gosling).
Το ‘La La Land’ δεν είναι απλά το πρώτο μιούζικαλ μετά από 15 χρόνια που είναι υποψήφιο για Καλύτερη Ταινία, είναι και το πρώτο μετά από 59 χρόνια που βασίζεται σε πρωτότυπο σενάριο και όχι σε μιούζικαλ του Broadway.
Οι βασικές επιρροές του Chazelle, ‘Singin’ in the Rain’ και ‘Umbrellas of Cherbourg’, δεν κατάφεραν να πάρουν ούτε Όσκαρ, ούτε καν υποψηφιότητα, αλλά όλα δείχνουν ότι το ‘La La Land’ θα έχει καλύτερη τύχη και θα μπει και επισήμως στη μικρή, εκλεκτή λίστα των παρακάτω τυχερών μιούζικαλ:
The Broadway Melody (1929)
Το ‘Broadway Melody’ δεν έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις καλύτερες ταινίες που έχουν κερδίσει το αγαλματίδιο. Το αντίθετο. Σε σχέση ειδικά με το πόσο εφευρετικό αποδείχτηκε το είδος, το πρώτο μιούζικαλ – και η πρώτη ταινία με ήχο – που κέρδισε ποτέ το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, είναι ουσιαστικά μια θεατρική παραγωγή που παρουσιάστηκε στη μεγάλη οθόνη. Ήταν ωστόσο τεράστια επιτυχία για τη MGM και παρουσίασε όχι μόνο τον πρώτο μαγνητοσκοπημένο διάλογο, αλλά και μία σεκάνς σε Technicolor.
The Great Ziegfeld (1936)
Βιογραφο-μιούζικαλ τριών ωρών για τον διοργανωτή μιούζικαλ του Broadway Florenz Ziegfeld Jr., με μουσικά νούμερα που ακόμα εντυπωσιάζουν. Οι δραματικές του σκηνές είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, αλλά είναι και αντιπροσωπευτικό δείγμα των ‘30s, οπότε και εγκυκλοπαιδικά μόνο να το δεις, αξίζει. Τρία Όσκαρ συνολικά, μαζί με αυτό της Καλύτερης Ηθοποιού για τη Luise Rainer και αυτό της Καλύτερης Σκηνοθεσίας Χορού.
Going My Way (1944)
A ham is an actor
Who believes he’s adored
He just missed the Academy Awards
His head gets bigger
And his smile does too
That’s the only kind of acting he can do
So if you don’t mind the critics when they slam
You might grow up to be a ham
To ‘Going My Way’, ιστορία για δύο παπάδες που δε συμφωνούν για το πώς πρέπει να διαχειρίζονται την ενορία τους, όχι μόνο δεν έχασε τα βραβεία της Ακαδημίας όπως λέει το τραγούδι, αλλά εκτός από το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, τσέπωσε Όσκαρ Καλύτερου Α΄Ανδρικού, Β΄Ανδρικού, Σκηνοθέτη, Καλύτερης Πρωτότυπης Ιστορίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και Καλύτερης Μουσικής/Τραγουδιού.
An American in Paris (1951)
Ο Gene Kelly δεν πήρε ποτέ του Όσκαρ (εκτός του Honorary Award που του έδωσε η Ακαδημία το ‘52 για την προσφορά του στη βιομηχανία και την τέχνη της χορογραφίας), αλλά ήταν ο βασικός λόγος που το ‘An American in Paris’ λειτούργησε τόσο καλά στην εποχή του. Έξι Όσκαρ συνολικά: Ταινίας, Σεναρίου, Σκηνικών, Κουστουμιών και προφανώς Μουσικής.
Gigi (1958)
Το ‘Gigi’ είναι το τελευταίο μιούζικαλ μέχρι στιγμής που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας χωρίς να βασίζεται σε μιούζικαλ του Broadway. Αντίθετα βασίζεται στο βιβλίο της Γαλλίδας λογοτέχνιδας Colette, που με τη σειρά του βασιζόταν στο θεατρικό ‘Πυγμαλίων’ (βλέπε ‘My Fair Lady’ που θα δεις λίγο παρακάτω) και βρήκε τον δρόμο του στη θεατρική σκηνή κάτι λιγότερο από δύο δεκαετίες μετά στο Broadway και το West End. Πήρε 9 Όσκαρ και αναβίωσε ξανά στο σανίδι το 2015, με πρωταγωνίστρια τη Vanessa Hudgens.
West Side Story (1961)
Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ξαναζούν στη Νέα Υόρκη των ‘50s και αφήνουν πίσω τους τραγούδια και νούμερα που επιβιώνουν μέχρι σήμερα ως κάποια από τα κλασικότερα του είδους, αν όχι τα κλασικότερα όλων. Από το ‘Maria’ και το ‘America’, μέχρι το ‘Tonight’ και το ‘I Feel Pretty’, τα κομμάτια της ταινίας τα ξέρεις, ακόμα κι αν δε θυμάσαι από πού. Το ‘West Side Story’ είναι μάλιστα και από τα πιο πετυχημένα μιούζικαλ της λίστας στα βραβεία, κερδίζοντας 10 από τα 11 αγαλματίδια για τα οποία ήταν υποψήφιο.
My Fair Lady (1964)
Το μοντέρνο παραμύθι της Eliza Doolittle και του Henry Higgins ήταν πρώτα το θεατρικό ‘Πυγμαλίων’ στα ‘10s και αργότερα ταινία το ‘38, αλλά για τη συντριπτική πλειοψηφία η αγαπημένη εκδοχή της ιστορίας είναι αυτή της Audrey Hepburn και του Rex Harrison. Η Hepburn έχασε το δικό της βραβείο από την Julie Andrews που το πήρε για το ‘Mary Poppins’, αλλά η ταινία κέρδισε 8 αγαλματίδια συνολικά.
The Sound of Music (1965)
Τα πραγματικά γεγονότα της ζωής των Von Trapp μελοποιήθηκαν αρχικά για το σανίδι και αργότερα ταξίδεψαν μέχρι τη μεγάλη οθόνη. Οι κριτικές για την ταινία ήταν μεικτές μετά την πρεμιέρα της, αλλά αυτό δε σταμάτησε ούτε την τεράστια επιτυχία της στο box office που τελικά την τοποθέτησε στην κορυφή των εισπράξεων για το 1965, ούτε στα Όσκαρ απ’ όπου έφυγε με 5 βραβεία.
Oliver! (1968)
Ο Oliver Twist έγινε μιούζικαλ βρετανικής παραγωγής και κέρδισε 5 Όσκαρ συνολικά, παρέα με ένα Honorary Award για την Onna White και τις εκπληκτικές της χορογραφίες. Το ‘Oliver!’ είναι μια πολύ ζεστή μεταφορά της ιστορίας του Charles Dickens, αν και πιο γλυκερή από το ορίτζιναλ έργο του συγγραφέα.
‘Chicago’ (2002)
Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του είδους μετά από δεκαετίες. Ήταν μια ιστορία από το ‘75, αλλά εξίσου επίκαιρη το ‘02. Είναι το τελευταίο μιούζικαλ που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η νίκη του ‘Chicago’ γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή, αν σκεφτείς ότι στην κατηγορία είχε δίπλα του τα ‘The Pianist’, ‘Gangs of New York’ και ‘The Hours’. Μπορείς να πεις they had it coming δηλαδή (συγνώμη, έπρεπε).
