Prince, ένας τεράστιος μουσικός μύθος

***

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξενέρωτο από το να βλέπεις λάιβ συναυλίες μέσα από μια οθόνη ενώ κάθεσαι στον καναπέ σου. Εννοώ, το κάνουμε όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια επειδή μπορούμε, κι επειδή είναι καλύτερο από το να μην βλέπεις μια συναυλία καθόλου, αλλά παραμένει ξενέρωτο, γιατί είναι ελάχιστη προσομοίωση μιας αληθινά σπουδαίας εμπειρίας. Τι είναι καλύτερο από το να είσαι μες στο κοινό μιας αληθινά σπουδαίας ζωντανής συναυλίας;

Το λέω αυτό επειδή η μία και μοναδική φορά που είδα ποτέ μου μια συναυλία από τον καναπέ μου και για μια μικρή στιγμή ένιωσα σα να είμαι όντως εκεί, είχα σηκωθεί όρθιος και κοίταγα με ανοιχτό το στόμα και ένιωθα να έχω ανατριχιάσει, ήταν στο halftime show του Prince στο Super Bowl του 2007. Ο Prince ήταν φυσικά μακριά από την περίοδο της ακμής του, και αυτά τα δεινοσαυρίστικα shows μπορούν πολλές φορές να είναι βαρετά, να σε κάνουν να αναρωτιέσαι περισσότερο πώς ήταν κάτι τότε παλιά, παρά να απολαμβάνεις το εδώ και τώρα.

Όχι εκείνη τη χρονιά. Στο ημίχρονο του αγώνα ο Prince, ο άνθρωπος, ο θρύλος, ανέβηκε στη σκηνή και ύστερα από ένα σύντομο ποτ πουρί επιτυχιών του, έκλεισε τη μίνι συναυλία με την κορυφαία στιγμή στην ιστορία των halftime shows, τραγουδώντας, ερμηνεύοντας, παίζοντας για ανθρώπους και αγγέλους το Purple Rain υπό καταρρακτώδη βροχή. Γινόταν να έχει συμβεί κάτι πιο ταιριαστό; «Ένας τύπος ανάμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους στις οθόνες τους, και είναι η στιγμή του Prince στο Super Bowl και η μητέρα φύσης ρίχνει χιλιάδες γαλόνια νερού», θυμάται ο Bruce Rogers, production designer του show.

Μια χορωδία ανθρώπων τραγουδά αρμονικά τη μελωδία του Purple Rain κάτω από αληθινή μωβ βροχή, με τον ίδιο τον Prince να παίζει εμβληματικά, μια σκιά πάνω από τα πάντα, μια μουσική οντότητα πέρα από κάθε τι γήινο, πέρα από τον ίδιο τον περιορισμό του μέσου. Εκεί, στο σαλόνι μου, εγώ, και εκατομμύρια άνθρωποι ακόμα, νιώθουμε σα να είμαστε κάτω από εκεί την ίδια βροχή.

***

Ο Prince πέθανε, 57 χρονών, στο σπίτι του στη Μινεσότα.

Πριν λίγες μέρες υπήρξε μια παρόμοια φήμη, όταν προσγείωσε εσπευσμένα το αεροπλάνο του στο Ιλινόις. Την αμέσως επόμενη μέρα εμφανίστηκε σε συναυλία για να καθησυχάσει τους φανς του, ότι όλα είναι καλά. Λίγες μέρες νωρίτερα, στα τέλη Μαρτίου, είχε παίξει ένα λάιβ στο Τορόντο με μια σέτλιστ 57 κομματιών, 5 ενκόρ, και μιας ζωντανής διαασκευής του Heroes του David Bowie.

Αν αυτός ήταν ο Prince λίγο πριν το τέλος, μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί τι ήταν ο Prince γενικότερα. Μια μουσική δύναμη της φύσης, που έμπλεκε μεταξύ τους ήχους ποπ, ροκ, synth και φανκ, με μια δισκογραφία 39 άλμπουμ και 7 Γκράμι.

Το κορυφαίο σημείο της καριέρας του ήταν πάντοτε το Purple Rain, το θρυλικό κομμάτι από το σάουντρακ της ομώνυμης ταινίας στην οποία πρωταγωνιστούσε έτει 1984, κομμάτι που το Pitchfork ονόμασε ως το καλύτερο της δεκαετίας του ‘80. Γράφοντας πως ο άνθρωπος αυτός, «με τη γκαρνταρόμπα του και το αγενές φαλσέτο του και τις υπερκινητικές του ερμηνείες, τελειοποίησε το ‘αψεγάδιαστο’».

Δεκαετίες μετά, ο Prince δε σταμάτησε ποτέ να δείχνει αβίαστα τι σημαίνει μεγάλο μουσικό show, από έναν μεγάλο μουσικό καλλιτέχνη.

Υπο βροχή ή και όχι.