Πωρωθήκαμε και νοσταλγήσαμε με την επανακυκλοφορία του PlayStation Classic

Οποιοσδήποτε έχει μια μικρή έστω σχέση με την ποπ-κουλτούρα έχει καταλάβει ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τάση επιστροφής στις ρίζες, στα πράγματα που μας έχουν διαμορφώσει κατά την παιδική μας ηλικία. Προφανώς το gaming δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή την τάση. H Sony Interactive Entertainment ακολουθεί τις επιταγές των καιρών και ετοιμάζεται στις 3 Δεκεμβρίου να επανακυκλοφορήσει την πιο εμβληματική κονσόλα της δεκαετίας του ΄90, το αρχικό PlayStation.

Το PlayStation Classic είναι ουσιαστικά μια μινιατούρα (μικρότερη σε όγκο κατά 80%), ολόιδια κατά τα άλλα στον σχεδιασμό με το αρχικό PlayStation. Περιλαμβάνει μια εικονική κάρτα μνήμης, ένα καλώδιο HDMI για σύνδεση στην τηλεόραση, αλλά και τα δύο ενσύρματα πληκτρολόγια, ξέρετε εκείνα που κακομεταχειριζόσασταν, όταν χάνετε μια πίστα και μετά το μετανιώνατε τόσο οικτρά.

H εμπειρία από την πρώτη δοκιμή της κονσόλας που έγινε  στο PlayStation Area στο Golden Hall ήταν πολύ πιο εντυπωσιακή από αυτό που μπορούσα να φανταστώ. Πολλά από τα 20 φορτωμένα παιχνίδια που δοκίμασα να παίξω τα είχα πρωτοπαίξει, όταν ακόμα είχα μονοψήφιο αριθμό ηλικίας, με αποτέλεσμα να σοκαριστώ για ακόμα μια φορά με την ανικανότητα της ανθρώπινης μνήμης. Πραγματικά, τίποτα δεν ήταν όπως το θυμόμουν!

Ναι, ναι αυτό είναι το Grand Theft Auto.

Το line-up των παιχνιδιών που έχουν προεγκατασταθεί έχει περισσότερο στηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκπροσωπήσει όλα τα είδη, παρά να κάνει μια ‘γραμματολογικού’ τύπου συλλογή των πιο εμβληματικών ή πιο εμπορικών παιχνιδιων. Η επιλογή αυτή έχει τη λογική της με δεδομένο ότι το Playstation Classic καλύπτει μεν μια νοσταλγική διάθεση, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζει να είναι μια κονσόλα φτιαγμένη για gaming. Δεν θα την αγοράσεις μόνο για να θυμηθείς, θα την αγοράσεις και για να παίξεις.

Και ομολογώ πως γι’αυτό το τελευταίο δεν είχα πειστεί πλήρως μέχρι που έπιασα τον εαυτό μου να αφοσιώνεται στο Metal Gear Solid, να πωρώνεται με το Tekken 3 σε κάθε κλωτσιά του Yoshimitsu, να διασκεδάζει άπειρα το Final Fantasy VII και να πανηγυρίζει με τη 2η θέση στο R4: Ridge Racer Type 4 (εντάξει, όταν έχει περάσει μια εικοσαετία, το ρητό των Αμερικανών για τον 2ο που δεν είναι τίποτα, ε, δεν ισχύει). Εδώ να πω και ένα ξεχωριστό μπράβο στους δημιουργούς του Resident Evil: Director’s Cut που, παρά τα πρωτόγονα γραφικά, με τη μουσική και την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού κατάφεραν να έχουν στην τσίτα έναν μαντράχαλο 28 χρονών μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο, 2 δεκαετίες μετά την πρώτη κυκλοφορία του παιχνιδιού. Θέλει σχεδιαστικό και σεναριακό ταλέντο για να καταφέρεις κάτι τέτοιο.

Δεν μπορώ να κρύψω επίσης ότι μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον το μυστηριακό ‘Revelations: Persona’, που δεν είχε μέχρι σήμερα διατεθεί στην Ευρώπη, οπότε προσφέρει σε εμάς τους Ευρωπαίους καταναλωτές την ευκαιρία να παίξουμε ένα άγνωστο παιχνίδι σε μια πολύ παλιά κονσόλα. Μου έδωσε την εντύπωση ενός παιχνιδιού με σφιχτό σενάριο και ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον gamer που θα καταπιαστεί μαζί του. Διασκεδαστικά βρήκα και τα Battle Arena Toshinden, Cool Boarders 2, Destruction Derby και φυσικά το επικό cult Twisted Metal, το οποίο θα έπρεπε να δίνεται ως βοηθητικό υλικό σε μαθήματα διαχείρισης stress.

Κλείνοντας όμως εδώ, η πρώτη εμπειρία με το PlayStation Classic ήταν εξαιρετική και η κονσόλα έχει σίγουρα μια καλή θέση σε μια αγορά που φαίνεται να νοσταλγεί και να κοιτάει όλο και περισσότερο τις ρίζες της.