Γιατί ο κόσμος απλά δεν σταματά να βλέπει το ‘Queen’s Gambit’

Ο κόσμος αλλάζει ραγδαία γύρω μας, κάθε μέρα μας φέρνει κάτι καινούριο συνταρακτικό και σαρωτικό, είναι αδύνατον να προβλέψουμε πώς θα μοιάζει η καθημερινότητά μας σε 2-3 μέρες παρακάτω.

Εκτός από ένα πράγμα. Η μία παγκόσμια σταθερά αυτού του ταραχώδους Νοεμβρίου: Οι πάντες βλέπουν και απολαμβάνουν το ‘Queen’s Gambit’.

Η μίνι σειρά του Scott Frank με την Anya Taylor-Joy στον ρόλο της δεινής σκακίστριας Beth Harmon, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο, είναι τεράστιο χιτ με όλους και δεν έχει ξεκουνήσει από την κορυφή του τοπ-10 του Netflix εδώ και 3 εβδομάδες. Ταινίες και σειρές έρχονται και φεύγουν αλλά η Harmon τους ξεπετά όλους, με μεθοδικότητα και σιγουριά, σαν τους άτυχους αντιπάλους της στο show.

Θα μου πεις, ο κόσμος πάντα κολλάει με κάτι, εδώ είδαμε και πάθαμε για να φύγει το ‘Emily in Paris’ από την 5άδα (αν και ακόμα στο τοπ-10 είναι, δεν πάει πουθενά). Η διαφορά είναι πως το ‘Queen’s Gambit’ δεν μοιάζει να είναι φτιαγμένο για κάτι που απλώς χαζεύεις ενώ σκρολάρεις το κινητό ή διπλώνεις τα ρούχα ή πλένεις τα πιάτα. Κι ακόμα σημαντικότερα, είναι μια σειρά που έχει αγκαλιαστεί απολύτως από την κριτική και από το κοινό.

Στο Rotten Tomatoes η σειρά έχει 100%, ποσοστό που βέβαια δεν λέει και πάρα πολλά γιατί η τηλεοπτική κριτική κατά κανόνα δεν είναι ακριβώς και ό,τι πιο απαιτητικό υπάρχει, αλλά συνοδεύεται από ένα 97% του κοινού παρέα με ανεκδοτολογικού χαρακτήρα αλλά ισχυρές όπως και νά’χει, περιπτωσεις όπου κόσμος το προτείνει διαρκώς σε άλλους. Το word of mouth δηλαδή που δεν έχουμε ακόμα τρόπο να το βάλουμε σε αριθμό, αλλά το ξέρουμε όταν το πετυχαίνουμε γύρω μας.

Το “Queen’s Gambit‘ είναι ένα όμορφο, ενήλικο, στιβαρό δράμα το οποίο το υμνήσαμε κι εμείς κατά την κυκλοφορία του, αλλά το οποίο τελικά ξετυλίγει όλες αυτές τις αρετές που συχνά νιώθουμε πως λείπουν από το σημερινό mainstream entertainment. Έχει υψηλά στάνταρ παραγωγής, είναι εξαιρετικά σκηνοθετημένο, γραμμένο με φροντίδα, παιγμένο στην εντέλεια από ένα άψογο καστ με μπροστάρηδες την ανερχόμενη, συναρπαστική Anya Taylor-Joy και την φοβερή Marielle Heller (αγαπημένη μας σκηνοθέτη του ‘Ένας Υπέροχος Γείτονας’) στο ρόλο της μητέρας της Harmon.

Είναι ένα δράμα εποχής με σεβασμό στους χαρακτήρες, στο σκηνικό του και στο αντικείμενό του. Δεν χρειάζεται σκακιστική γνώση για να το απολαύσεις αλλά είναι φτιαγμένο με τέτοιον τρόπο που σε κάνει να νιώθεις πως μαθαίνεις κάτι καινούριο βλέποντάς το. Και την ίδια στιγμή, να μην είναι ούτε ελαφρύ αλλά ούτε και δύσβατο. (Είναι, όπως σημειώθηκε στο twitter timeline μου, βασικά το ‘Rocky IV’. Αλλά σε μορφή πρεστίζ δράματος.)

Σε διάρκεια 7 επεισοδίων και με σαφή αρχή και τέλος, και με δεδομένα όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε εύκολα στην αληθινή του κίνηση-ματ. Είναι, πολύ απλά, η σειρά που αυτή τη στιγμή είναι πιο πιθανό να προτείνεις σε οποιονδήποτε άνθρωπο να δει, ό,τι είδους entertainment κι αν τους αρέσει συνήθως.

Μια σειρά εποχής για σκάκι είναι το απόλυτο four quadrant hit του Netflix; Ναι, το ζήσαμε ακόμα κι αυτό μες στο 2020.

Ελπίζουμε αυτό να μεταφραστεί σε νέες ευκαιρίες για τον έτσι κι αλλιώς εξαιρετικό δημιουργό της σειράς (και σεναριογράφο του ‘Out of Sight’ και του ‘Godless’). Και, σε μια περίοδο όπου πρακτικά η έννοια του μαζικού κινηματογραφικού χιτ έχει μπει σε παύση, να είναι το έργο που θα μετατρέψει ανεπιστρεπτί σε πρώτης γραμμής σταρ την Anya Taylor-Joy.

Βέβαια ας μη γελιόμαστε- το πιθανότερο αποτέλεσμα αυτής της επιτυχίας θα είναι να δούμε αμεσότατα να παίρνουν το πράσινο φως 3 διαφορετικά Netflix ριάλιτι για σκάκι. Το οποίο, ξέρετε τι; Θα το δεχτούμε.

***

Το top-10 του Netflix:

1. The Queen’s Gambit
2. The Spongebob Movie: Sponge on the Run
3. Operation Christmas Drop
4. Rogue City
5. The Spongebob Squarepants Movie
6. Midnight at the Magnolia
7. Holidate
8. Perdida
9. Emily in Paris
10. Barbarians

*Στην κορυφή: Το ‘Queen’s Gambit’, σερί για 2η εβδομάδα, μετά το ντεμπούτο στη 2η θέση κατά την κυκλοφορία του. Για να δούμε πόσο θα μείνει εκεί ψηλά.

*Ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης: Στην 5άδα συναντάμε όχι μία αλλά δύο ταινίες Spongebob. Ναι, εξαιρετικά, και πολύ καλά κάνουμε. Σε αυτούς τους αποπνικτικούς, παράλογους καιρούς, το παράλογο χιούμορ του Μπομπ είναι ό,τι πιο ταιριαστά απελευθερωτικό.

Το ‘Sponge on the Run’ ομολογώ ότι δεν το έχω δει ακόμα, και η αποστροφή μου για το CGI animation δεν βοηθάει, αλλά το κλασικό αρχικό φιλμ εννοείται το λατρεύω και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να το ξαναδώ απόψε αντί οτιδήποτε έχω κλείσει να δω στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Και ναι, εννοείται όταν είδα τους Μπομπς στην 5άδα έφαγα τουλάχιστον μια ώρα χαζεύοντας ράντομ κλιπάκια στο ίντερνετ και ξαναδιαβάζοντας όλα τα παλιά μας άρθρα. I’m ready, promotion!

*Στα εβδομαδιαία του βιντεοκλάμπ: ‘Rogue City’, μια Γαλλική περιπέτεια με ομάδα μπάτσων εναντίον συμμορίας και καστ με Jean Reno και Claudia Cardinale. Το κοιτάω και νιώθω το 1,80 ευρώ να φεύγει από την τσέπη μου τώρα, ενώ μιλάμε. Αυτό εξηγεί γιατί είχα χάσει ένα δίευρω πίσω στον Νοέμβριο του 2003.

*Ένα πράγμα που έμαθα αυτή την εβδομάδα: Ο Heath Ledger σκόπευε να σκηνοθετήσει το ‘Queen’s Gambit’ με πρωταγωνίστρια την Ellen Page μέχρι και όταν πέθανε. Η διασκευή αυτή θα ήταν το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.

Κλάμα πάλι.

*Ugly Christmas Sweaters: Όπως υπάρχει η παράδοση των αξιαγάπητα άσχημων Χριστουγεννιάτικων πουλόβερ έτσι υπάρχει και των άσχημων Χριστουγεννιάτικων ταινιών. Στη θέση #3 υπάρχει λοιπόν κάτι που ούτε υπό την απειλή όπλου δε θα έβλεπα, μια ταινία όπου αμερικάνικα στρατά αναλαμβάνουν τη ρίψη ανθρωπιστικής βοήθειας ένεκα εποχής, κι αυτό σε πακέτο ρομαντικής κομεντί. Christmas drop κάτι στο κεφάλι μου καλύτερα.

Αντιθέτως το ‘Holidate’ ίσως κάποια στιγμή το αφήσω να παίζει, από σεβασμό στον τίτλο και μόνο, αν και τα πρώτα reports από έμπιστους ανθρώπους δεν ήταν και τα πιο ενθουσιώδη. Υποθέτω φαίνεται κι από το μάλλον χαλαρό ξεκίνημα στην 10άδα.

*Κι Emily, όπως πάντα, in Paris: Χριστούγεννα θα φτάσουν κι Emily θα είναι ακόμα α) στο Παρίσι, β) στην 10άδα του Netflix, γ) στις ζωές μας. Ανυπομονώ να κυκλοφορήσει το ‘Mank’ του David Fincher και να έχει ως promo thumbnail την Lily Collins στα μισά ακάουντς συνδρομητών.