Quentin Tarantino στο OneMan: «Η τωρινή στιγμή δεν είναι για πάντα, αλλά το έργο σου είναι»
- 27 ΜΑΡ 2022
Πώς σκέφτεται ο Quentin Tarantino;
Τι διαδρομές σχηματίζει το μυαλό ενός εκ των πιο σημαδιακών και χαρακτηριστικών auteurs του σύγχρονου σινεμά; Ο Tarantino δανείζεται και ανασυνθέτει. Τα υλικά της ποπ κουλτούρας γίνονται κομμάτι του σύμπαντός του βγαίνοντας στην απέραντι όχθη ως κάτι καινούριο, κάτι ολότελα διαφορετικό. Από το ποπ κολάζ του φρενήρους Kill Bill ως την μελετημένη, ευφυή ανασύσταση τεχνοτροπιών σε κάτι σαν το Death Proof.
Με αφορμή τα σημερινά γενέθλια του σπουδαίου Quentin, θυμόμαστε αυτά που μας είπε για το σινεμά (του) και για τη ζωή, όταν τον συναντήσαμε στις Κάννες πριν 3 χρόνια.
Ο Quentin Tarantino μοιάζει πάντα ένα βήμα μακριά από το να ξεφύγει σε κάποιο παραλήρημα, αλλά πάντα συγκρατεί τον εαυτό του για να ανοίξει -με μια μίξη ταραχής και ενθουσιασμού- ένα κάποιο παράθυρο στον κόσμο του. Εμείς το μόνο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να κοιτάξουμε.
Αυτά ήταν όσα μοιράστηκε μαζί μας:
***
Θέλω πάντα να βλέπω την αντίδραση του κοινού. Αυτή είναι η αποζημίωσή μου. Είναι σχεδόν σαν να ακούω γέλια και κραυγές έκπληξης μες στο κεφάλι μου όταν μοντάρω μια ταινία. Ή την αγωνία του «τι θα συμβεί;;;».
Δεν ξέρω αν μια ταινία είναι πραγματικά αποτελεσματική μέχρι να τη δω όντως μαζί με κόσμο. Και μέχρι να ακούσω όντως το κοινό να αντιδρά με εμφανή τρόπο.
Τίποτα δεν ξεπερνά το να πηγαίνεις να δεις μια ταινία με ένα μάτσο ανθρώπους που μπορούν να κάνουν εκείνη τη στιγμή οτιδήποτε θέλουν στον κόσμο, αλλά αυτό που αποφάσισαν είναι να πάρουν τα σκληρά κερδισμένα λεφτά τους, και να αγοράσουν ένα εισιτήριο για να δουν την ταινία σου.
Υπάρχουν ιδέες που μου έρχονται, τις εξερευνώ λίγο, ίσως γράφω και λίγο, ίσως απλά για να δω αν αντέχει, ή κάτι τέτοιο. Και μετά τις ξαναβάζω πίσω στη θερμοκοιτίδα. Κάθονται εκεί μετά, και ίσως κάποια από αυτά τα μωρά να πεθάνουν, κάποια γίνονται πιο δυνατά, και μετά περνάω την ίδια διαδικασία με κάποια άλλη ταινία. Κι όταν έρθει η ώρα να πάω παρακάτω, τσεκάρω την θερμοκοιτίδα και δουλεύω λίγο εκεί τριγύρω. Και μπορεί να χάσω το ενδιαφέρον μου ή μπορεί να είναι η ιδέα λίγο πιο δυνατή αλλά όχι ακόμα έτοιμη, όχι ακόμα ψημένη, οπότε βάζω το κέικ ξανά πίσω στο φούρνο.
Πάντα εκπλήσσομαι όταν τελικά κάτι παρουσιάσει τον εαυτό του. Όταν λέει, Όχι, είμαι έτοιμο! Τώρα είναι η στιγμή.
Δεν ασχολούμαι, με Facebook, με Twitter, με όλα αυτά τα σκατά, οπότε δεν ξέρω τίποτα. Δεν διαβάζω ειδήσεις στο ίντερνετ.
Αν δεν ασχολείσαι τότε όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα. «Γίνεται χαμός στο Twitter για σένα», ΟΚ, και τι έγινε; Αν δεν το διαβάζω, αν δεν έχω ενασχόληση με αυτό, τότε δεν θα πονέσει η καρδιά μου.
Προσπαθώ πάρα πολύ να μην αφήνω την κοινωνική κριτική να επηρεάζει τη δουλειά μου. Απλά δεν είναι η δουλειά μου. Το να ανησυχώ για την κοινωνική κριτική ή για την κοινωνία. Είναι για την ακρίβεια η δουλειά μου το να τα αγνοώ όλα. Αυτό που κάνω μπορεί να γνωρίσει την αποθέωση, μπορεί να γνωρίσει το ρεζίλεμα, αλλά είναι αυτό που είναι.
Πολλές από τις ταινίες μου, ειδικά το Jackie Brown, είναι πολύ πιο ευρωπαϊκές στη φύση τους από πολλές αμερικάνικες ταινίες που θα δεις σε ένα multiplex.
Αν πρέπει να καταλάβεις [όλες τις αναφορές], αν πρέπει να ξέρεις όλα αυτά τα ονόματα για να καταλάβεις τι γίνεται, τότε η ταινία πιθανότατα δεν είναι και πολύ καλή. Πρέπει να μπορεί να δουλεύει από μόνη της, σα να ήταν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που διαδραματίζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν και όλα αυτά που ακούγονται είναι ένα μάτσο φανταστικά ονόματα.
Αυτή η τωρινή στιγμή δεν είναι για πάντα. Αλλά ελπίζεις το έργο σου να είναι. Κι έτσι, αυτό το έργο μπορεί τώρα να ιδωθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και μπορεί να ιδωθεί με έναν άλλο τρόπο σε 20 χρόνια από τώρα.
***
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Quentin Tarantino στο Oneman.
