Reach out and touch rain: Και στο τέλος έβρεξε Depeche Mode!

Η σχέση των Depeche Mode με την Αθήνα είναι μια σχέση περίεργη, με ξαφνικές εντάσεις, happy και unhappy endings αλλά το κυριότερο πίστη. Πίστη ότι η συναυλία θα γίνει κανονικά χτες (έγινε κανονικά) παρότι ο καιρός είχε άλλα σχέδια μέσα στη μέση του Μαΐου, πίστη ότι ο κόσμος δεν θα βαλτώσει στη Μαλακάσα (δε βάλτωσε) και πίστη πως ό,τι κι αν κατεβάσει ο ουρανός, οι Depeche Mode θα είναι η γνωστή διονυσιακή μπάντα που έχουμε συνηθίσει επί σκηνής.

Σαν ευχάριστη έκπληξη, η προσθήκη των Raveonettes -ο ορισμός της προσθήκης της τελευταίας στιγμής- ήταν κάτι σαν το ουράνιο τόξο της 17ης Μαΐου στη Μαλακάσα. Ομολογώ πάντως, ότι θα ήταν ακόμα πιο γλυκιά η κατάσταση αν το όνομα -και δη το συγκεκριμένο- του support ανακοινωνόταν κάποιες μέρες νωρίτερα.

Ο ήχος των Raveonettes (κορυφαία τους στιγμή το ‘Aly, Walk With Me’), αλλά και των Depeche Mode ήταν εξαιρετικός, ενώ η Μαλακάσα γέμισε παρά τις εύλογα δυσοίωνες προβλέψεις το μεσημέρι της Τετάρτης. Ο Dave Gahan εμφανίστηκε με look ‘Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς της προ Γιουνάιτεντ εποχής’ και έπαιξε την καθιερωμένα μεγάλη μπάλα που ξέρει να παίζει. Από κοντά και το λαμέ σακάκι του που σχολιάστηκε επαρκώς από τους αστυνομικούς της fashion police που έσπευσαν στο σημείο για τη συναυλία.

Οι Depeche φρόντισαν να ντύσουν τα τραγούδια τους με επικά video projections-μίνι ταινίες τα οποία έδεναν άψογα με τη μουσική.

Η με διαφορά πιο συγκινητική στιγμής της συναυλίας ήταν η διασκευή στο ‘Heroes’ του David Bowie, την οποία μεγάλο μέρος του κοινού προτίμησε να απολαύσει τραβώντας τη με το κινητό και θάβοντας τη για πάντα σε έναν αποθηκευτικό χώρο απ’ τον οποίο δεν θα την αναζητήσει ποτέ. Ο κόσμος μας δηλαδή εδώ και δέκα χρόνια.

Η βροχή μάς θυμήθηκε κάπου στα μισά της συναυλίας αλλά και μετά το τέλος της, στο δρόμο προς τα αυτοκίνητα. Παρά τη λάσπη και τους βάλτους σε ορισμένα σημεία, ο κόσμος αποζημιώθηκε από τα γενόμενα επί σκηνής, αλλά γκρίνιαξε αρκετά για τα μόνο δύο ταμεία που άνοιξαν για μάρκες σε όλο το Terra Vibe σχηματίζοντας ουρές για πάντα.

Το ‘Enjoy the Silence’ εκτελέστηκε ντισκοψυχεδελικά και αποτέλεσε μέρος ενός ανελέητου χορευτικού σερί που έκανε το Terra Vibe να κουνηθεί για τα καλά. Τα ‘Wrong’, ‘Everything Counts’, ‘Stripped’, ‘Never Let Me Down Again’ ήταν τα υπόλοιπα χαρτιά αυτού του σερί.

Με εξαίρεση το ‘Heroes’, προσωπική μας αγαπημένη στιγμή ήταν το ‘Personal Jesus’ με το singalong που προκάλεσε, κλείνοντας μυθικά ένα live που ήταν, δεδομένων των ατυχών συνθηκών, πραγματικά πολύ καλό.

* Φωτογραφίες: Π. Νικολαρέας – Θ. Δασκαλάκης – Ε. Πουπουλίδου/NDP Photo Agency