Οι 5 χειρότερες ερμηνείες του Robert De Niro
- 24 ΣΕΠ 2020
Στο ‘Dirty Grandpa’ ένας δικηγόρος οδηγεί τον παππού του στη Φλόριντα κατά τη διάρκεια του spring break και αμέτρητα κωμικής επιθετικότητας απρόοπτα λαμβάνουν χώρα. Το φιλμ είναι βρώμικο και άξεστο και συχνά αναφέρεται ως ναδίρ του De Niro (και επίσης δεν έχει καμία σχέση με το σαφώς πιο αδιάφορο ‘War with Grandpa’ που βγαίνει σήμερα στα σινεμά), κάτι με το οποίο διαφωνώ κάθετα.
Ο De Niro, στην περίοδο κάμψης του, μακριά πια από την περίοδο των διαδοχικών classics των ‘70s και ‘80s, έχει προφανώς και κατά κοινή ομολογία παίξει φρικτά αδιάφορους ρόλους σε φρικτα αδιάφορες ταινίες. Σχεδόν σέβομαι το πόσο πολύ βαριέται στους μισούς του ρόλους από τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Και το σέβομαι κυρίως επειδή μπορεί όταν πρέπει κι όταν χρειαστεί να παίξει ένα ‘Irishman’, μια ταινία-μνημείο, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε. (Κι επίσης, για να μην περιοριζόμαστε μόνο στις σκορσεζικές δόξες, μπορεί να είναι φανταστικός ακόμα και σε άλλα είδη, όπως για παράδειγμα στο υποτιμημένο ‘Intern’ της Nancy Meyers.)
Αλλά ναι. Βαριέται. Όταν ο De Niro βαριέται είναι αστείο το πόσο πολύ δεν τον νοιάζει καν να το ξέρεις. Το ξέρουμε όλοι, προφανώς. Ποιοι ανάμεσά μας δεν έχουν κάνει εντελώς βαρετή λάντζα στη δουλειά τους; Relatable! Οι σταρς είναι σαν κι εμάς. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι το ‘Dirty Grandpa’ σαφώς και δεν μπαίνει σε αυτή την κατηγορία, γιατί είναι μια ταινία που Κάνει Κάποιες Επιλογές κι ο De Niro αν μη τι άλλο δίνει Μια Κάποια Ερμηνεία.
Όχι, εδώ, θα εστιάσουμε σε άλλα. Σε ταινίες τις οποίες, για να το θέσω αλλιώς, δεν είμαι καν σίγουρος πως ο De Niro θυμάται καν ότι έχει γυρίσει. Αυτές είναι 5 από τις χειρότερες (δηλαδή πιο επιθετικά αδιάφορες και ασήμαντες) στιγμές ενός θρύλου.
New Year’s Eve
H φρικτή σπονδυλωτή ρομ κομ του Garry Marshall βρίσκει τον De Niro στο ρόλο ενός ετοιμοθάνατου άντρα. Η Hillary Swank παίζει την κόρη του σε ένα από τα segments. Για να μην πολυλογούμε, ας δώσουμε κατευθείαν το λόγο στη Swank που θυμάται μια στιγμή από τα γυρίσματα:
«Κάθεται εκεί και με κοιτάει και μετά κλείνει τα μάτια του, κι εγώ σκέφτομαι “Ουάο, μου δίνει τα πάντα τώρα, έχουμε συνδεθεί, εγώ κι ο De Niro είμαστε ηθοποιοί της Μεθόδου”. Άρχισα να συγκινούμαι. Η κάμερα δεν είναι πάνω μου αλλά μπαίνουμε στο κλίμα της σχέσης πατέρα-κόρης, κι ο πατέρας πεθαίνει. Το ένιωθα, και πήγαινα βαθιά με τον Robert De Niro! Το επόμενο πράγμα που ξέρω, κάνει, “Έχει κανείς λίγο καφέ;”. Και σκέφτομαι, “Θεέ μου, κοιμόταν!”».
Εγώ αυτό το λέω θρυλικό. Ο Robert De Niro όταν βαριέται όχι μόνο δεν τον νοιάζει αν θα φανεί, αλλά μέχρι που θα κοιμηθεί και στο πλατώ σου κιόλας. Εσείς έχετε βαρεθεί ποτέ τόσο πολύ στη δουλειά σας που να σας πάρει ο ύπνος ενώ την κάνετε; Ο άνθρωπος είναι θρύλος.
Righteous Kill
Δεν είναι κάτι τρομερά προσβλητικό αυτό, πέραν του ότι είναι ένα τρομερά ανώνυμο και ξεχάσιμο αστυνομικό από τον εντελώς ανώνυμο και ξεχάσιμο σκηνοθέτη Jon Avnet. Κάπως πρέπει να γεμίσουν κι οι ώρες των καναλιών, ή τελοσπάντων έπρεπε πριν μας πήξουν το οξυγόνο σε 7ωρα καθημερινά ριάλιτι.
Το πρόβλημα με το ‘Righteous Kill’ είναι πως ήρθε με το αναπόφευτκο hype της επανένωσης των Pacino και De Niro. Τότε ακόμα αυτό ήταν τεράστιο event: Στον ‘Νονό ΙΙ’ δεν μοιράζονταν το ίδιο timeline και στην ‘Ένταση’ η όλη ένταση του τίτλου αφορά το κυνηγητό ανάμεσα στους δύο, με τους χαρακτήρες τους να μοιράζονται ουσιαστικά μια μεγάλη, απολαυστική σκηνή στην καρδιά του φιλμ συν το αγωνιώδες φινάλε. Εδώ ήρθε ένας ασήμαντος σκηνοθέτης, έστησε ένα ασήμαντο θρίλερ και είπε, “θέλετε Pacino και De Niro μαζί; Θα σας τους δώσω”.
Περιττό να πούμε πως η ταινία-αιώνια απάντηση σε trivia δεν στέκεται ακριβώς στο επίπεδο του ‘Νονού ΙΙ’ και της Έντασης‘. Βέβαια από τα ελληνικά ριάλιτι προτιμότερη είναι, οπότε τι να πω.
Little Fockers
To original ‘Meet the Parents’ δεν είναι και κανένα αξεπέραστο κωμικό αριστούργημα αλλά τη δουλειά του μια χαρά την κάνει κι ο De Niro αν μη τι άλλο περνάει καταπληκτικά στο ρόλο ενός πρώην πράκτορα της CIA που κάνει τη ζωή πατίνι στον αρραβωνιαστικό της κόρης του. Μια χαρά. Κι ο De Niro βγάζει κωμικό ζουμί από το ρόλο κι εμείς διασκεδάζουμε. Η δεύτερη ταινία υπήρξε επειδή κάποιος σκέφτηκε να βάλει Dustin Hoffman και Barbra Streisand στους ρόλους των γονιών του Ben Stiller. Τι να πω, έχουν συμβεί πράγματα για χειρότερους λόγους από αυτόν.
Αλλά η τρίτη; Το ‘Little Fockers’ συνέβη επειδή σε κάποιο βαριεστημένο μίτινγκ κάποιος πρότεινε βαριεστημένα να το κάνουν και όλοι βαριόντουσαν να πουν όχι, και έτσι μαζεύτηκε το τιμ βαριεστημένα και γύρισε μια βαρετή ταινία στην οποία ο De Niro παίζει μία νότα από την αρχή ως τέλος.
The Bridge of San Luis Rey
Τώρα θα νομίζετε ότι σας δουλεύω γιατί αυτό ξεκάθαρα και δεν είναι αληθινή ταινία, αλλά κι όμως, συνέβη το 2004. Είναι από αυτές τις διεθνείς συμπαραγωγές εποχής που ένα μάτσο διάσημοι σταρς φοράνε κάτι σχολικά κουστούμια και εύχονται ποτέ κανείς να μη βρει το τελικό φιλμ το οποίο εμφανώς και δεν πρόκειται να δει το φως της μέρας πουθενά στις ΗΠΑ. Ξεκινάω petition ΤΩΡΑ για De Niro στην επόμενη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή.
Τελοσπάντων εδώ ο De Niro μοιράζεται την οθόνη με ένα καστ που συμπεριλαμβάνει Kathy Bates, Harvey Keitel, Kathy Bates, F. Murray Abraham. Τι, ο Nicolas Cage ήταν απασχολημένος; (Πιθανότατα ναι, τι ρωτάω.) Είναι εκπληκτικό. Στο 30” του παραπάνω τρέιλερ ο De Niro μιλάει και κινείται σαν τον Τάσο Χαλκιά στο ‘Χάι Ροκ’. Το λέβελ του “προλαβαίνουμε να τελειώσουμε σήμερα και τις 3 σκηνές μου γιατί θέλω να φύγω για ΠΣΚ;” είναι εντυπωσιακό.
Godsend
Πολλές οι σοβαρές υποψηφιότητες για την 5η θέση, όπως το αδιάφορο ‘Showtime’ (μια από τις κατεξοχήν Βαριέμαι Που Είμαι Εδώ ερμηνείες-paycheck του De Niro), το κάκιστο θρίλερ ‘Bag Man’ ή το ‘Killing Season’ που πιθανότατα θα είχε προκριθεί αν στην ίδια ταινία ο John Travolta παίζοντας έναν βετεράνο Σέρβο στρατιώτη(!) δεν ήταν ακόμα χειρότερος. Αλλά πρέπει κάπως να τιμήσουμε το ‘Godsend’, άλλη μια κλασική Ταινία Που Δεν Υπάρχει της ύστερης περιόδου του Robert De Niro, όπου παίζει έναν αινιγματικό γιατρό που προσφέρεται να κλωνοποιήσει τον νεκρό γιο ενός ζευγαριού με τον De Niro να φορτίζει σε sleep mode. Καταπληκτικά πράγματα. Η μόνη κλωνοποίηση που συνέβη εδώ ήταν των ερμηνειών τέτοιου τύπου του De Niro, ο οποίος από ένα σημείο της καριέρας του και μετά έπιασε να ξεπετάει 2-3 ανώνυμα φιλμάκια το χρόνο.
Μόνο σεβασμός γενικά. Όταν ο Robert De Niro είναι καλός, είναι ο καλύτερος. Κι όταν είναι κακός, έχει την αξιοπρέπεια να μην προσποιηθεί ούτε για δευτερόλεπτο πως θέλει να σου πουλήσει κάτι καλό.
Ας κλείσουμε αυτό το άρθρο με τον μόνο ταιριαστό τρόπο, με τον Δώστε Όσκαρ Αν Δεν Είστε Δειλοί “I want to fuck-fuck-fuck-fuck-fuck” μονόλογο του De Niro από το ‘Dirty Grandpa’.
Θρύλος.
