‘Rocky IV’: Chuck Norris vs. Communism

Εκείνο όπου ο Ρόκι Μπαλμπόα κερδίζει τον Κομμουνισμό.

Είναι αυτή η πιο rewatchable ταινία όλων των εποχών;

Ο Σταλόνε εδώ έχει φτάσει στο απόλυτο άκρο της καρτουνίστικης χυδαιότητας και αυτό, ειλικρινά, το λέω μόνο με αγάπη και θαυμασμό. Δεν υπάρχει καμία ελάχιστη απόχρωση του γκρι, δεν υπάρχει καμία απολύτως εσωτερική πάλη ή αγωνία, η παραμικρή αναζήτηση. Πολιτικός μανιχαϊσμός σε μορφή πρωινού καρτούν Σαββάτου: Το “Rocky IV” πρέπει να είναι η λιγότερο προσποιητή mainstream ταινία που έχει βγάλει ποτέ το Χόλιγουντ.

Από τη στιγμή που η σειρά πήρε την κατεύθυνση προς τα πυροτεχνήματα του “ΙΙΙ”, η συνέχεια αυτή ήταν στην πραγματικότητα αναπόφευκτη. Μετά τη μεγάλη μάχη με τον εσωτερικό αντίπαλο, ο Ρόκι πρέπει φυσικά τώρα να σώσει τον κόσμο. Δεν ξέρω πώς στη συνέχεια δεν είδαμε “Rocky V” με τον Μπαλμπόα να αγωνίζεται για τη μοίρα του πλανήτη Γη με μποξέρ από τον Άρη. Αλλά από την άλλη, η μάχη με τον Ντολφ Λούντγκρεν είναι λίγο σα να πολεμάει με εξωγήινο, οπότε είμαι ικανοποιημένος.

Το “Rocky IV” είναι ολόκληρη η ταινία ένα ατελείωτο training μοντάζ, το οποίο δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται να το φτιάξεις και να είναι τόσο απολαυστικό. Ο Μπιλ Κόντι απουσιάζει για πρώτη και μοναδική φορά στις “Rocky” ταινίες, όμως το σάουντρακ είναι τίγκα στο ‘80s anthem, βασικά μια ταινία φτιαγμένη αποκλειστικά από τα υλικά ‘θάνατος φίλου/συγκίνηση/κίνητρο/εκδίκηση – “Eye of the Tiger” – φύσει ανίκητος αντίπαλος – προπόνηση’. Κανείς δεν το έχει κάνει όπως αυτή η ταινία.

Εδώ, ο Ρόκι τα βάζει με τον Ιβάν Ντράγκο, την τέλεια Ρώσικη πολεμική μηχανή, ένα ανθρώπινο ρομπότ πρακτικά κατασκευασμένο και συντηρητέα μέσα από τεχνολογία αιχμής και καλώδια και υπερσύγχρονα μέσα προπόνησης. Ο Ντράγκο καλωδιώνεται κι ο Ρόκι σέρνει έλκηθρα στον χιονιά, επειδή ο άνθρωπος θα νικήσει, γκαντάμιτ. Κι επίσης, god bless America!, μην ξεχνιόμαστε.

Ο Ντράγκο καταφθάνει στις ΗΠΑ ως ψυχρός, ανίκητος διεκδικητής, χωρίς τις φανφάρες του Κλάμπερ Λανγκ, παρά μέσω της εκπροσώπου του, Μπριγκίτε Νίλσεν (μια ψυχρή Ρωσίδα που γελάει παγερά και ειρωνικά), ανακοινώνει πως θα θριαμβεύσει. Είναι τελειωμένο, πώς το λένε. Και σε περίπτωση που το τεράστιο ανάστημα του Ντολφ Λούντγκρεν και τα παγερά βλέμματα και τα συστήματα προπόνησης από το μέλλον δεν αρκούν, ο Ιβάν Ντράγκο σε έναν αγώνα ‘επίδειξης’ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟ ΚΡΙΝΤ. “If he dies, he dies”. Πόσο κακός είσαι δικέ μου τρελλαίνομαι.

Φυσικά ο Ρόκι τώρα πρέπει να κερδίσει, όχι για τον τίτλο βέβαια, καταλαβαίνεις, αλλά είναι θέμα προσωπικό, είναι θέμα εκδίκησης, και επίσης είναι θέμα εθνικής υπερηφάνειας. Είναι τα πάντα: Καλό εναντίον κακού, δρόμος εναντίον εργοστασίου, άνθρωπος εναντίον μηχανής, Δύση εναντίον Ανατολής, Αμερικάνικο όνειρο εναντίον κομμουνισμού, ΣΤΑΛΟΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΛΟΥΝΤΓΚΡΕΝ.

Εννοείται στο τέλος ο Ρόκι θριαμβεύει και εκδικείται για τον φίλο του, παίζοντας αυτό το χαρακτηριστικό στυλ ‘τις τρώω και νευριάζω και μετά αντεπιτίθεμαι επειδή είμαι Ιταλός και το κατενάτσιο είναι τα πάντα όλα’. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το πλήθος, που ως τότε ήταν εντελώς εναντίον του επειδή ήταν ο ‘κακός Αμερικάνος’ κατόπιν της ντόπιας προπαγάνδας (μιλάμε για συγκλονιστική αντιστροφή μηνύματος, ο Σταλόνε πρέπει να κερδίσει κάποια ειδική κατηγορία αντι-Νόμπελ ή κάτι, δεν ξέρω, κάτι) στο τέλος φωνάζει το όνομά του και τον χειροκροτάει κι εκείνος παραδίδει έναν τρομερό λόγο-κόλαφο κατά του κομμουνισμού που κάνει μέχρι και τους στρατηγούς να σηκωθούν να τον χειροκροτήσουν.

Ποιον κοροϊδεύουμε, κι εμείς από το σπίτι χειροκροτάμε, όρθιοι μπροστά από το τραπεζάκι του σαλονιού, με δάκρυα στα μάγουλα και πατατάκια σκορπισμένα σαν κομφετί. Τι ζήσαμε πάλι.

Ο μεγάλος αγώνας

Παιδιά ποιος αγώνας, δεν υπάρχει αγώνας, η ταινία είναι οι προπονήσεις.

Υπάρχει και αγώνας φυσικά, αλλά ΤΑ ΕΛΚΗΘΡΑ. ΤΑ ΚΑΛΩΔΙΑ.

Το σχόλιο του Στέφανου Τριαντάφυλλου για τους πρωταθλητές του ΝΒΑ

1985, Lakers (4-2 τους Celtics)

“Ω Θεε μου! Τι σειρά! Η πρώτη με τη μορφή 2-3-2 αγώνων και τους Lakers όχι απλά να σπάνε το πλεονέκτημα έδρας των Celtics, αλλά να τους κερδίζουν για πρώτη φορά σε τελικούς τον “μισητό” τους αντίπαλο. Χμ… Εκτός έδρας, μισητός αντίπαλος, νίκη της Δύσης έναντι της Ανατολής…”

Ο μη-Ρόκι MVP της ταινίας

Το ρομποτάκι του Πώλι. Επειδή τίποτα δεν λέει μέσα ‘80s όσο ένα ρομπότ-υπηρέτης από το πουθενά. Όχι, μισό, τίποτα δεν λέει ‘80s όσο μια ψυχροπολεμική σύρραξη καλού, έντιμου, ανθρώπινου Αμερικάνου με κακό, ψυχρό, εξωπραγματικά φονικό Ρώσο. Κάτσε κάτσε, άκυρο, τίποτα δε λέει ‘80s όσο σάουντρακ τίγκα στους Survivor.

…καταλαβαίνετε πως μιλάμε για την τέλεια ταινία.

Η μέρα σε αθλητικά νέα της Φιλαδέλφεια

Τη μέρα που ο Ρόκι κέρδισε τον Ιβάν Ντράγκο, 27 Νοεμβρίου του 1985, κέρδισε επιτέλους επαγγελματικό αγώνα και ομάδα της Φιλαδέλφεια. Οι 76ers κέρδισαν εύκολα τους Nets στο Νιου Τζέρσεϊ 111-100 με πρώτο σκόρερ τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ με 30 πόντους (ο Τζούλιους Έρβινγκ πάλι τρίτος σκόρερ, τι γίνεται), ενώ οι Flyers στο NHL υποδέχτηκαν τους Winnipeg Jets και κέρδισαν 6-1. Τρέλα. Στο NFL στο μεταξύ οι Eagles έχασαν πριν τρεις μέρες πάλι από τους Cowboys, 17-34, πού θα πάει αυτό το βιολί.

Τι κάνει η Άντριαν

Ταξιδεύει στη Ρωσία για να μην είναι μόνος του ο Ρόκι εκεί με το μούσι του, τα έλκυθρα και τις αρκούδες.

Ο άλλος ρόλος του Σταλόνε

Ο Σταλόνε υπενθυμίζουμε κέρδισε και τους Ναζί. Στο απολαυστικό “Victory” ήταν η made in USA τερματοφυλακάρα της ομάδας της αντίστασης, παρέα με κάτι Πελέ, κάτι Μπόμπι Μουρ, κάτι Μέσι, κλπ. Όπως και με το “Rocky IV”, είναι αδύνατον να μην την παρακολουθήσεις ως το τέλος άμα την πετύχεις στην τηλεόραση. ΤΑ ΣΠΟΡ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ.

Μια τυχαία λίστα: Τα 7 πιο ‘80s τραγούδια των ‘80s

7. Journey – Don’t Stop Believing

6. Men at Work – Down Under

5. Culture Club – Karma Chameleon

4. a-ha – Take On Me

3. Bonnie Tyler – Total Eclipse of the Heart

2. Europe – The Final Countdown

1. Toto – Africa

Rocky legacy

Οι ατάκες του Ντράγκο έχουν γίνει συνθήματα, γκιφάκια και μπλουζάκια όσο η ίδια η ταινία συνεχίζει να επιβιώνει τη αμφίβολης φήμης της και παραμένει το ευκολότερο φιλμ να δεις ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να λιώσουν όλα τα πίξελς του. Σοβαρά, δεν υπάρχει σημείο εξόδου από αυτή την ταινία, ούτε μισό λεπτό δεν χάνει το μήνυμα ή κάνει κοιλιά. Είναι 100% αυτό που είναι, 100% της ώρας. Η καριέρα του Λούντγκρεν εκτοξεύτηκε (well, καταλαβαίνεις τι εννοούμε), ο Απόλο είχε την τραγική έξοδό του από τη σειρά (το βρίσκω εκπληκτικό πώς το “Creed” ισορροπεί στο canon της σειράς το “Rocky IV” με, ας πούμε, το “Rocky”, τη στιγμή που ζούμε την εποχή του επιλεκτικού σίκουελ), και όσο για την ίδια την ταινία, μέχρι και σήμερα σε κάθε κατάταξη των κεφαλαίων της σειράς θα το δεις είτε να βρίσκεται στις κορυφαίες είτε στις τελευταίες θέσεις, για ευνόητους λόγους.

Μπορείς να υποθέσεις πού βρίσκεται στη δική μου κατάταξη.