Ρωτήσαμε τους σκηνοθέτες του νέου Scream ποια είναι η αγαπημένη τους ταινία τρόμου

Πώς λοιπόν ακολουθεί στα χνάρια ενός θρύλου σαν τον Wes Craven ή επιχειρώντας να συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησαν τα κλασικά πια σενάρια του Kevin Williamson;

Με απόλυτο σεβασμό στις ορίτζιναλ ταινίες αλλά μέσα από τα μάτια μιας νέας γενιάς ηρώων και ηρωίδων, το νέο Scream επιχειρεί να ξεκινήσει μια νέα παράδοση στον τρόμο – εξ ου και ο τίτλος δεν κουβαλά καν αρίθμηση, παρόλο που η ιστορία συνεχίζεται από εκεί που την είχαμε αφήσει.

Ο τρόμος του Ghostface επιστρέφει στο Woodsboro 25 χρόνια μετά τους πρώτους φόνους. Η δράση του νέου μυστηριώδους μπαμπούλα φέρνει ξανά πίσω τους κλασικούς χαρακτήρες της Sidney (Neve Campbell), της Gale (Courteney Cox) και του Dewey (David Arquette), αλλά πώς συνδέονται τα νέα φονικά με το legacy αυτού του τρόμου; Και ποιοι είναι οι κανόνες αυτή τη φορά;

«Υπάρχει μια τάση, ειδικά σήμερα, να διαλέγουμε ποια σίκουελ μετράνε και ποια όχι», λέει ο σεναριογράφος της ταινίας James Vanderbilt (που έχει γράψει και το Zodiac). «Εμείς σε αυτή την ταινία αναγνωρίζουμε πως όλα τα προηγούμενα σίκουελ συνέβησαν, κι έτσι θα δείτε αρκετούς χαρακτήρες που γνωρίσαμε στα σίκουελ, να επιστρέφουν σε αυτή την ταινία». Το πρώτο λοιπόν και πιο βασικό ήταν το νέο Scream να προκύπτει μέσα τη μυθολογία των κλασικών – την ίδια στιγμή που, φυσικά, συνεχίζει να σχολιάζει το σινεμά τρόμου του σήμερα.

Για να μάθουμε περισσότερα για τη σχέση των νέων σκηνοθετών, Matt Bettinelli-Olpin και Tyler Gillett (του δυνατού Ready Or Not), με την παράδοση του Scream και με τον Wes Craven, ανοίξαμε ένα Zoom μαζί τους.

«ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΣΤΟ DNA ΜΑΣ»

Προφανώς τα Scream έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του είδους. Αλλά σε πιο προσωπικό επίπεδο, εσείς πώς ήρθατε σε επαφή με αυτά, τι σας τράβηξε περισσότερο;

Matt Bettinelli-Olpin: Για εμάς το πρωτότυπο, ειδικά η πρώτη ταινία δηλαδή αλλά και οι 4 στην πραγματικότητα, είχαν ό,τι αγαπάμε στις ταινίες. Είναι αστείες, είναι τρομακτικές, είναι συναισθηματικές, έχουν σπουδαίους χαρακτήρες, έχουν εντυπωσιακές σεκάνς δράσης. Είναι όλο το πακέτο για το γούστο μας, όλα όσα θέλουμε όταν πας να δεις ταινία.

Επίσης γράφτηκαν στο DNA μας μεγαλώνοντας, καθώς τις βλέπαμε, και είναι κομμάτι της γλώσσας μας. Επιπλέον ήταν η πρώτη ταινία που είδα που ήταν τόσο αυτο-αναφορική και πραγματικά με βοήθησε να κατανοήσω τα φιλμ που οδήγησαν ως αυτήν. Είναι πλέον όλες ενσωματωμένες στο ποιοι είμαστε ως σινεφίλ.

Tyler Gillett: Η ανάμνηση του να βλέπω το Scream ισοδυναμεί με αγνό τρόμο. Η πρώτη μου εισαγωγή σε αυτές τις ταινίες ήταν όταν ήμουν αρκετά νέος, οπότε ήταν σημείο εισαγωγής για μένα στο σινεμά τρόμου, όπως και για μια ολόκληρη γενιά. Επειδή ήταν σαν εγκυκλοπαίδεια όσων σπουδαίων έχει να προσφέρει το είδος. Πραγματικά άνοιξε τα μάτια μου στη δύναμη του τι μπορείς να πετύχεις όταν συνδυάσεις αγνό τρόμο με στιγμές ευφυούς χιούμορ και με χαρακτήρες για τους οποίους ειλικρινά νοιάζεσαι.

Και συνεχίζαμε να παίρνουμε φανταστικές νέες ταινίες στο franchise κάθε λίγα χρόνια. Η σειρά Scream πάντα εξελισσόταν μαζί με την εποχή, και προσέφερε σχολιασμό ως προς το πώς οι φανς αλληλεπιδρούσαν με τα media και τι σήμαιναν με στο ευρύτερο πολιτιστικό τοπίο. Κι όλα αυτά ενώ ήταν τρομερά τρομακτικές. Είναι απλά μια απίστευτη δημιουργία.

Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σας χαρακτήρες;

Bettinelli-Olpin: Εκτός του τρίο δηλαδή; Γιατί αυτοί είναι οι τρεις προφανείς.

Gillett: Δύσκολη ερώτηση, γιατί νομίζω ο λόγος–

[τον διακόπτει]

Bettinelli-Olpin: Η Parker Posey στο Scream 3!

[κάνουμε thumbs up μεταξύ μας, γελάμε]

Gillett: Αυτός είναι ο λόγος που το αγαπάμε, κάθε ταινία έχει τη δική της ταυτότητα και η δουλειά των ηθοποιών είναι να υποστηρίζουν αυτή την περίεργη ταυτότητα του καθενός φιλμ. Είναι όλοι τρομεροί, και αυτό το franchise γενικά μας έχει φέρει όσους αξιομνημόνευτους χαρακτήρες έχει φέρει οποιοδήποτε franchise στην ιστορία.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ

Ο Kevin Williamson, αρχικός σεναριογράφος και συν-δημιουργός του franchise, παραδέχεται πως «όταν πέθανε ο Wes, θεώρησα πως ήταν το τέλος της σειράς Scream κι αν ποτέ κανείς έκανε άλλο, θα το έβλεπα μάλλον από μακριά, στην καλωδιακή μου τηλεόραση ή κάτι τέτοιο». Όμως τα πράγματα γρήγορα άλλαξαν, εν μέρει επειδή ο Williamson ήθελε να δώσει το ΟΚ, κι εν μέρει επειδή του άρεσαν οι ιδέες που άκουσε. «Όταν προτείναμε στον Kevin τι θέλαμε να κάνουμε με την Sidney και το υπόλοιπο κλασικό καστ, ήταν μια από τις πιο σουρεάλ στιγμές της ζωής μου», λέει ο σεναριογράφος James Vanderbilt μιλώντας για τη συνάντηση με τον Williamson.

Το δημιουργικό τιμ έχει εξηγήσει πώς δούλεψε με την τριπλέτα των πρωταγωνιστών της τετραλογίας και πώς γύρισαν πίσω στο Woodsboro. «Μπορούσες κατευθείαν να δεις πόσα σήμαιναν για αυτούς εκείνες οι ταινίες», λέει ο Gillett. «Τότε συνειδητοποίησα πως κάνουμε κάτι που πραγματικά έχει ρίζες, και ήταν η δουλειά μας να προχωρήσουμε μπροστά την ώρα που δείχνουμε τον σεβασμό μας για ό,τι έχει προηγηθεί».

Και πώς μαζεύτηκε λοιπόν το κλασικό καστ; «Απλά της είπαμε πώς νιώθαμε: Αν δεν είσαι κομμάτι του φιλμ, τότε τι είναι το Scream;», λέει ο Bettinelli-Olpin για το πώς προσέγγισαν την Neve Campbell. «Η Neve καταλαβαίνει τη Sidney μέσα-έξω οπότε η δική της οπτική δε θα μπορούσε να είναι πιο σημαντική».

«Στην πρώτη ταινία, η Neve έπαιξε ένα νεαρό κορίτσι που είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τον κόσμο, όταν ξαφνικά συμβαίνει αυτός ο φρικτός εφιάλτης», εξηγεί ο Kevin Williamson, συν-δημιουργός του franchise, που εδώ κρατά το ρόλο παραγωγού. «Σε αυτή τη νέα ταινία έχει σπρώξει το τραύμα μακριά και έχει αποφασίσει να είναι ευτυχισμένη ό,τι κι αν συμβεί. Κι αυτό είναι που αγαπώ στη Sidney. Δε θα είναι ποτέ θύμα κανενός. Θα το δουλέψει, θα βοηθήσει και τους άλλους».

Ο ρόλος του Dewey συνδέεται με το πώς η ταινία αντιμετωπίζει τη θλίψη, την απώλεια. «Θέλαμε ένας χαρακτήρας στην ταινία να έχει να κάνει με τη θλίψη, θέλαμε να συζητήσουμε για την απώλεια και το τι κάνει στους ανθρώπους. Ο Dewey ήταν το ιδανικό όχημα», λέει ο Gillett. «Ο David Arquette μπόρεσε να παίξει αυτή τη διάσταση χωρίς να ελαχιστοποιήσει όλα τα πράγματα που αγαπάμε στον χαρακτήρα. Μέσα από το σκοτάδι μπόρεσε να προβάλει μια αίσθηση απώλειας για τον Dewey χωρίς να θυσιάσει την ουσία του ήρωα», συμπληρώνει ο Bettinelli-Olpin.

Όσο για τη δαιμόνια Gale της Courteney Cox, ο Gillett θυμάται πόσο απολάμβανε τον χαρακτήρα. «Ήταν πάντα τόσο διασκεδαστική να την παρακολουθεί. Όποτε είναι στην οθόνη τα πάντα μοιάζουν υπερφορτισμένα, κι αυτό επειδή η Courteney είναι απλά τόσο καλή. Φέρνει μια απίστευτα δυναμική ενέργεια στο έργο της».

«Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια της όλης εμπειρίας ήταν το να μπορέσω να δουλέψω με τους ανθρώπους που γνώριζαν προσωπικά τον Wes», ομολογεί ο Gillett. «Να δουλεύω με τον Kevin και με τα μέλη του κλασικού καστ και να ακούω τις ιστορίες τους. Ήταν μια μοναδική εμπειρία που δε θα ξεχάσουμε ποτέ».

ΑΠΟ ΤΟ SCREAM ΤΟΥ ‘96 ΣΤΟ SCREAM TOY ‘22

Το Scream εκπαίδευσε τους θεατές να βλέπουν ταινίες με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σήμερα τα πάντα είναι διαφορετικά, τα πάντα είναι meta. Εσείς πού έρχεστε σε αυτό, ως νέα πρόσωπα του franchise; Ποια είναι η σήμερα η δική σας προσέγγιση και πρόκληση;

Gillett: Νιώθω πως η πρόκληση είναι το να ανταπεξέλθουμε στην πρόσκληση. Ξέραμε πως μπαίναμε σε έναν κόσμο που τόσοι άνθρωποι αγαπούν τόσο πολύ. Και δεν είναι ένα φιλμ επιδραστικό μόνο για εμάς ως φανς, αλλά και για μια ολόκληρη κοινότητα φανς. Οπότε νιώθουμε αληθινή ευθύνη.

Οπωσδήποτε ως θαυμαστές της ταινίας πρώτα εμείς οι ίδιοι, έχουμε και κατά κάποιο τρόπο μυϊκή μνήμη από αυτές τις ταινίες. Επειδή τις αγαπάμε τόσο πολύ, θέλαμε να κάνουμε κάτι που μας δίνει την ίδια εμπειρία και το ίδιο αίσθημα καθώς το κάνουμε, όσο όταν βλέπαμε την πρώτη ταινία για πρώτη φορά. Κι αυτό νομίζω είναι το πράγμα που ψάχναμε κάθε μέρα καθώς γυρίζαμε το φιλμ. Δηλαδή την αίσθηση του ότι, «α, αυτή είναι μια ταινία Scream». Ευτυχώς o Wes κι ο Kevin μας χάρισαν αυτή την ενστικτώδη πια ανάμνηση, δημιούργησαν ένα δρόμο για εμάς να ακολουθήσουμε.

Το να πάρουμε την ευλογία του Kevin σήμαινε τα πάντα για εμάς. Είναι αδύνατον να υπερβάλουμε μιλώντας για το πόσο σημαντική ήταν για εμάς η εμπλοκή του και το πόσο πολύ το έργο του μας επηρέασε μεγαλώνοντας. Είμαστε φανς του Kevin σε ένα επίπεδο που είναι δύσκολο να εκφράσουμε.

Επίσης, ένα από τα πράγματα που ο Wes κι ο Kevin έκαναν τέλεια στην πρωτότυπη ταινία, ήταν το να δώσουν σε κάθε σκηνή φόνου τη δική της ταυτότητα. Οπότε θέλαμε να σιγουρευτούμε πως αυτό θα ισχύει και για τη δική μας ταινία. Όταν μιλάμε για slasher ταινίες, υπάρχουν πράγματα που δε μπορείς να αναπαράγεις ψηφιακά. Ένα ψηφιακό εφέ δε θα έχει την ίδια βαρύτητα όσο ένα σπουδαίο εφέ με μακιγιάζ. Επίσης, τα πρακτικά εφέ δίνουν στους ηθοποιούς κάτι αληθινό με το οποίο μπορούν να δουλέψουν κι υπάρχει πάντα ενθουσιασμός στο σετ όταν βλέπει την ομάδα του μακιγιάζ να καταφθάνει με τους κουβάδες γεμάτους αίμα!

Επίσης, πρέπει να ρωτήσω. What’s your favorite scary movie;

Bettinelli-Olpin: Α, Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες! Το ορίτζιναλ. Μπορεί να είναι βαρετή απάντηση, αλλά απλά το λατρεύω. Όλη η δουλειά του Wes Craven είναι σημαντική για εμάς ως σκηνοθέτες και ως φανς. Μαζί με το Scream, ο Εφιάλτης είναι από τις πιο επιδραστικές ταινίες στη ζωή μας. Και υπάρχει παντού μες στο δικό μας Scream.

*Το Scream κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Odeon.