Βιβλιοφαγικό mashup v138: Δεν είναι όνειρο, έρχεται ο Sandman στο Netflix

Με μια εξαιρετική τηλεοπτικομιξική είδηση, αλλά και βιβλία που φυτρώνουν, βιβλιοφιλικούς influencers και ελληνικά διηγήματα που ταξιδεύουν στις Φιλιππίνες θα ασχοληθούμε σήμερα, αφού φυσικά δούμε πρώτα τα νέα αναγνώσματα που μας περιμένουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ: ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ‘SANDMAN’

Δεν ξέρω αν κοιμάμαι και ονειρεύομαι (pun ξεκάθαρα intended) αλλά ναι, φίλοι του Βιβλιοφαγικού mashup και όλων των Όμορφων Πραγμάτων της Ζωής, έρχεται επιτέλους η μεταφορά του ‘Sandman’, είναι αλήθεια!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή κι ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί αυτό είναι μια μεγάλη υπόθεση.

Τι είναι το ‘Sandman’; Είναι μια σειρά κόμικς γραμμένα από τον Neil Gaiman, που έτρεξε για 75 τεύχη από το 1989 μέχρι και το 1996, στην αρχή από τη DC Comics και στη συνέχεια από τη Vertigo (imprint της DC που λίγες μέρες πριν ανακοινώθηκε πως θα κλείσει στο τέλος του ‘19).

Με τι ασχολείται; Το κόμικ αφηγείται την ιστορία του Dream, προσωποποίησης όλων των ονείρων και των ιστοριών. Ο Dream μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή, αλλά κυρίως εμφανίζεται ως ένας χλωμός, λιγάκι emo τύπος. Η ιστορία ξεκινά στο 1916, όταν ο Dream αιχμαλωτίζεται και φυλακίζεται από μια ομάδα μυστικιστών μαύρης μαγείας. Το 1988, τη χρονιά που ο Gaiman ξεκίνησε να δουλεύει το ‘The Sandman’, ο Dream αποδρά και προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο του Dreaming, του κόσμου των ονείρων, και των δυνάμεων που ο ίδιος είχε κάποτε. Στη συνέχεια η ιστορία πηδά σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, ακολουθώντας των Dream καθώς ταξιδεύει για να κάνει τη δουλειά του: Να επιβλέπει και να επηρεάζει τα όνειρα, τις ιστορίες και την έμπνευση κάθε ζωντανού όντος στο σύμπαν.

Έχει κι άλλο; Σίγουρα έχει. Το ‘Sandman’ δεν είναι μια ιστορία που μπορεί κανείς να περιγράψει τόσο εύκολα μέσα σε 50 λέξεις, αλλά έκανα το καλύτερο που μπορούσα. Μια μίξη φανταστικού, τρόμου και μυθολογίας όπως δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στη τέχνη, που περιλαμβάνει ακόμα οντότητες όπως η Μοίρα, ο Θάνατος, η Απόγνωση, η Καταστροφή, η Επιθυμία, αλλά και πραγματικές ιστορικές φιγούρες όπως ο Μάρκο Πόλο και ήρωες της μυθολογίας όπως ο Λόκι.

Και είναι τόσο σημαντικό το ‘Sandman’; Είναι, ναι. Πέρα από το γεγονός πως μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα κομιξικά best sellers της δεκαετίας του ‘90 (από τα πρώτα κόμικς μάλιστα που βρέθηκαν στη λίστα των best sellers των New York Times) και για μια σειρά κόμικς που κέρδισε 26 Eisner Awards και έναν σκασμό ακόμη άλλα βραβεία, όπως τα Hugo και Bram Stoker, η επιρροή του ‘Sandman’ στην ποπ κουλτούρα είναι τεράστια και αδιαπραγμάτευτη.

Με τη μεταφορά τι παίζει λοιπόν; Μετά από πολλές προσπάθειες εδώ και 20+ χρόνια, μια νέα συμφωνία μεταξύ της Warner Bros. και του Netflix θα μας φέρει το ‘Sandman’ μέσα από μια σειρά που θα προβληθεί στη δημοφιλή streaming υπηρεσία. Ο Allan Heinberg, σεναριογράφος της ‘Wonder Woman’ αλλά και συνεργάτης της DC, θα γράψει τη σειρά και θα είναι ο showrunner της, ενώ οι Neil Gaiman και David Goyer θα είναι οι executive producers. Λέγεται πως η Warner Bros. μίλησε με πολλούς για το πρότζεκτ, ανάμεσα στους οποίους και το HBO. Όμως το υπερβολικό κόστος της παραγωγής απέτρεψε τους πάντες εκτός από το Netflix.

Εδώ και 20+ χρόνια; Ναι, το ‘Sandman’ έχει μια μακριά ιστορία αποτυχημένων προσπαθειών να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Το σενάριο των Ted Elliott και Terry Rossio το 1996 δε γυρίστηκε ποτέ μετά την απόλυση του σκηνοθέτη Roger Avary λόγω καλλιτεχνικών διαφορών με την παραγωγή της ταινίας, το μετέπειτα σενάριο του William Farmer αντιμετωπίστηκε αρνητικά από τους φανς και για το επόμενο σενάριο ο Neil Gaiman είπε πως ήταν “το χειρότερο σενάριο που έχει διαβάσει ποτέ”. Από το 2001 και μετά η μεταφορά βρέθηκε σε development hell, μέχρι και το 2013 που ο David Goyer ανακοίνωσε πως ετοίμαζε μια ταινία μαζί με τους Neil Gaiman και Joseph Gordon-Levitt. Το αρχικό σενάριο ήταν του Jack Thorne και ο Gordon-Levitt θα σκηνοθετούσε την ταινία και θα πρωταγωνιστούσε ως Dream. Αργότερα ο Eric Heisserer προσλήφθηκε για να κάνει αλλαγές στο σενάριο του Thorne. Τελικά, το 2016, ο Gordon-Levitt εγκατέλειψε το πρότζεκτ και ο Heisserer παρέδωσε το τελικό σενάριο και επίσης εγκατέλειψε τη μεταφορά του ‘Sandman’. Και οι δύο κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: Η μεταφορά του ‘The Sandman’ στον κινηματογράφο είναι αδύνατη και το πρότζεκτ μπορεί να λειτουργήσει ως τηλεοπτική σειρά.

Κάτι άλλο; Όπως φαίνεται το ‘Sandman’ που όλοι περιμένουμε έρχεται. Μπορεί να μην ξέρουμε πότε ακριβώς, αλλά έρχεται. Εσείς προλαβαίνετε μέχρι τότε να διαβάσετε τα κόμικς που κυκλοφορούν σε αρκετές διαφορετικές μορφές (με softcover εξώφυλλα, τα τεράστια Omnibus, τα hardcover Annotated Sandman και Absolute Sandman, σε ηλεκτρονική μορφή) και να χαθείτε στον αχανή, μαγικό κόσμο του Neil Gaiman.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Μπορεί να μπήκαμε στον Ιούλιο, την αρχή του τέλους της εκδοτικής σεζόν 2018/19, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχουμε και σήμερα αρκετά φρέσκα βιβλία για να παρουσιάσουμε. Επτά στον αριθμό, από επτά διαφορετικούς εκδοτικούς, πάμε να τα δούμε ένα ένα.

Οι Εκδόσεις Δώμα συμπληρώνουν τα 2 τους χρόνια και το 10ο τους βιβλίο είναι μια ακόμη έκπληξη: Το σατιρικό ‘Πλην’ (‘Less’, 2017) του Andrew Sean Greer, σε μετάφραση Παλμύρας Ισμυρίδου, μυθιστόρημα που κέρδισε το Pulitzer Prize του 2018.

Ο Άρθουρ Πλην είναι ένας αποτυχημένος συγγραφέας που δέχεται πρόσκληση για το γάμο του πρώην του. Για να μην αναγκαστεί να παραστεί στο γάμο, κάτι που ξέρει πως θα είναι άβολο, αποδέχεται όλες τις προσκλήσεις για λογοτεχνικές εκδηλώσεις που του γίνονται. Γυρνά τον κόσμο, προσπαθώντας να γλιτώσει από αυτό που άφησε πίσω και σχεδόν ερωτεύεται στο Παρίσι, σχεδόν σκοτώνεται στο Βερολίνο, αντιμετωπίζει μια αμμοθύελλα της Σαχάρας σε ένας Μαροκινό σαλέ, βρίσκεται κατά λάθος ως ο μοναδικός απασχολούμενος συγγραφέας σε ένα Χριστιανικό καταφύγιο στη Νότια Ινδία και συναντά, σε ένα νησί της Αραβικής Θάλασσας, τον τελευταίο άνθρωπο στη Γη που θα ήθελε να συναντήσει.

Με το δεύτερο μέρος της τριλογίας της Rachel Cusk επανέρχονται οι Εκδόσεις Gutenberg, με το ‘Μετάβαση’ (‘Transit’, 2016), σε μετάφραση Αθηνάς Δημητριάδου, να ακολουθεί το ‘Περίγραμμα’ που είχε κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.

Η Φαίη έχει πλέον χωρίσει και προσπαθεί να αντιμετωπίσει το γεγονός αποφασίζοντας να αλλάξει πολλά πράγματα στη ζωή της. Φεύγει για το Λονδίνο, εκεί που θα επανασυνδεθεί με φίλους και θα κάνει νέες γνωριμίες, θα ανακαινίσει το σπίτι της, θα έρθει σε σύγκρουση με τον ένα από τους έφηβους γιους της, θα ερωτευτεί ξανά από την αρχή.

Το ‘Πικρό καλοκαίρι’ (‘Bitter Orange’, 2018) της Claire Fuller, σε μετάφραση Αύγουστου Κορτώ, μας φέρνουν οι Εκδόσεις Ψυχογιός. Η Φράνσις γνωρίζει το ζευγάρι που μένει στα δωμάτια κάτω από τη σοφίτα της, σε ένα αρχοντικό της Αγγλικής εξοχής το 1969, τον Πίτερ και την Κάρα. Τους παρακολουθεί από μια τρύπα στο πάτωμα του μπάνιου της και σύντομα θα αναπτύξει φιλική σχέση μαζί τους, πριν ανακαλύψει πως δεν είναι όλα όπως φαίνονται με τους δυο τους.

Ένα έργο κομμένο και ραμμένο για να το αγαπήσουν όσοι λατρεύουν τα βιβλία μας φέρνουν οι Εκδόσεις Key Books. ‘Το ημερολόγιο ενός βιβλιοπώλη’ (‘The Diary of a Bookseller’, 2017) του Shaun Bythell, σε μετάφραση Τάσου Νικογιάννη, είναι η καταγραφή του ιδιοκτήτη του The Bookshop, του μεγαλύτερου παλαιοβιβλιοπωλείου της Σκωτίας που βρίσκεται στο Wigtown, μια ματιά στη λειτουργία ενός βιβλιοπωλείου στην εποχή του Amazon. Μέσα από το ημερολόγιό του ζωντανεύουν οι κόντρες με το προσωπικό, οι ιδιοτροπίες των πελατών, οι περιπλανήσεις του για να ανακαλύψει ξεχασμένα, πολύτιμα έργα που θα προστεθούν στους 100,000 τόμους που βρίσκονται στο The Bookshop. Και φυσικά ο Shaun μας προτείνει βιβλία, θα χρειαστείτε σίγουρα χαρτί και μολύβι για να σημειώσετε τους τίτλους που θα βρείτε στο ‘Ημερολόγιο ενός βιβλιοπώλη’.

Με ένα θρίλερ, το συγγραφικό ντεμπούτο της Liz Lawler, επανέρχονται οι Εκδόσεις Πάπυρος. Στο ‘Μην ξυπνήσεις’ (‘Don’t Wake Up’, 2017), σε μετάφραση Μαριάννας Μπεμπετίδη, η Άλεξ Τέηλορ ξυπνά δεμένη πάνω σε ένα χειρουργικό κρεβάτι. Ο άντρας που βρίσκεται δίπλα της δεν είναι γιατρός. Η πρόταση που της κάνει είναι απόλυτα αποκρουστική. Όταν όμως η Άλεξ ξυπνά και πάλι είναι αβλαβής και κανείς δεν πιστεύει την τρομακτική ιστορία της. Απομονωμένη από τους συναδέλφους, την οικογένεια και τον σύντροφό της, ξεκινά να πιστεύει πως πραγματικά χάνει το μυαλό της. Αλλά μετά συναντά το επόμενο θύμα.

Γρήγορο πέρασμα από τις Εκδόσεις Αρμός και τις Εκδόσεις Ποταμός, εκεί που θα βρούμε δύο έργα από τον Καναδά και τη Νορβηγία. Στο πρώτο, τη νουβέλα ‘Ο πορτοκαλεώνας’ (‘The Orange Grove’, 2013) του Larry Tremblay, σε μετάφραση Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, οι δίδυμοι αδερφού Αμέντ και Αζίζ ζουν στο καταφύγιο του πορτοκαλεώνα της οικογένειάς τους, σε μια χώρα γεμάτη πόλεμο, αλλά όταν μια βόμβα σκοτώνει τους παππούδες τους, ο πατέρας τους πρέπει να αποφασίσει πώς να εκδικηθεί τον θάνατο των γονιών του, με τραγικές και απρόβλεπτες συνέπειες. Στο δεύτερο, το ‘Η ιστορία ενός γάμου’ (‘The Story of a Marriage’, 2015) του Geir Gulliksen, σε μετάφραση Σωτήρη Σουλιώτη, ένας άντρας χάνει τη γυναίκα του από έναν άλλο άντρα και προσπαθεί να κατανοήσει τι συνέβη στην αγάπη τους, κοιτάζοντας το παρελθόν μέσα από τα δικά της μάτια, αλλά και από την οπτική πλευρά του άλλου άντρα.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΦΥΤΡΩΣΕ

Μια εξαιρετική ιδέα είχαν οι άνθρωποι της Rothco, μιας Ιρλανδικής διαφημιστικής εταιρείας, για τη διαφημιστική καμπάνια της τράπεζας AIB που έχει θέμα την αειφόρο γεωργία και ανάπτυξη: Ένα βιβλίο που φύτρωσε.

Το Βιβλίο που Φύτρωσε έχει 22 σελίδες μεγέθους Α3 και περιέχει 10 απλά αλλά πολύτιμα μαθήματα για τη μεγιστοποίηση της βιωσιμότητας του απλού χορταριού. Αλλά αυτό δεν είναι ένα απλό βιβλίο: Όλα τα στοιχεία του, από το μελάνι και τις σελίδες μέχρι τη βιβλιοδεσία του, είναι φτιαγμένα από χορτάρι.

Η Γερμανίδα καλλιτέχνης Diana Scherer χρειάστηκε 2 μήνες για να φτιάξει το βιβλίο, χρησιμοποιώντας σπόρους, χώμα, νερό, ήλιο και ειδικά καλούπια που έδωσαν στις ρίζες του χορταριού το σχήμα γραμμάτων και λέξεων.

Το βιβλίο είναι πανέμορφο και στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη δημιουργία του. Τώρα το Βιβλίο που Φύτρωσε θα γυρίσει την Ιρλανδία, σε γεωργικές εκδηλώσεις που σπονσοράρει η AIB, δίνοντας την ευκαιρία στον κόσμο να το δει από κοντά.

AND NOW, THIS

Ετούτο εδώ είναι το εξώφυλλο του πιο πρόσφατου τεύχους του Time Magazine και αυτός που απεικονίζεται πάνω του είναι ο συγγραφέας Colson Whitehead. Τελευταία φορά που ένας συγγραφέας ήταν στο εξώφυλλο του Time; Το 2010, ο Jonathan Franzen. Η αμέσως προηγούμενη; Ο Stephen King το 2000. Ε μια φορά κάθε δεκαετία αρκεί. Μπορεί το 2020 να έχουμε κάποια γυναίκα, που ξέρετε.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Φουλ καλοκαιράκι για άλλη μια εβδομάδα οι φωτογραφίες του #instavivlio, που αποδεικνύουν για ακόμη μια φορά πως όχι, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα βιβλία που διαβάζονται στις παραλίες, όλα τα βιβλία κάνουν για το καλοκαίρι και για όλες τις εποχές.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ο Γιώργος ρωτά, “Πώς μπορεί να γίνει κανείς influencer βιβλίων; Ευχαριστώ.”

Φίλε Γιώργο, κοιτάω την ερώτησή σου εδώ και ώρα και δεν είμαι σίγουρος με ποιον τρόπο μπορώ να σου απαντήσω. Θα προσπαθήσω όμως.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν influencers που να ασχολούνται με το χώρο του βιβλίου. Και γενικά δηλαδή υπάρχουν ελάχιστοι που ίσως θα έπρεπε να έχουν αυτόν τον τίτλο, αλλά ας μιλήσουμε συγκεκριμένα για τα δικά μας θέματα και ας αφήσουμε τους υπόλοιπους.

Ίσως βλέπεις στο Instagram κόσμο να ποστάρει καθημερινά για βιβλία. Ή στο YouTube να μιλάει για όσα διάβασε. Ή στα blogs να γράφει κριτικές για τα πιο πρόσφατα αναγνώσματά του. Πιθανά να βλέπεις κάποιους από αυτούς να έχουμε μερικές χιλιάδες followers. Μάλλον γνωρίζεις και πως ένα κομμάτι όλων αυτών συνεργάζεται με εκδοτικούς, οι οποίοι αποστέλλουν τις φρέσκιες εκδόσεις τους “για κριτική” ή διοργανώνουν από κοινου κληρώσεις βιβλίων.

Τίποτα από αυτά δεν κάνει κάποιον influencer. Ο όρος, που έχει τραβηχτεί από τα μαλλιά τον τελευταίο καιρό, ξεκίνησε να χρησιμοποιείται όταν άνθρωπο με μεγάλα following στα κοινωνικά δίκτυα αποφάσισαν να κάνουν monetize τη δημοφιλία τους, παρουσιάζοντας προϊόντα και υπηρεσίες εταιρειών με αντάλλαγμα (αρκετά υψηλές σε κάποιες περιπτώσεις) οικονομικές απολαβές.

Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Και αφού δεν υπάρχουν χρήματα στο influencerιλίκι, δεν υπάρχει και το “influencer” ως κόνσεπτ.

Αυτό που ακούω αρκετές φορές στο instagram είναι η ερώτηση “μα πώς σου στέλνουν βιβλία, κι εγώ θέλω” προς όσους δέχονται φακέλους και κουτιά με βιβλία από τους εκδοτικούς. Συνδυάζοντάς τη λοιπόν μαζί με τη δική σου ερώτηση Γιώργο, θέλω να πω το εξής: Αν αυτοσκοπός για να ασχοληθείτε με τα βιβλία γράφοντας την άποψή σας στο blog, φωτογραφίζοντάς τα στο instagram και μιλώντας για αυτά στο youtube, είναι να πάρετε τσάμπα αναγνώσματα από τους εκδοτικούς, ε τότε μάλλον κάποιο λάθος κάνετε.

Μοιραστείτε τη γνώμη σας για όσα διαβάζετε και βοηθήστε να επικοινωνήσουμε τη χαρά της ανάγνωσης, χωρίς ο στόχος σας να έχει την ταμπέλα “influencer”. Αν αγαπάτε το διάβασμα, μοιραστείτε τα βιβλία σας δημιουργικά με τους υπόλοιπους αναγνώστες στα social media και γίνετε κομμάτι της βιβλιοφιλικής κοινότητας της Ελλάδας, γνωρίζοντας ανθρώπους που όπως κι εσείς αγαπούν να περνούν τον ελεύθερο χρόνο από σελίδα σε σελίδα. Τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΣΤΙΣ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

Πείτε μου αν αυτό το έχετε ξανακούσει: Ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας Έλληνα συγγραφέα συμπεριλαμβάνεται σε μια ανθολογία Ευρωπαϊκού speculative fiction, επιδοτούμενη από πρεσβείες και προξενεία δεκατριών Ευρωπαϊκών χωρών, που κυκλοφορεί στα φιλιππινέζικα, σε επιλογή του Τσέχου πρέσβη στις Φιλιππίνες.

Τρομερό ε; Ο λόγος για την ανθολογία Haka, που κυκλοφόρησε στις Φιλιππίνες πριν λίγες μέρες και περιέχει ανάμεσα στις 15 ιστορίες της και το διήγημα ‘Αίθρα’ του Μιχάλη Μανωλιού (‘Αγέννητοι αδελφοί, ‘Το βιβλίο και η περφόρμανς’).

Η ‘Αίθρα’ συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή του Μανωλιού με τίτλο ‘…και το τέρας’ (2009, Εκδόσεις Τρίτων) και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνει εκτός Ελλάδας. Το διήγημα είχε κερδίσει το Aeon Award του περιοδικού Albedo One πίσω στο 2010, μια από τις σημαντικότερες διακρίσεις για Έλληνα συγγραφέα της speculative λογοτεχνίας στο εξωτερικό.

Μπορείτε να διαβάσετε την ‘Αίθρα’ από το SFF.gr (σε .doc), αλλά προτείνω να ψάξετε και να κάνετε δική σας τη συλλογή ‘…και το τέρας’. Άλλωστε οι Εκδόσεις Τρίτων είναι εδώ και χρόνια ανενεργές και τα αντίτυπα του βιβλίου που βρίσκονται ακόμη στην αγορά είναι κατά πάσα πιθανότητα τα τελευταία που υπάρχουν.

RANDOM LINKS

Όταν τα ‘Ψηλά Βουνά’ του Ζαχαρία Παπαντωνίου ρίχτηκαν στην πυρά, για την online παρενόχληση των συγγραφέων αισθηματικών βιβλίων, γιατί θα πρέπει οι συγγραφείς να διαβάζουν τις κακές σας κριτικές, τι λέει για εσάς το αγαπημένο σας “ανάγνωσμα παραλίας”, σύμφωνα με τους Βρετανούς βιβλιοπώλες το μυθιστόρημα δεν πεθαίνει, πόσα αντίτυπα πούλησαν διάσημα βιβλία στον πρώτο χρόνο της έκδοσής τους, τα βιβλία πέφτουν και τα audiobooks ανεβαίνουν στη Βρετανία, πώς θα μοιάζει ο κόσμος του βιβλίου μετά τη νίκη του Amazon, για τα λογοτεχνικά έργα με θετικούς ηλικιωμένους χαρακτήρες, η Olga Tokarczuk για το πώς οι μεταφραστές σώζουν τον κόσμο, για το trend της λέξης “girls” στους τίτλους των βιβλίων, η επαναφορά του τερατώδους θηλυκού της λογοτεχνίας, ένας στοχασμός στα θαυμαστικά της σύγχρονης ποίησης, πώς η Drag Queen Story Hour φέρνει queer υπερηφάνεια στο βαθύ Νότο της Αμερικής, η άνοδος της αφήγησης των άρρωστων κοριτσιών, οι νικητές των φετινών Locus Awards, τι μπορούν να μάθουν οι συγγραφείς από τους ταχυδακτυλουργούς, γιατί χρειαζόμαστε τα απομνημονεύματα, το προφίλ της μητέρας της Μεξικανικής λογοτεχνίας Sor Juana, ο Paul Auster γράφει για τη φορά που συνάντησε τον Samuel Beckett, οι Γερμανοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας γράφουν δυστοπικές ιστορίες για τη μετα-Brexit Βρετανία, μια βιβλιοθήκη για τους τυφλούς αναγνώστες, πώς το νόημα ενός βιβλίου μπορεί να αλλάξει δραματικά με το χρόνο, η σύντομη ιστορία των ηρώων των μαύρων pulp, για τα νέα nonfiction βιβλία που μιλούν για τη μητρότητα, για την ψυχαναγκαστική χαρά της ατέλειωτης έρευνας, γιατί αδιαφορούμε για τον πόνο στα ποιήματα των Mary Oliver και Elizabeth Bishop, πώς η Jenna Bush Hager έγινε η νέα βασίλισσα των λεσχών ανάγνωσης, η σύντομη ιστορία της Meiji περιόδου της Ιαπωνικής λογοτεχνίας, για την ανθεκτική γοητεία της θεραπείας στην αστυνομική λογοτεχνία, οι ποιητικές απολαύσεις και τα βάσανα που μπορούν να εκφραστούν μόνο στα ολλανδικά.