Seth is the word

Είναι η πιο αναπάντεχη επιλογή για Οσκαρικό host που έχουμε δει ποτέ, ίσως από την εποχή του Chris Rock. Επειδή το χιούμορ του είναι τόσο ποπ, καρτουνίστικο και σαφέστατα βέβηλο, ο MacFarlane δεν έμοιαζε ποτέ ως κάποιος που ρεαλιστικά θα βλέπαμε να παρουσιάζει το πιο μεγάλο και πιο σοβαροφανές show της βιομηχανίας του θεάματος.

Είναι δυνατόν να πετύχει εκεί που τόσοι και τόσοι άλλοι απέτυχαν; Ο James Franco πρόπερσι ήταν μια τραγωδία, ο Billy Crystal πέρσι ξαναζεσταμένο φαγητό, ο MacFarlane είναι μια επιλογή περίεργη, αλλά που ίσως και να κρύβει τη σωστή δόση καφρίλας ώστε να μπορέσει να πετύχει.

Ή ίσως να προκύψει ένας Ricky Gervais των Όσκαρ.

Ή ίσως και να έχουμε άλλη μια περίπτωση Franco στα χέρια μας, ποιος ξέρει;

Η ουσία είναι πως ο κωμικός πίσω από το “Family Guy” θα είναι ο παρουσιαστής της λαμπερής βραδιάς και θα προσπαθήσει να ισορροπήσει τις δεδομένες απαιτήσεις της με το ανίερο χιούμορ του. Και θα το επιχειρήσει με τη φόρα που έχει αυτή τη στιγμή λόγω της μεγάλης επιτυχίας του “Ted” στην Αμερική. Γίνεται να το πετύχει; Πιστεύουμε πως θα είναι δύσκολο, αλλά από την άλλη ο Chris Rock τα κατάφερε. Γιατί όχι κι ο Seth;

Με αυτή την αφορμή λοιπόν, μαζέψαμε μια ντουζίνα από τα καλύτερα αστεία που έχουμε δει στο “Family Guy”. Σίγουρα τα περισσότερα από αυτά θα ήταν απαγορευμένα στη μεγάλη βραδιά, αλλά σε μια αναφορά στο “Bird is the word” δε θα λέγαμε και όχι.

Speaking of…

Το κορυφαίο random και επαναλαμβανόμενο αστείο της σειράς, σαν ένα meme φτιαγμένος μέσα στο σύμπαν του “Family Guy”.

Να, δες:

Άλλο σαφές χαρακτηριστικό στοιχείο των αστείων της σειράς είναι οι ποπ αναφορές, όπως ας πούμε αυτή η αναπαράσταση του ‘”Street Fighter”:

Η επανάληψη είναι επίσης όλα τα λεφτά. Υπάρχουν αστεία που διατρέχουν όλη τη σειρά με επανεμφανίσεις στα πιο άκυρα σημεία, όπως ας πούμε οι μάχες με το κοτόπουλο. Να η (θεόκουφη, ό,τι νά’ναι πρώτη από αυτές):

Η επανάληψη συχνά είναι βασική ιδέα πίσω από αστεία μέσα στην ίδια τη σκηνή κιόλας. Είναι το είδος των gag που κάνει τέλεια ο “Μπομπ Σφουγγαράκης” αλλά και στο “Family Guy” έχουν την τιμητική τους. Λες, κάπου θα σταματήσει, κάποια στιγμή θα τελειώσει, αλλά τίποτα, πηγαίνει για πάντα μέχρι να σε πιάσει νευρικό γέλιο.

Ένα από αυτά είναι και το καλύτερο αστείο που έχει κάνει η σειρά:

Άλλο σταθερό στοιχείο, το προσβλητικό χιούμορ. Το οποίο φυσικά μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές, όπως ας πούμε τη στερεοτυπική απεικόνιση των μειονοτήτων:

Ή την καυστική προσέγγιση στη θρησκεία με κλιπάκια όπως το ‘δείτε πόσο εύκολα εντυπωσιάζεται και χαίρεται ο Ιησούς’:

Ή το πόσο κοντός είναι.

Ακόμα, να παίρνει μορφή επιθετικής ματιάς απέναντι στις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ.

Ή πολύ απλά, να γίνεται όσο creepy μπορεί να γίνει κάποιος.

Όχι άκυρο, γίνεται και ακόμα πιο creepy.

Αλλά μην ξεχνιόμαστε: ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΣΤΕΙΟ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ.

Ίσως να έδιναν στον Στούι την παρουσίαση των Όσκαρ…;