Η δικαιοσύνη στο ‘Seven Seconds’ δεν είναι τυφλή

Εφτά δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με τη νέα παραγωγή δέκα επεισοδίων του Netflix ‘Seven Seconds’ που θα γίνει ανθολογική αν όλα της πάνε καλά, τόσος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να θάψει κανείς την αλήθεια. Τόση είναι, επίσης, και η αξία μιας μαύρης ζωής. Ή καλύτερα η απόσταση που τη χωρίζει από τον θάνατο.

Ο Brenton Butler είχε πρόσφατα μετακομίσει από την κακόφημη περιοχή του New Jersey στην ασφαλέστερη μεριά της πόλης – αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς από τους γονείς του που είχαν βάλει στόχο να πάρουν το παιδί τους από τις εργατικές κατοικίες – όταν πηγαίνοντας στο σχολείο με το ποδήλατό του συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο ενός αστυνομικού. Εκείνος λευκός, ο Brenton μαύρος.

Πανικόβλητος ο αστυνομικός κάλεσε τους συναδέλφους του για βοήθεια, κατέληξε όμως να συμφωνήσει μαζί τους στη συγκάλυψη του περιστατικού. Χωρίς να ειδοποιήσουν ασθενοφόρο, η ομάδα ξεφορτώνεται τα ενοχοποιητικά στοιχεία και αποχωρεί από το σημείο με την απόφαση να μη μιλήσουν σε κανέναν άλλον γι’ αυτό. Η παρουσία όμως ενός αυτόπτη μάρτυρα που είναι σε θέση να τους αναγνωρίσει θα περιπλέξει τα πράγματα, με τις διαρροές στον Τύπο να οδηγούν στην έκρηξη της πόλης που αντιστέκεται στη ρατσιστική αντιμετώπιση της μαύρης κοινότητας. Εάν ο Brenton ήταν λευκός, θα είχε εγκαταλειφθεί τόσο αψήφιστα από τους ανθρώπους που έχουν καθήκον να επιβάλλουν τον νόμο και να προστατεύουν τους πολίτες;

Η προστασία – ή μάλλον καλύτερα οι θυσίες που γίνονται στο όνομά της – δίνει στο ‘Seven Seconds’ τις πιο δυνατές του στιγμές. Τα άκρα όπου φτάνει η κάθε μικρή ή μεγαλύτερη κοινότητα για να φροντίσει τα μέλη της – από την αστυνομία που είναι μέρος ενός αποτυχημένου συστήματος μέχρι τη συμμορία στην οποία επιχειρεί να φορτώσει τον θάνατο του παιδιού, αλλά και την πολιτική ζωή της πόλης που ανυπομονεί να αφήσει πίσω της οτιδήποτε απειλεί την ανέλιξή της – συνθέτουν ένα οικοσύστημα που θρέφει τις πληγές της Αμερικής και αποθαρρύνει την πίστη στην απόδοση του δικαίου. Ένας από τους πιο λεπτούς παραλληλισμούς που κάνει η σειρά, είναι αυτή μεταξύ του θύματος που στο παρελθόν είχε συλληφθεί για ένα τσιγαριλίκι, με τη λευκή μάρτυρα του περιστατικού που αγοράζει ηρωίνη και κάνει σεξουαλικές χάρες για να την αποκτήσει χωρίς να ανοίξει μύτη.

Η βοηθός εισαγγελέα που ανέλαβε την υπόθεση έχει βιώσει πολλές αποτυχίες για να διατηρεί ακόμη ελπίδες. Ο ντετέκτιβ που τη βοηθά παραείναι κυνικός για να επενδύσει σε μία λύση. Η μητέρα του Brenton – μια φανταστική Regina King σε μια ερμηνεία που θα μπορούσε να της χαρίσει ακόμη ένα βραβείο Emmy – δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους θεσμούς. Εάν όλοι έχουν παραδοθεί στην ανικανότητα εφαρμογής της δικαιοσύνης, υπάρχει ποτέ περίπτωση να λειτουργήσει;

Σε σειρά που έχει δημιουργήσει η Veena Sud του νιχιλιστικού ‘The Killing’ (εάν εκείνο σε απογοήτευσε, εδώ θα έχεις καλύτερη μοίρα), η απάντηση θα είναι όχι. Η Sud όμως, αφού βασανίσει το κοινό με τέσσερα αργόσυρτα, πλην όμως φοβερά καλογυρισμένα επεισόδια – το 2ο μάλιστα είναι σκηνοθετημένο από τον οσκαρικό Jonathan Demme (RIP) – που ξοδεύουν τηλεοπτικό χρόνο σε αχρείαστες σκηνές, καταφέρνει να σκιαγραφήσει με σεβασμό και φροντίδα τον χαρακτήρα του Brenton όταν τόσες και τόσες παρόμοιες σειρές δίνουν το βάρος στους θύτες και όχι στα θύματα. Κιινείται επίσης πολύ άνετα στο γκρίζο των χαρακτήρων της, χωρίς να νιώθει την παραμικρή ανάγκη να τους δικαιολογήσει.

Όταν οι ηττημένοι κοιτούν ένα άγαλμα της Θεάς της Δικαιοσύνης έξω από το δικαστήριο στο τελευταίο επεισόδιο, με την κλασική ζυγαριά στο χέρι και τα δεμένα της μάτια, αναρωτιούνται αν πραγματικά είναι τυφλή, ή αν τελικά μπορεί να δει το χρώμα.

* To ‘Seven Seconds’ είναι διαθέσιμο στο Netfix.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του Popcode.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Πώς το ‘Stranger Things’ έγινε τηλεοπτικό φαινόμενο και 6 ερωτήσεις για την 3η σεζόν

Το ‘Alias Grace’ είναι σειρά εποχής, αλλά μιλά για το σήμερα

Από το φως του ‘Lost’, στο σκοτάδι του ‘Dark’

Πώς είναι να βλέπεις τα ‘Φιλαράκια’ το 2018

Το ‘Travelers’ είναι το απαραίτητο sci-fi που δεν βλέπεις

Το ‘Altered Carbon’ είναι υπερθέαμα (και όχι πολλά περισσότερα)

Fandom vs. Γαλαξίας: Star Wars, Star Trek και η πρόκληση της αλλαγής

Κάντε πέρα, ’80s: Το ‘Everything Sucks!’ προτείνει κάτι διαφορετικό για τη νοσταλγία σου