“Σκάσε και παίξε” LCD Soundsystem

Την Τρίτη 25/9 στις 22.15 στον κινηματογράφο Όπερα, το ντοκιμαντέρ των Dylan Southern και Will Lovelace “Shut Up And Play The Hits” ζωντανεύει τους LCD Soundsystem, το πιο σημαντικό πρότζεκτ αυτής της περισσότερο (αλλά όχι μόνο) ηλεκτρονικής ιδιοφυίας και δημιουργού της DFA, James Murphy, για ένα τελευταίο live.

Στις 2 Απριλίου του 2011, οι LCD Soundsystem ανέβαιναν στη σκηνή ενός μνημειωδώς γρήγορου sold-out στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης για το μεγάλο αντίο με τους fans, που καθ’ όλη τη διάρκεια των ’00s έχτιζαν σχετικά αργά αλλά σίγουρα σταθερά ένα τεράστιο τείχος αγάπης για την μπάντα του Murphy. Κι εκείνος ανταπέδωσε διαλύοντας το συγκρότημα σε αυτό που κριτικοί και πιστοί της μουσικής του χαρακτήριζαν ως “πιο επιτυχημένη στιγμή της πορείας του”.

Αυτό μπορεί αναντίρρητα να μας στεναχώρησε, αλλά α) έτσι δημιουργούνται οι μύθοι και β) θέλει τόσο μεγάλα guts για να το κάνεις που απλά χαζεύεις και υποκλίνεσαι σε αυτούς που μπορούν να πουν stop πατώντας την κορυφή χωρίς να ρισκάρουν να μας κάνουν να τους σιχαθούμε με μίζερα άλμπουμ και συλλογές του χαμού.

Πού ξέρεις, ο James μπορεί να ήθελε να ανταποδώσει τα χαστούκια που τρώει στο βίντεο κλιπ του πρώτου single των LCD, το “Losing My Edge” (θα το ακούσεις και στο ντοκιμαντέρ), καθώς πετάει ένα-ένα τα ανατριχιαστικά lyrics. Αλλά δεν τον έχουμε για τέτοιο τύπο.

Στο ντοκιμαντέρ, μέσα στα ωραία πράγματα που συμβαίνουν, οι Lovelace και Southern ακολουθούν τον Murphy με την κάμερα τόσο την ημέρα του αποχαιρετιστήριου live όσο και το πρωί της επομένης, ενώ το διανθίζουν με κομμάτια από τη συνέντευξη του στον γνωστό μουσικό γραφιά, Chuck Klosterman.

Στη λίστα των τραγουδιών που θα ακουστούν στο “Shut Up And Play The Hits” υπάρχει και το North American Scum με φωνητικά από διάφορα μέλη της παρέας των Arcade Fire, ενώ ο τίτλος του ντοκιμαντέρ κουοτάρει τον Win Butler ο οποίος φωνάζει σε κάποια στιγμή στον Murphy, που βρίσκεται on stage, να σκάσει και να παίξει τα χιτάκια. Κατά τα λοιπά, ο φακός πιάνει και τον Donald Glover (aka Childish Gambino) του Community στο κοινό του MSG, αλλά και τον κωμικό Aziz Ansari να κάνει crowd surfing στο Yeah. Όπως είπαμε και πριν, συμβαίνουν ωραία πράγματα.

Αν χρωστάμε κάτι στον Murphy (του χρωστάμε πολλά) είναι οι αναφορές στη μουσική των LCD που εκβάλουν σε έναν μουσικό ωκεανό με επιρροές από τους Can και τους Joy Division μέχρι τους Soft Cell και τους Electric Prunes. Μελετώντας τα τρία άλμπουμ των LCD Soundsystem είναι σαν να βρίσκεσαι πάνω από έναν πάπυρο με σανσκριτικά, μόνο που εδώ είναι σαφώς πιο εύκολο να ανακαλύψεις τις πηγές και τα μυστικά. Ο πλούτος της γνώσης θα μπορούσε να είναι ο ίδιος.

Σε μια φουλ ενδιαφέρουσα ανάλυσή του για το φαινόμενο James Murphy και LCD, ο Sasha Frere-Jones του New Yorker που πέρασε πολλές ώρες δίπλα στην μπάντα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του “This is Happening” του 2010, που έμελλε να είναι το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας, ανέφερε πως τα όρια του “εγώ” και του “εμείς” ανάμεσά τους ήταν το λιγότερο δυσδιάκριτα. “Ο James είχε στο μυαλό του ότι η μπάντα δεν θα υπάρχει μετά από ένα χρόνο, αλλά το μόνο που δεν έβλεπες στο στούντιο ήταν ένταση. Αυτό που επίσης δεν έβλεπες ήταν κάποιο παράπονο στα μάτια των υπόλοιπων όταν ο James μιλούσε για την μπάντα σε πρώτο ενικό”.

Το show στο MSG κράτησε τέσσερις ώρες, το τέλος του βρήκε χιλιάδες λευκά μπαλόνια να πλακώνουν το κοινό, το κοινό να  κλαίει, να γελάει, να τραβάει βίντεο και το τέλος να έχει δύο παράλληλες γεύσεις, σύμφωνα με τον μέσο όρο των reviews. Όχι, αυτή δεν ήταν η καλύτερη συναυλία των LCD Soundsystem, αλλά επίσης, όχι, 4 ώρες δεν είχαν περάσει ποτέ τόσο γρήγορα σε ένα live.

Κατεβαίνοντας από την σκηνή, ο James Murphy γελούσε και ρωτούσε τους διπλανούς του και όποιον έβρισκε μπροστά του: “Did we not just pull off a high-school play at MSG?”. Αυτό ήταν ό,τι είχε πετύχει εκείνο το βράδυ. Ένα γυμνασιακό πάρτι. Αυτό τον ένοιαζε έτσι κι αλλιώς. Άλλωστε, δεν φημίζεται και για άνθρωπο που χάνει τον έλεγχο. Κάθε άλλο. Από μόνη της η διάλυση των LCD Soundsystem είναι η πιο επίμονη απόδειξη ότι ο James δεν θα έχανε με τίποτα τα γκέμια, την μπάλα, τον εαυτό του.

Το “Shut Up And Play The Hits” δεν είναι ακριβώς ένα ντοκιμαντέρ που συζητά την 10ετή πορεία των LCD. Είναι ένα ντοκιμαντέρ που ο Murphy συζητά την 10ετή πορεία της μπάντας. Το φιλμ έχει και δάκρυα. Το φιλμ επίσης έχει και τη στιγμή που ο Murphy “επισκέπτεται” για τελευταία φορά τον εξοπλισμό της μπάντας πριν πουληθεί. Τα δάκρυα δεν είναι εκεί.

Το “Shut Up And Play The Hits” προβάλλεται απόψε (Τρίτη, 25/9) στον κινηματογράφο Όπερα 1 στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Νύχτες Πρεμιέρας”, στις 22.15. Δεν λέμε άλλα.