So you think you can’t dance: Άσχετος στην πίστα

Μία μικρή εξομολόγηση: Αλήθεια, όταν πρότεινα στον Κωνσταντίνο να πάμε στον δάσκαλο χορού μου και να κάνει το πρώτο μάθημα latin στην ζωή του, δεν περίμενα ότι το αποτέλεσμα θα είχε μέχρι και στιγμιότυπο της Φραντζέσκας να αφήνει την φωτογραφική της μηχανή και να πηγαίνει στο διπλανό δωμάτιο για να βάλει τα γέλια. 

Ο χορός είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά αγχολυτικά που κυκλοφορούν εκεί έξω. Είναι εκτόνωση, είναι απελευθέρωση, είναι χαρά. Για έναν άνθρωπο που μπορεί ή μάλλον που θέλει να αφεθεί στο ρυθμό του (ανεξάρτητα το είδος που θα επιλέξει να ‘βουτήξει’) είναι η ευτυχία. Στην διαπασών. Η ηδονή του να ιδρώνεις κάνοντας μασάζ στο ξύλινο πάτωμα που δείχνει εξίσου να το απολαμβάνει είναι μόνο ένας από τους πρακτικά 1.000.000 λόγους που κόσμος από όλον τον κόσμο επιδίδεται σε χορευτικές φιγούρες πάσης φύσεως και δυνατοτήτων.

Στην αντιπέρα όχθη τώρα, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ατόμων εκεί έξω επιμένει να ζει κρατώντας το χορό σε απόσταση ασφαλείας από τη ζωή και τα πόδια του. Γιατί τον θεωρεί δύσκολο, γιατί τον θεωρεί ανούσιο, γιατί νιώθει άβολα και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να ξεκινήσει ξαφνικά να χορεύει. Αυτόν τον τελευταίο τύπο, σήμερα, ένεκα της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού σκεφτήκαμε να κάνουμε μία προσπάθεια να τον μεταπείσουμε.

(Φωτογραφίες-Βίντεο: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Τι όνειρο είδαμε, αλήθεια δεν το γνωρίζω.

(Παιδιά, ο Άμπα. Άμπα, τα παιδιά)

Ο Αναστάσης Σβάρνας μας περίμενε στη Σχολή του στην Αγία Παρασκευή στις 12.30. Με μία κάποια κίνηση λόγω έργων που γίνονται τις τελευταίες 100 μέρες στους δρόμους,  φτάσαμε αισίως στις 13.00. Ο Αναστάσης, στο πνεύμα των Κουβανών που του δίδαξαν και πολλές από τις χορευτικές του κινήσεις μας περίμενε με το χαμόγελο στο στόμα. Δεν ήξερε ο άνθρωπος τι τον περίμενε. Ξεκάθαρα.

(“Τι λέει τώρα αυτός. Πόσες χάρες θα μου χρωστάει η Έρρικα μετά από αυτό”)

Του εξηγήσαμε ότι ο Κωνσταντίνος δεν έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το latin και με το χορό γενικότερα και εκείνος πρότεινε να ξεκινήσουμε με την bacata που έχει και τόπο καταγωγής τον τόπο που τρώει και αγωνίζεται ο Ορέστης Τσανγκ. Ναι, η bacata μας έρχεται από τον Άγιο Δομίνικο. (Και δεν μας καταδέχεται μάλλον).

Σε περίπτωση που γελάς, να ξέρεις ότι υπάρχουν άλλες δύο (εγώ και η Φραντζέσκα) που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους την ώρα του μαθήματος. Κατά τα άλλα, ο μαθητής πρέπει να πούμε ότι σύμφωνα με τον δάσκαλο είναι πολύ καλός.

Και χαραμίζεται.

(Χόρευε τουίστ, χόρευε τρελά)

Η ώρα της salsa, του χορού που κονταροχτυπιούνται Κούβα και Κολομβία για την καταγωγή της, ήρθε πιο γρήγορα από όσο νομίζαμε.

(Ο Κωνσταντίνος ωστόσο, είχε άλλη άποψη επί του θέματος. Μάλλον κουράστηκε)

(Ή βαρέθηκε.)

(Ή άρχισε να σκέφτεται πόσο ενάντια είναι στην στρατιωτική θητεία και την παρέλαση)

Μετά, ο δάσκαλος με φώναξε να κάνω την ντάμα. Ο Κωνσταντίνος ξύπνησε και ήρθε και πάλι στον κόσμο μας. Το ίδιο και ο κόσμος των γειτονικών περιοχών.

(“Ε, τον άτιμο πώς τα καταφέρνει”)

Ο Αναστάσης έδειξε στον Άμπα (λο) τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει για να με συνοδεύσει. Συγκεκριμένα, του είπε την κλασική συμβουλή στο χορό ότι ‘Η ντάμα πάει όπου την πας’. Τρόμαξα και μόνο στο άκουσμα. ‘Πού θα με παέι;’

Με τα πολλά, φτάσαμε σε αυτό:

(Το ζευγάρι της Αγίας Παρασκευής, κυριολεκτικά)

Για να σταματήσουμε να κλαίμε από τα γέλια, να πούμε ότι σε περίπτωση που σκέφτεσαι να ξεκινήσεις χορό ή τέλος πάντων τώρα βλέποντας τον Κωνσταντίνο με αντίστροφη ψυχολογία άρχισες να πιστεύεις λίγο περισσότερο στον εαυτό σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις στο dance floor, για να φτάσεις στο επίπεδο να χορεύεις τα βασικά χρειάζεσαι περίπου δέκα μαθήματα.

(Να και ο Κωνσταντίνος επικροτεί αυτήν σου την απόφαση)

Ενόσω το σκέφτεσαι εσύ εν τω μεταξύ, να πούμε ότι εδώ τα παιδιά χορεύουν zumba.

Και όχι, δεν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό.

(‘Για να ακούσω για να δω, πώς θα κάνω πανικό’)

Γι αυτό πριν σε αφήσω μόνο με το τελευταίο υπέροχο βίντεο και πριν ευχαριστήσω τον Κωνσταντίνο γι αυτήν την παραχώρηση να πρωταγωνιστήσει στο σημερινό θέμα για το καλό του χορού, θέλω να σου πω ότι σύμφωνα με τον δάσκαλο, το latin είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους και χώρους κοινωνικοποίησης. Μην είσαι ακοινώνητος.