Μού’φαγες όλα τα δαχτυλίδια: Όλες οι πίστες του ‘Sonic 3’ στη σειρά

Αμέσως μετά την επιτυχία του ‘Sonic 2’, ο σχεδιασμός για το προβλεπόμενο τρίτο παιχνίδι της σειράς ξεκίνησε με μεγαλύτερη φιλοδοξία από ποτέ: Το ‘Sonic 3’ επρόκειτο να είναι ένα έπος τεραστίου μεγέθους για τα δεδομένα της εποχής, με ένα φανταστικό στόρι που βρίσκει τους γνώριμους πρωταγωνιστές Sonic και Tails σε ένα νέο σκηνικό, με έναν νέο αντίπαλο που σταδιακά στη διάρκεια της ιστορίας συνειδητοποιεί την αλήθεια και έρχεται στο πλευρό των ηρώων.

Όταν ασφυκτικοί deadline περιορισμοί και κόστος εκτοξευμένο στο θεό ανάγκασαν τους developers να χωρίσουν το παιχνίδι στα δύο, γεννήθηκε από σπόντα ένα μαγικό δίπτυχο που θα ζήλευε και το σημερινό Χόλιγουντ, όπου μπλοκμπάστερ ταινίες χωρίζονται στα δύο για ψύλλου πήδημα, και ποτέ τόσο αποτελεσματικά όσο στην περίπτωση αυτού του παιχνιδιού.

Το ‘Sonic 3’ κυκλοφόρησε τελικά το Φεβρουάριο του ‘94 και διαθέτει 6 μεγάλες πίστες ανάμεσα στις οποίες μια τελική μάχη που αν και εντυπωσιακή δεν μοιάζει σε καμία περίπτωση αρκετά grande ως κορύφωση της δράσης που είχε οδηγήσει ως εκεί. Στο παιχνίδι, αφού ο Sonic κι ο Tails έχουν σκάψει τα έγκατα του μυστηριώδους νησιού, καταφέρνουν να φτάσουν στη βάση που ο Robotnik σκοπεύει να εκτοξεύσει και πάλι το Death Egg του. Τον (ψιλο)σταματούν και… αυτό. Ούτε η βάση καταστρέφεται στα αλήθεια, ούτε η ιστορία με τον Knuckles οδηγείται κάπου.

Λίγους μήνες μετά, τον Οκτώβριο του ‘94, κυκλοφορεί τελικά και το ‘Sonic & Knuckles’, όχι απλά ένα ακόμα παιχνίδι στο ίδιο franchise, αλλά αληθινή συνέχεια του #3. Σε μια ουσιαστική δεύτερη πράξη του στόρι, ο Knuckles εμπλέκεται πλέον κι ο ίδιος περισσότερο στην ιστορία, καθώς μετά την αποτυχία του Robotnik να φύγει από το νησί παίρνοντας μαζί του το μεγάλο διαμάντι (που ο Knuckles έχει στην ευθύνη του, ως φύλακας του νησιού), όλοι οι ήρωες πλέον μπλέκουν στην ίδια περιπέτεια, εξερευνώντας ακόμα πιο απόκρυφες γωνίες του νησιού, με το Death Egg να φαίνεται συχνά στο background καθώς ολοκληρώνεται.

Στην πορεία αυτού του δεύτερου μέρους ο Knuckles καταλαβαίνει πως εμπιστεύθηκε τον λάθος άνθρωπο, βοηθάει τον Sonic και τον Tails να φτάσουν στην βάση του Robotnik μέσα από ένα μυστικό πέρασμα στο οποίο μόνο εκείνος έχει πρόσβαση, και όλα τελικά καταλήγουν σε μια διαστημική καταδίωξη ανάμεσα σε θραύσματα μετεωριτών υπό τη μουσική υπόκρουση ενός ανελέητα επικού σάουντρακ (στο οποίο λέγεται πως έχει συμμετάσχει δημιουργικά κι ο Michael Jackson).

Είναι όλα πάρα πολύ επικά και καθηλωτικά και ο σχεδιασμός του νησιού είναι ανεξάντλητα εφευρετικός, ταξιδεύοντας τον παίχτη από τα έγκατα της γης μέχρι το διάστημα, και με ακόμα και την κάθε πίστα ξεχωριστά να παρουσιάζει σχεδόν πάντα κάποια αφηγηματική ανατροπή στα μισά της διαδρομής της. Έχοντας διαρκώς κάτι φρέσκο να προσφέρει μετά τη συνάντηση με τον, ας τους πούμε έτσι, μεσαίο κακό (την απειλή δηλαδή στο τέλος της 1ης πράξης), πριν ο Robotnik ή ο Knuckles ή η κακούργα η κοινωνία ανατρέψει τα δεδομένα και η πίστα παρουσιάσει κάποια σημαντική μεταβολή στη δεύτερη πράξη της.

(Μπόνους πόντοι: Η κασέτα του ‘Sonic & Knuckles’ ερχόταν με μια περίεργη πατέντα που επέτρεπε σε άλλες κασέτες να κουμπώνουν πάνω της, αλλάζοντας κάπως τα προηγούμενα παιχνίδια. Αυτό προφανώς είχε ως αμεσότερη εφαρμογή το ίδιο το ‘Sonic 3’, το οποίο αν το κούμπωνες πάνω στο ‘Sonic & Knuckles’ μπορούσες να παίξεις ολοκληρωμένο το ‘Sonic 3 & Knuckles’ σαν μία ενιαία ιστορία, επιλέγοντας τον Knuckles και στις πίστες του ‘Sonic 3’ ή ακολουθώντας το στόρι από την αρχή ως το τέλος. Οι άλλοι έκαναν κασετοπαντέντα το 1994 για να ενώσουν δύο παιχνίδια χωρισμένα από τη μοίρα, κι ο Tarantino ακόμα δεν έχει βγάλει το ‘Whole Bloody Affair’ του ‘Kill Bill’ εν έτει 2020, αν είναι δυνατόν δηλαδή.)

Τελοσπάντων, η ουσία είναι πως τι να την κάνεις την ανέμπνευστη χολιγουντιανή βερσιόν του Sonic όταν έχεις ήδη ένα επικό αριστούργημα έτοιμο από το 1994. Το θυμόμαστε όλο ξανά, βάζοντας τις πίστες σε σειρά προτίμησης.

***

14, Sandopolis Zone (K3)

Δεν είναι απλά μια κακή πίστα, είναι μια κακή πίστα που ακολουθεί το τελειότερο σερί τριών πιστών όλου του παιχνιδιού και τα φρενάρει όλα τελείως. Είναι στο σημείο που ο Sonic κι ο Tails έχουν ήδη σταματήσει την απογείωση του Death Egg, πέφτουν όλοι στο νησί και αρχίζουν ξανά να πλησιάζουν τον Robotnik αλλά ξαφνικά για κάποιο λόγο κάνουν μια παράκαμψη στην έρημο για να κόβουν βόλτα μέσα σε μια πυραμίδα; Για κάποιο λόγο; ΟΚ. Είναι σαν επεισόδιο σειράς που είχε γυριστεί πιο πριν, για κάποιο λόγο δεν προβλήθηκε στη σειρά που έπρεπε, και μερικούς μήνες μετά το κολλάει ας πούμε ανάμεσα στα επεισόδια 18 και 20 για να μη χρειαστεί να δείξουν επανάληψη, κι όλο το κοινό είναι σε φάση ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΚΟΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.

Τελοσπάντων, η μουσική είναι βαρετή, τα πάντα πάνε απίστευτα αργά επειδή πρέπει να σπρώχνεις πέτρες, να σπρώχνεις διακόπτες, να σέρνεσαι στην άμμο, γενικά σαν Sonic σε ταχύτητα 33%. Στη μέση της πίστας πολεμάς μια μούμια (οκ) και στο τέλος για κάποιο λόγο ο Robotnik είναι κρυμμένος μέσα σε μια γιγάντια σαρκοφάγο (ΟΚ). Πάμε παρακάτω.

13, Carnival Night Zone (S4)

Απεχθάνομαι τις πίστες-καζίνο, δεν τις αντέχω, άλλη μία κουτουλιά να φάω και η οθόνη θα είναι το επόμενο πράγμα που θα αρχίσει να κάνει γκελ μες στο δωμάτιο σαν φλιπεράκι. Τελοσπάντων, η Casino Night από το ‘Sonic 2’ είναι ανώτερη από αυτήν έτσι κι αλλιώς, το σάουντρακ είναι χαζό, ο μεγάλος κακός μοιάζει σαν σκέψη που δεν ολοκληρώθηκε, στο δεύτερο act επειδή δεν αρκούσε το ήδη υπάρχον hate έπρεπε να έχουμε ΚΑΙ πλημμυρισματάκι έτσι για να μπει στην πίστα και το άλλο πιο μισητό στοιχείο των παιχνιδιών πλατφόρμας, και το αποκορύφωμα;

Το barrel of death στο δεύτερο μέρος της πίστας, ένα δωμάτιο όπου όλοι οι άνθρωποι που ήξερα μικρός κόλλαγαν γιατί τότε δεν είχαμε ίντερνετ και πολύ απλά κανείς δεν ήξερε πώς διάολο περνάς εκείνο το σημείο με το βαρέλι που δεν κατέβαινε αρκετά χαμηλά εκτός κι αν εφάρμοζες έναν μηχανισμό κίνησης που ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΊ ΠΟΥΘΕΝΑ Ως ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ WTF. Πάρτε αυτή την πίστα από μπροστά μου.

12, Doomsday Zone (K8)

Η αληθινή τελευταία πίστα του παιχνιδιού ξεκλειδώνεται μόνο αν τερματίσεις και έχεις μαζέψει όλα τα διαμάντια. Ο Sonic γίνεται Hyper Sonic και κυνηγάει τον Robotnik και ό,τι απέμεινε από το κατασκεύασμά του, κάπου στο διάστημα. Πρέπει να αποφεύγεις εμπόδια και να πλησιάζεις όσο πιο γρήγορα γίνεται πριν τελειώσουν όλα τα δαχτυλίδια που σου δίνει το παιχνίδι για να μπορέσεις να αρχίσεις την πίστα (σου δίνει 50, τα οποία σταδιακά μειώνονται όσο είσα στη μορφή του Hyper Sonic). To ‘Sonic & Knuckles’ αρχίζει με ένα έναν μεγάλο κακό σε καταδίωξη και τελειώνει έτσι ακριβώς, έξτρα πόντοι για τη συνέπεια.

11, Icecap Zone (S5)

H ίδια η πίστα δεν είναι κάτι τρομερό: Είναι πάρα πολύ σύντομη και ειδικά σε μερικά σημεία είναι τόσο αυτόματη η διαδρομή σου που κόβει πολύ από τον ενθουσιασμό. Όμως έχει πάρα πολλά περιφερειακά στοιχεία που την κάνουν τόσο κουλ: Καταρχάς το σκηνικό, αλλού χιονισμένη επιφάνεια κι αλλού τέρμα παγωμένα έγκατα του νησιού. Η είσοδος στην πίστα, με σνόουμπορντ σε χιονισμένη πλαγιά όπου δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά κατάφερνε να αποσπάσει “ΟΥΑΟ” με ευκολία κάθε φορά που φτάναμε σε αυτό το σημείο. Το πρώτο μέρος είναι υπόγειο, στο δεύτερο ασχολείσαι λίγο και με την επιφάνεια της γης, κάπως μπαινοβγαίνεις, κάτι γίνεται. Και πάνω απ’όλα, το σάουντρακ είναι φανταστικό, είναι βασικά αυτό που νομίζει πως κάνει ο Weeknd. Θα παίζει αυτή την πίστα και θα κλαίει. Οι μεγάλοι κακοί ούτε κρύο ούτε ζέστη. Αλλά γενικά ΟΚ, σίγουρα είναι μια chill πίστα που δεν με αφήνει παγερά αδιάφορο.

10, Hidden Palace Zone (K5)

Όχι τόσο πολύ πίστα όσο playable cutaway σκηνή επεξήγησης και ανάπτυξης χαρακτήρα και πλοκής. Έχοντας στριμώξει τον Robotnik και τον Knuckles βαθιά στα έγκατα του νησιού, κάτω από τη λάβα, εκεί όπου βρίσκεται η μυστική αίθουσα των κρυστάλλων, ο Sonic έρχεται σε ένας εναντίον ενός χάμη με τον Knuckles. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη πίστα πριν από αυτό, ούτε δύο πράξεις, ούτε τίποτα, είναι βασικά μια διαδρομή μέχρι τον μεγάλο κακό.

Αφού όμως κερδίσεις, ο Robotnik στο βάθος κλέβει το διαμάντι όσο εμείς πλακωνόμαστε μεταξύ μας και δίνει ηλεκτροπληξία στον Knuckles όταν επιχειρεί να τον σταματήσει. Εκεί η έχιδνα καταλαβαίνει πως παίχτηκε μαλακία, και μας οδηγεί προς την επόμενη πίστα, όπου θα μας βοηθήσει να σταματήσουμε τον Robotnik. Αν μας άκουγε νωρίτερα θα είχαμε γλιτώσει 10 ολόκληρες πίστες!

9, Sky Sanctuary Zone (K6)

O Knuckles μας οδηγεί σε ένα κρυφό μέρος ψηλά στον ουρανό που μόνο εκείνος μπορεί να πάει ως προστάτης των διαμαντιών. Η ίδια η πίστα δεν είναι κάτι τρομερό αλλά έχει ωραία μουσική, ωραίο σχεδιασμό και ωραία στροφή στην ιστορία, γενικά μπράβο στο τιμ. Ο μεγάλος κακός είναι ο mecha Sonic που δεν κάνει τίποτα τρομερό δύσκολο, απλώς επανέρχεται όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στην πίστα. (Στην πρώτη του εμφάνιση επαναλαμβάνει την πρώτη κίνηση του πρώτου μεγάλου κακού της σειράς.) Μόλις κερδίσουμε τρέχουμε καθώς ο ναός γκρεμίζεται, και ίσα που προλαβαίνουμε να ορμήξουμε στο Death Egg του Robotnik το οποίο μόλις έχει καταφέρει να βάλει μπροστά με το διαμάντι που έκλεψε.

Να σημειωθεί πως αυτή η πίστα είναι το φινάλε αν παίζεις ως Knuckles:

Το παιχνίδι ως εδώ δεν έχει σε γενικές γραμμές τεράστιες διαφορές, αν και υπάρχουν αρκετές πίστες (όπως η Carnival Night) που το να παίξεις με τον Knuckles διαφέρει αρκετά, πηγαίνοντας τον παίχτη από άλλη διαδρομή. Αλλού είναι πιο σύντομα, αλλού είναι πιο δύσκολα. Η πιο αστεία διαφορά είναι στο Hidden Palace Zone όπου, αναγκαία λόγω της ιστορίας, ως Knuckles κυριολεκτικά απλώς τρέχεις σε ένα διάδρομο και τίποτα άλλο. Εδώ, στο Sky Sanctuary, o Knuckles κερδίζει τον mecha Sonic και επιστρέφει στο σπίτι του να αράξει.

8, Angel Island Zone (S1)

Η πίστα που ανοίγει το παιχνίδι βρίσκει τον Sonic και τον Tails να προσγειώνονται στο Angel Island όπου έχει μόλις κρασάρει ο Robotnik, ο οποίος έχει ήδη προλάβει να εξαπλώσει την τεχνολογική επίδρασή του νησί ενώ ξεκινά να επισκευάζει το Death Egg του ΚΑΙ έχει πείσει την ευκολόπιστη έχιδνα Knuckles πως ο Sonic είναι ο αληθινός κακός της υπόθεσης. Φαίνεται ακραίο; Δε ξέρω, τις μισές μέρες που ξυπνάω νιώθω πως οι πάντες γύρω μου έχουν προλάβει να κάνουν αυτά κι άλλα τόσα ενώ εγώ ακόμα πίνω καφέ.

Τελοσπάντων, είναι κλασική εναρκτήρια Sonic πίστα, open air φάση, που μας συστήνει το χώρο και τη φύση της τοποθεσίας, αλλά έχει αρκετά μικρά και μεγάλα twists που την κάνουν ξεχωριστή. Από τον ίδιο τον Knuckles μέχρι τον μεσαίο κακό της πίστας που βάζει φωτιά στο νησί. Με αποτέλεσμα η δεύτερη πράξη να διαδραματίζεται στο ίδιο τοπίο αλλά πλέον παραδομένο στις φλόγες. Ο πρώτος μεγάλος κακός του παιχνιδιού έρχεται σε δύο στάδια: Πρώτα είναι ένα τεράστιο βομβαρδιστικό που αφήνει βόμβες ενώ εσύ τρέχεις στο καμμένο δάσος και τελικά, η πρώτη μας συνάντηση με τον Robotnik είναι μεν σχετικά απλή αλλά ακόμα και το ότι συνδυάζει την απειλή της φωτιάς σε ένα σκηνικό φυσικού νερού συνοψίζει δυναμικά την πίστα. Μετά από όλα, ο Knuckles εμφανίζεται και σε ρίχνει βαθύτερα προς τα έγκατα του νησιού, δίνοντας τον τόνο για το κυνηγητό που θα ακολουθήσει- τουλάχιστον σε αυτό το πρώτο μεγάλο σκέλος της ιστορίας.

7, Hydrocity Zone (S2)

Οι πίστες του νερού κλασικά οι χειρότερές μου, τα πάντα κινούνται αργά, συνεχές άγχος μην πνιγείς, εφιάλτης. Αλλά αυτή είναι ό,τι καλύτερο κι όχι μόνο λόγω του τέλειου σάουντρακ. Διαδραματίζεται σε κάτι υπόγεια ημιγκρεμίσματα που μοιάζουν να έχουν ξεμείνει από κάποιο αρχαίο πολιτισμό, με πλακάκια τους, με τις κολώνες τους, υγρή χλίδα. Αλλά αυτά τα απομεινάρια έχουν πλημμυρίσει και ψάχνεις το δρόμο σου μέσα στα χαλάσματα. Η δράση είναι νον στοπ όμως, τόσο στο πρώτο μέρος (όπου εμφανίζονται διαρκώς κάθε λογής πίδακες για να μη βαριόμαστε) όσο ειδικά στο δεύτερο. Εκεί βυθίζεσαι ακόμη βαθύτερα, σε ένα χαοτικό και φαινομενικά ατελείωτο υπόγειο water park όπου η στάθμη του νερού δεν είναι καν σταθερή. Μία είσαι στο νερό και σε κυνηγάνε τοιχώματα που γκρεμίζονται μία είσαι έξω και το παιχνίδι αποκτά τη γνωστή του ταχύτητα. Είναι όλο αγωνιώδες και ασταμάτητα φαν- αν είχε καλύτερους μεγάλους κακούς θα ήταν μια τέλεια πίστα.

6, Marble Garden Zone (S3)

Αυτή η πίστα φαντάζομαι διχάζει πολύ κόσμο γιατί εδώ κι αν μιλάμε για ατελείωτη. Όμως πραγματικά λατρεύω τα πάντα εδώ. Το περιβάλλον, με αγάλματα και απομεινάρια ναών μέσα σε κάτι σαν φύση, είναι μοναδικό και μέσα σε αυτό ο σχεδιασμός της διαδρομής είναι ένα αληθινό χάος. Μπαίνεις στην πίστα από τον αέρα αφού σε έχει εκτοξεύσει εκεί ο πίδακας νερού της Hydrocity, και κατόπιν δε θα βρεις ησυχία ούτε στιγμή. Τη μία είσαι σε κορυφές, σε πλαγιές και σε πλατφόρμες που εσύ πρέπει να ενεργοποιήσεις, την άλλη ψάχνεις διαδρομές μέσα σε χαλάσματα, πίσω από κίονες, μέσα σε τοιχώματα. Στη μισή πίστα κατεβαίνεις, στην άλλη μισή φτάνεις στον ουρανό, με αποκορύφωμα τον τελικό μεγάλο κακό όπου κυριολεκτικά σε κρατάει στον αέρα ο Tails ενώ προσπαθείς να επιτεθείς τον Robotnik από αέρος. Ο Robotnik είναι κάπως επίμονη παρουσία σε όλο το δεύτερο μισό ειδικά της πίστας: Καθώς χρησιμοποιεί μηχανές για να σκάβει, η φυσιολογία της πίστας αλλάζει συνέχεια, με το έδαφος να χαμηλώνει και να ανεβαίνει, ανοίγοντας νέες διαδρομές και με ένα συνεχές ηχητικό εφέ γκρεμίσματος στα αυτιά σου. Το λατρεύω.

5, Death Egg Zone (K7)

Δεν είναι η εντελώς-τελείως τελευταία πίστα αλλά για τους περισσότερους παίχτες αυτό ήταν το φινάλε, και it delivered. Μες στο εντυπωσιακό αρχηγείο του Robotnik, με ένα background όλο κατασκευή μες στο σκοτάδι, μια ταιριαστά μεγάλη και περίπλοκη πίστα αποκτά ένα τελευταίο ανατρεπτικό gimmick που χρησιμοποιείται πολύ καλά κιόλας: σε πολλά σημεία ενεργοποιείται αντι-βαρύτητα με αποτέλεσμα να παίζεις και στο πάτωμα και στο ταβάνι, κάτι μάλιστα που χρησιμοποιείται και στον προ-μεγάλο κακό της πίστας, ένα φανταστικά σχεδιασμένο challenge που εμπλέκει ασανσέρ, δύο πατώματα και μια προσπάθεια να σκοτώσεις μια μηχανή με τα ίδια της τα όπλα.

Όλο αυτό καταλήγει σε μια καταδίωξη σε μια πλατφόρμα όπου πρέπει να διαλύσεις την μηχανική στολή του mecha Robotnik πριν φύγει παρέα με το Death Egg του να τα σαρώσει όλα ανενόχλητος. Ο ίδιος ο τελευταίος κακός είναι αρκετά αγχωτικός, μιας και πρέπει να προλαβαίνεις να επιτίθεται την ώρα που η πλατφόρμα διαλύεται κάτω από τα πόδια σου.

4, Lava Reef Zone (K4)

Μετά το bummer της Sandopolis o Sonic βυθίζεται ακόμα πιο βαθιά στα έγκατα του νησιού φτάνοντας σχεδόν στον πυρήνα κι αυτό μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: λάβα! Δεν είναι όμως μόνο μια τρομερά όμορφη πίστα να παίξεις λόγω της λάβας και λόγω του πώς χάρη στις ασπίδες φωτιάς που βρίσκεις παντού μπορεί να τρέχεις όπου και όσο θες πάνω στις πύρινες επιφάνειες. Αυτό που κάνει την πίστα ακόμα τελειότερη είναι το πόσο επιβλητική μοιάζει σε ένα βάθος που φτάνει τελικά να είναι σχεδόν αδιαχώριστο από το να βρισκόταν ψηλά στον ουρανό. Εκεί στα βάθη, σε τούνελ και σπήλαια, εκτείνεται κάτι σαν ένα υπόγειο βασίλειο, που όποτε εμφανίζεται στο background σου κόβεται η ανάσα.

Στο μεταξύ, η πίστα δεν μένει ποτέ μονότονη και εκμεταλλεύεται αυτό τον πλούτο που χτίζει στο περιβάλλον της. Η πρώτη πράξη είναι μια πολύ φαν εξερεύνηση των σπηλαίων, η δεύτερη πράξη είναι βυθισμένη στο σκοτάδι αφήνοντάς μας να τρέχουμε σε μια μπλέ απόχρωση σκοταδιού και σαν παγωμένης φωτιάς, και κάπου στα μισά της δεύτερης πράξης ο Knuckles μας γκρεμίζει ξανά χαμηλά όσο κι αν έχουμε σκαρφαλώσει τόση ώρα, όπου πλέον βυθισμένοι στη λάβα (σε μια άτυπη τρίτη πράξη, μιας και ο ρυθμός, το περιβάλλον, τα πάντα πάλι αλλάζουν τελείως) κατεβαίνουμε χαμηλά πιο χαμηλά πιο χαμηλά μέχρι να συναντήσουμε τον Robotnik, με το Death Egg κάπου πίσω στο παρασκήνιο, να ετοιμάζεται αυτή τη φορά μέσα στα βάθη του νησιού. Χοτ!

3, Launch Base Zone (S6)

Σε μια εγκαταλελειμμένη στρατιωτική; επιστημονική; βάση κάπου κοντά σε κάτι σαν έρημο (κρίνοντας από τα γενικότερα αισθητικά και χρωματικά στοιχεία), ο Robotnik επιχειρεί να απογειώσει το Death Egg του, το οποίο φαινόταν στο background σε προηγούμενες πίστες. Στο πρώτο μέρος ο Sonic προσπαθεί να βρει το δρόμο του μέσα από τη βάση, σε μια φανταστικά σχεδιασμένη πίστα γεμάτη στοές, ελατήρια, γάτζους, πλατφόρμες και χωρίς τίποτα απολύτως να μειώνει τη φόρα, ενώ από πίσω βαράει το φανκ κομμάτι του σάουντρακ ως τώρα.

Ο μεγάλος χαμός γίνεται μετά μισά ωστόσο, ακολουθώντας και το πάτερν του παιχνιδιού γενικότερα. Ο Knuckles ανατινάζει τη βάση και τώρα η δράση μεταφέρεται στο εξωτερικό μέρος, με τον Sonic πάντα να είναι μια ανάσα πίσω από τον Robotnik και τον Knuckles να προσπαθεί να τον σταματήσει άλλη μια φορά. Η τελική (όχι και ακριβώς τελική δηλαδή, περισσότερα σε μισό λεπτό) αναμέτρηση γίνεται σε μια πλατφόρμα όπου ο Sonic σταματά έναν ακραία πανκ Robtnik σταματώντας τελευταία στιγμή την απογείωση του Death Egg.

Τώρα, ανάλογα την εκδοχή, το παιχνίδι εδώ είτε τελειώνει, είτε φτάνει στην κορύφωση της πρώτης πράξης. Στο παραπάνω βίντεο θα φανεί σα να πρόκειται για το φινάλε μιας ακόμα πίστας, μιας και είναι παιγμένο ως μέρος του ‘Sonic 3 & Knuckles’ πακέτου. Εκεί, το ιπτάμενο οχυρό του Robotnik γκρεμίζεται προς ώρας, αλλά κατά τα άλλα η δράση συνεχίζεται, και απουσιάζει μάλιστα η τελική αναμέτρηση με τον Robotnik με τα καρφιά. Αυτή υπάρχει μόνο στο ‘Sonic 3’ όταν αυτό κυκλοφόρησε μόνο του:

Όταν το παιχνίδι χωρίστηκε στα δύο, οι σχεδιαστές κόλλησαν αυτή τη μάχη σαν μια πιο γκράντε και επιβλητική τελική νότα καθώς το παιχνίδι έπρεπε, γουέλ, κάπως να φανεί σα να τελειώνει. Για το whole bloody affair όμως, οι ήρωες απλώς σταματούν την απογείωση, ο Robotnik το σκάει, και η δράση συνεχίζεται.

2, Mushroom Hill Zone (K1)

Μια απίστευτα σχεδιασμένη πίστα με την οποία ξεκινάει το δεύτερο παιχνίδι ή δεύτερο μέρος του παιχνιδιού, αναλόγως. Ως δεύτερο ας πούμε σημείο εκκίνησης, επιστρέφει στο σύνηθες μοτίβο πρώτης πίστας όλου του franchise μιας περιοχής δηλαδή κάπως σχετικά πιο φυσικής και λιγότερο τεχνητής. Ο Sonic και ο Tails προσγειώνονται βαθύτερα στο δάσος αυτή τη φορά όμως και το εξερευνούν σε όλα τα ύψη και τα βάθη του και ακόμα και σε όλες τις εποχές του, χάρη σε μια μετάβαση στο δεύτερο μέρος της πίστας. Όλοι οι γνωστοί μηχανισμοί είναι εδώ, από ελατήρια μέχρι πλατφόρμες, αλλά με πιο παιχνιδιάρικα φυσικές τους εκδοχές, κι αυτό υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο την προσπάθεια του Robotnik να επηρεάσει την φυσική τάξη των πραγμάτων, προσπαθώντας να συνεχίσει το έργο του από εκεί που το άφησε στο τέλος του ‘Sonic 3’.

Η αλλαγή των εποχών και το όλο σχεδιαστικό βάθος της πίστας την κάνουν μια τέλεια Sonic εμπειρία, με αποκορύφωμα τον φανταστικό μεγάλο κακό σε μορφή καταδίωξης, με τον Sonic να κυνηγάει τον Robotnik πάνω και κάτω από κάτι ξύλινα εμπόδια που υπάρχουν στον δρόμο του. Φανταστική ιδέα που θα έπρεπε να χρησιμοποιείται πιο συχνά με κάποιο τρόπο, αλλά όπως και να έχει τέλειο κλείσιμο μιας τέλειας πίστας.

1, Flying Battery Zone (K2)

 

Μπορείς να το καταλάβεις πως το ‘Sonic & Knuckles’ δεν φτιάχτηκε ποτέ για standalone παιχνίδι γιατί ήδη από τη δεύτερη πίστα του οι ήρωες βρίσκονται μες στα μούτρα του Robotnik, φτάνοντας σε ένα αερόπλοιο που οδηγεί πιο κοντά στο αρχηγείο του. Ακόμα καλύτερα σχεδιασμένο κι από το Mushroom Hill, αυτό φέρνει τη δράση μέσα στο πλοίο όσο και στην κορυφή και στις πλατφόρμες το κάτω μέρος του. Είναι γεμάτο με πράγματα που παραπέμπουν σε κάτι το ημισχεδιασμένο ή το μη ολοκληρωμένο, εντείνοντας την αίσθηση αγωνίας στο κυνηγητό. Ελατήρια που εμφανίζονται σε σημείο που δε θα έπρεπε, κοντέηνερ σαν αυτά του τέλους κάθε πίστας που όμως εδώ κρύβουν μέσα τους άλλους εχθρούς, και ένα διαρκές σύμπλεγμα εχθρικών στοιχείων που πρέπει με κάποιο τρόπο να εκμεταλλευτείς για να προχωρήσεις.

Υπάρχει και ταχύτητα και αίσθηση βάθους και αγωνίας, πριν τελικά έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον Robotnik (mid-boss, υποθέτω;), που για να σε σταματήσει καταστρέφει ολόκληρο το κατασκεύασμα. Καθώς τα πάντα διαλύονται, προσπαθείς να βγεις στην κορυφή, όπου αντιμετωπίζεις τον αληθινό μεγάλο κακό της πίστας, έναν από τους δυσκολότερους ολόκληρου του παιχνιδιού. Κι όλα αυτά, με το σάουντρακ να βαράει λες κι είναι το καλύτερο ανθεμικό early ‘90s κομμάτι που θα μπορούσε ποτέ να ακουστεί σε μια από αυτές τις ‘90s βραδιές πριν αρχίσουν να μπαίνουν τα χορευτικά. Αριστούργημα.

***

Δέκα χρόνια μετά το τέλος του θρυλικού ‘Lost’, η Ιωσηφίνα Γριβέα και ο Θοδωρής Δημητρόπουλος επιστρέφουν στο Νησί για να αναλύσουν την 2η σεζόν της κλασικής σειράς