Σπουδαίες ταινίες για σπουδαίες μουσικές

Κάθε κινηματογραφιστής που σέβεται τον εαυτό του κάνει μια ταινία που περιστρέφεται γύρω από τους μουσικούς του ήρωες. Το έκανε ο Jim Jarmusch βάζοντας Jack και Meg White να παίξουν τους εαυτούς τους, το έκανε ο Wim Wenders για τα blues, το έκανε ο Scorsese για το Bob Dylan. Εμείς απλά διαλέξαμε τις καλύτερες από αυτές που ακολουθούν τη γραφή ενός ντοκιμαντέρ.

Dig!

Η απίστευτη ιστορία των Brian Jonestown Massacre μέσα από τη ματιά των Dandy Warhols: Οι Brian Jonestown Massacre γράφουν τον ένα δίσκο μετά τον άλλο, οι Dandys γράφουν τα χιτάκια. Οι BJM πειραματίζονται και ανοίγουν νέους δρόμους στη μουσική, οι Dandys υπογράφουν τα μεγάλα συμβόλαια και κάνουν τη μεγάλη ζωή. Οι BJM μετά βίας κάνουν μια τουρνέ πληρώνοντας από την τσέπη τους, οι Dandys γνωρίζουν την αποθέωση στην Ευρώπη και την Ασία. Στην πορεία έρχεται και η ρήξη. Τότε είναι που αρχίζουν να γράφουν ο ένας τραγούδια για τον άλλο.

Όλα τα λεφτά: Η ατάκα του Courtney Taylor ότι δέχεται κάθε είδους δούλεμα από τον Anton Newcombe γιατί έχει γράψει πολύ σημαντικούς δίσκους

It Might Get Loud

Δεν είναι τίποτα φοβερό σαν ταινία αλλά είναι πραγματικά ενδιαφέρον, έστω και για καθαρά ιστορικούς λόγους. Το concept: Τρεις μεγάλες κιθάρες της ροκ, τρία τεράστια ριφ και όλα τα συμπαρομαρτούντα στο ίδιο δωμάτιο. Στο επίκεντρο της ιστορίας το παρελθόν του καθενός και πως αυτό διαμόρφωσε τη μουσική του. H σπουδαγμένη-καλοκουρδισμένη προσέγγιση του Jimmy Page και πως ξεπηδά από σχολικές μπάντες και μια πρώιμη καριέρα γράφοντας διαφημιστικά, η εμμονή για όργανα “παλιατζούρες” και οι πατέντες του Jack White ως αποτέλεσμα κάτι απίθανων περιστασιακών δουλειών, τα πεντάλια του Edge και πως συμπληρώνουν τα κενά στη μουσική του.

Όλα τα λεφτά: Η “μαθαίνω μπαλίτσα από το μάστορα” έκφραση του Edge και του White όταν ο Jimmy Page εκτελεί. Σου δείχνει ότι το ροκ είναι μεγάλη υπόθεση.

Heima

Όταν το story περισσεύει. Το καλοκαίρι του 2006, οι Sigur Ros δίνουν μια σειρά συναυλιών στην Ισλανδία. Το απότελεσμα: Μαγευτικά τοπία και μαγευτικά ηχοτοπία. Περισσότερο μια σπουδή στην τέχνη του κινηματογραφιστή. Το “El Divo” των μουσικών ντοκιμαντέρ.

Όλα τα λεφτά: Η φωτογραφία και τα “πρέπει να τα δεις για να τα πιστέψεις” τοπία της Ισλανδίας.

I am trying to break your heart: A film about Wilco

 Μια δισκογραφική εταιρεία πληρώνει τα έξοδα μιας μπάντας μέχρι να ετοιμάσει το δίσκο της. Όταν γίνεται αυτό λύνει το συμβόλαιο τους και η μπάντα μένει με το δίσκο στα χέρια. Θεωρητικά καταστροφή. Μόνο που η μπάντα λέγεται Wilco και ο δίσκος ήταν το “”Yankee Hotel Foxtrot”, που ήταν γραφτό να γίνει από τα 10 καλύτερα άλμπουμ της περασμένης δεκαετίας σύμφωνα με τις περισσότερες κατατάξεις.

Όλα τα λεφτά: Οι ηχογραφήσεις στο στούντιο για το επόμενο άλμπουμ που οδηγούν στην αποχώρηση ενός βασικού μέλους. Οι δυναμικές στις μπάντες σε όλο τους το μεγαλείο.

No Direction Home: Bob Dylan

 O Martin Scorsese έχει ασχοληθεί και στο παρελθόν με το Bob Dylan. Η συνταγή η γνωστή: Ο Scorsese γράφει κι εσύ βγάζεις τα συμπεράσματα σου. Αυτή τη φορά, όμως, ακολουθεί μια άλλη προσέγγιση. Έχει, ήδη, στη διάθεση του ένα σωρό υλικό για να βάλει στην ταινία. Και τον Dylan να μιλήσει για τον εαυτό του. Όπου χρειάζεται back μιλούν οι συνεργάτες του, η Joan Baez και όσοι έτυχαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή. Το αποτέλεσμα είναι το πιο ισορροπημένο πορτρέτο του καλλιτέχνη.

Όλα τα λεφτά: Οι #epicfail ερωτήσεις των δημοσιογράφων στις συνεντεύξεις τύπου και οι #uberepic απαντήσεις του Dylan

Punk Attitude

 Πρώτα θα βγει η ψυχή του Αμερικάνου και μετά θα παραδεχτεί ότι το πανκ ξεκίνησε στην Ευρώπη. Λες και έχει καμία σημασία. Εδώ, πάντως, έχεις μια αρκετά τεκμηριωμένη προσπάθεια με πολύ έμφαση στο background των μουσικών κινημάτων που προηγήθηκαν. Μέχρι το Jerry Lee Lewis και τον Chuck Berry φτάνει. Ατάκες του τύπου “σε κάθε γενιά υπάρχουν εκείνοι που θα πεταχτούν να πουν όχι, δεν είναι έτσι”, “αρχικά πανκ σημαίνει…” και οι “οι χίπις ήταν οι πρώτοι” είναι διάσπαρτες στην ταινία. Δε λέγεται τυχαία Punk Attitude. (Για όλους τους υπόλοιπους είναι η ιστορία της proto-punk μουσικής περίπου από τους Suicide και τους Velvet Underground μέχρι τους Ramones. Περίπου!)

Όλα τα λεφτά: Οι ατάκες του Henry Rollins των Black Flag. Από την αρχή ως το τέλος.

Krautrock: The Rebirth of Germany

Εδω τα πράγματα είναι σοβαρά. Τυπικό δείγμα της βρετανικής σχολής ντοκιμαντέρ με αφηγηματική γραμμή και σοβαρή ανάλυση των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που γέννησαν ένα από τα πιο σημαντικά και πηγαία μουσικά κινήματα στην ιστορία.

Όλα τα λεφτά: Η ισορροπημένη προσέγγιση. Ακόμα και υποτιμητικές ατάκες για μουσικούς θρύλους έχουν περάσει στο τελικό cut.

Joe Strummer: The Future Is Unwritten

Ο Τζο Στράμερ είχε αυτό το μαγικό χάρισμα να αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων γύρω του. Είτε τρώγοντας τη γκόμενα τους, είτε εμπνέοντας, είτε γράφοντας μουσικές. Αυτό διαπραγματεύεται το “The Future Is Unwritten” χρησιμοποιώντας ένα ενδιαφέρον concept. Όσοι τον γνώρισαν και τον έζησαν μαζεύονται γύρω από μια φωτιά να συζητήσουν. Εντάξει, κάποιοι ήταν λίγο ντίβες και κάθησαν στη φωτιά μόνοι τους. Fair Enough.

Όλα τα λεφτά: Τα αποσπάσματα από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Strummer. Ένα μεγάλο “παραδέξου ότι”.

Ρίξε μια ματιά και σε αυτά

The Soul of a Man

Βαριές υπογραφές, βαριά ταινία. Ο Wim Wenders υπογράφει το δεύτερο μέρος της σειράς του Martin Scorcese για τα blues και στο “πανί” η ζωή και η καριέρα των Skip James, Blind Willie Johnson and J. B. Lenoir.

Synth Britannia

Μια ακόμα πολυ καλή παραγωγή του BBC 4 που συνεχίζει περίπου από εκεί που τελειώνει το “Krautrock: The Rebirth of Germany” δηλαδή την εισαγωγή των syntesizer στην ποπ μουσική. Χοντρικά από τους Kraftwerk μέχρι τους Pet Shop Boys και τους New Order.

This Is Spinal Tap

Παρωδία των rockumentaries με άφθονες δόσεις γέλιου.

Metallica: Some Kind of Monster

Ενα ευτυχές ατύχημα: Ενα συνεργείο ακολουθεί τους Metallica για τις ανάγκες ενός DVD και καταλήγει να κινηματογραφεί 1200 ώρες με μερικές από τις πιο decadence στιγμές τους. Έπος.