7 λόγοι για τους οποίους το Watch Dogs 2 είναι καλύτερο του original

Το είχαμε υποπτευθεί στο preview, το πράγμα φαινόταν, μύριζε λεβάντα από μακριά. Μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης με το Watch Dogs 2, είμαστε σε θέση να πούμε κατηγορηματικά πλέον ότι, ναι, είναι καλύτερο του πρώτου παιχνιδιού. Αυτό μπορεί να ειπωθεί/ γραφτεί ως γενική αίσθηση, αλλά δύναται να «σπάσει» σε επιμέρους κομμάτια ώστε να διαπιστώσουμε το γιατί, το πώς, και να προκύψει το συμπέρασμα.

Το Watch Dogs 2 δεν είναι απλά το Mr. Robot του gaming, πηγαίνει ένα κλικ πιο μακριά. Και για να τα λέμε όλα, πρώτα κυκλοφόρησε το original Watch Dogs (2014, και προφανώς η σύλληψη της ιδέας κάποια χρόνια πριν) και μετά μας ήρθε ο πολύς Rami Malek (2015). Άντε γιατί… 

ΗΡΩΑΣ

Ο Aiden Pearce ήταν μουντός και μονόχνωτος και, παρά το γεγονός ότι είχε τους λόγους του, ήταν δύσκολο να συνδεθείς μαζί του. Αντίθετα, ο Marcus Holloway είναι πολύ πιο ευχάριστος (στα πάρτι και αλλού), πιο εκφραστικός, πιο «νορμάλ» και η αλήθεια είναι πως, ειδικά, η νεολαία (μας) βρίσκει περισσότερα σημεία ταύτισης και επαφής.

Και, ναι, θα τον προτιμούσα σε επίπεδο σύγκρισης πρωταγωνιστών από τον Elliot του Mr. Robot.  

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ιστορία του πρώτου Watch Dogs είναι περισσότερο προσωπικής παρά ιδεολογικής φύσης. Το WD2, για να το θέσουμε επακριβώς, έχει να κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό με την κουλτούρα των hackers. Επιπλέον, μπαίνει γερά στην εξίσωση το νόημα του γκρουπ, της ομάδας, σε σχέση με τον προσωποκεντρικό χαρακτήρα του πρώτου παιχνιδιού.

Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο, διότι καταφέρνει να συνδυάσει σωστά το «προσπαθώ να πω κάτι σοβαρό εδώ για την κοινωνία» με το πιο ανάλαφρο στυλ, ώστε να μην γίνει ποτέ μαύρο και ζοφερό. Το χιούμορ του, ο σαρκασμός του ορισμένες φορές, δίνει την αγαπημένη GTA-esque πινελιά (ΠΟΥ ΤΟ MR ROBOT ΔΕΝ ΕΧΕΙ), με έναν τόνο από Saints Row.

STEALTH

Όπλα υπήρχαν στο πρώτο Watch Dogs, όπλα υπάρχουν και στο sequel. Το θέμα είναι πόσο συχνά καταφεύγεις σε αυτά και δεν τ’ αφήνεις ως μέσο έσχατης ανάγκης. Στο original WD, παρά τις όποιες ηθικές αναστολές λόγω του συστήματος που ενσωμάτωνε, από ένα σημείο και πέρα μιλούσαν τα σιδερικά. Μόνο που αυτό δεν είναι το σύνηθες για έναν hacker, για να το θέσω κομψά.

Στο Watch Dogs 2 το stealth αναδεικνύεται, για την ακρίβεια δίνονται ένα σωρό κίνητρα, ο «κατασκευαστής» ενθαρρύνει τη χρήση αυτής της στρατηγικής σε τεράστιο βαθμό χωρίς, συνάμα, να είναι κακό το shooting. Απλώς, ο Marcus δεν κατατάχθηκε στο Μεγάλο Πεύκο, δεν του είναι εύκολο να τα βάλει με πολλούς αντιπάλους, λίγες σφαίρες αρκούν για το reboot. Είναι πολύ πιο «φυσικό», να προσπαθήσει να κάνει τη δουλειά του ήσυχα, ενδεχομένως και απομακρυσμένα. Και σε αυτό, συμβάλλουν καθοριστικά τα επόμενα θέματα στη λίστα μας.   

GADGETS

Για να γίνει λοιπόν η δουλειά πιο ντελικάτα, ο Marcus έχει εφοδιαστεί με το τηλεχειριζόμενο Jumper για τα ζητήματα εδάφους και με το Quadcopter για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας. Το RC Jumper γίνεται διαθέσιμο μετά την εισαγωγή και είναι μια προσφορά του καταστήματος. Το drone τώρα είναι ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΣΕΙΣ/ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός και συγγνώμη που σου φώναξα αλλά ήθελα να δώσω έμφαση, μόλις συγκεντρώσεις 67.500 δολάρια το Quadcopter ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ.

Mini-drone, drone, τζιτζιμπλόνι, ψουψουψόνι, ο καθένας ας τους δώσει ότι όνομα θέλει. Το βασικό είναι ότι διευκολύνουν το έργο σου και η φυσική παρουσία ή η εμπλοκή με φρουρούς αποφεύγονται. Εσύ κάθεσαι άνετα, όσο άνετη μπορεί να θεωρηθεί η στάση οκλαδόν, και το RC Jumper εισέρχεται σε χώρους που, πιθανότατα, δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση. Για παράδειγμα, πόρτα κλειδωμένη, μικρό άνοιγμα εξαερισμού, τι κάνει γαβ-γαβ σε σκυλόσπιτο. Με το Quadcopter τώρα, αποκτάς μια εξαιρετικά χρήσιμη πανοραμική άποψη του χώρου που θέλεις να μάθεις ορισμένες κρίσιμες λεπτομέρειες, μαρκάρεις αντιπάλους, βρίσκεις λεφτά, πράγματα, κάνεις, ράνεις. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο, προς το παρόν λέμε ότι τέτοια μεγαλεία ο Aiden του WD και ο Elliot του Mr. Robot, απλά δεν…  

HACKING

Ο Marcus είναι τρελό χακερόνι και μπορεί να φέρει αθόρυβα και με ένα κλικ το χάος και την αναστάτωση στην πόλη που επιχειρεί. Πέρα από τα πιο κλασικά, να μπει στο smartphone ή στον υπολογιστή κάποιου και να υποκλέψει συνομιλίες, αρχεία, e-mails, λεφτά, να χακάρει κάμερες και φανάρια, ο φίλος Holloway κάνει και 2-3 πιο εκλεπτυσμένα ζντόϊνξ (sorry για την ορολογία).

Στήνει ηλεκτρονικές παγίδες, φονικές ή μη αναλόγως του αντικειμένου, όμορφα και ωραία. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή. Ξεκλειδώνοντας μέσω των διαθέσιμων skill points διάφορες αναβαθμίσεις, επεμβαίνεις στα αυτοκίνητα τα ξένα (π.χ. να στρίψει αριστερά), αποκτάς πρόσβαση σε μηχανήματα/οχήματα όπως γερανούς και ανυψωτικά από απόσταση, χακάρεις ρομποτάκια, ακυρώνεις την κλήση αστυνομικών, ανακαλείς ελικόπτερα, χαμός.

Μάλιστα, ορισμένοι από τους πολλούς τύπους hacking μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσω του Jumper ή του Quadcopter. Μάγιστρος Holloway, κανένας Aiden, ποιος Elliot.

ΠΟΙΚΙΛΙΑ

Τώρα αυτό ακούγεται σαν κρεατικών ή θαλασσινών στο ουζερί «Οι 7 Μπατζανάκηδες» αλλά επίτρεψέ μου να σου δώσω την πλήρη εικόνα του σκεπτικού. Το πρώτο Watch Dogs κατηγορήθηκε, και δικαίως, ως ένα φιλόδοξο μεν αλλά, τελικά, επαναλαμβανόμενο game.

Το Watch Dogs 2 προσπαθεί να δώσει, όσο γίνεται χωρίς να μπουκώσει τον παίκτη, την αίσθηση ότι έχει τη δυνατότητα να κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα, είτε πρόκειται για βασικές ή side αποστολές, είτε για βόλτα στην τεράστια έκταση του παιχνιδιού. Το ίδιο και το αυτό ισχύει για τους μηχανισμούς του παιχνιδιού όπως το hacking, τους εναλλακτικούς τρόπους που μπορείς να προσεγγίσεις ένα objective και…

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

…για τον χάρτη, φυσικά. Το Chicago στο πρώτο WD εξυπηρέτησε ενδεχομένως το δικό του σκοπό και πήγε χέρι-χέρι με τον πρωταγωνιστή, παρόλα αυτά ένα τσικ μονοτονίας το είχε. 

Δεν είναι απλώς ότι η San Francisco Bay Area του WD2 έχει κάτι παραπάνω από τη διπλάσια έκταση του Chicago. Έχει βουνά, λαγκάδια, παραθαλάσσιες τοποθεσίες, αστικό περιβάλλον, γενικότερα έναν χαρακτήρα, μια τρέλα, αποπνέει ζωή.

Αυτό, αλλά και όλα τα παραπάνω points, δεν είναι εύκολο να συνδυαστούν σε ένα open-world game. To Watch Dogs μεγάλωσε, έβγαλε ωριμότητα αλλά και χιούμορ όπου χρειαζόταν κι έγινε το Watch Dogs 2. Μια χαρά.