Δέκα πράγματα που μάθαμε από τον Σιλβέστερ Σταλόνε

Καθώς η κίνηση πέφτει αισθητά σε αυτές τις τελευταίες ώρες του Φεστιβάλ, με τις αποχωρήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, όσοι έχουμε απομείνει στην Κρουαζέτ αυτό το τελευταίο Σάββατο μιλάμε και γράφουμε σχεδόν αποκλειστικά για εκτιμήσεις για τα βραβεία, τι άρεσε στην επιτροπή και τι όχι, πώς θα μοιραστούν σε όσο περισσότερες ταινίες, κλπ.

Υπήρξε όμως άλλο ένα event που απασχόλησε πολύ κόσμο, ακόμα κι αν δεν είχε να κάνει άμεσα με το Διαγωνιστικό και με τις ταινίες του Φεστιβάλ.

Το μεσημέρι της Παρασκευής, στη δεύτερη μεγαλύτερη αίθουσα του Φεστιβάλ (αρχικά ήταν προγραμματισμένο για μια αισθητά μικρότερη, αλλά η εμφανής ζήτηση υποχρέωσε τους διοργανωτές να το ξανασκεφτούν), ο Σιλβέστερ Σταλόνε παρέδωσε ένα masterclass, ένα “rendez-vous” όπως λέει το ίδιο το Φεστιβάλ, όπου μίλησε για την καριέρα του αλλά και για το επερχόμενο ‘Rambo V: Last Blood’, του οποίου παρουσίασε κάποιες πρώτες σκηνές στο κοινό.

Ο Σταλόνε μπήκε χαιρετώντας τον κόσμο με το χαρακτηριστικό του “Γιο!” και ακολούθησε ένα δίωρο διασκεδαστικό, ειλικρινές, με μικρά και μεγάλα ανέκδοτα από την πορεία και την καριέρα του. Η διασκεδαστικότερη στιγμή όλων ήταν όταν αποκάλυψε πως ζει ακόμα με τις δύο χελώνες από το πρώτο ‘Ρόκι’, οι οποίες είναι 55 χρονών σήμερα. “Νομίζω πως πρέπει να κάνουμε άλλο ένα ‘Ρόκι’, όλοι είναι νεκροί τώρα εκτός από τις χελώνες, οι μόνοι μου αληθινοί φίλοι”, είπε γελώντας.

Ενώ αργότερα μας πληροφόρησε πως προσπαθεί να φέρει ξανά πίσω και το ‘Cobra’ (“Αν ο Μπρους Σπρίνγκστιν είχε όπλο. Αυτή η ταινία ήταν αν το ροκ εν ρολ συναντούσε το δράμα”, περιέγραψε) ως streaming σειρά.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη τη συζήτηση εδώ:

Εμείς ξεχωρίσαμε κάποια highlights:

Για το ότι ήταν η 11η επιλογή για τον Ράμπο: “Κανείς δεν ήθελε να κάνει αυτή την ταινία. Θα μπορούσαν να έχουν πάρει ένα καγκουρό- οποιονδήποτε εκτός από εμένα. Ήμουν η 11η επιλογή. Κάθε ηθοποιός, κάθε σημαντικός ηθοποιός είπε όχι. Με έκανε να σκεφτώ, γιατί φοβούνται όλοι αυτή την ταινία; Ήταν ένα πολύ διαφορετικό πρότζεκτ. Ήταν ένας άντρας που πολεμούσε την ίδια του την πατρίδα. Αλλά πιστεύω πως υπήρχε κάτι εκεί, λόγω του Βιετνάμ. Υπάρχουν πολλοί άντρες που έχουν υποφέρει στον κόσμο, κι αν μπορούσα να πω την ιστορία τους, θα ήταν ενδιαφέρον”.

Για την προφορά του: “Το ήξερα πως θα ήταν δύσκολα για μένα όταν ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ μου είπε, ‘Εχεις προφορά. Και του κάνω ‘Συγγνώμη; ΕΓΩ έχω προφορά;;”.

Για τη σημασία του να κινείται σε γνώριμους ρόλους: “Έχεις ένα συγκεκριμένο πράγμα που κάνεις καλά. Ο Ντάστιν Χόφμαν δε θα παίξει τον Ράμπο κι εγώ δε θα παίξω στο Τούτσι. Απλά προσπαθώ να τελειοποιήσω αυτό και να μη βγαίνω πολύ από τη ζώνη ασφαλείας μου. Κάθε φορά που απομακρύνομαι πολύ, καταλήγω στο ‘Ο Μπάτσος της… Μαμάς’, είναι χάλια. Μετανιώνω πολλά. Οι κόρες μου μου λένε, γιατί έκανα αυτά τα σκατά; ‘Έλα τώρα, πώς νομίζεις πως πλήρωσα για το σχολείο σου;'”.

Για το μότο της ζωής του: “Μη σταματάς ποτέ να ρίχνεις γροθιές. Έτσι προχωρώ. Πάντα έχεις κάτι να αποδείξεις”.

Για το δύσκολο ξεκίνημα: “Όταν ξεκίνησα, ήθελα απλώς μια δουλειά. Τότε ανακάλυψα το γράψιμο και ήταν ένας διασκεδαστικός τρόπος να εκφραστώ. Αν δεν είχα αποτύχει, αν είχα πετύχει σε ό,τι ήθελα να κάνω, τότε θα είχαν τελειώσει όλα. Αλλά το γεγονός είναι ότι απέτυχα, και βρήκα κάτι άλλο να κάνω, που είναι το να μπορώ να πάρω τις λέξεις μέσα μου και να τις βάλω στο χαρτί και να ελπίζω πως θα σημαίνουν κάτι για όλους. Θέλω να ευχαριστήσω τη δύναμη του γραπτού λόγου. Τόσο γρήγορα πρέπει να πιστέψεις πως μπορείς να αλλάξει η ζωή σου. Είχα εκατό ιδέες για κάθε καλή μου, αλλά το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια καλή ιδέα. Οι αποτυχίες σε κάνουν εξυπνότερο. Η επιτυχία καμιά φορά σε κάνει πιο χαζό”.

Για την αντίδραση του Ρίγκαν στον Ράμπο:

Γιατί δε σκοπεύει να κάνει άμεσα άλλο ‘Creed’: “Έχω μια σπουδαία ιδέα για άλλο Ρόκι. Ο Ρόκι βρίσκει έναν τύπο που βρίσκεται στη χώρα παράνομα, και από εκεί εξελίσσεται σε ένα ολόκληρο πράγμα. Και είναι σαν τον μάγο που έχει χάσει τα μαγικά του κόλπα. Νομίζεις πως τα έχουμε δει όλα, αλλά τι μπορεί να είναι τώρα διαφορετικό. Αν τον πετάξεις έξω από τη χώρα του, είναι σε έναν άλλο κόσμο”.

Για το νέο Ράμπο: “Σε κάθε ταινία, ο Ράμπο δεν πάει σπίτι, πάει στη ζούγκλα ή στο Αφγανιστάν. Στην καινούρια, επιστρέφει σπίτι, αλλά υπό μία έννοια δεν φτάνει ποτέ. Είναι εκεί, αλλά δεν είναι κιόλας. Γύρω από αυτό είναι χτισμένη όλη η ιστορία. Με το που βγαίνει από την πόρτα του, δεν έχει πια τον έλεγχο. Ο κόσμος σε ελέγχει”.

Για τη διαφορά των δύο ηρώων του: “Ο Ράμπο αντιμετωπίζει τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης με την οποία ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο Ρόκι είναι διαφορετικός, είναι πιο οπτιμιστής. Υπάρχει οπτιμισμός και πεσιμισμός σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες”.

Για το ότι δε μιλάει πολύ στο Ρόκι: “Όταν έγραψα το σενάριο, αποφάσισα πως δε θα έλεγα τίποτα. Ο χαρακτήρας μου σχεδόν δε θα είχε καθόλου διάλογο. Ο παραγωγός φώναζε ‘Σε πλήρωσα όλα αυτά τα λεφτά! Φυσικά πρέπει να μιλάς!’. Και είπα, ‘Όχι, κανείς δεν με καταλαβαίνει έτσι κι αλλιώς’.”