‘Stardust’: Κάποιος να λυπηθεί τον David Bowie

Θα αναρωτιόταν κανείς γιατί συνεχίζουν άνθρωποι να φτιάχνουν τόσο δραματουργικά τυπικές μουσικές βιογραφίες ύστερα από ένα τέτοιο αδιανόητο burn αλλά από την άλλη το ‘Bohemian Rhapsody’ κέρδισε 4 Όσκαρ πρόπερσι οπότε ας μετατεθεί αυτή η συζήτηση.

Επί του παρόντος τώρα. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ονλάιν το τρέιλερ για το ‘Stardust’, μια βιογραφία του David Bowie που ήδη με το καλημέρα φαινόταν μάλλον ύποπτη, δημιουργικά. Παρά το αστεράτο θέμα του το φιλμ δεν έπαιξε, ούτε συμπεριλήφθηκε στο ρόστερ κανενός σημαντικού Φεστιβάλ του εξωτερικού, ενώ η οικογένεια Bowie υπήρξε τόσο αντίθετη με αυτό που η παραγωγή δεν κατάφερε να εξασφαλίσει κανένα απολύτως τραγούδι.

Με αυτά σαν δεδομένα, και με ένα τρέιλερ που ομολογουμένως θύμιζε κάτι από ‘Walk Hard’ (αν δεν ήταν κωμωδία), οι φανς δικαίως πήραν τις τσουγκράνες και βγήκαν στους online δρόμους απαιτώντας να πέσει το φιλμ στην πυρά.

Η ταινία πραγματοποίησε ελληνική πρεμιέρα στο online, 61ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης την Παρασκευή και, τι να πούμε, κρίμα τα πίξελ. Στην ταινία του Gabriel Range (που έκανε πριν κάποια χρόνια το ‘Death of a President’ για την υποθετική δολοφονία του George Bush) ακολουθούμε την πρώτη τουρνέ του Bowie στην Αμερική το 1971 και, μέσα από συνεχείς αναφορές και παρενθετικές ματιές στην οικογενειακή ζωή και στην προέλευσή του, οδηγούμαστε στην γένεση της περσόνα του Ziggy Stardust.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά ο Johnny Flynn του ‘Lovesick’, που είναι συμπαθέστατος αλλά δεν έχει απολύτως τίποτα από την ενέργεια του Bowie παίζοντάς τον με μια οριακά camp χροιά, παγιδευμένος ανάμεσα σε κακές προφορές και κακές περούκες. Το φιλμ γενικότερα ακολουθεί μια δραματουργικά πεζή διαδρομή και αισθητική προσέγγιση, που είναι μια παράδοξη επιλογή δεδομένου του αντικειμένου του- δεν λέμε πως κάθε μουσική βιογραφία πρέπει να διαθέτει την εξτραβαγκάντσα του ‘Rocketman’ (που ξέφυγε από το κλισέ δράμα ανυψώνοντας μουσικοχορευτικά ακόμα και τις πιο συμβατικές στιγμές του), αλλά από την άλλη το ‘Stardust’ δεν είναι καν αρκετά προσγειωμένο για να λειτουργήσει ως αφοσιωμένο δραματικό πορτρέτο.

Μοιάζει ανάμεσα σε δύο κόσμους δίχως να είναι αρκετά καλό ή ενδιαφέρον για οποιονδήποτε από τους δύο. Αν θέλατε να δείτε με τις πιο απλές δραματουργικές συμβάσει να “εξηγείται” η γέννηση του Ziggy Stardust, τότε αυτή είναι σίγουρα μια ταινία που μπορείτε να χαζέψετε.

Αλλά και πάλι: όχι! Γιατί στην πλήρη απουσία των σημαντικότερων Bowie κομματιών της περιόδου, η ταινία σκοντάφτει και συγκρούεται απότομα με το έδαφος. Τα πάντα μοιάζουν αρκετά πιστά και ευθυγραμμισμένα με μια κάποια αναγνωρίσιμη Bowie-ική διαδρομή, μέχρι τη στιγμή που ανοίγει το στόμα του να τραγουδήσει ή μέχρι να ακουστούν οι πρώτες νότες. Τα μόνα κομμάτια που ακούμε, είναι διασκευές άλλων κομματιών που κάποτε τραγούδησε κι ο ίδιος ο Bowie. Είναι σαν μια φάρσα διαρκείας.

Είναι απαραίτητο βέβαια το να διαθέτει μια μουσική βιογραφία τα κομμάτια του μουσικού που προφιλάρει; Αρχικά, ναι, κάπως καλό θα ήταν, ειδικά όταν μοιάζει αποφασισμένη να κεντράρει και στην μουσική του ζωή. Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι εφικτό για τον όποιον λόγο, η λύση πάντα υπάρχει αρκεί η δημιουργικότητα να είναι εκεί. Ας μην πάμε μακριά, μιας και έτσι κι αλλιώς η σπουδαιότερη ταινία που έχει ποτέ γυριστεί με έμπνευση τον Bowie, επίσης δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει τα μουσικά του δικαιώματα, και ούτε αναφέρεται ποτέ σε αυτόν ως Bowie, και είναι και μια από τις διασημότερες ταινίες των ‘90s:

Το αριστούργημα του Todd Haynes, παρά τα κάποια rewrites που έγιναν ώστε να απομακρυνθεί κάπως η ταινία από τον ακριβή παραλληλισμό με τη ζωή και την καριέρα του Bowie, παραμένει η ουσιαστικότερη βουτιά στον ψυχισμό, τη λαγνεία, τις καταχρήσεις, την εκτόνωση που κρύβονταν πίσω από τη δημιουργία ενός τέτοιου καλλιτεχνικού alter ego.

Για την ‘Walk Hard’ εκδοχή, έχουμε το ‘Stardust’.

*To 61o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται online ως τις 15 Νοεμβρίου.

Αυτή τη φορά μας βρίσκει έτοιμους! Από το μεγαλύτερο τηλεοπτικό event της σεζόν και έναν ολότρελο Ethan Hawke, μέχρι οσκαρικών βλέψεων φιλμ και τη Νο.1 κωμωδία που θα σε ανακουφίσει, το POP για τις Δύσκολες Ώρες διαλέγει τις ταινίες και τις σειρές που θα μας σώσουν στο lockdown.