Το Outsider φέρνει τον Stephen King στην τηλεόρασή μας

Σε αντίθεση με τις κινηματογραφικές μεταφορές των μυθιστορημάτων του Στέφεν της καρδιάς μας, που συχνά πυκνά παράγουν αριστουργήματα (βλέπε π.χ. Carrie, The Shining, Misery, Stand by Me, The Shawshank Redemption), οι αντίστοιχες τηλεοπτικές συχνά πυκνά τσαλαβουτάνε στην μαρμάγκα της χρυσής μετριότητας (με τελευταία απόδειξη το Under the Dome). Ε, λοιπόν, το the Outsider δεν καταφέρνει να αποτελέσει την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προσπαθεί. Τίμια και αξιοπρεπώς.

Το στόρι εδώ έχει να κάνει με τον αποτρόπαιο φόνο ενός 11χρονου αγοριού σε μια μικρή πόλη της Οκλαχόμα, το οποίο βρίσκουμε κατασαλιωμένο και καταδαγκωμένο μέσα στο δάσος. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι δράστης είναι ο -υπεράνω υποψίας- προπονητής του στην ομάδα μπέιζμπολ, Jason Bateman (o οποίος επίσης σκηνοθέτησε τα δυο πρώτα επεισόδια).

Και εκεί που ο καλός μας ο μπάτσος (ο ταλαντούχος Ben Mendelsohn του Bloodline που σίγουρα θυμάσαι ως Talos στο Captain Marvel) τον συλλαμβάνει ήδη από το πρώτο επεισόδιο, και μάλιστα με εντελώς in your face τρόπο (κατά τη διάρκεια παιχνιδιού, με τις κερκίδες γεμάτες) και εμείς αναρωτιόμαστε τι θα γίνει μετά, τα πάντα ανατρέπονται.

Ναι, ο προπονητής ήταν παρών στο φόνο. Και εκείνος και το DNA του. Αλλά την ίδια στιγμή τον βλέπουμε να είναι μπροστά στις κάμερες σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο, δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά. Και εκείνος και το DNA του. Οπότε προφανώς και κάτι σάπιο συμβαίνει.

Για την ακρίβεια κάτι ψιλο-σάπιο και ψιλο-καμμένο, όπως το πρόσωπο της αινιγματικής φιγούρας με την κουκούλα που βρίσκεται πάντοτε στο παρασκήνιο πίσω από κάθε κομβική σκηνή. Ψήθηκες; Aν όχι, ας μπούμε λίγο ακόμα σε φάση SPOILER μιλώντας και για το δεύτερο επεισόδιο, όπου ο κατηγορούμενος πυροβολείται από τον αδελφό του θύματος, επιμένοντας, καθώς αφήνει την τελευταία του ανάσα, ότι είναι αθώος.

Όλα τα λεφτά εδώ είναι ο Ben Mendelsohn ο οποίος τιμά τα παντελόνια κάθε εμμονικού αστυνομικού που ‘δεν μπορεί να αφήσει το νήμα που κρατάει στο χέρι του ήσυχο’ έχει προηγηθεί. Εκείνος είναι ο καταλύτης μιας ιστορίας που αφήνει το υπερφυσικό να στάξει στάλα στάλα μέσα της καθώς προχωρά.

Συγκεκριμένα καθώς προχωρά, αργά και σταθερά, στο να μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε τον αληθινό δολοφόνο, τον λόγο που η κόρη του κατηγορούμενου βλέπει συνεχώς εφιάλτες/οράματα και ότι άλλο (π.χ. μια αγκράφα ζώνης από άλλη εποχή) μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι το Outsider το έχει γράψει ο ένας και μοναδικός King.

Μια σειρά, με τη σφραγίδα ποιότητας του HBO, που δικαίως έχουν κατηγορήσει ότι κινείται στους δικούς της -ελαφρώς- αργόσυρτους ρυθμούς. Παραγνωρίζοντας ότι η ατμόσφαιρα, όπως και το καλό κρασί, χρειάζεται λίγο χρόνο για να χτιστεί. Κάπου εδώ οφείλουμε να κάνουμε ειδική μνεία στην -δις υποψήφια για Όσκαρ (Α’ γυναικείου ρόλου και Μουσικής)- Cynthia Erivo που έρχεται και κάνει τη διαφορά ως η -σχεδόν- αυτιστική ιδιωτική ντετέκτιβ που έρχεται να βοηθήσει τον Mendelsohn στο κυνήγι του να ανακαλύψει τον ένοχο και να τον φέρει στη δικαιοσύνη.

Στο τέλος της ημέρας το Outsider, πέρα από οτιδήποτε άλλο, είναι και ένα καλό πρελούδιο στην έτερη πολυαναμενόμενη τηλεοπτική μεταφορά έργου του Stephen King, του The Stand. Εκείνη που όντως ελπίζουμε να αποτελέσει την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μια σειρά τρόμου που χρειάζεται να πιεις γουλιά γουλιά, προκειμένου να εκτιμήσεις σωστά και δίκαια.

***

Η Ιωσηφίνα Γριβέα και ο Θοδωρής Δημητρόπουλος κάνουν μια αναδρομή σε 90+ χρόνια ιστορίας των Όσκαρ, γεμάτα περίεργες ιστορίες και σπουδαίες ταινίες. Από τον ‘Άρχοντα των Δαχτυλιδιών’ και τον ‘Τιτανικό’, μέχρι τη ‘Γκαρσονιέρα’ και το ‘Λιμάνι της Αγωνίας’, ξεχωρίζουμε τα αγαπημένα μας φιλμ που πήραν Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.