Στη Δανία ζουν για ένα δράμα

Ένα μάτσο εγκλήματα στους δρόμους της Κοπεγχάγης. Τα τελευταία χρόνια που έχουν καταπιαστεί με το σπορ του noir δράματος οι Δανοί, τα καταφέρνουν μία χαρά. Πέντε Emmy,  αρκετά remake από BBC, αμερικάνικα δίκτυα, και μεγάλη επιτυχία στις ευρωπαϊκές τηλεοράσεις είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο παλμαρέ.

Πάρε για παράδειγμα το “Killing” για το οποίο έγινε ένας μικρός χαμός με το τέλος που του έδωσαν οι Αμερικάνοι σεναριογράφοι πέρυσι. Αν, ας πούμε, θέλεις να δεις πως τελειώνει, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να δεις το δανέζικο “Forbrydelsen” πάνω στο οποίο έχει βασιστεί. Εδώ που τα λέμε καλύτερα να δεις πρώτα αυτό.

Να σου πω  γιατί. Η πρώτη σεζόν είναι είκοσι χορταστικά εξηντάλεπτα επεισόδια, τόσο πυκνογραμμένα σε διαλόγους που μετά βίας προλαβαίνεις να διαβάσεις τους υπότιτλους. Λογικό από τη στιγμή που περιγράφει είκοσι μέρες ερευνών για τη βίαιη δολοφονία μιας  νεαρής γυναίκας.

Το θέμα είναι ότι εκεί που το “Killing” προσπαθεί να στριμώξει όλη την πλοκή σε δεκατρία επεισόδια, το “Forbrydelsen” δίνει τη δυνατότητα στους ηθοποιούς (η Sofie Grabol έχει τον κεντρικό ρόλο της ντετέκτιβ Sarah Lund) να αναπτύξουν το ρόλο και να βγάλουν καλές ερμηνείες.

Στο “Forbrydelsen” το έγκλημα ξεκινάει από τα οικογενειακά ενός ιδιοκτήτη συνεργείου καθαρισμού και φτάνει μέχρι τη διεκδίκηση της δημαρχίας της πόλης. Ο πρώτος ύποπτος είναι ένας μουσουλμάνος δάσκαλος ο οποίος ξυλοκοπείται από τον πατέρα του θύματος και τον ψιλορατσιστή συνεργάτη του με αποτέλεσμα να τους “μαζέψει” η αστυνομία.

Η έρευνα οδηγεί σε ένα δημοτικό σύμβουλο-υποψήφιο δήμαρχο γιατί το πτώμα βρέθηκε μέσα σε ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο του δήμου. (Ναι, ναι, οκ, πάμε στη δράση.) Τότε αρχίζουν οι καρφωτές που φυσικά μπερδεύουν την έρευνα και τον βγάζουν στη σέντρα.

Ανακρίσεις επί ανακρίσεων, συσκέψεις επί συσκέψεων και συνεχείς ανατροπές στα άλλοθι των βασικών υπόπτων είναι το βασικό μοτίβο χωρίς όμως να γίνεται χούι. Όπως σε μια κανονική αστυνομική έρευνα, εξετάζονται όλες οι πληροφορίες χωρίς να είναι κάτι δεδομένο.

Και έχει που όλοι έχουν κάτι να κρύψουν ή να προστατεύσουν, έρχεται μια διαρροούλα για τον νυν Δήμαρχο που δεν είναι και κανένας πρόσκοπος αλλά παίζει παιχνιδάκι με τη δέουσα σκληρότητα.

Το θέμα είναι ότι η ντετέκτιβ Lund θα αποδείξει στο τέλος ότι κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του. Ότι όντως υπάρχει -ρε γαμώτο- κράτος που δουλεύει για τον πολίτη. Που δεν επιτρέπεται να κωλώσει μπροστά στα πολιτικά συμφέροντα.

Κι αν οι σειρές είναι ασφαλές κριτήριο αυτό είναι το πρώτο σου μάθημα για αυτή τη μικρή χώρα των έξι εκατομμυρίων Ναι, δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον πλανήτη, διαφθορά και ίντριγκα υπάρχουν κι αλλού.

Οι αγέλαστοι βορειοευρωπαίοι δεν ζουν σε ένα σοσιαλιστικό παράδεισο και αυτοκτονούν γιατί βαριούνται την τέλεια ζωή τους αλλά σε μία δυτική Δημοκρατία με τα όλα της.

Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό παιχνίδι στην Κοπεγχάγη είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, κάτι που αποτυπώνεται καλύτερα στο εξαιρετικό “Borgen” (προβλήθηκε πέρυσι από τη NET ως “Συνομωσίες Εξουσίας”).

Τόσο πολύπλοκο μάλιστα που ενώ υπήρχε αρκετή διάθεση από την ΗΒΟ για ένα remake του “Borgen” τελικά δεν προχώρησε ενώ και οι ίδιοι οι παραγωγοί αρχικά ανησυχούσαν για τα νούμερα.

Το “Borgen”, όμως, εξελίχθηκε σε ένα μικρό “Breaking Bad” σε νούμερα αλλά και υπό την έννοια ότι παρακολουθεί την αλλαγή του ίδιου χαρακτήρα και το πως μετατρέπεται από ένα νεαρό ιδεαλιστή σε έναν αυταρχικό πολιτικό.

Ο λόγος, φυσικά, για τη Birgitte Nyborg (που παίζει η Sidse Babett Knudsen) που γίνεται απρόσμενα πρωθυπουργός στη Δανία όταν ο βασικός διεκδικητής της Πρωθυπουργίας αναγκάζεται να παραιτηθεί εξαιτίας ενός σκανδάλου.

Η Nyborg είναι αθώα, ανέτοιμη και γενικώς έχει όλες τις παιδικές “ασθένειες” των πολιτικών. Αλλά βρίσκει γρήγορα τα πατήματα της αντιμετωπίζοντας  τους βιομηχάνους, τα συνδικάτα, τη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση όπως τους αξίζει, ψάχνοντας τις σωστές συμμαχίες για να περάσει αυτό που θεωρεί σωστό.

Τρανή, δηλαδή, απόδειξη ότι η δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει και με οκτώ κόμματα χωρίς ρυθμούς χελώνας. Αρκεί φυσικά να έχεις πολιτικό ένστικτο και τους κατάλληλους συνεργάτες όπως έναν μαέστρο σύμβουλο πολιτικής επικοινωνίας για να φροντίζει τη δημόσια εικόνα σου.

Αν φυσικά ο σύμβουλος της Πρωθυπουργού έχει σχέση με την πιο ανερχόμενη anchor της χώρας αυτό είναι ένα μπόνους.

Και στη δανέζικη τηλεόραση, οι γυναίκες μπορεί να μην είναι οι nordic θεές τύπου Helena Christensen (η πιο όμορφη είναι αυτή στη φωτό) που έχουμε κατά νου αλλά είναι αλήθεια ότι η θέση τους στην κοινωνία είναι αναβαθμισμένη 

Σημειωτέον, επίσης, ότι το “Borgen”, το “Forbrydelsen” αλλά και το “Broen” (πάνω στο οποίο έχει βασιστεί το αμερικάνικο “The Bridge”) παράγονται από το κρατικό κανάλι της Δανίας, το DR, που επένδυσε πάνω στην επιτυχία σκηνοθετών όπως ο Λαρς Φον Τρίερ “μετεκπαιδεύοντας” τα στελέχη του στο Λος Άντζελες και στα στούντιο του “24” και του “NYPD Blue”.

Έτσι δημιουργήθηκε το οικοσύστημα των σεναριογράφων, σκηνοθετών και ηθοποιών που βλέπεις στα credits, από αυτό το οικοσύστημα ξεπήδησε o Mads Mikkelsen και από αυτό βγήκε ένας σκασμός από λιγότερο γνωστά series όπως το “The Protectors” και το “Nikolaj & Julie”.

Οπότε, ναι, μπορείς να πεις ότι στη Δανία ζουν για ένα δράμα.