Στην Κίνα το νέφος είναι πηχτό σαν τοξικό γιαούρτι

Μπορεί η πολιτική ηγεσία της Κίνας να έχει κηρύξει βαρβάτο ‘πόλεμο’ στο τοξικό νέφος εδώ και τρία χρόνια και να κάνει ότι μπορεί για να το μειώσει, αλλά εκείνο επιμένει να απλώνει αναπαυτικά την αρίδα του πάνω από όλες τις μεγάλες πόλεις (εκεί όπου μένει 1 στους 2 Κινέζους) και βιομηχανικές ζώνες επί μέρες ολόκληρες.

Τόσο πηχτό και τόσο τοξικό (περιέχει για πλάκα καρκινογόνα στοιχεία 40 φορές πάνω από το όριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας-κάτι που στη Δύση συναντάς μόνο αν βρεθείς πχ. στο επίκεντρο μιας δασικής πυρκαγιάς) που ακόμη και οι hardcore ταρίφες του Πεκίνου, μανιώδεις συνήθως καπνιστές από τα 10 τους, διαμαρτύρονται ότι χρειάζονται μάσκα οξυγόνου για να πάρουν μια κούρσα.

Επίσης extra δυνατούς προβολείς ομίχλης (όπως πήγε να ‘βαφτίσει’ στην αρχή το νέφος η κυβέρνηση) καθώς, τις μέρες που το νέφος είναι βαρύ και ασήκωτο, δεν βλέπεις ούτε καν τα δάχτυλα του απλωμένου χεριού σου.

Η νέα γενιά από Κινεζάκια, αντιθέτως, δεν χρειάζεται να καπνίσει έστω και μια τζούρα για να φτιάξει κεφάλι και να μαυρίσει τα πνευμόνια της. Αρκεί να βγάλει τη μάσκα, απαραίτητο αξεσουάρ για κάθε κάτοικο και επισκέπτη της χώρας εδώ και μερικά χρόνια (ειδικά στην επαρχία Hebei, πέντε πόλεις της οποίας είναι στη λίστα με τις 30 πιο μολυσμένες πόλεις του πλανήτη-την πρωτιά, αν αναρωτιέσαι, έχει μια κωμόπολη στο Ιράν και μετά δεκάδες μικρές ινδικές πόλεις), και να πάρει μια βαθιά ανάσα. Αυτό που λένε το αντίθετο της ζωογόνου.

Επίσης, κάτι που έχω ζήσει από προσωπική εμπειρία, εύχεσαι να μην σε πιάσει η βροχή σε ανοιχτό χώρο. Γιατί μπορεί ο ουρανός να καθαρίζει, αλλά εσύ νιώθεις όλη αυτή τη γλίτσα πάνω σου. Κάθε σταγόνα που πέφτει στο πρόσωπό σου μυρίζει νέφος. Μια απίστευτη βρώμα που δεν βγαίνει όσα λίτρα σαμπουάν με άρωμα λεβάντα και αν χύσεις πάνω σου. Και δεν τολμώ καν να σου πω για τη γεύση που σου αφήνει το στόμα. Σαν κάποιος να σε έχει υποχρεώσει να φας με τα χέρια μια γαβάθα από λιωμένη άσφαλτο.

Έτσι όμως συμβαίνει όταν, ως χώρα, επιλέγεις επί μια 30ετία να ακολουθείς το δρόμο της άκρατης οικονομικής ανάπτυξης χωρίς να σκέφτεσαι ‘τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή’ στην επόμενη γενιά. Επίσης όταν η οικονομία σου βασίζεται κατά τα 2/3 στην ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από γαιάνθρακες. Σε απλά ελληνικά, καις κάρβουνο και κάνεις κάρβουνο ότι υπάρχει τριγύρω (εδώ το πρώτο μέρος από το Κινέζικο ντοκιμαντέρ Under the Dome που λογοκρίθηκε).

Το χειρότερο όλων; Το τοξικό νέφος της Κίνας είναι ακόμη ένα χαριτωμένο ‘μωράκι’. ‘Αγριεμένος έφηβος’ θα γίνει το 2030 όταν η όλη κατάσταση θα φτάσει στο peak της. Και άσε τον Mark Zuckerberg να κάνει jogging, χωρίς μάσκα, μαζί με τους φίλους του στην Tiananmen κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου συναγερμού. Προφανώς στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να του κάνει ‘like’ η κινέζικη κυβέρνηση.

Μοναδική ελπίδα, όπως έχουμε ήδη γράψει, είναι να καταφέρει η Κίνα να αλλάξει εγκαίρως το ενεργειακό της προφίλ, χτίζοντας εκατοντάδες πυρηνικούς αντιδραστήρες νέας γενιάς. (Επίσης με το να προωθήσει πάλι τη χρήση ποδηλάτων, όπως στις παλιές μέρες, έστω ηλεκτρικών αυτή τη φορά).

Μόνο έτσι έχει την παραμικρή πιθανότητα να γλιτώσει την Αερο-Αποκάλυψη που έρχεται. Για την ακρίβεια που ήρθε ήδη με φαντασμαγορικό opening act τον Δεκέμβριο του 2015 όταν στο Πεκίνο χτύπησε -για πρώτη φορά- κόκκινος συναγερμός τοξικότητας επί πέντε μέρες, τα σχολεία και τα εργοστάσια έκλεισαν, απαγορεύτηκε η κίνηση των αυτοκινήτων και τα νοσοκομεία γέμισαν από παιδιά και υπερήλικες με αναπνευστικά προβλήματα.

Κάτι που πλέον, τόσο στο Πεκίνο όσο και στις υπόλοιπες μεγάλες κινέζικες πόλεις, είναι απλώς κομμάτι της καθημερινότητας. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά η ανταποκρίτρια των NY Times, Didi Kirsten Tatlow, που ζει με την οικογένειά της στο Πεκίνο, “όταν ο δείκτης μόλυνσης δείξει πάνω από 100 βάζουμε και δουλεύουν ταυτόχρονα και οι 4 ιονιστές στο σπίτι. Πάνω από 200 φοράμε μάσκες όταν βγαίνουμε έξω. Πάνω από 300 κανείς δεν παίζει σε εξωτερικό χώρο, ακόμη και αν φοράει μάσκα. Αν, τέλος, δείξει πάνω από 500, τότε μένουμε όλοι κλεισμένοι στο σπίτι”.

Ένα μπολ από πικρό τοξικό γιαούρτι που κάθε κάτοικος οφείλει να φάει για πρωινό προκειμένου να έχει το τελευταίο μαϊμού smartphone στη διάθεσή του. Σωστά; Από την άλλη οι Κινέζοι έχουν αποδειχθεί τόσο ταλαντούχοι στο να κοπιάρουν τα πάντα που παίζει να βρουν τρόπο να αντιγράφουν τον καθαρά αέρα της πράσινης Δανίας (σ.σ. Έχουν όντως γίνει βήματα προόδου, αυτό να λέγεται). Ή έστω την περιβαλλοντική πολιτική της (εδώ το trailer από το φανταστικό ντοκιμαντέρ Time to Choose, ικανό να σε κάνει να σηκωθείς τώρα από τον καναπέ).

Μέχρι τότε, αυτοί που έχουν τη δυνατότητα, μπορούν να αγοράσουν, έναντι 80 σεντς, κουτιά με φρέσκο αέρα που έχει μαζευτεί από το Θιβέτ, τη Μογγολία και άλλες απομακρυσμένες επαρχίες. Απλώς ανοίγεις το κουτάκι, το φέρνεις κοντά στη μύτη σου, κλείνεις τα μάτια και ρουφάς.

Πού ξέρεις, προσεχώς, το συγκεκριμένο αερο-αναψυκτικό μπορεί να έρθει και στην Ελλάδα. Οπότε, καλού κακού, ας κάνουμε κάβα άερα από την Καλντέρα, τη Μικρή Βενετία, τα Μετέωρα, τον Ψηλορείτη και τη Βάλια Κάλντα. Έτσι για να μας βρίσκεται. Για να το αφήσουμε, ρε παιδί μου, κληρονομιά στην επόμενη γενιά, μαζί με την customized μάσκα μας (μια καλή επιχειρηματική ευκαιρία για την επόμενη γενιά-τύπου τσολιάς που να φοράει μάσκα).

Και σκέψου ότι δεν είμαι καν οικολόγος. Ναι, τόσο χάλια είναι τα πράγματα που, θες δεν θες, σου κόβεται… η ανάσα.