Στο City on a Hill ο μουστακαλής Kevin Bacon κάνει τη διαφθορά απολαυστική

Το μουστάκι του Kevin Bacon. Aυτό είναι το πρώτο πράγμα που κλέβει την παράσταση σε ένα παλιομοδίτικο αστυνομικό-πολιτικό δράμα, με φόντο την χιονισμένη Βοστόνη των ’90s, που ‘βρωμάει’ από μακρυά ρεαλισμό, πολυπλοκότητα και υπέρμετρη φιλοδοξία.

Στο City on a Hill, βλέπεις, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει συνήθως στην εποχή μας, τα πράγματα κυλάνε σχετικά αργά και οι χαρακτήρες (όλοι, όχι μόνο αυτοί των δυο πρωταγωνιστών-του βετεράνου δηλαδή πράκτορα του FBI που υποδύεται ο Bacon και του νιόφερτου ιδεολόγου εισαγγελέα που παίζει ο Aldis Hodge) έχουν το χρόνο να μας δείξουν το ποιόν τους.

Επίσης η πλοκή, που βασικά περιστρέφεται γύρω από την απρόσμενη συμμαχία των δυο τους και την προσπάθειά τους να συλλάβουν μια οικογένεια ληστών χρηματαποστολών από το Charlestown, είναι τόσο πηχτή (σαν καλή κακκαβιά φαντάσου) που πραγματικά δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις που θα καταλήξει όλο το πράγμα.

Και αν η αναφορά στο Charlestown σου θύμισε ένα άλλο ‘παρεάκι’ ληστών τραπεζών, αυτούς από το The Town του Ben Affleck, μπράβο σου. Γιατί στο συγκεκριμένο project είναι όντως ανακατεμένο (ως παραγωγοί) το δίδυμο των Βοστονέζων Damon-Affleck. Ενώ τους εξτρά πόντους ρεαλισμού/ειδικό βάρος, όσον αφορά το αστυνομικό κομμάτι, έρχονται να προσφέρουν οι άλλοι δύο βασικοί παραγωγοί, ο Tom Fontana (δημιουργός των Homicide: Life on the Street και Oz) και ο πολυβραβευμένος Barry Levinson (Diner, Bugsy).

Όπως μπορείς εύκολα να καταλάβεις, εδώ μιλάμε για μια πολύ σοβαρή προσπάθεια, από πολύ σοβαρούς ανθρώπους, που έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να παρουσιάσουν κάτι βαθιά αληθινό και βαθιά ικανοποιητικό.

Το μόνο που λείπει είναι κάποιος να ενημερώσει τον Bacon ότι πρέπει μάλλον να αρχίσει να κρύβει λίγο την χαρά του γιατί το παλικάρι είναι εμφανές, σε κάθε πλάνο, πόσο πολύ γουστάρει να παίζει ένα χαρακτήρα (σεξιστή, εθισμένο, καπάτσο και διεφθαρμένο) που είναι καταδικασμένος να μας μείνει αξέχαστος.

Ένας κλασικός ‘Boston asshole’, όπως δηλαδή τον αντιμετωπίζουν όλοι οι υπόλοιποι, που ξέρει πως να κάνει τα γρανάζια του συστήματος να γυρίζουν και πώς να παίρνει αυτό που θέλει. Ένα μάτσο δευτερεύοντες χαρακτήρες που εκπέμπουν αυθεντικότητα από κάθε πόρο τους. Μια πλοκή που δεν την βαριέσαι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς για μια σειρά που πίνεται γουλιά γουλιά, σαν ένα πραγματικά καλό σκοτσέζικο malt whiskey.