Στο ‘Life on the Road’, ο David Brent αφήνει το στυλό και πιάνει την πένα
- 6 ΜΑΡ 2017
Από τις 10 Φεβρουαρίου έγινε διαθέσιμη στο Netflix μία ταινία που πολλοί από εμάς περιμέναμε 13 χρόνια, το ‘David Brent: Life on the Road’. Ο David Brent είναι φυσικά το αφεντικό του μοναδικού (σε αξία, πολλαπλού σε διασκευές) ‘The Office’ και επιστρέφει για να βγει από το γραφείο και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: να τουράρει με το συγκρότημά του και να λάμψει το μουσικό του αστέρι.
Το κακό (ή καλό;) που κάνουν οι σειρές που επανέρχονται είναι ότι οι δημιουργοί τους περιμένουν ότι οι θεατές θέλουν να δουν κάτι πιο πλούσιο ή διαφορετικό από αυτό που έβλεπαν παλιά. Στην πραγματικότητα αγαπημένοι δημιουργοί, θέλουμε απλώς να δούμε ένα ακόμη επεισόδιο από την αγαπημένη μας σειρά που να μην μας χαλάσει το storyline της.
O Ricky Gervais είχε τονίσει πολλές φορές ότι δεν πρόκειται για μία ‘The Office’ ταινία. Είναι μια ταινία που ακολουθεί το storyline του David Brent. Επειδή όμως το story του ‘Office’ δεν εμβάθυνε στους άλλους χαρακτήρες όπως έκανε το αμερικάνικο, έτσι κι αλλιώς ο μόνος που πραγματικά μας ενδιαφέρει τι κάνει είναι ο Brent.
Ο David Brent είναι ο άνθρωπος που σου προκαλεί τον μεγαλύτερο βαθμό cringe που γίνεται. Θες να κρύψεις το πρόσωπό σου από ντροπή κάθε φορά που μιλάει. Ζει σε ένα δικό του κόσμο όπου πιστεύει πως είναι αγαπητός, αστείος, ότι όλοι τον θεωρούν έξυπνο και τον θαυμάζουν. Νομίζει ότι έχει φίλους ενώ δεν έχει, νομίζει ότι έχει επιτυχία στις γυναίκες ενώ δεν έχει, νομίζει ότι είναι καλός στη δουλειά του ενώ δεν είναι και νομίζει ότι μπορεί ακόμη να κάνει καριέρα στο τραγούδι. Και ακόμα και όταν καταλαβαίνει για τον εαυτό του κάτι από όλα αυτά, ποτέ δεν θα το παραδεχτεί στους γύρω του ή στην κάμερα που τον ακολουθά.
Η ταινία όπως και το χριστουγεννιάτικο επεισόδιο, το τελευταίο επεισόδιο του ‘Office’, σε κάνει να αγαπήσεις λίγο παραπάνω τον Brent. Όπως λέει και ο ίδιος ο Ricky Gervais, ο David Brent δεν ήταν ποτέ κακός άνθρωπος απλά προσπαθεί υπερβολικά πολύ να είναι αρεστός.
Στο ‘David Brent: Life On The Road’ βλέπουμε τον Brent να παίρνει άδεια άνευ αποδοχών για ένα μήνα από τη δουλειά του ως πλασιέ καθαριστικών για να φύγει για τουρ με την μπάντα του, τους Foregone Conclusion, και με τον ράπερ φίλο του, Dom. Το χρηματοδοτεί όλο μόνος του και έχει την ελπίδα ότι κάποιος κυνηγός ταλέντων θα τους προσέξει και θα γίνουν διάσημοι.
Παρόλο που και οι τέσσερις σειρές του Ricky Gervais -‘Office’, ‘Extras’, ‘Life’s too short’ και ‘Derek’- είναι για μένα απλά καταπληκτικές, στις ταινίες για κάποιο λόγο δεν μας είχε συνηθίσει στα επίπεδα αποτελεσματικότητας. Το ‘Invention of Lying’ και το πρόσφατο ‘Special Correspondents’ είχαν τις στιγμές τους, αλλά ήταν απογοητευτικές στο σύνολο για κάποιον που ξέρει το μέγεθος του ταλέντου και των δυνατοτήτων που έχει ο Gervais. Το ‘Cemetery Junction’ ανήκει σε άλλο είδος, στο λεγόμενο coming of age, αλλά και πάλι βασίζεται σε τελείως δοκιμασμένες συνταγές και πλοκές και δεν θα σου δώσει κάτι παραπάνω από ό,τι μια οποιαδήποτε άλλη τυπική coming of age ταινία.
Φαίνεται ότι στις ταινίες δεν έχει τολμήσει να κάνει την διαφορά όπως έκανε σε όλες τις σειρές του και καταφέρνει απλά να κάνει μια λίγο πιο καλή από το μέσο όρο κομεντί. Χωρίς να ξέρω αν έφταιγε ο ίδιος ή όποιος άλλος ήταν σε θέση να επηρεάσει το αποτέλεσμα των ταινιών, ίσως για να είναι δηλαδή πιο κοντά σε μία στάνταρ κινηματογραφική φόρμα για να προσελκύσει περισσότερο κόσμο, το αποτέλεσμα δεν ανταποκρινόταν ποτέ στην ευφυία του Gervais.
Οπότε το ‘Life On The Road’ είχε μεγάλο βάρος στις πλάτες του. Ανταπεξήλθε;
Δεν έχει σημασία, είναι η απάντηση.
Διότι, κι εδώ απευθυνόμαστε σε τρεις διακριτές κατηγορίες αναγνωστών:
Προς τους φαν του ‘Office’
Είναι κάτι που θα σου μείνει για πάντα; Όχι. Το ‘Office’ θα σου μείνει για πάντα. Είναι όμως ακριβώς ό,τι θέλεις και καλύτερο από αυτό που περίμενες, ή έστω όσο γίνεται πιστό στις αξίες του παρελθόντος ‘Office’. Ένα σίκουελ ή ακόμη καλύτερα ένα spin-off που δεν απογοητεύει και δεν χαλάει την ιστορία. Παίρνουμε ακόμη μία δόση ‘Office’/Brent. Και γιατί να θέλουμε κάτι παραπάνω;
Αν θέλετε να κάνετε ένα φρεσκάρισμα που είχαμε αφήσει τον ήρωα πριν την ταινία, διαβάστε τη βιογραφία του. Ακόμη καλύτερα: δείτε το πάλι από την αρχή. Αυτό που συμβαίνει με τις καλές κωμωδίες είναι ότι όσες περισσότερες φορές τις ξαναδείς τόσο περισσότερο τις εκτιμάς και σου αρέσουν. Βλέπεις αστεία και λεπτομέρειες που δεν είχες δει, επαναεκτιμάς τα πρώτα επεισόδια ή τις πρώτες σκηνές που δεν είχες αρχίσει ακόμη να αγαπάς τους χαρακτήρες. Τα πρώτα επεισόδια είναι πάντα τα πιο αδικημένα.
Προς εκείνους που δεν έχουν δει ακόμη το ‘Office’
Δείτε το αμέσως και αμέσως μετά δείτε και την ταινία. Δώδεκα από τα καλύτερα εικοσάλεπτα της ζωής σας, συν ένα διπλό επετειακό, συν ένας αξιοπρεπής επίλογος(;).
Προς τους μη φαν του ‘Office’
Είναι μυστήριο το γιατί έχετε φτάσει ως εδώ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ