Στο ‘Μπιτ ΠΑΖΑΑΡ’ οι δίσκοι είναι απλά η αφορμή για πάρτι

Θα μπορούσα εδώ να γράψω μια ωραιότατη εισαγωγή για το βινύλιο που επιστρέφει στη μόδα, τους μανιακούς μουσικόφιλους που αναζητούν σε παζάρια, μαγαζιά και ίντερνετς σπάνιους δίσκους και τη βίντατζ μαγεία ενός κλασικού πικάπ.

Γιατί όμως να το κάνω αυτό, όταν μπορώ να αφήσω έναν ειδικό να στα εξηγήσει; Ο dj και σεσημασμένος συλλέκτης δίσκων, Mr. Z. κατά κόσμον Ζώης Χαλκιόπουλος, διοργανώνει για ακόμη μια φορά το παζάρι δίσκων ‘ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ‘ στο BIOS, εκεί όπου την Κυριακή 13 Νοεμβρίου θα μπορείς να αναζητήσεις δίσκους, να πιεις τα ποτά σου και να ακούσεις τη μουσική 11 γνωστών dj’s, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.

Απευθύναμε λοιπόν στον Ζώη 10 ερωτήσεις για το παζάρι δίσκων, την αγάπη του για τα βινύλια και την επιστροφή τους στη μόδα, για να μας λύσει εκείνος όλες τις απορίες.

Για τα υπόλοιπα, ραντεβού στο BIOS.

Πώς προέκυψε η ιδέα για το ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ και τι διαφορές έχει με τα υπόλοιπα παζάρια δίσκων που γίνονται στην πόλη;

“Η ιδέα μου ήρθε αγαπώντας τους δίσκους και βλέποντας το πόσο κοντά μπορούν, μέσω της μουσικης, να φέρουν τον κόσμο. Αυτή είναι ουσιαστικά κι η διαφορά του ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ με όλα τα υπόλοιπα events για το βινύλιο στην πόλη. Ποτέ δεν μου άρεσε η καθαρή έννοια των εμπορικών παζαριών βινυλίου. Ποτέ δεν με ενδιέφερε να έρθει στο παζάρι μου μόνο μυημένος κόσμος. Η βασική ιδέα είναι το πόσο social μπορεί να γίνει ένας χώρος γεμάτος βινύλια και μουσικές και πώς μπορεί να εξελιχθεί σε πάρτι (όπως το τελευταίο στον Κύριο Χου στα Πετράλωνα) αν όχι και σε μια ευχάριστη εκδήλωση που μπορούν να επισκεφτούν ζευγάρια, φίλοι και οικογένειες με τα παιδιά τους. Πίνοντας καφέ και διαλέγοντας δίσκους, απ’ το πρωί ως το βραδάκι ακούγοντας καλούς djs. Το ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ συμβαίνει για τέταρτη χρονιά (2-3 φορές το χρόνο) και φιλοδοξεί να μείνει, όσο υπάρχει κόσμος που περνάει ωραία σε αυτό”.

Φιλοδοξεί και να μεγαλώσει; 

“Αυτή είναι κι η βασική μου επιδίωξη , όσο περνάμε όλοι καλά σ’ αυτό. Το ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ στο Bios πάντως είναι ξεκάθαρα η μεγαλύτερη έκδοση μέχρι σήμερα. Τριάντα πάγκοι στον κύριο χώρο με ”καθαρό” το φουαγιέ – Tesla στον μπροστινό χώρο για καφέ, ποτό και κουβέντα”.

Τι είδους βινύλια θα βρει κάποιος στο φεστιβάλ;

“Στο ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ προσπαθώ να καλύπτω μέσω της επιλογής των ιδιωτών που συμμετέχουν πάνω από 30 υποείδη μουσικής. Ξεκινώντας απ’ τα βασικά, Soul, Jazz, Rock, Pop, Folk, Electronic μέχρι και νέα σύνθεση, κλασική μουσική, ακόμη και experimental. Πιο συγκεκριμένα, θα υπάρχουν πάγκοι με μουσική από 60s μέχρι Noise“.

Η δική σου αγάπη για τα βινύλια πώς προέκυψε;

“Η μουσική ξεκίνησε να με ενδιαφέρει από τότε που υπήρχαν μόνο βινύλια και κασέτες. Εκ των πραγμάτων έπρεπε να μπλεχτείς μαζί τους, έστω και για λίγο. Ή θα άκουγες ραδιόφωνο προσπαθώντας να γράψεις κασέτες την ώρα που δεν μιλάει ο ραδιοφωνικός παραγωγός, κάτι τρομερά σπαστικό, ή θα αγόραζες μερικούς δίσκους. Δεν ήταν εύκολο. Από τότε το βινύλιο ήταν ακριβό άθλημα. Η τρέλα μου να γίνω selector – dj με οδήγησε στο να πρήζω απ’ τα 15 μου τον πατέρα μου να με πηγαίνει στα δισκάδικα μέχρι να φτάσω να πηγαίνω αργότερα μόνος μου, κρατώντας το χαρτζιλίκι και κάνοντας κοπάνες μόνο γι΄αυτό“.

Σήμερα η συλλογή δίσκων είναι πια και λίγο μόδα; Υπάρχει κόσμος που τους αγοράζει για ντεκόρ;

“Μπορεί τελικά το βινύλιο να μην είναι στη μόδα κι όλο αυτό να είναι ένα μεγάλο παραμύθι. Γεγονός όμως είναι πως ο κορεσμός του mp3 έφαγε την μουσική, γι’ αυτό ίσως ο κόσμος άρχισε να ασχολείται ουσιαστικά, αγοράζοντας βινύλια. Το αντικείμενο αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη της μουσικής που αγαπάς, χρησιμοποιώντας το ίντερνετ για να το διαλέξεις. Οπότε αυτή είναι μια καλή αφορμή να ξεκινήσει κάποιος συλλογή κι έτσι να ομορφύνει το σαλόνι του. Γιατί προφανώς και οι δίσκοι είναι και διακοσμητικοί πέρα από μέσο αναπαραγωγής. Κάποτε, όλοι εμείς που αγοράζουμε δίσκους 15-20 χρόνια τώρα, ψωνίζαμε χωρίς να μπορούμε να τα ακούσουμε. Τώρα τουλάχιστον είναι πιο εύκολο“.  

Το πιο περίεργο μέρος που έχεις αγοράσει βινύλιο; Σου έχει τύχει κάποια αστεία ιστορία ψάχνοντας;

“Πολλές οι ιστορίες. Τι να πρωτοθυμηθώ. Έχω αγοράσει και ψάξει για δίσκους από υπόγεια και αποθήκες μέχρι νησιά και επαρχίες. Βασικά όπου και να βρεθώ ψάχνω. Όσο δύσκολο κι αν έχει γίνει πια, γιατί η αλήθεια είναι πως λόγω της κρίσης πολύς κόσμος ασχολείται με το αντικείμενο εμπορικά. Δεν θα ξεχάσω μια υπέροχη παρτίδα που αγόρασα σε ένα παλιό δισκάδικο στην Κω όταν ήμουν φαντάρος. Ό,τι λεφτά είχα στην τράπεζα πήγαν εκεί, με αποτέλεσμα να τρώω μόνο απ’ τα μαγειρεία για 20 μέρες (!). Έναν απ’ τους πιο σπάνιους δίσκους που έχω, τον έχω βρει σε τοίχο ως διακοσμητικό. Χτύπαγε η καρδιά μου μέχρι να τους πείσω να τον πάρω. Τι καδράκια και κορνίζες έταξα. Και μια αστεία ιστορία: Σε ένα vinyl παζάρι παλιότερα αγοράζω ένα 45αρι και μην μπορώντας να κρύψω την χαρά μου, γνωστός μου δίπλα αγοραστής – συλλέκτης μου το τραβάει αγοράζοντάς το από μένα με παζάρια 10 ευρώ πιο ακριβά. Προφανώς και κέρασα μπύρες τον πωλητή που μπροστά του αναγκάστηκα να μεταπωλήσω“. 

Ποιον δίσκο δεν θα πουλούσες ποτέ όμως; Δεν μπορεί να μην υπάρχει έστω ένας.

“Πολλούς. Από το ”La Planete Sauvage’ του Alain Goraguer (το πιο ωραίο soundtrack της Γης όλης) μέχρι τον πιο αγαπημένο μου ελληνικό δίσκο, το περίφημο ‘Χορέυοντας με τον Γεράσιμο Λαβράνο και την Ορχήστρα του’. Ένα true lounge διαμάντι“.

Οι πιο σπάνιοι δίσκοι που κοσμούν τη συλλογή σου;

“Μπορεί για όλους όσους μαζεύουν βινύλια, η σπανιότητα να είναι κριτήριο. Το βασικό όμως είναι το περιεχόμενο. Υπάρχουν άπειροι υπέροχοι δίσκοι που δεν είναι σπάνιοι και αυτό είναι καλό. Τώρα αν ένα άλμπουμ συνδυάζει και τα 2 τότε χαλάλι! Έχω αρκετούς σπάνιους δίσκους, ένας-δύο απ’ την τοπ 30άδα των σπάνιων μου είναι το ‘Genclik Lle Elele’ του Τούρκου Mustafa Ozkent σε πρώτη έκδοση του 1973 και το ‘Οδός Αγάπης Ενταύθα’ των δικών μας ‘The bluebirds’ του 1972, επίσης στην πρώτη του έκδοση“.

Το μεγαλύτερο ποσό που έχεις δώσει για δίσκο ποιο είναι;

“500 ευρώ. Ευχαριστώ“.

Εκτός από συλλέκτης, χρησιμοποιείς τα βινύλια και σε dj set σου. Τι κερδίζεις μ΄αυτό τον τρόπο;

“Κάνοντας τα τελευταία χρόνια τραμπάλα μεταξύ ψηφιακού παιξίματος (με λάπτοπ – τάμπλετ) και αναλογικού (πικάπ) μπορώ να πω πια πως το να παίζεις με δίσκους είναι το πιο ζεστό πράγμα στον κόσμο. Όχι ότι δεν ‘νιώθεις’ παίζοντας με mp3. Αν το κάνεις σωστά, όλοι οι τρόποι είναι ‘approved by me’. Απλώς οι δίσκοι βγάζουν μια φοβερή αύρα στον συλλέκτη αλλά και στον κόσμο, είναι απερίγραπτο. Δοκιμάστε το στο σπίτι σε φίλους“.

Το ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΑΡ πραγματοποιείται στον πολυχώρο BIOS στην Πειραιώς, την Κυριακή 13 Νοεμβρίου, απ’ τις 10 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ.