Στο νέο ντοκιμαντέρ του Netflix, η Anna Nicole Smith κακομεταχειρίζεται ξανά
Η ιστορία της θυελλώδους ζωής της διάσημης Playmate και sex symbol των 90s, που πέθανε στα 39 της χρόνια, αντιμετωπίζεται περισσότερο ηδονοβλεπτικά, παρά αποκαλυπτικά και λυτρωτικά στο Anna Nicole Smith: You Don't Know Me· που μας αφήνει τελικά μετέωρους στο "We Don't Know Her".
- 27 ΜΑΙ 2023
Τα τελευταία χρόνια, η επανεξέταση της κουλτούρας των πρώτων ταμπλόιντ, εκεί στα μέσα των 80s και στις αρχές των 90s και του casual μισογυνισμού που τα διακατείχε έχει οδηγήσει στην κυκλοφορία ντοκιμαντέρ που θέλουν να δώσουν διαφορετικό χρώμα στις ιστορίες διάσημων γυναικών, οι οποίες κατά τη διάρκεια της ακμής τους αντικειμενοποιήθηκαν, κακοποιήθηκαν και εξευτελίστηκαν από τα μίντια, έγιναν το εύκολο θύμα ενός συστήματος· που θέλουν να επιχειρήσουν την αποκατάσταση της δημόσιας εικόνας τους, έστω και αργά.
Το είδαμε να συμβαίνει με το Britney vs Spears, που αμφισβητούσε την ασφυκτική κηδεμονία της ποπ σταρ από τον πατέρα της και με το Pamela, A Love Story, που επικεντρωνόταν στις συνέπειες που είχε η διαρροή του περιβόητου sex tape σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο για την Pamela Anderson.
Δεν το βλέπουμε όμως να συμβαίνει στην περίπτωση ενός τρίτου ντοκιμαντέρ του Netflix για μία ακόμα μοιραία ξανθιά των 90s. Στο Anna Nicole Smith: You Don’t Know Me δεν συμβαίνει καμία εποικοδομητική επανεξέταση. Δεν έρχεται καμία δικαίωση. Η σκηνοθέτις του, Ursula Macfarlane (παρεμπίπτοντας είναι αυτή που είχε γυρίσει το Untouchable για το σκάνδαλο Weinstein) προσπαθεί, αλλά τελικά αποτυγχάνει να επαναπροσδιορίσει την αφήγηση γύρω από την Anna Nicole Smith, που πέθανε στα 39 της χρόνια από υπερβολική δόση ναρκωτικών.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της, υπήρξε μοντέλο για το Playboy και για την Guess, διάσημη Playmate, ηθοποιός, σύμβολο του σεξ, τηλεπερσόνα και σελεμπριτέ. Έχοντας εμφανιστεί στο προσκήνιο της σόουμπιζ την εποχή που τα ταμπλόιντ κυριαρχούσαν, αποτέλεσε τη ζωντανή απόδειξη της νεαρής επαρχιώτισσας -γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μία μικρή πόλη του Τέξας, τη Μέχια- που κατάφερε να γίνει διάσημη, η πιο σέξι γυναίκα στον πλανήτη, εκατομμυριούχος και πάνω απ’ όλα, η ζωντανή απόδειξη του American dream για κάθε όμορφο, νεαρό κορίτσι.
Το Anna Nicole Smith: You Don’t Know Me αφηγείται την ιστορία της ζωής της μέσα σε σχεδόν δύο ώρες χρησιμοποιώντας κυρίως αδημοσίευτο αρχειακό υλικό (φωτογραφίες, ηχογραφήσεις, βίντεο) και συνεντεύξεις με ανθρώπους που την έζησαν από κοντά (από τον αδερφό της μέχρι τον σωματοφύλακα και την καλή της φίλη και ερωμένη για κάποια χρονική περίοδο, Missy).
Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει από τη μικρή επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε ως Vickie Lynn Hogan (ήταν το πραγματικό της όνομα), τα δύσκολα παιδικά χρόνια χωρίς τον πατέρα της που εγκατέλειψε την οικογένεια, τον γάμο στα 17 της με έναν 16χρονο, τη μητρότητα πριν κλείσει καν τα 18, τη χειραφέτησή της ως στρίπερ. Συνεχίζεται με τις πλαστικές επεμβάσεις, τα εξώφυλλα στο Playboy, τη θρυλική της καμπάνια με την Guess, τον γάμο με τον κατά 63 χρόνια μεγαλύτερό της, τον δισεκατομμυριούχο J. Howard Marshall και μετά τον θάνατό του, τη δικαστική διαμάχη στην οποία ενεπλάκη με τον γιο του για τα κληρονομικά, τη συνάντηση με τον πατέρα της που αποδείχτηκε κακοποιητής.
Για να καταλήξει στους εθισμούς της στα χάπια και τις ουσίες, την εμμονή της με τη δημοσιότητα και τα χρήματα (όσο πιο κακό κορίτσι γινόταν, τόσο πιο πολλά δολάρια έβγαζε, όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει στη μητέρα της), τη γέννηση της κόρης της, τον θάνατο του γιου της, τον θάνατο τον δικό της.
Λίγο-πολύ δηλαδή το ντοκιμαντέρ του Netflix ασχολείται με όλα αυτά που ήδη γνωρίζαμε για τη Nicole Smith, τις σκανδαλώδεις πτυχές της ζωής και της καριέρας της.
Η μοναδική αποκαλυπτική στιγμή έρχεται λίγο πριν το φινάλε όταν μαθαίνουμε ότι τα δύσκολα παιδικά χρόνια που διατεινόταν ότι είχε περάσει στα χέρια της μητέρας της που την ξυλοφόρτωνε, τη μαστίγωνε και τη βίαζε («Αυτή είναι η μητέρα μου. Αυτή είναι η μαμά μου. Μια σκύλα», ακούγεται να λέει σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις, πριν πεθάνει) ήταν ψέματα, αποκύημα της φαντασίας της.
Για την ακρίβεια, ήταν τα παιδικά χρόνια της φίλης της, της Missy («Σοκαρίστηκα επειδή ήξερα ότι δε μίλαγε για τα δικά της παιδικά χρόνια. Μιλούσε για τα δικά μου. Αυτά είχαν συμβεί σε μένα. Αυτά της τα είχα πει εγώ. Ο μόνος άνθρωπος που προσπαθούσε να τη σώσει ξανά και ξανά, ήταν η μητέρα της»).
Το ντοκιμαντέρ κλείνει με ένα τηλεφωνικό διάλογο της Anna Nicole Smith με τη μητέρα της (πέθανε το 2018), που προσπαθεί να καταλάβει γιατί η κόρη της λέει δημόσια τόσα ψέματα για εκείνη. «Μα δε θέλεις να σκέφτονται καλά πράγματα για σένα;», τη ρωτάει για να πάρει την αποστομωτική απάντηση: «Όχι, αν τα άσχημα πληρώνουν καλύτερα. Δε με ντροπιάζει. Αυτή είναι η ζωή μου, όχι η ζωή σου. Μακάρι να μπορούσες να καταλάβεις. Μη με παρεξηγείς. Πρέπει να μπορώ να λέω ό,τι ιστορίες θέλω. Αλήθεια ή ψέματα, πρέπει να μπορώ να τις λέω».
Τα λόγια της σε κάνουν να σκέφτεσαι τι άλλο ήταν τελικά η Anna Nicole Smith, εκτός από όμορφη, σούπερ αισθησιακή, σούπερ διάσημη και σούπερ πλούσια; Ο κυνισμός που διακρίνεται στα λόγια της ήταν απόρροια της επίγνωσης που είχε ότι ο αδυσώπητος κόσμος της σόουμπιζ θα την ξέσκιζε επειδή ήταν νέα, όμορφη και σέξι ή απόρροια κάτι άλλου που της είχε συμβεί; Ποια ήταν η Anna Nicole πίσω από τη Smith.
Βασικά ποια ήταν η Vickie Lynn Hogan πίσω από την περσόνα της Anna Nicole Smith; Κι ενώ όλα αυτά τα ερωτήματα θα έπρεπε κάπως να απαντηθούν μέσα από το Anna Nicole Smith: You Don’t Know Me, όχι απλά μένουν αναπάντητα, αλλά αποτυγχάνουν να δικαιολογήσουν και τον τίτλο του ντοκιμαντέρ. Δύο ώρες μετά, είμαστε στη φάση “Anna Nicole Smith: We (Still) Don’t Know You”.
Παρά τις καλοπροαίρετες προσπάθειες, η Macfarlane είναι σαν να πέφτει στην παγίδα αυτού που ήθελε να καταδικάσει φτιάχνοντας το ντοκιμαντέρ: την τρελή ηδονοβλεψία που περιέβαλε τη ζωή της bombshell των 90s, καθώς επικεντρώνεται περισσότερο στα σκάνδαλα παρά στον ψυχισμό της. Όπως αναφέρει το Time, «η ιστορία της θυελλώδους ζωής της αντιμετωπίζεται περισσότερο ηδονοβλεπτικά, παρά αποκαλυπτικά και λυτρωτικά» για να τονίσουν οι New York Times ότι «Η Smith άξιζε κάτι καλύτερο, έστω και μετά θάνατον».