Βρέθηκε κιόλας το θρίλερ της χρονιάς; 9 σημειώσεις από το φετινό Sundance

Μεταξύ #MeToo και Time’s Up, η βιομηχανία θεάματος διανύει μήνες αυτοκριτικής και – προσεχώς; – εξυγίανσης. Το Φεστιβάλ Sundance δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από όλο αυτό. Ειδικά το Φεστιβάλ Sundance δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από όλο αυτό.

Όπως αναφέρθηκε στην εισαγωγική press conference της οργάνωσης, ο Harvey Weinstein υπήρξε σταθερή παρουσία στο ετήσιο event και μάλιστα, σύμφωνα με κάποιες από τις γυναίκες που τον κατηγορούν – μία εκ των οποίων είναι η Rose McGowan – δύο από τα διαβόητα περιστατικά έγιναν κατά τη διάρκειά του. Πράγματι, δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ο Weinstein, με χιτ όπως το ‘Sex, Lies and Videotape’, ‘Clerks’ και ‘Pulp Fiction’ που είτε αγόραζε στο φεστιβάλ είτε προωθούσε εκεί μετά από δική του παραγωγή, “έφτιαξε” τον αμερικανικό ανεξάρτητο κινηματογράφο αλλάζοντας για πάντα το σινεμά. Το Sundance γυρίζει σελίδα ωστόσο, στοχεύει σε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον για τους επισκέπτες του, και το κάνει με έναν νέο κώδικα διαγωγής και ένα 24ωρο hotline σε συνεργασία με την αστυνομία της Park City. Ενδεικτικά, η γραμμή δέχθηκε 32 τηλεφωνήματα καταγγελιών ανάρμοστης συμπεριφοράς στις 10 μέρες που διήρκησε το φεστιβάλ.

(Photo by Danny Moloshok/Invision/AP)

Παράλληλα φιλοξένησε συζητήσεις με αφορμή τα κινήματα που έχουν πάρει φόρα και γιόρτασε την επέτειο του 1ου Women’s March με ομιλίες όπως της Jane Fonda που άναψαν τα αίματα.

Αυτό που δεν άλλαξε είναι ότι το Sundance ξέρει να προσαρμόζεται στους καιρούς (βλέπε το Indie Episodic μέρος του φεστιβάλ που θα αναλύσουμε παρακάτω) και ότι παραμένει κοιτίδα καλού σινεμά. Φέτος η χρονιά ήταν ήσυχη, με λιγότερα φαινομενικά αριστουργήματα, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι αυτές είναι πρόσκαιρες γκρίνιες που κοπάζουν όταν μεσολαβήσει απόσταση.

Εμείς συγκεντρώσαμε τις ταινίες, τις ερμηνείες, τις προβλέψεις και τα trends της φετινής οργάνωσης παρακάτω. Το νου σου στα:

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Hereditary

Λίγες ώρες αφού το ‘Hereditary’ έκανε την πρεμιέρα του, οι κριτικοί έσπευσαν να γράψουν τίτλους όπως “η πιο τρομακτική ταινία τρόμου εδώ και χρόνια” και “θα βρέξετε τα βρακιά σας” (αλήθεια). Το φιλμ μπαίνει στην κατηγορία στοιχειωμένου σπιτιού, αλλά την ίδια στιγμή μελετά τη διαδικασία του πένθους μέσα από τον χαρακτήρα της Toni Collette που βιώνει δύο μεγάλες απώλειες με παρανοϊκές συνέπειες. Μιλούν όλοι για μανιακές καταστάσεις και για μια Collette που αδίκως θα παραγκωνιστεί λόγω είδους από τη συζήτηση για τα Όσκαρ του ‘19, οπότε δεν παίζει να το χάσεις όταν κυκλοφορήσει.

Mandy

Οι μισοί έφυγαν από την αίθουσα, οι άλλοι μισοί έμειναν και πέρασαν φανταστικά. Ο Nicolas Cage τα βάζει με αρρωστημένους θρησκόληπτους που απειλούν τον ίδιο και τη σύντροφό του, με ημιανθρωποτέρατα που εξαπέλυσαν εναντίον τους. Παραλογισμός, τσεκούρια και ψυχεδέλεια από τον Panos Cosmatos που κάνει απόλυτη χρήση των ψυχωτικών υποκριτικών τάσεων του Cage.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

The Tale

Η Jennifer Fox έφτιαξε ένα αυτοβιογραφικό φιλμ με τα απομνημονεύματα της κακοποίησής της στα χέρια ενός μεγαλύτερου άνδρα ως παιδί, και έβαλε την Laura Dern μπροστά από την κάμερα για να μας καταστρέψει. Η σκηνοθέτιδα χρησιμοποιεί τη δομή της ταινίας για να βοηθήσει την πρωταγωνίστρια να συλλάβει αυτό που της συνέβη (χρησιμοποιεί ένα φλάσμπακ, για παράδειγμα, για να της δείξει πόσο μικρή έμοιαζε όταν έγιναν τα περιστατικά) και, παρότι η συγκεκριμένη ταινία θα είχε σημασία όποτε και να κυκλοφορούσε, στον καιρό του #MeToo αποκτά ακόμη μεγαλύτερο βάρος. Σε μια ενδιαφέρουσα κίνηση Netflix, η ταινία αγοράστηκε από το HBO.

Blindspotting

Buddy movie από τον Daveed Diggs του ‘Hamilton’ παρέα με τον Rafael Casal. Ακολουθεί τους δύο φίλους τις τρεις τελευταίες μέρες που έχουν απομείνει στον χαρακτήρα του Diggs απ’ την αποφυλάκισή του υπό όρους – όποια παράβαση θα τον στείλει πίσω στη φυλακή για πάντα. Όταν όμως βλέπει έναν αστυνομικό να σκοτώνει έναν πολίτη, τα πράγματα ζορίζουν και ξεσπάνε σε ρίμες και beats. Hip-hop μιούζικαλ που μελετά την επιρροή που έχει η αναβάθμιση του Oakland λόγω της Silicon Valley στους κατοίκους της πόλης, την οπλοφορία, την αστυνομική βία, και τη δημιουργία που εκφράζεται σε εκρηκτικής ενέργειας verses.

Sorry to Bother You

Όταν το ‘Get Out’ έκανε ναρκωτικά. Ένας νεαρός Αφροαμερικανός πιάνει δουλειά σε μια εταιρεία τελεμάρκετινγκ και διαπιστώνει ότι θα ανέβει στην ιεραρχία αν χρησιμοποιήσει τη “λευκή φωνή” του. Αφεντικό του είναι ένας κοκάκιας Armie Hammer, κοπέλα του η φανατική φεμινίστρια Tessa Thompson, και οι φίλοι του ένα crew που θέλει να στήσει συνδικάτο. Ακούγεται πως όσα λιγότερα ξέρουμε για την ταινία τόσο το καλύτερο, αλλά η σάτιρα του Boots Riley περιγράφεται ως το πιο WTF, ξεκαρδιστικό φιλμ του προγράμματος.

Burden

Μετά το ‘Mudbound’, ο Garrett Hedlund επιστρέφει στον Νότο και φαίνεται να του πηγαίνει πολύ. Ένας άνδρας μεγαλωμένος μέσα στη Ku Klux Klan προσπαθεί να εγκαταλείψει την οργάνωση με τη βοήθεια ενός μαύρου ιερέα (Forrest Whittaker). Ως μέλος της KKK ο χαρακτήρας του Hedlund έχει εγκληματίσει κι έτσι η συμπάθεια ίσως είναι μεγάλη απαίτηση για το ευρύ κοινό. Μαζί με το ‘Sentence’ ωστόσο, το ‘Burden’ πήρε ένα από τα βραβεία Κοινού, οπότε θα δούμε αν θα καταφέρει να κρατήσει την καλή πίστη και έξω από τα σύνορα της Utah.

Tyrel

Ο Jason Mitchell, άλλο ένα μέλος από το καστ του ‘Mudbound’, πηγαίνει σε ένα “guys weekend” και καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται να καίει κάποιος σταυρούς και να φοράει κουκούλες για να κάνει έναν μαύρο άνδρα να νιώθει ανεπιθύμητος. Ακόμη και οι φαινομενικά πιο προοδευτικοί άνθρωποι μπορούν να κρύβουν προκαταλήψεις. Ο Mitchell πήρε – όπως και πέρσι – μερικά απ’ τα καλύτερα σχόλια για ανδρική ερμηνεία στο φεστιβάλ.

Monsters and Men

Ένα viral βίντεο που απεικονίζει τον θάνατο ενός άοπλου μαύρου άνδρα από την αστυνομία δίνει μια δυνατή εισαγωγή στο ‘Monsters and Men’ και από κει παίρνει τη σκυτάλη ένα τρίπτυχο οπτικών γωνιών που δεν ξετυλίγεται με αναμενόμενο τρόπο. Ωδή στο κίνημα Black Lives Matter που προάγει τον ακτιβισμό, μέχρι το τέλος που γίνεται κι αυτό μέρος του.

THE KIDS AREN’T ALRIGHT (ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ SKATE)

Αν δεν είναι το Sundance το καταφύγιο για την εκρηκτική ενηλικίωση, δεν είναι κανένα παγκόσμιο φεστιβάλ. Για φέτος έχουμε και λέμε:

Assassination Nation

Η εκδίκηση των μαγισσών του Σάλεμ στην ψηφιακή εποχή. Όταν τα μυστικά μιας παρέας κοριτσιών απειλούνται να βγουν στη φόρα από έναν χάκερ που τα έχει κλέψει μαζί με άλλων κατοίκων του Σάλεμ, ο νόμος θα βρεθεί στα χέρια τους. Η Lily και οι φίλες της αρνούνται να θυματοποιηθούν από την κυκλοφορία των γυμνών σέλφι τους, η Hari Nef είναι μια τρανς γυναίκα που υποδύεται μια τρανς γυναίκα χωρίς αστεία σε βάρος της, και ένα από τα trigger warnings προειδοποιεί για βία, βασανιστήρια και “εύθραυστους ανδρικούς εγωισμούς”.

The Miseducation of Cameron Post

Νικητής του μεγάλου βραβείου του φεστιβάλ. Νιώθαμε ότι η Chloë Moretz έψαχνε για έναν δυνατό ρόλο εδώ και καιρό και φαίνεται να τον βρήκε στο φιλμ της Desiree Akhavan, με συμπρωταγωνίστρια τη Sasha Lane του ‘American Honey’. Το 1993, η έφηβη Cameron πιάνεται στα πράσα ερωτικών περιπτύξεων με την prom queen του σχολείου και φεύγει πακέτο για μια κατασκήνωση μεταστροφής της σεξουαλικότητάς της μέσω “ευεργετικών θεραπειών”. Μπορεί να μιλάμε για το επόμενο young adult χιτ.

Eighth Grade

Ο κωμικός Βο Burnham καταπιάνεται για πρώτη φορά με τη σκηνοθεσία και την ψυχολογία ενός 13χρονου κοριτσιού που ασχολείται τόσο πολύ με όσα θα εντυπωσίαζαν τους δημοφιλείς συμμαθητές της, που χάνει τη δική της αξία. Η πρωτοεμφανιζόμενη Elsie Fisher δίνει ερμηνεία που προδίδει εκκολαπτόμενη σταρ και η ιστορία ενηλικίωσής της μοιάζει με τη δική σου, ακόμη κι αν τη γλίτωσες από τις νέες απαιτήσεις των social media. Το ‘Eighth Grade’ έχει μάλλον τις καλύτερες κριτικές μαζεμένες.

Madeline’s Madeline

Η θεατρική σκηνοθέτιδα Evangeline αγαπά να πειραματίζεται με την τέχνη της, αλλά χάνει το μέτρο όταν η μούσα της γίνεται η ψυχικά εύθραυστη κόρη της, Madeline. Η Evangeline θέλει να δώσει ώθηση στο ταλέντο της Madeline, αλλά ταυτόχρονα το εκμεταλλεύεται, μέχρι που η πραγματικότητα της αφήγησης θολώνει για να σπάσει τους κλασικούς κανόνες της γλώσσας του κινηματογράφου. Το ‘Madeline’s Madeline’ είναι μια εικονοκλαστική ταινία που αυτοαναφέρεται στον τρόπο που φτιάχτηκε, αλλά και στον ρόλο του σημερινού κινηματογραφικού αφηγητή. Είναι οι δικές σου εμπειρίες το μόνο κατάλληλο θέμα για την ταινία σου; Μήπως όμως έτσι αποκλείεις διαφορετικές εμπειρίες; Κι αν τις συμπεριλάβεις, είσαι το παράσιτό τους;

To Indiewire προβλέπει ότι η Helena Howard που θα δεις στον ρόλο της κόρης, θα κάνει τέτοιο μπαμ που θα κλείσει κάποιο μεγάλο franchise μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

We the Animals

Μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου με θέμα έναν έφηβο που πρέπει να βρει τη δική του φωνή μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια. Η εξιδανίκευση της παιδικής του ηλικίας θα καταστρέφεται κάθε φορά που μια κακή ανάμνηση τού σπάει τη φούσκα, αλλά η φωτογραφία της ταινίας ακούγεται ότι είναι τόσο ονειρική που μπαλώνει κατά κάποιον τρόπο τις τρύπες στη νοσταλγία του.

To ‘We the Animals’ ονομάστηκε “το ‘Moonlight’ της χρονιάς”, αλλά όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τις ταινίες που είναι σαν κάποιες άλλες, οι πιθανότητες να είναι η ταινία που περιμένεις ακούγοντας κάτι τέτοιο είναι ελάχιστες. Ας μη φυλακιστεί στον χαρακτηρισμό του ωστόσο, γιατί φαίνεται να μπορεί να σταθεί στα δικά του πόδια. 

Leave No Trace

H Debra Granik έδωσε το ‘Winter’s Bone’ σε όσους είχαν γερό στομάχι και μια πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ στην Jennifer Lawrence. Τώρα επιστρέφει με μια δραματική, ευαίσθητη ιστορία πατέρα-κόρης που ζουν έξω από τον κοινωνικό ιστό. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσει ο βετεράνος πολέμου χαρακτήρας του Ben Foster που υποφέρει από μετατραυματικό σύνδρομο. Μένει να δούμε αν η ταινία θα κάνει για την Thomasin McKenzie ό,τι έκανε το ‘Winter’s Bone’ για τη Lawrence, o Foster ωστόσο είναι ιδανικός για τέτοιους ρόλους (βλέπε ‘Hell or High Water’ για σιγουριά). 

Minding the Gap

O Bing Liu τραβούσε για σχεδόν μια δεκαετία δύο κολλητούς φίλους από το Illinois που σήκωσαν το skateboard τους για να ξεφύγουν από τα προβλήματα που τους περίμεναν σπίτι. Προσωπικό, ενδόμυχο φιλμ που ξεκινά με τα καλύτερα κόλπα που κάνουν οι νεαροί στη σανίδα τους για να εμβαθύνει τελικά στην ενδοοικογενειακή βία και τα τραύματά της.

Skate Kitchen

Η Crystal Moselle πλησίασε δύο κορίτσια σκέιτερ στο μετρό, τους συστήθηκε ως σκηνοθέτιδα και τις ρώτησε αν υπάρχουν άλλες σαν κι αυτές. Το αποτέλεσμα είναι μία από τις καλύτερες χαμηλού προφίλ ταινίες στο φετινό φεστιβάλ, με τις ίδιες και τις φίλες τους πρωταγωνίστριες (μοναδικοί επαγγελματίες ηθοποιοί είναι ο Jaden Smith και η Elizabeth Rodriguez), σε ένα νοσταλγικό, φεμινιστικό, καταχαρούμενο φιλμ γυρισμένο στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Shirkers

Η Sandi Tan ήταν 19 ετών και ζούσε ακόμα στη Σιγκαπούρη στις αρχές των ‘90s όταν ο μέντορας, καθηγητής και φίλος της, George Cardona, έκλεψε τις μπομπίνες της ταινίας που γύριζαν μαζί και έφυγε για την Αμερική. Παραπάνω από δύο δεκαετίες μετά, η χήρα του Cardona της έστειλε ταχυδρομικά το υλικό. Το φιλμ, εάν είχε κυκλοφορήσει, θα λεγόταν ‘Shirkers’. Υπάρχει σοβαρή περίπτωση να είχε εκκινήσει την αναγέννηση του σιγκαπουριανού κινηματογράφου πριν το ‘Mee Pok Man’ και να είχε προλάβει κάποιες χαρακτηριστικές σκηνές ανεξάρτητων ταινιών των ‘00s. Εικασίες και όνειρα με ρεαλιστική βάση της Tan για το “could have been” της υπόθεσης.

Το ‘Shirkers’ που παρουσιάστηκε στο Sundance χρησιμοποιεί footage από την ορίτζιναλ ταινία για να στήσει μια εξερεύνηση που ακολουθεί τα ίχνη του Cardona, μία ελεγεία για τη Σιγκαπούρη πριν τη βιομηχανοποιήσουν οι ουρανοξύστες της, ένα ερωτικό γράμμα στο σινεμά και τη δημιουργία του, και μια υπόσχεση για την πραγματική φιλία που δένει την Tan με τις γυναίκες που τη βοήθησαν τότε να φτιάξει μια ανολοκλήρωτη ταινία και επέστρεψαν τώρα για να τη βοηθήσουν να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ που κέρδισε το βραβείο World Cinema Documentary. Από όλες τις ταινίες του προγράμματος, ίσως αυτή μας ενδιαφέρει περισσότερο.

Οικογενειακές ιστορίες (…)

Wildlife

Πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Paul Dano με δύο καταπληκτικούς Jake Gyllenhaal και Carey Mulligan να παίζουν τους γονείς του 14χρονου Joe που κουβαλούν πικρία κι επιθυμίες που τους χωρίζουν. Κλειστοφοβικά ‘60s στην ειδυλλιακή Μοντάνα με κέντρο μια οικογένεια που χάνει την πίστη σ’ αυτά που τη δένουν και έναν Dano με αυτοπεποίθηση πίσω από την κάμερα.

Private Life

Έντεκα χρόνια μετά το υποψήφιο για Όσκαρ ‘Savages’, η Tamara Jenkins επιστρέφει με μια παραγωγή του Netflix για ένα ζευγάρι που δεν μπορεί να κάνει παιδιά και στρέφεται στην ανιψιά του, με την ελπίδα ότι θα τους αφήσει να γονιμοποιήσουν ένα ωάριό της. Εκτός από τους πάντα αξιόπιστους Kathryn Hahn και Paul Giamatti, δώσε βάση και στην Kaylis Carter (‘Godless’) στον ρόλο της ανιψιάς που κλέβει την παράσταση.

What They Had

Michael Shannon και Hilary Swank σπεύδουν να βοηθήσουν τη μητέρα τους που υποφέρει από Alzheimer’s, αλλά ο πεισματάρης πατέρας τους – ένας επιβλητικός Robert Forster απ’ ότι ακούγεται – και η πίστη του (κυριολεκτικά, είναι σκληρός Χριστιανός) τους εμποδίζουν να την ανακουφίσουν. Δεν πρέπει να συμβαίνουν πολλά στο ‘What They Had’, αλλά μπορεί και να μη χρειάζονται.

SEARCH

John Cho και Debra Messing πρωταγωνιστούν σε θρίλερ για έναν χήρο πατέρα που προσπαθεί να βρει την εξαφανισμένη του κόρη με τη βοήθεια μιας αστυνομικού. Οι δυο τους πιστεύουν ότι το κλειδί της εξαφάνισης κρύβεται στον υπολογιστή της μικρής κι έτσι ξεκινάει ένα γαϊτανάκι από Google Search History, Facetime και Facebook. Ο Timur Bekmambetov, που το 2015 έκανε το ‘Unfriended’ έχει οραματιστεί τις “screen movies” – όπως τις αποκαλεί – ως ολόκληρο υποείδος σινεμά. Το ‘Search’ ήταν από τις πρώτες ταινίες που βρήκαν διανομή στο φεστιβάλ.

(… μετά μουσικής)

Hearts Beat Loud

Οικεία, γλυκιά, εύθυμη ταινία με τον Nick Offerman στον ρόλο ενός πατέρα που αποφασίζει να γράψει τραγούδια με την κόρη του, λίγο πριν αυτή φύγει για το κολέγιο και να τα κυκλοφορήσει ως γκρουπ ονόματι We’re Not A Band. Μαζί του είναι η Kiersey Clemons που είδαμε στο ‘Dope’. Παρέα η ζεστή τους χημεία μυρίζει Κυριακίλα με πυτζάμες και ζεστή σοκολάτα.

Blaze

Μουσική βιογραφία του αδικοχαμένου country blues τραγουδιστή Blaze Foley, σε σκηνοθεσία του Ethan Hawke που εντυπωσίασε πριν τρία χρόνια με τη δουλειά του στο μουσικό ντοκιμαντέρ ‘Seymour: An Introduction’. Στο κέντρο της ταινίας βρίσκεται ο μικρός οικογενειακός πυρήνας της σχέσης του με τη σύντροφό του (και συν-σεναριογράφο της ταινίας) Sybil Rosen που υποδύεται η φανταστική Alia Shawkat. Και εκείνη και ο Benjamin Dickey απέσπασαν άριστες κριτικές για τις ερμηνείες τους, ενώ ως άσσος του φιλμ πρωτοστατεί ο τρόπος που κάνει χρήση της μουσικής του.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

Αναφέραμε ήδη την Kaylis Carter στο ‘Private Life’, τη Laura Dern στο ‘Tale’, την Toni Collette στο ‘Hereditary’, και τις πρωτοεμφανιζόμενες Elsie Fisher (‘Eighth Grade’), τη Helena Howard (‘Madeline’s Madeline’) και Thomasin McKenzie (‘Leave No Trace’), αλλά κράτα και τις:

– Maggie Gyllenhaal στο ‘The Kindergarten Teacher’, σε ρόλο τρομακτικής κυριούλας που θέλει να γίνει μέντορας σε νεαρή μαθήτριά της και καταλήγει ολότρελο αρπακτικό.

– Chloe Sevigny στο ‘Lizzie’ όπου πρωταγωνιστεί με την Kristen Stewart, στον ρόλο της διαβόητης δολοφόνου Lizzie Borden. Η ηθοποιός έκανε τελετή στο σπίτι της Borden γιατί 1. ήθελε να μπει στο πνεύμα (κυριολεκτικά) και 2. δεν με λυπάται κανείς.

– Rose Byrne στο ‘Juliet, Naked’, τη ρομαντική κομεντί που θέλουν να γίνει το φετινό ‘Big Sick’.

– Mia Wasikowska στο ‘Damsel’, μια γουέστερν κωμωδία που καταλήγει φεμινιστικό, σουρεαλιστικό πάρτι. Παρέα της θα δεις τον Robert Pattinson σε φανταστικά κέφια.

– Kelly McDonald στο ‘Puzzle’, ένα crowdpleaser για μια γυναίκα που ανακαλύπτει την αγάπη της για τα παζλ και μέσα απ’ αυτήν προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από την αδιάφορη ζωή της.

– Andrea Riseborough στο ‘Nancy’, σε μια αινιγματική ερμηνεία για μια γυναίκα που μαθαίνει ότι μπορεί να είναι κόρη ενός πλούσιου ζευγαριού και αρνείται να σε αφήσει να προσδιορίσεις τις πραγματικές της προθέσεις. H Riseborough είχε άλλες τρεις ταινίες στο φεστιβάλ (‘Mandy’, ‘Burden’, ‘The Death of Stalin’).

Ντοκιμαντέρ

Ο μεγάλος νικητής του φεστιβάλ για τα ντοκιμαντέρ ήταν το ‘Kailash’ με θέμα την παιδική εργασία στην Ινδία και τα όνειρα ενός πατέρα να βρει το από οκτώ μήνες εξαφανισμένο παιδί του. Αναφέραμε πιο πάνω και για το ξεχωριστό ‘Shirkers’. Έχε το νου σου ωστόσο και για τα:

– Three Identical Strangers: Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς ότι κάποια ιστορία είναι παρατραβηγμένη ακόμα και για ταινία, σκέψου ότι κάπου, κάπως, κάποτε, κάποια τρίδυμα χωρίστηκαν στη γέννα για να συμμετάσχουν ακούσια σε πειράματα πάνω σε ανθρώπους, και έμαθαν την ύπαρξη ενός του άλλου ως έφηβοι χάρη σε καθαρή τύχη. Η ταινία του Tim Wardle αγαπήθηκε πολύ στο φεστιβάλ και είναι από αυτές που περιμένουμε να δούμε περισσότερο.

– Studio 54: Η περιέργειά μας για το Studio 54 θα παραμείνει αθάνατη. Για τους 33 μόλις μήνες που έμεινε ανοιχτή η ντίσκο, θα μείνεις έκπληκτος για την επίδρασή της στη σημερινή μας κουλτούρα. Η ταινία “στάζει ιδρώτα, κοκαΐνη και γκλίτερ”.

– Won’t You Be My Neighbor?: Ένα νοσταλγικό αφιέρωμα στην εμβληματική φυσιογνωμία του Mr. Rogers που σημάδεψε γενιές και γενιές παιδιών στην Αμερική με την εκπομπή του ‘Mister Rogers’ Neighborhood’, από τον οσκαρικό Morgan Neville. Το φιλμ παρομοιάστηκε με βάλσαμο για τους δύσκολους καιρούς μας (και απόδειξη ότι ο Fred Rogers υπήρξε πολύ καλός γι’ αυτόν τον κόσμο). Για να κλείσει γλυκά ο κύκλος, θα τον υποδυθεί ο Καλός Άνθρωπος Tom Hanks σε επερχόμενο biopic.

– Jane Fonda in Five Acts: Στο ντιβάνι με τη Jane Fonda θα έπρεπε να λέγεται, αφού το ντοκιμαντέρ της Susan Lacy μοιάζει με την πιο ενδιαφέρουσα συνεδρία της θρυλικής ηθοποιού που μπορείς να φανταστείς. Θα προβληθεί από το HBO.

– Hal: Για μία κάτι περίπου δεκαετία φαινόταν ότι η κινηματογραφική ιστορία δεν θα φερόταν στον Hal Ashby όπως του έπρεπε. Ευτυχώς μετά ακολούθησαν δημιουργοί σαν τον Judd Apatow, τον Wes Anderson και τον Alexander Payne που άρχισαν να μιλούν ανοιχτά και δυνατά για την επιρροή τους από τον αντι-στουντιακό σκηνοθέτη και η αλήθεια σιγά-σιγά αποκαταστάθηκε. Λίγοι σκηνοθέτες έχουν το ήσυχο, συμπονετικό άγγιγμα του Ashby στο ανθρώπινο δράμα άλλωστε. Ας έρθει λίγη ακόμη δίκαιη ώθηση ωστόσο από το ντοκιμαντέρ της Amy Scott.

ΤΑ COSTUME DRAMAS, ΑΛΛΙΩΣ

Που είναι τα χρόνια, τα δύσκολα χρόνια που οι οπαδοί των costume dramas δεν μπορούσαμε να πείσουμε τους δύστροπους φίλους μας να δουν μια ταινία με κορσέδες και κρινολίνα. Μετά το σκληρό ‘Lady Macbeth’ που βρέθηκε στη λίστα μας με τις καλύτερες ταινίες για το ‘17 και το ανατρεπτικό ‘Alias Grace’ που κέρδισε μια θέση στην αντίστοιχη λίστα με τις σειρές, το Sundance συνέχισε την ανάπτυξη του νέου κύματος προοδευτικών costume dramas.

Στο ‘Ophelia’ όπου πρωταγωνιστεί η ‘Star Wars’ φήμης Daisy Ridley, η σαιξπηρική ηρωίδα παίρνει το αίμα της πίσω σε μια αναθεωρημένη τολμηρή εκδοχή που δείχνει τα δικά της ζόρια στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Στο ‘Collette’, την καλύτερη δουλειά της Keira Knightley εδώ και χρόνια σύμφωνα με τους κριτικούς, οι παραγωγοί του ‘Carol’ φτιάχνουν μια εύθυμη, φεμινιστική βιογραφία σεξουαλικής απελευθέρωσης και γυναικείας ενδυνάμωσης, για την πραγματική υποψήφια για Νόμπελ συγγραφέα του ‘Gigi’. Στο ‘The Happy Prince’, επίσης βιογραφικό φιλμ με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Rupert Everett, τα τελευταία χρόνια του Oscar Wilde είναι γκροτέσκ και αδιέξοδα.

Η ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ

Το Sundance δεν είναι ξένο στις τηλεοπτικές πρεμιέρες. Το ποδαρικό είχε γίνει με το ‘Top of the Lake’ το 2013 που αργότερα – πέρσι συγκεκριμένα – ταξίδεψε μέχρι τις Κάννες με τη 2η σεζόν και το ανανεωμένο καστ του, η συνέχεια είχε τα ‘Jinx’, ‘O.J. Made in America’, ‘Girlfriend Experience’ και άλλες σειρές που όμως είχαν ήδη διανομή, και κάπου το 2015 – μετά την προτροπή του Mark Duplass που ήθελε να κάνει την πρεμιέρα της animation σειράς του ‘Animals’ στο φεστιβάλ – οι υπεύθυνοι συνειδητοποίησαν ότι ήταν καιρός να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι τα στελέχη των τηλεοπτικών δικτύων επισκέπτονταν ούτως ή άλλως τη Utah ψάχνοντας για ταλέντα.

Φέτος, λοιπόν, η οργάνωση έστησε ολόκληρο section με παραδοσιακούς πιλότους, σειρές-ντοκιμαντέρ, σειρές σε μορφή short επεισοδίων, και πειραματικές πρεμιέρες που θα μπορούσαν να γεννήσουν κάτι μεγαλύτερο. H πρώτη – και μοναδική μέχρι στιγμής – πώληση ήταν αυτή του ‘America To Me’ στο Starz, αλλά μη βιαστείς να θεωρήσεις την κίνηση του Sundance αποτυχημένη. Είναι ακόμη αρχή και τα περισσότερα από τα πρότζεκτ θα παρουσιαστούν και αλλού, σε πιο φιλικές για στελέχη με βάση το Λος Άντζελες αποστάσεις. Στην τηλεόραση, άλλωστε, η ανακάλυψη του επόμενου πολύτιμου αποκτήματος είναι υπόθεση που κρατά όλη τη χρονιά για τα μεγάλα κεφάλια.

Το Φεστιβάλ Βερολίνου θα ακολουθήσει με 7 σειρές που έχουν ήδη δίκτυα διανομής, ανάμεσά τους το ‘Picnic at Hanging Rock’ με τη Natalie Dormer του ‘Game of Thrones’ και το ‘Terror’ σε παραγωγή Ridley Scott.

ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ/ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

[Το ντοκιμαντέρ ‘The Sentence’ πουλήθηκε στο HBO]

Το περσινό Sundance μας έδωσε τα υποψήφια για Όσκαρ ‘Call Me By Your Name’, ‘Mudbound’, ‘Get Out’ και ‘The Big Sick’. Το τελευταίο μάλιστα δεν πέτυχε μονάχα με τους κριτικούς και το κοινό που το τίμησε εισπρακτικά (από τα προαναφερθέντα, βέβαια, ο τεράστιος νικητής είναι το ‘Get Out’ με 250+ εκατ. δολάρια παγκοσμίως), αλλά και με τα στούντιο που σφάχτηκαν στην ποδιά του για να αποκτήσουν τη διανομή του. Την κέρδισε το Amazon έναντι 12 εκατ. δολαρίων τελικά, το μεγαλύτερο ποσό στο περσινό φεστιβάλ.

Φέτος η μεγαλύτερη αγορά ήταν αυτή του ‘Assassination Nation’ για 10 εκατ. δολάρια από το στούντιο NEON σε συνεργασία με το φρέσκο στην αγορά AGBO, με τις υπόλοιπες συμφωνίες να κλείνουν σε πολύ χαμηλότερα ποσά. Αυτό, ωστόσο, πρακτικά δεν φαίνεται να σημαίνει ότι η συγκομιδή των ταινιών που έκαναν πρεμιέρα ήταν χαμηλότερης ποιότητας. Αντίθετα, το γενικό συμπέρασμα είναι ότι μπορεί τα στούντιο να μη βρήκαν εύκολες αγορές που εγγυώνται απαραίτητα χιτ στα ταμεία ή υποψηφιότητες σε βραβεία, αλλά ο κόσμος είδε πολύ περισσότερες καλές ταινίες σε σχέση με πέρσι. Κανένα φιλμ του ρόστερ δεν σήκωσε την ταμπέλα του de facto αριστουργήματος, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των ταινιών έφυγε με πολλές υποσχέσεις από το φεστιβάλ για το μέλλον.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Οι ταινίες του Sundance άλλαξαν το σινεμά