Είδα κι εγώ τον τελικό του ‘Survivor’
Surviving τις τέσσερις ώρες που κράτησε η ανακοίνωση του νικητή.
- 7 ΙΟΥΛ 2017
Με το ‘Survivor’ άρχισα να πωρώνομαι από τη δεύτερη βδομάδα που βγήκε.
Στην αρχή έβλεπα τους τίτλους στα sites και στο facebook, μέχρι που άρχισα να βλέπω ολόκληρα τα επεισόδια την επόμενη μέρα της προβολής τους. Μετά τον πρώτο μήνα έβλεπα τα βίντεο με τις καλύτερες στιγμές του επεισοδίου και στους δύο μήνες είχα σταματήσει να βλέπω και απλώς διάβαζα πάλι τους τίτλους με τις εξελίξεις, ποιος έφυγε, ποιοι πλακώθηκαν κλπ, μέχρι που σταμάτησα να το κάνω και αυτό. Τον τελευταίο καιρό είχα αποστασιοποιηθεί από το ‘Survivor’ τόσο που πολλά από τα βίντεο που έδειξε ο τελικός δεν είχα ιδέα ότι συνέβησαν.
Τον τελικό όμως αποκλείεται να τον έχανα. Έτσι κάλεσα δύο φίλες να τον δούμε μαζί. Η μία είχε πωρωθεί με το ‘Survivor’ κάπου όταν είχα σταματήσει να το βλέπω εγώ και της άρεσε κυρίως να βλέπει τα αγωνίσματα (τα οποία εγώ δεν είδα ποτέ, γιατί τα βαριόμουν). Και αυτής της φίλης η πώρωση κράτησε μέχρι ένα μήνα πριν, οπότε ήμασταν και οι δύο στην ίδια κατάσταση.
Η τρίτη της παρέας του τελικού δεν το είχε δει ποτέ και δεν ήξερε κανέναν παίχτη, αλλά σκέφτεται να δηλώσει συμμετοχή στο ‘Survivor 2’, κάτι που εγώ στηρίζω θερμά και της τάζω ότι θα κάνω προπαγάνδα με άρθρα υπέρ της – αν και ας μη γελιόμαστε, κανείς δεν θα δει το ‘Survivor 2’.
Αυτή η παρέα μαζευτήκαμε λοιπόν και είδαμε τον τελικό από το λαπτοπ μου live από το κανάλι του ΣΚΑΪ στο YouTube. Ξεκινήσαμε να το βλέπουμε γύρω στις 10, πίναμε μπύρα και τρώγαμε πασατέμπο, τη μόνη τροφή που δεν τελειώνει ποτέ.
Όσο βλέπεις οι ώρες κυλούν βαρετά. Όσο δεν βλέπεις όμως και το έχεις στο backround, ενώ μιλάς με την παρέα σου για άσχετα πράγματα, ήταν ότι πρέπει. Έτσι ακριβώς θυμάμαι να ζω και τον τελικό του ‘Big Brother’ με τον Τσάκα. Πρωτοχρονιά, η τηλεόραση ανοιχτή, κανείς δεν πρόσεχε τι γίνεται και όταν ανακοινώνεται ο νικητής να πανηγυρίζουμε.
Συνεχίζοντας την πεντάμηνη παράδοση του ‘Survivor’, τράβηξαν και τον τελικό όσο περισσότερο γινόταν, και καλά έκαναν δηλαδή, αφού τέτοια επιτυχία θα αργήσουν πολύ να ξαναδούν. Κάθε στιγμή του τελικού και κάθε λέξη του Τανιμανίδη ήταν και από μια διαφήμιση. Όσο κουραστικό και αν ήταν αυτό, και πάλι καλά από ό,τι φαίνεται καλά έκαναν: όταν ας πούμε έδειξαν ένα εστιατόριο, κατευθείαν εγώ το θύμα/καταναλωτής άνοιξα δίπλα tab και βρήκα και το εστιατόριο και το μενού και τις τιμές και όλα.
Μεταξύ άλλων ο Σάκης Τανιμανίδης διαφήμισε και την επιστροφή του ‘Ελλάδα έχεις ταλέντο’ (γιατί;) αυτή τη φορά από το ΣΚΑΪ. Το 2017 όπως πάει θα είναι επισήμως η χρονιά των επιστροφών. Από το ‘Twin Peaks’ μέχρι το ‘Μεγάλο Παζάρι’, όλα γυρνάνε μπούμερανγκ στο δόξα πατρί του τηλεθεατή. Οι διαφημίσεις στο λόγο του Τανιμανίδη και στη ροή της εκπομπής (όπως αυτή του εστιατορίου) δεν μπορούσαν να κοπούν από το YouTube, αλλά ανακαλύψαμε ότι τα τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτ δεν επιτρέπεται να παίζονται. Έτσι την ώρα που από τους τηλεοπτικούς δέκτες βλέπεις τις κανονικές διαφημίσεις που όλοι ξέρουμε, εμείς από το web tv, βλέπαμε παλαιού τύπου βιντεάκια από ελληνικά νησιά, με midi μουσική υπόκρουση- δεν μας χάλασε.
Έπρεπε να πίνουμε σφηνάκια κάθε φορά που έλεγε ο Τανιμανίδης «σε λίγο θα μάθουμε ποιος είναι ο νικητής», αλλά δυστυχώς το σκέφτηκα μόλις τώρα.
Είχα ξεχάσει πως είναι να βλέπεις live μια εκπομπή χωρίς να έχεις καμία ευκαιρία να το πας πιο μπροστά όταν βαριέσαι και οι φορές που πήγα να κάνω forward μια σκηνή ήταν παραπάνω από αυτές που χρειάζονται για να μάθεις ότι δεν πάει μπροστά το live προγραμμα. Από ένα σημείο και μετά βέβαια είχαμε τελείως στο background την τηλεόραση-youtube-laptop μας. Όταν κάτι φαινόταν ενδιαφέρον το δυνάμωνα και προσέχαμε, αν και η φράση που εν τέλει ακούγαμε συνέχεια ήταν «σε λίγο θα μάθουμε ποιος είναι ο νικητής». Έπρεπε να πίνουμε σφηνάκια κάθε φορά που την έλεγε ο Τανιμανίδης, αλλά δυστυχώς το σκέφτηκα μόλις τώρα.
Σε κάποια φάση αποφάσισα να δω από το πρόγραμμα του ΣΚΑΪ σε πόσο ήταν αυτό το «πολύ λίγο» που θα μαθαίναμε το όνομα του νικητή και είδα πότε λέει ότι αρχίζει η επόμενη εκπομπή. Τελείωσε μιάμισι ώρα μετά από ό,τι έλεγε το πρόγραμμα, οπότε δεν είχε και νόημα που το είδα.
Ο τελικός του ‘Survivor’ διήρκεσε τέσσερις ώρες, εκ των οποίων οι δύο ήταν διαφημίσεις. Η διάρκεια που θα έπρεπε να είχε ήταν μια ώρα το πολύ. Από την άλλη, μην τα ισοπεδώνουμε όλα, πέρα από τους διαφημιστικούς σκοπούς, το ότι το τετράωρο ήταν τετράωρο είχε σαν συνέπεια πως όταν πια ανακοινώθηκε ο νικητής ένιωθες αυτό το έντονο συναίσθημα ανακούφισης, πανηγυρισμού και χαράς, πράγμα που αν απλώς είχες δει σε ένα τίτλο σάιτ, σε κομμένου βίντεο την επόμενη ημέρα ή σε μια λιγότερο ψυχοβγαλτική εκπομπή, δεν θα ένιωθες σε τέτοιο βαθμό. Εμείς το νιώσαμε έτσι χωρίς καμία μας να είναι φαν του Αγγελόπουλου (ούτε του Μάριου).
Αφού τελείωσε μας ήρθε αυτή η ακατανίκητη euro-επιθυμία να βγούμε στους δρόμους. Και βγήκαμε. Ντάξει όχι Ομόνοια και όχι σημαία, αλλά μπύρα σε πεζόδρομο (και σε μαγαζί όχι σε παγκάκι, δεν είμαστε 19 χρονών).
Η επόμενη μέρα φυσικά ήταν γεμάτη με τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Το πρώτο πράγμα που έκανα, όταν ξύπνησα ήταν να γράψω «survivor» στο google, αν και δεν χρειαζόταν αφού το facebook και το youtube ήταν επίσης γεμάτα με αυτό. Το απόγευμα ο Ντάνος έδωσε και την πολυπόθητη συνέντευξη στη Μελέτη που ξεκαθάρισε τα πράγματα, αν και τα πράγματα στα ριάλιτι ποτέ δεν ξεκαθαρίζονται τελείως: Η Μαίρη από το ‘BAR’ αποκάλυψε φέτος τι έλεγε το χαρτάκι όταν από όλη τη ιστορία με το χαρτάκι, μη γελιόμαστε, το μόνο που θυμόμαστε πια είναι η λέξη “χαρτάκι”.
ΚΙ ΑΛΛΟ SURVIVOR
