Τα 10 καλύτερα των Pulp και το χάρισμα να τραγουδούν όσα έχουμε ζήσει

Οι Pulp “ξαναζούν” και θα τους δούμε από κοντά! H κορυφαία μπάντα από το Sheffield επανενώθηκε φέτος, πραγματοποιώντας διαδοχικές συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το ερχόμενο καλοκαίρι θα τους φέρει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με την Ελλάδα να αποτελεί έναν από τους προορισμούς που οι ίδιοι επέλεξαν.

Τους περιμένουμε με ανυπομονησία την Πέμπτη 20 Iουνίου, στην Πλατεία Νερού στο πλαίσιο του Release athens 2024 σε ένα κορυφαίο Lineup με co-headliners τους The Smile, τους Ride & τους Tramhaus.

Με αρχηγό τον χαρισματικό Jarvis Cocker, έναν από τους καλύτερους frontmen της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, οι Pulp χάρισαν το soundtrack της εφηβείας και της ενηλικίωσης σε μια ολόκληρη γενιά, παραμένοντας θριαμβευτικά επίκαιροι και αναγκαίοι μέχρι και σήμερα.

Ο Jarvis Cocker έχει χτίσει μια από τις πιο παράξενες, πνευματώδεις και συναρπαστικές καριέρες στη ροκ. Και όποιος νομίζει ότι στα 60 του έχει τελειώσει με τους πειραματισμούς, κάνει μεγάλο λάθος. Στη δεκαετία του ’90, κυριάρχησε στα βρετανικά charts ως frontman των Pulp, και αναδείχθηκε σε έναν απίθανο θεό του σεξ που “μουρμουρίζει” επιτυχίες όπως το “Common People”, το “Disco 2000” και κλασικά κομμάτια όπως το “Different Class”.

Από τότε έχει κάνει δεκάδες συνεργασίες, έχει γράψει βιβλία, οργανώνει φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, τραγουδάει σε σόλο πρότζεκτ… τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με τους Pulp.

Η αριστουργηματική “επιστροφή” αυτής της πραγματικής ποπ ιδιοφυΐας και του σπουδαιότερου Βρετανού τραγουδοποιού της γενιάς του είναι γεγονός και θα είμαστε εκεί να τη δούμε στην σκηνή της Πλατείας Νερού.

“Τα τραγούδια ξαναζωντάνεψαν και θέλουν να ακουστούν. Πρέπει να ακουστούν. Ξανά και ξανά. Τώρα περισσότερο από ποτέ. Για να μας κρατήσουν ζεστούς. Για να μας βοηθήσουν να θυμηθούμε ποιο είναι το νόημα. Ελάτε έξω και διασκεδάστε μαζί μας. Σας αξίζει.” διαβάζουμε στην ανακοίνωση της περιοδείας που θα τους φέρει κοντά μας.

Οι Pulp χάραξαν τη δική τους πορεία

Δικαιολογημένα μέρος της χρυσής τετράδας της Britpop σκηνής (Oasis, Blur, Suede οι άλλοι τρεις) οι Pulp δεν έμοιαζαν ποτέ με κανέναν άλλο. Από το ξεκίνημά τους, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν ο Jarvis ήταν μόλις 15 ετών και ο Dalton 14, χάραξαν το δικό τους ξεχωριστό δρόμο. Τα δύο πρώτα albums – “It” (1983) και “Freaks” (1987) – δεν έφτασαν στο ευρύ κοινό, όμως ο ερχομός των 90s έμελλε να αλλάξει τα πάντα.

Οι Pulp έγιναν ένα από τα εμβληματικά συγκροτήματα της εποχής της Britpop, αλλά τα μέλη τους πάντα ένιωθαν ότι ήταν άδικο να μπει μια ετικέτα στην μπάντα. “Εκείνη την εποχή, νομίζαμε ότι όλα αυτά ήταν λίγο γελοία και τρελά. Να προσπαθείς να βάλεις ένα συγκρότημα που λειτουργούσε για 17 χρόνια σε ένα είδος νέου κινήματος – όλα αυτά μας φάνηκαν λίγο αστεία”, λέει ο ντράμερ Nick Banks στην πρόσφατη αυτοβιογραφία του. “Είχαν προσπαθήσει να μας εντάξουν και σε άλλες αποτυχημένες μουσικές κατηγορίες στο παρελθόν, τις οποίες θεωρούσαμε εξίσου κωμικές.

Ιndie, glam-pop, alternative rock, art-rock, δύσκολα βάζεις ετικέτες στους Pulp. Και δεν τους αρέσει καμία ετικέτα. Είχαν το χάρισμα να μιλούν για πράγματα που είμαστε σίγουροι ότι τα έχουμε ζήσει κι εμείς (ή θα θέλαμε). Καθηλωτικοί, θεατρικοί και την ίδια στιγμή απόλυτα διασκεδαστικοί, όπως ακριβώς ο Jarvis Cocker. Ένας από τους καλύτερους στιχουργούς της γενιάς του, πνευματώδης, κομψός με έναν ιδιαίτερο τρόπο μέσα στο βελούδινο σακάκι του, με τα μεγάλα κοκάλινα γυαλιά και τις μοναδικές χορευτικές κινήσεις του.

Pulp – 10 τραγούδια που θέλουμε οπωσδήποτε να ακούσουμε στο Release Athens 2024

Από το πασίγνωστο “Common People” στον ύμνο για τους κατατρεγμένους “Mis-Shapes” αυτά είναι τα 10 τραγούδια των Pulp που περιμένουμε στο Release….

1. Common People

“Ήρθε από την Ελλάδα είχε δίψα για γνώση/Σπούδασε γλυπτική στο St Martin’s College”…Έτσι ξεκινάει το Common People που είναι το αγαπημένο του ελληνικού κοινού για ευνόητους λόγους. O Cocker στο απόγειο των δυνάμεών του, μεταμφιέζει το καυστικό κοινωνικό σχόλιο και τις ταξικές παρατηρήσεις του με πονηρό χιούμορ σε έναν από τους πιο πιασάρικους ύμνους των Pulp. H μεγαλύτερη απόδειξη της δύναμης του “Common People” είναι το πώς έχει σταθεί πάνω από ταμπέλες της britpop ή της δεκαετίας του ’90 και είναι εξίσου επίκαιρο σήμερα όσο και τότε.

Στην πραγματικότητα, αυτό το τραγούδι – αν και στα αυτιά κάποιων ακούγεται οδυνηρά επαναλαμβανόμενο – είναι αναγκαίο να ακουστεί όσο ποτέ. Είναι μια αθάνατη αντιπολίτευση προς τις άρχουσες τάξεις (ναι, στον πληθυντικό) και γεννιέται από μια δίκαιη αγανάκτηση για τους πλούσιους που θέλουν να είναι “σαν τους κοινούς ανθρώπους” – αποδίδοντας αίγλη στη φτώχεια.

Ο Cocker είχε συλλάβει το τραγούδι αφού γνώρισε μία Ελληνίδα φοιτήτρια τέχνης κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Central Saint Martins College of Art and Design στο Λονδίνο. Σκέφτηκε τη μελωδία σε ένα πληκτρολόγιο Casiotone που είχε αγοράσει σε ένα μουσικό κατάστημα στο Notting Hill, στο δυτικό Λονδίνο.

2. Disco 2000

Και ενώ οι ομότεχνοί των Pulp “έκλεβαν” από τους Beatles ή τους Wire, το “Disco 2000” δανείστηκε σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα από την eurodisco επιτυχία Gloria της Laura Branigan. Το τραγουδιστικό ρεφρέν μοιάζει χαρούμενο αλλά κρύβει ένα απίστευτα θλιβερό μήνυμα για την ανεκπλήρωτη αγάπη. Το θέμα του, η παιδική φίλη (και ανεκπλήρωτο έρωτα” του Cocker, Deborah Bone.

Ο ντράμερ Nick Banks είχε πει για το τραγούδι: “Ήμασταν πολύ επηρεασμένοι από την ντίσκο, ναι. Και φυσικά στα τέλη της δεκαετίας του ’80 μπήκαμε λίγο στα raves, και η μουσική πήρε περισσότερο disco ύφος σε κάποια σημεία.”Ο Cocker ερμήνευσε το τραγούδι στο πάρτι για τα 50 της, ενώ έναν χρόνο αργότερα έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο (2014).

3. Babies

Αυτό που ξεχωρίζει τα καλύτερα singles των Pulp είναι ότι ξεδιπλώνουν μικρές ιστορίες, γεμάτες από περίεργα αφηγηματικά ευφυολογήματα και αξιαγάπητους χαρακτήρες, δια χειρός Cocker. Πάρε το Babies, το κομμάτι που ξεχωρίζει από το λαμπρό breakthrough “His ‘n’ Hers” του 1994: μια κακόγουστη αλλά γλυκιά ιστορία για ένα διεστραμμένο αγόρι που έχει εμμονή με το να ακούει την αδελφή του φίλου του να κάνει σεξ, μέχρι που είναι τόσο καθηλωμένος που αρχίζει να μπαίνει κρυφά μέσα στην ντουλάπα της για να μπορεί να παρακολουθεί κι αυτός. Και τότε όλα μετατρέπονται σε ένα τρίγωνο με πρωταγωνιστές τον Cocker, την απορριπτική φίλη του και τη νυμφομανή αδελφή της. Είναι λιγότερο ένα τραγούδι παρά μια μίνι ποπ-σαπουνόπερα. Μια ιστορία ενηλικίωσης γεμάτη πόθο, προδοσία και τύψεις για τη μετάβαση ενός νέου από έναν νεαρό που έπεσε θύμα του σεξ σε ένοχο κακοποιό. Ηρέμησε είναι απλά ένα τραγούδι.

4. F.E.E.L.I.N.G.C.A.L.L.E.D.L.O.V.E.

Ένα τραγούδι που μιλάει για μία φάση στην οποία η ζωή σου βρίσκεται σε έναν δρόμο και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Το άλμπουμ “Different Class” δεν μετέτρεψε απλώς τους Pulp σε ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του mainstream – μετέτρεψε τον Cocker και σε μια λατρεμένη προσωπικότητα- τον προσγειωμένο γελωτοποιό που κορόιδευε τους υπερόπτες όπου κι αν τους έβρισκε. Αλλά πέρα από τη σαρκαστική σάτιρα του Common People και το χιούμορ του Sorted for E’s και του Whizz, υπάρχουν κάποιες στιγμές πικρίας. Όπως το Underwear και το F.E.E.L.I.N.G.C.A.L.L.L.E.D.L.O.V.E. Εδώ ο Cocker στην πιο άθλια φάση του πέφτει χαμηλά, τόσο χαμηλά που δεν μπορεί να κοροϊδέψει ούτε τον εαυτό του ούτε καν κάποιον άλλο. Όπως πολλά από τα καλύτερα τραγούδια των Pulp, ψάχνει για έμπνευση πολύ πέρα από την τυπική κιθαριστική ποπ ή την indie. Αηδιασμένος από την αγάπη, μουρμουρίζει ανατριχιαστικά Έχω ένα ελαφρώς άρρωστο συναίσθημα στο στομάχι μου”…

5. This Is Hardcore

Το αριστοτεχνικό τέχνασμα των Pulp για να χάσουν τους οπαδούς τους και να αποξενώσουν τους Britpop φόλοουερς, είναι το άλμπουμ “This Is Hardcore”. Δύσκολο να το καταπιούν οι λάτρεις του “Different Class”. Είναι πιο σκοτεινό, πιο άσχημο, πιο κακόφημο και πιο πειραματικό. Το ομότιτλο κομμάτι, ειδικότερα, δεν έχει τίποτα από το θρασύ ρομαντισμό του παλιού. Όπως εύστοχα λέει στον Guardian ο Ben Hewitt το να είναι ο Cocker τόσο άθλιος είναι σαν να πιάνεις τον αγαπημένο σου θείο επ’ αυτοφώρω να σερφάρει σε πρόστυχες ιστοσελίδες. Υπάρχει και μια απογοήτευση του Cocker για την ποπ δημοσιότητα και τη δημόσια έκθεσή του. Η εξουσία, ο ναρκισσισμός, οι επιδόσεις και ο εγωισμός.

6. Razzmatazz

Κάθε ατάκα του “Razzmatazz” είναι επίσης κλασική – καθώς ο Cocker, ο οποίος υποδύεται έναν άτυχο loser που τον παράτησε η κοπέλα του επειδή δεν ήταν αρκετά λαμπερός, βρίσκει τον εαυτό του να πανηγυρίζει για την αντιστροφή της τύχης τους. Είναι οι μικρές ατέλειες που το κάνουν όλο αυτό τόσο περίεργα ικανοποιητικό. Και τελικά πόσο πεζή και προβλέψιμη έχει γίνει η ζωή της. “Άρχισες να παχαίνεις τρεις εβδομάδες αφότου σε άφησα”, της λέει περιφρονητικά. “Τώρα πας με κάποιο παιδί που μοιάζει με κακό κωμικό / Θα βγεις έξω ή θα κάθεσαι σπίτι και θα τρως κουτιά με γαλακτομπούρεκο / θα βλέπεις τηλεόραση μόνη σου”. Τον παράτησε για τον ενθουσιασμό και τη λάμψη – αντί γι’ αυτό συμβιβάζεται με το East Enders και τον καφέ με κρέμα. Το μήνυμα; Όσο αδικημένος κι αν αισθάνεται ο Cocker, είναι δύσκολο να μη νιώσεις μια μικρή δόση συμπάθειας για την άτυχη πρώην του, αν σκεφτεί κανείς πόσο “σάπια” της έχουν πάει τα πράγματα. Ένα υπέρτατο ποπ single με την περιστρεφόμενη, σκοτεινή ντίσκο-φορτισμένη μελωδία του.

7. Pink Glove

Το “His N’ Hers” ήταν ένα άλμπουμ βυθισμένο στη σεξουαλική εμμονή και το φθόνο, και το Pink Glove – το έπος μιας τριγωνικής ερωτικής σχέσης που αφηγείται η λιγότερο κυρίαρχη φιγούρα, η οποία εναλλάξ χλευάζει τον αντίπαλό της και εκτοξεύει αδύναμες απειλές. Το Pink Glove είναι ένα τραγούδι που παίζουν συνήθως στα λάιβ τους. Είναι 1994 και με αυτό το άλμπουμ η μπάντα φτάνει στο νούμερο εννέα του UK Albums Chart, και κερδίζει υποψηφιότητα για το Mercury Music Prize της χρονιάς. Το 1998, οι αναγνώστες του περιοδικού Q το ψήφισαν ως το εβδομηκοστό καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών.

8.Underwear

Το “Underwear” των Pulp θα μπορούσε να είναι το ισοδύναμο του “I Want You” από τον Elvis Costello, λέει ο Alexis Petridis στον Guardian. Kαι τα δύο τραγούδια αποτυπώνουν τη στιγμή που η ζήλια γεννά τρομακτικά οράματα για το τι συμβαίνει πίσω από την πλάτη σου, ίσως όμως οι Pulp το τραγουδούν πιο ξεκάθαρα. Το “εσώρουχο” περιλαμβάνεται στο “Different Class”, ένα άλμπουμ η ενέργεια του οποίου συνοψίζεται στο μήνυμα που αναφέρεται στο πίσω μέρος του δίσκου: “Θέλουμε απλώς το δικαίωμα να είμαστε διαφορετικοί. Αυτό είναι όλο”.

9. Do You Remember the First Time?

Το “Do You Remember the First Time?” είναι τραγούδι από το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους, His ‘n’ Hers (1994). Με στίχους που βασίζονται χαλαρά στην απώλεια της… παρθενίας του frontman Jarvis Cocker στα 19, το τραγούδι αντιμετώπισε λογοκρισία λόγω της θεματικής του. Το single συνοδευόταν από ένα μακροσκελές μουσικό βίντεο με διασημότητες που συζητούσαν για το πώς έχασαν την παρθενιά τους.Το τραγούδι έγινε έκτοτε ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια του συγκροτήματος και γνώρισε την εκτίμηση των κριτικών.
“Το σεξ παρουσιάζεται με ένα εξιδανικευμένο φως και πραγματικά θα πρέπει να το γίνεται σε μια παραλία στο ηλιοβασίλεμα και πίσω να παίζουν βιολιά. Και αν το κάνεις στο πίσω μέρος ενός Ford Cortina, τότε δεν το έχεις κάνει σωστά. Ακόμα και η πρώτη φορά των διάσημων είναι τόσο αδέξια όσο οποιουδήποτε άλλου” είχε πει ο τραγουδιστής στο πρόμο του κομματιού.

10. Mis-Shapes

Το “Mis-Shapes” είναι το εναρκτήριο κομμάτι του “Different Class” (1995) και μέσα του βρίσκεται το μανιφέστο του Cocker για τους αδέξιους και περιθωριοποιημένους. Ένας ύμνος για τα φρικιά και τους σπασίκλες που δεν μπορούν να “πάνε στην πόλη” για να μην “καταλήξουν με μια σφαλιάρα στο στόμα μόνο και μόνο επειδή ξεχώρισαν”. “Αδέλφια, αδελφές, δεν βλέπετε; Το μέλλον ανήκει σε εσάς και σε μένα”, δηλώνει ο Cocker, πριν στοχεύσει τους χοντρούς και τους κακοποιούς με ένα προσκλητήριο που καλεί σε μάχη: “Θέλουμε τα σπίτια σας, θέλουμε τις ζωές σας, θέλουμε τα πράγματα που δεν μας επιτρέπετε / Δεν θα χρησιμοποιήσουμε όπλα, δεν θα χρησιμοποιήσουμε βόμβες, θα χρησιμοποιήσουμε το μόνο πράγμα που έχουμε περισσότερο – αυτό είναι το μυαλό μας”. Πρόκειται για ένα νοητικό πραξικόπημα που εξακολουθεί να είναι τόσο πειστικό σήμερα όσο και τότε. “Αν σας έχουν εκφοβίσει ποτέ, σας έχουν αποκαλέσει περίεργο, σας έχουν χτυπήσει, αν σας έχουν φτύσει επειδή είστε, φαίνεστε ή αισθάνεστε διαφορετικοί… αυτή είναι η μελωδία σας!”λέει ο ντράμερ Nick Banks για το μήνυμα του “Mis-Shapes”. Και εμείς δεν το πιστεύουμε ότι τόσα χρόνια μετά το ίδιο μήνυμα παραμένει επίκαιρο.