Τα 10 καλύτερα επεισόδια ‘X-Files’

Η ιστορική σειρά που έχει επιστρέψει.

Είναι… περίεργο. Όχι άσχημα περίεργο, απλά περίεργο. Μοιάζει σύγχρονο. Μοιάζει σαν κάτι που ανήκει στο σήμερα κι όχι κάτι που απλά ξεπατικώνει το τότε, κι αυτό είναι κάτι σίγουρα ευχάριστο. Εμείς παίρνουμε την αφορμή για να θυμηθούμε τα δέκα αγαπημένα μας από τα παλιά.

Δες το σαν μια πρώτη ευκαιρία για επανάληψη ή για αφορμή να επιστρέψεις στον κόσμο του Μώλντερ και της Σκάλι εν όψει της επερχόμενης επανένωσης.

(H 10άδα αποτελείται αποκλειστικά από αυτοτελή επεισόδια που δεν συνδέονται με τη μυθολογία της σειράς. Δεν ήταν συνειδητή επιλογή.)

10, “The Post-Modern Prometheus” (5×05)

Γυρισμένο από τον Κρις Κάρτερ σαν homage στις κλασικές τερατοταινίες της Universal, με πανέμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία και τους Μώλντερ/Σκάλι να γνωρίζουν έναν παραμορφωμένο άντρα ονόματι The Great Mutato. Το επεισόδιο κλείνει με την παραπάνω σκηνή, με τους πράκτορες να πηγαίνουν τον Mutato σε μια παράσταση της Σερ καθώς μοιράζονται έναν χορό. Είναι γενικά τέλειο, προτάθηκε για 8 Έμμυ, κέρδισε 1 και θεωρείται από τις κορυφαίες σόλο στιγμές του δημιουργού της σειράς.

9, “Monday” (6×14)

Η 6η σεζόν είναι πολύ περίεργη περίπτωση, γιατί ακουλούθησε την κυκλοφορία της ταινίας και αποτελεί το σαφές σημείο καμπής για τη σειρά. Εδώ είναι βασικά που τα “X-Files” αρχίζουν να κλατάρουν, όμως την ώρα που η μυθολογία της σειράς κυνηγούσε την ουρά της ανούσια, το τρομερό staff που είχε πλέον συγκεντρωθεί, παρέδωσε μερικά από τα καλύτερα stand-alone επεισόδια των 9 κύκλων. Ένα από αυτά είναι κι ετούτο, για μια μέρα που επαναλαμβάνεται σε λούπα, μόνο μια γυναίκα μπορεί να το αντιληφθεί, και φυσικά οι Μώλντερ και Σκάλι μπλέκονται στην υπόθεση. Η Μέρα της Μαρμότας συναντά το Twilight Zone.

8, “X-Cops” (7×12)

Η σειρά τολμά μια τρελή αποχώρηση σε ύφος και στυλ, βάζοντας τους Μώλντερ και Σκάλι πρώτες μούρες σε ένα επεισόδιο του “Cops”, το αστυνομικό ψευδο-ριάλιτι, καθώς μια καταδίωξη διασταυρώνεται με τη δική τους έρευνα. Πώς κυνηγάς τον ίδιο τον φόβο μπροστά στις αδιάκριτες κάμερες και τις ανάγκες για φτηνή αφήγηση; Όταν μιλάμε για πειραματικά επεισόδια “X-Files”, σε πράγματα σαν αυτό αναφερόμαστε, επεισόδια που η μοντέρνα τηλεοπτική λογική θα μας χαρίζει όλο και πιο σπάνια.

7, “Drive” (6×02)

Ένας ρατσιστής, αντιπαθέστατος άντρας που ερμηνεύεται από τον Μπράιαν Κράνστον, πιάνει όμηρο τον Μώλντερ με μόνο ζητούμενο να οδηγάει συνεχώς, γιατί αν κόψουν ταχύτητα, τότε θα πεθάνει. Το συναρπαστικό επεισόδιο έγραψε ο Βινς Γκίλιγκαν χρόνια πριν δημιουργήσει το “Breaking Bad” και σύμφωνα με τον ίδιο, ο τρόπος που ο Κράνστον έδωσε ανθρωπιά σε έναν αντιπαθητικό χαρακτήρα, έκανε τον σεναριογράφο να θελήσει να του δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην μετέπειτα θρυλική σειρά του.

6, “Bad Blood” (5×12)

Μια από τις στάνταρ απολαυστικές αφηγηματικές τεχνικές, το α λα Rashomon ‘είπες-είπα’ εφαρμόζεται εδώ όταν ο Μώλντερ κι η Σκάλι πρέπει να αφηγηθούν κι οι δύο κάθε λεπτομέρεια μια υπό έρευνα υπόθεσής τους, κατά την οποία ήρθαν αντιμέτωποι με ένα, γιατί όχι, βαμπίρ. Η υποκειμενική τους οπτική δίνει ευκαιρία για απολαυστικό χιούμορ όσο και παιχνιδιάρικη διάθεση στην εμβάθυνση χαρακτήρων. Αρκεί να παρατηρήσεις πώς βλέπει διαφορετικά ο καθένας τους τον άλλον (αλλά και τον εαυτό του). Κορυφαία στιγμή θα παραμένει βέβαια πάντα η γκεστ εμφάνιση του Λουκ Γουίλσον, τον οποιο η Σκάλι βλέπει ως γοητευτικό και ο Μώλντερ ως καρικατουρίστικο βλάχο.

5, “Triangle” (6×03)

Η πιο εντυπωσιακή σκηνοθετική tour de force του Κρις Κάρτερ, ο οποίος πιάνει μια ιστορία εποχής για Ναζί και έρωτες και ίντριγκες και old school περιπέτεια και την κινηματογραφεί με μια σειρά από εκπληκτικά και γοητευτικά μονοπλάνα, με τη συνδρομή μερικών εντυπωσιακών split screen που συνδέουν τις δύο εποχές στις οποίες διαδραματίζεται η ιστορία. Δεν είναι από τα επεισόδια που θα σε συγκλονίσουν ή θα σε συγκινήσουν, αλλά είναι τόσο αγνά fun και θα σε κάνει τόσο συχνά να γουρλώνεις τα μάτια σου, που απλά του παραδίδεσαι. Μπλοκμπαστερ “X-Files” στα καλύτερά του.

4, “Home” (4×02)

Το πιο τρομακτικό επεισόδιο της σειράς, και εννοώ όντως, αληθινά τρομακτικό, καθώς οι Μώλντερ και Σκάλι ταξιδεύουν στην Πενσιλβάνια και βρίκουν μια οικογένεια παραμορφωμένων χωρικών που έχει να δει ήλιο μέρας 10 χρόνια και γενικά όπως καταλαβαίνει κανείς η αιμομιξία είναι κάτι σαν χόμπι. Σαφές homage στο “Hilsl Have Eyes”, με μπόλικες στιγμές που θα σε κάνουν να νιώσεις άβολα, και το σπάνιο επεισόδιο mainstream σειράς που καταφέρνει όντως να φοβίσει τον θεατή σα να ήταν μια χαμηλού μπάτζετ ταινία τρόμου.

3, “Jose Chung’s ‘From Outer Space'” (3×20)

Αχ, Ντάριν Μόρκγαν. Πού θα ήταν σήμερα ο κόσμος χωρίς τα σενάριά σου; Πώς θα έμοιαζε η τηλεόραση; Ο Μόργκαν έγραψε μόνο 4 σενάρια για τη σειρά αλλά ήταν όλα λουκούμια, ιστορίες που συνδύαζαν τον φορμαλιστικό πειραματισμό με το αληθινό πάθος, την εξερεύνηση χαρακτήρων, τον ακραίο κόσμο της σειράς, κι όλα αυτά με μια τρομερά ιερόσυλη διάθεση χιούμορ. Είναι όλα τέλεια, αλλά ξεχωρίσουμε δύο. Το ένα είναι αυτό, όπου πολλοί μάρτυρες αφηγούνται μια υπόθεση προσθέτοντας τις δικές τους πινελιές, την ώρα που ο Χοσέ Τσουνγκ, ένας συγγραφέας, γράφει ένα βιβλίο για τα τεκταινόμενα. Στο σενάριο του Μόργκαν η υπόθεση του έμπιστου αφηγητή ανατινάζεται σε μικρά κομματάκια άμμου καθώς το σύμπαν και οι χαρακτήρες της σειράς γίνονται έρμαιο μιας πανέξυπνα και αδίστακτα αστείας μετα-αφήγησης. Στο παραπάνω απόσπασμα κ λ α ί ω από τα γέλια.

2, “Squeeze” (1×03)

Α, ξέρετε τι χρειάζεται μια σειρά μυθολογίας για να μπορέσει να λειτουργήσει; Σπουδαία αυτοτελή επεισόδια. Κι αν μια τυπική δεκάδα αγαπημένων επεισοδίων των “X-Files” είναι πάντα γεμάτη από επεισόδια-εξυπνάδες σαν το παραπάνω ή το παρακάτω, κανένα από όλα αυτά τα πειραματικά αριστουργήματα δε θα υπήρχε αν στο 3ο μόλις επεισόδιο της η σειρά δεν παρέδιδε ένα απλά τέλειο, ανατριχιαστικό, monster of the week στόρι που άπαντες θυμούνται ακόμα, δεκαετίες μετά. Εδώ γνωρίσαμε τον Τουμς (που αργότερα θα επέστρεφε για άλλη μια γύρα) και εδώ ήταν που υπογραμμίστηκε αποτελεσματικά η αίσθηση πως ο κόσμος της σειράς μπορεί να μοιάζει στην επιφάνειά του πεζός σαν τον δικό μας (ΕΙΝΑΙ ο δικός μας) αλλά στις σκοτεινές του γωνίες κρύβονται αδιανόητα πλάσματα. Ουσιαστικά εδώ γεννιούνται τα “X-Files”.

1, “Clyde Bruckman’s Final Repose” (3×04)

Κι εδώ αποθεώνονται. Έχω γράψει πολύ εκτενέστερο ύμνο στο αριστούργημα της σειράς, στο οποίο ο αιώνια συμπαθής Πίτερ Μπόιλ παίζει έναν άντρα με την ικανότητα να βλέπει μέλλον. Το επεισόδιο καταθέτει το πειστικό επιχείρημα για το πώς η γνώση μπορεί συχνά να μοιάζει με υπαρξιακό βαρίδι, με κατάρα. Ο Μώλντερ μαθαίνει πώς θα πεθάνει, η Σκάλι μαθαίνει ότι δεν θα πεθάνει, κι ο Ντάριν Μόργκαν γράφει ένα αγχωμένο, γλυκό και αστείο διαμάντι για το κυνήγι του αύριο. 2 βραβεία Έμμυ και άπειρες παρουσίες σε λίστες έγκυρων περιοδικών και sites όχι μόνο για τα καλύτερα επεισόδια της σειράς, αλλά και της ιστορίας του μέσου.

Ο Ντάριν Μόργκαν έχει γράψει ένα από τα επεισόδια του νέου κύκλου της σειράς οπότε ξέρεις, καμία πίεση.