Τα 30 καλύτερα heavy metal τραγούδια όλων των εποχών

Ο Χατζηιωάννου για μία ακόμη φορά με αιφνιδίασε. «Γιάννη, μπορείς να γράψεις τα 20 κορυφαία τραγούδια στην ιστορία του metal;» με ρώτησε την στιγμή που απομαγνητοφωνούσα τις δηλώσεις από την συνέντευξη του Χόρχε Μπερμούντεζ.

Το φορτίο βαρύ, η ευθύνη μεγάλη. Αν μη τι άλλο για έναν ακροατή της συγκεκριμένης μουσικής που συμπληρώνει 25 έτη αδιάλειπτων ακροάσεων σε όλα τα παρακλάδια του metal αποτελεί τεράστια τιμή. Εντάξει δεν ακούμε μόνο metal, ωστόσο η καρδιά μας όπως βροντοφωνάζουν και οι Accept παραμένει “metal heart”.

Πέρυσι τέτοια εποχή δώσαμε βήμα στον τεράστιο frontman, Σάκη Τόλη των Rotting Christ σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση που αγκαλιάστηκε από τους αναγνώστες του ΟΝΕΜΑΝ.

Αν μη τι άλλο αποτελεί πρόκληση να μοιράζεσαι τα βιώματα σου που εκφράζονται μέσα από τραγούδια που σημάδεψαν τη νιότη.

Αφού ξεψάχνισα τα 3.000 βινύλια της δισκοθήκης μου, ανέτρεξα σε παλαιά τεύχη Metal Hammer, Rock Hard και Metal Invader, αντάλλαξα απόψεις με «γερόλυκους» «μεταλάδες» προχώρησα στην αρχική διαλογή.

Ξεχώρισα 200 τραγούδια. Χμμμ, πως θα χωρέσουν όμως 44 χρόνια μουσικής ιστορίας σε 20 τραγούδια;

«Χρήστο δεν τα κάνουμε 30» ρώτησα τον chief. Προκειμένου να μην τιναχθεί το αφιέρωμα στον αέρα, δεν αρνήθηκε.

Ακολουθούν λοιπόν 30 τραγούδια που όσες φορές και αν τα ακούσω, νιώθω την ίδια ανατριχίλα, την ίδια συγκινησιακή φόρτιση, το ίδιο πάθος σαν να μην πέρασε μία μέρα από την πρώτη ακρόαση.

Προκειμένου να υπάρχει πολυσυλλεκτικότητα στις επιλογές παρατίθεται αποκλειστικά ένα τραγούδι για κάθε συγκρότημα.

Αποστολή επικίνδυνη αν μη τι άλλο αλλά θελκτική. Ενστάσεις δεκτές (σ.σ.: γιατί δεν έβαλες black metal; Ποιοι είναι οι Virtue; Μόνο ένα Iron Maiden, Που είναι οι Saxon, Alice Coope, WASP, S.O.A.D., Kreator, Anthrax;), παράπονα, παραινέσεις, προσθήκες.

Ακολουθεί η λίστα με τα 30 κορυφαία τραγούδια:

30. Paradise Lost – Enchantment (Draconian Times)

Eνα σκοτεινό αριστούργημα που φέρει την υπογραφή του κουιντέτου από το Χάλιφαξ από το σπουδαιότερο έργο της καριέρας του. Δεν γίνεται να μην ραγίσεις από τη μεγαλειώδη εισαγωγή. Ο Νίκος Χόλμης (Nick Holmes) στα καλύτερα του

29. Running Wild – Riding the Storm (Death Or Glory)

Γερμανοί πειρατές; Και όμως! Ο ρυθμός του τραγουδιού σε συνεπαίρνει. Πάμε όλοι μαζί: «Face in the wind, we’re riding the storm, We’ll stay our course whatever will come».

 

28. Stratovarius- Eyes of the World (Dreamspace)

Ποτέ δεν ήμουν φανατικός οπαδός των Stratovarius αλλά η πρώτη εποχή της μπάντας με τον Tolkki στα φωνητικά με σημάδεψε. Το Dreamspace είναι δισκάρα και το «Eyes of the World» έχει ένα από τα πιασάρικα ρεφρέν στην ιστορία του power metal.

 

27. Nirvana- Come as you are (Nevermind)

O Novoselic «ζωγραφίζει» στο μπάσο. Τι με νοιάζει αν δανείστηκαν την κεντρική ιδέα του τραγουδιού από τους Killing Joke; Διαχρονικό.

 

26. Skyclad-  R’vannith (A Burnt offering for the Bone Idol)

Προσωπική αδυναμία οι Skyclad στην Walkyier εποχή. Χορεύαμε μαζί τους στο Ρόδον. Δακρύσαμε με τα ξωτικά από το Newcastle που δεν μας απογοήτευσαν ποτέ. Τρομερή ερμηνεία του πρώην frontman των Sabbat στο R’Vannith. Οι προπάτορες του folk metal.

 

25. Bathory- Shores in Flames (Hammerheart)

Ο Quorthon κυριολεκτικά καταπιάστηκε με όλα τα παρακλάδια του metal αφήνοντας σπουδαία κληρονομιά στους επιγόνους του. Δηλώνω κολλημένος με την epic πλευρά του, με τις ιστορίες των Βίκινγκς και κραυγάζω “Shores in flames… FIRE”.

 

24. Sepultura- Αrise (Αrise)

Τα αδέλφια Cavalera πλαισιωμένα από τους Paulo Jr. και Andreas Kisser αποδεικνύουν πως οι Βραζιλιάνοι εκτός από μπάλα μπορούν να παίξουν και υψηλών προδιαγραφών thrash/death metal. Είναι η εποχή που βγαίνει από τα σπλάχνα τους, το μεγαθήριο που ακούει στο όνομα Arise.

 

23. Exodus- And there there were none (Bonded by Blood)

“Αλήτικο» thrash με τον συγχωρεμένο Baloff να ξερνάει τα συκώτια του σε εξωπραγματικές ερμηνείες που αγγίζουν τα όρια της παράνοιας. Ο Hammett έχει αποχωρήσει με προορισμό τους Metallica, όμως οι Bay Area thrashers μεγαλουργούν. Ρίξε μία ματιά στο εξώφυλλο του album και θα καταλάβεις…

 

22. Virtue- We Stand to Fight (We stand to Fight 7’’)

Δισολίες που παραπέμπουν σε Iron Maiden, παθιασμένα φωνητικά, σύνθεση υψηλού επιπέδου. Αν δεν τους ξέρεις, ήρθε η ώρα να τους μάθεις. Ηρωϊκό NWOBHM από μία εκπληκτική μπάντα που στάθηκε άτυχη καθώς τα παράτησε γρήγορα. Προσωπική αδυναμία μου.

 

21. Helloween- Ride the Sky (Walls of Jericho)

Με τον Kai Hansen και όχι τον Michael Kiske στα φωνητικά «ψαρώνεις» αρχικά με την εισαγωγή. Λες τι είναι τούτο; Η κιθάρα του Weikath θερίζει και τα ουρλιαχτά του Kai στοιχειώνουν. Το ακούω ξανά και βουρκώνω. Υμνος!

 

20. Αccept- Balls to the Wall (Ball to The Wall)

Ο Udo ανέκαθεν ήταν παραγωγικός, εδώ όμως μιλάμε για την χρυσή εποχή των Γερμανών. Γυαλισμένη παραγωγή, καθηλωτικά κομμάτια, κιθαριστική επέλαση Μade in Germany. Ούτε ένα filler. Ιδρώνεις από το headbanging μέσα σε πέντε λεπτά.

 

19. Savatage- When The Crowds Are Gone (Gutter Ballet)

To πιάνο του Jon Oliva, η μαγευτική κιθάρα του Criss Oliva (RIP) σε μία αρμονική συνύπαρξη. Μυσταγωγία, μεγαλοπρέπεια, ρομαντισμός, κάθαρση. Πληθώρα συναισθημάτων, εικόνων. Όλες οι αισθήσεις σε εγρήγορση.

 

18. Holocaust- Heavy Metal Mania (Nightcomers)

Αν και έφηβος ο John Mortimer συνέθεσε ένα διαχρονικό ύμνο που τον εκτόξευσε στο πάνθεον των metal ηρώων. Ρωτήστε τον Lars Ulrich για την επιρροή του συγκεκριμένου τραγουδιού στην πρωτόλεια εποχή των Metallica. Ριφ που ζυγίζουν πολλά κιλά!

 

17. Pantera- Walk (Vulgar Display of Power)

Ο Dimebag “κεντάει” αποδεικνύοντας πόσο επιδραστικός κιθαρίστας ήταν, ενώ ο Anselmo «φτύνει» τους στίχους σε μία από τις κορυφαίες στιγμές των Pantera. Μία γροθιά στα μούτρα των αμφισβητιών τους.

 

16. Guns N’ Roses- Welcome to the Jungle (Appetite For Destruction)

Αν και λατρεύω το punk attitude του «It’s So Easy» θα ενδώσω στο πιο λαοφιλές «Welcome to The Jungle». Απίστευτη χημεία, ορμή και ένας  Axl Rose στις καλύτερες στιγμές του.

 

15. Queensryche- Eyes of a Stranger (Operation Mindcrime)

Σε πιάνει ταχυπαλμία. Ο Geof Tate είναι μεγάλος μάστορας σε μία ερμηνεία ζωής.  Σόλο, riff, στίχοι, ο ρόλος που υποδύεται σε βάζουν στο κλίμα. Αψεγάδιαστο.

 

14. Deep Purple- Child in Time (In Rock)

Ένα δεκάλεπτο έπος με πέντε μουσικούς που ξεδιπλώνουν τις αρετές τους. Ο ιδανικότερος τρόπος για να μυηθείς στη μουσική των Deep Purple. Εδώ ο Ιan Gillan αποδεικνύει πόσο σπουδαίος screamer είναι.

 

13. Motorhead – Αce of Spades (Ace of Spades)

«Ο Lemmy είναι θεός». Το ακούς ακόμη στο πιο φλώρικο πάρτι όταν πρέπει να ανάψουν τα αίματα. Τίποτα περισσότερο.

 

12. Megadeth – Wake up Dead (Peace Sells but Who’s Buying)

Το break στη μέση του τραγουδιού συγκλονίζει. Λακωνικοί στίχοι και ένας Mustaine που παρά το θολωμένο μυαλό του συνθέτει ένα από τα πιο πορωτικά solo στην ιστορία του ιδιώματος.

 

11. Slayer – (Reign in Blood)

Τhrash ολοκαύτωμα με τον Lombardo να παίζει drums πιο γρήγορα από τον ίσκιο του και την μπάντα στον απόλυτο συνθετικό οίστρο της. Όλα με μία ανάσα.

 

10. Led Zeppelin – Black Dog (Led Zeppelin IV)

Φόρος τιμής σε ένα αδέσποτο μαύρο λαμπραντόρ. Εθιστικό ριφ. Η βελόνα στο repeat. Πανικός! Led Zeppelin παίδες. Χωρίς πολλά λόγια.

 

9. Scorpions- Νο one like you (Blackout)

Ο Meine κελαηδάει, ενώ οι κιθάρες των Schenker και Jab σπέρνουν τον όλεθρο. Δεν γίνεται να μην το έχεις σιγοτραγουδήσει.

 

8. Οzzy Osbourne- Crazy train (Βlizzard of Ozz)

Ο Ozzy έχει βγει από τη ναφθαλίνη και με την αρωγή του αδικοχαμένου Randy Rhoads γράφει ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια στην ιστορία του heavy metal. Τι σόλο είναι αυτό!!!

 

7. Rainbow- Stargazer (Rising)

Εδώ ο αείμνηστος Ronnie James Dio παραδίδει σεμινάρια ερμηνείας, ο Cozy Powell τραντάζει τα δέρματα και ο Blackmore σε παίρνει από το χεράκι και σε ταξιδεύει σε άλλο γαλαξία. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια στην ιστορία της μουσικής! Μην ανοίξεις ακόμη τα μάτια σου.

 

6. Iron Maiden – Wasted Years (Somewhere in Time)

Μέχρι και το «Seventh Son of The Seventh Son” είναι δύσκολο να βρεις μέτρια στιγμή στην καριέρα των Iron Maiden. Το “Wasted Years” είναι ένα κομμάτι που προκαλεί νοσταλγία, ενθουσιασμό και συγκίνηση φανερώνοντας το μεγαλείο του συγκροτήματος. Ακούς την κιθάρα του Adrian Smith και βλέπεις την ζωή σου να περνά από μπροστά σου σαν ταινία.

 

5. Manowar- Bridge of Death (Hail To England)

Ήμουν κάπου ανάμεσα στα Mountains, Blood of My Enemies και Bridge of Death. Προτίμησα με βαριά καρδιά το τελευταίο. Δεν υπάρχουν λόγια. Εδώ ο Eric Adams καταπίνει πλανήτες. Ακόμη και οι εξωγήινοι θα φανέρωναν ανθρώπινα ένστικτα.

 

4. Judas Priest- Nightcrawler (Painkiller)

O “Metal God” Rob Halford ουρλιάζει με την χαρακτηριστική χροιά του: “Beware the Beast in Black” προκαλώντας σεισμικές δονήσεις και ηφαιστειακή λάβα. Οι Priest του 1990 δεν αστειεύονται. Όλα ηχούν άψογα!

 

3. AC/DC – Hells Bells (Back in Black)

Ο Brian Johnson μετά τον θάνατο του Bon Scott βάζει την δική του σφραγίδα σε ένα από τα πλέον αγαπημένα κομμάτια των Αυστραλών. Το χτύπημα της καμπάνας σηματοδοτεί την μετάβαση στη νέα εποχή. Από τα πλέον χαρακτηριστικά riff της μπάντας. Αθάνατο τραγούδι από αυτά που μόνο μεγάλες μπάντες μπορούν να γράψουν.

 

2. Metallica – For Whom the Bells Tolls (Ride the Lightning)

Τραγούδι με ιδιαίτερη δομή και καθηλωτική εισαγωγή προτού οδηγήσει στο δυνατό μπάσιμο του Hetfield. O αείμνηστος Cliff Burton σε κάνει να πιστέψεις πως παίζει κιθάρα αλλά πρόκειται για μπάσο παιγμένο με παραμόρφωση. Ιστορικό κομμάτι, κλασικό άλμπουμ.

 

1. Black Sabbath- Iron Man (Paranoid)

Οι σπόροι έχουν φυτευτεί. Ο μουστάκιας (Τony Iommi) εξελίσσεται στον απόλυτο riff-master. Πίσω στο 1970 μπαίνουν τα θεμέλια για τον όλεθρο που θα ακολουθήσει. Προσκυνούμε ευλαβικά και υποκλινόμαστε ταπεινά στους δημιουργούς του heavy metal ήχου. Μπορείς να μουρμουρίσεις το συγκεκριμένο riff ένρινα και σφυρικτά. H ιστορία γράφτηκε. Για πάντα…