Τα δαιμονισμένα παιδάκια των θρίλερ που μας πάγωσαν το αίμα

Λατρεύω τα θρίλερ. Βασικά, για να μιλάω σωστά και να προλάβω τα σχόλια, λατρεύω τις ταινίες τρόμου. Θέλω να βλέπω φαντάσματα, δαίμονες, κατάρες, στοιχειωμένα σπίτια, μυστηριώδεις δολοφονίες και υπερφυσικά φαινόμενα που δεν σε αφήνουν να κοιμάσαι εύκολα το βράδυ.

Λόγω του μεγαλύτερου κατά δύο χρόνια αδερφού μου, ο οποίος είναι κυριολεκτικά εθισμένος σε τέτοιες ταινίες (όσο πιο σπλάτερ, τόσο καλύτερα), μυήθηκα στο είδος από μικρός. Πολύ πιο μικρός απ΄ ότι θα έπρεπε και σίγουρα αρκετά χρόνια κάτω απ’ το όριο καταλληλότητας αυτών των έργων.

Δεν το παίζω σκληρός, ούτε θαρραλέος. Είδα το “Αυτό” παιδάκι και ακόμα φοβάμαι τους κλόουν. Είδα τη “Λάμψη” και για αρκετά βράδια κοιμόμουν με τους γονείς μου επειδή έτρεμα τα μικρά κοριτσάκια που κυκλοφορούσαν στο άδειο ξενοδοχείο. Ήμουν σίγουρος ότι θα έρθουν και για μένα.

Αυτή είναι κι η ομορφιά των θρίλερ όμως. Αφήνουν τραύματα σε αυτούς που τα βλέπουν, παίζουν με την ψυχολογία τους. Βλέποντας πριν μερικά χρόνια το “The Conjuring” στις Νύχτες Πρεμιέρας, βρέθηκα μετά από καιρό να φοβάμαι μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα.

 

Μια απορία η οποία επαναλήφθηκε πολλές φορές έκτοτε, όποτε βλέπαμε ένα θρίλερ με πρωταγωνιστή ένα παιδάκι που δαιμονίζεται, σκοτώνει, στοιχειώνει κι όλα αυτά τα όμορφα.

Επειδή δεν είχα έναν ψυχολόγο εύκαιρο να πάρω την επιστημονική του γνώμη (ωραία ιδέα για μελλοντικό κείμενο ωστόσο), αποφάσισα να ξεκινήσω με το εύκολο: Μια λίστα με τους πιο τρομακτικούς ρόλους σε θρίλερ με πρωταγωνιστές παιδιά.

Η λίστα είναι καθαρά υποκειμενική, επομένως περιμένω με χαρά τη δική σου προσθήκη στα σχόλια. Όλο και κάποιο παιδάκι θα σε έχει στοιχειώσει.

10. Eli

Η ταινία: Let The Right One In (2008).

Γιατί μας τρομοκράτησε: Ξέρω ΄γω, μήπως επειδή μιλάμε για ένα απροσδιορίστου ηλικίας και άφυλο τελικά παγωμένο κοριτσάκι το οποίο έπινε αίμα για να επιζήσει και έβρισκε άνδρες οι οποίοι φρόντιζαν να της εξασφαλίζουν αυτό το αίμα; Μήπως επειδή ερωτεύτηκε το μικρό αγοράκι του γειτονικού σπιτιού και σε όλη την ταινία θέλεις να του φωνάξεις “φύγε παιδάκι μου να γλιτώσεις”; Κυρίως όμως, εξαιτίας αυτού του χλωμού χρώματος το οποίο είχε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας στο κουρασμένο πρόσωπό της, όσο κοιτούσε με αυτό το κρύο βλέμμα.

Αν ήταν παιδί σου: Δεν θα κοιμόσουν ποτέ ήσυχος και θα είχες γίνει σίγουρα εθελοντής αιμοδότης.

9. Damien Thorn

Η ταινία: The Omen (1976+2006).

Γιατί μας τρομοκράτησε: Γιατί δεν ξέραμε τίποτα για την προέλευσή του, πέρα απ΄το γεγονός ότι πέθανε η μητέρα του στη γέννα, επέιδή το προσέφερε σε μια νέα οικογένεια ένας παπάς κι αυτό είναι ΠΑΝΤΑ ύποπτο και επειδή το παιδί είχε ξεκάθαρα κάποια σχέση με τον σατανισμό. Τώρα, μπορεί το παιδί της αυθεντικής ταινίας να θεωρείται θρυλικό, όμως προσωπικά, εμένα με φόβισε περισσότερο το δεύτερο, εξαιτίας της χωρίστρας του και του σκοτεινού, άδειου του βλέμματος. Όταν ο ηθοποιός Seamus Davey-Fitzpatrick υποδύθηκε τον ρόλο του Damien, ήταν μόλις 8 ετών. Πόσα ψυχολογικά;;

Αν ήταν παιδί σου: Θα το χτένιζες διαφορετικά.

8. David Zellaby

Η ταινία: Village of the Damned (1960).

Γιατί μας τρομοκράτησε: Δεν ήταν μόνο ο David. Ήταν όλα αυτά τα διαβολεμένα παιδάκια που γεννήθηκαν την ίδια μέρα, με το κατάξανθο μαλλί το οποίο όμως φαίνεται άσπρο λόγω του ασπρόμαυρου, κάτι που προσθέτει άπειρους πόντους τρόμου και ανατριχίλας. Ακόμη, έχουν μάτι που λαμπυρίζουν σαν γατιά στο σκοτάδι και διαβάζουν τη σκέψη. Γιατί μόνο David τότε; Μα γιατί έβαλε φωτιά σε έναν κάτοικο του Midwich απλά με τη σκέψη. ΟΚ, τρομακτικό.

Αν ήταν παιδί σου: Θα έκανες κοινό πάρτι με όλο το χωριό, γλιτώνοντας πολλά λεφτά. Όσο τουλάχιστον ζούσες.

7. Madison Bowen

Η ταινία: Poltergeist (2015)

Γιατί μας τρομοκράτησε: Γιατί μιλούσε σε πλάσματα που δεν ήταν εκεί, επειδή άκουγε φωνές και τελικά εξαφανίστηκε σε μια παράλληλη διάσταση, φωνάζοντας για βοήθεια παγιδευμένη μέσα στην οθόνη της τηλεόρασης. Ομολογώ ότι το Poltergeist του 1982 δεν το θυμάμαι, φαντάζομαι όμως ότι η μικρή θα είναι εξίσου τρομακτική. Για την ιστορία, η ηθοποιός Kennedi Clements ήταν επίσης 8 ετών όταν απήχθη απ’ τα κακά πνεύματα.

Αν ήταν παιδί σου: Δεν θα έβλεπες ποτέ ξανά τηλεόραση.

6. Esther

Η ταινία: Orphan (2009)

Γιατί μας τρομοκράτησε: Επειδή υποτίθεται ότι ήταν ένα μικρό κοριτσάκι και έπαιζε τέλειο πιάνο, ζωγράφιζε, κεντούσε και βασικά, την έπεφτε ΞΕΚΑΘΑΡΑ στον θετό της πατέρα. Δεν χρειαζόταν καν να μάθουμε ότι τελικά δεν ήταν μικρό κοριτσάκι, αλλά μια καταπιεσμένη 33χρονη γυναίκα-δολοφόνος που δεν μεγαλώνει ποτέ για να μας παγώσει το αίμα. Μια χαρά την έκανε τη δουλειά της κι όσο νομίζαμε ότι είναι όντως ένα ορφανό κοριτσάκι.

Αν ήταν παιδί σου: Θα ένιωθες τρομερά άβολα.

5. Carrie White

Η ταινία: Carrie (2013)

Γιατί μας τρομοκράτησε: Επειδή είχε υπερφυσικές δυνάμεις τις οποίες ενώ αρχικά χρησιμοποιούσε απλά για να τρομοκρατήσει τους συμμαθητές και τους καθηγητές της, τελικά λειτούργησαν μια χαρά και για να τους σφάξει στο γυμναστήριο που έγινε ο χορός του σχολείου της, όταν της έκαναν ακόμη μια κακόγουστη πλάκα. Πόσο bullying να αντέξει πια; Η σκηνή που σφραγίζει τις πόρτες και παίρνει γλυκιά εκδίκηση είναι απ’ τις πιο έντονες, καθηλωτικές και τρομακτικές που θυμάμαι. Δεν θα ήθελα να την έχω συμμαθήτρια, έστω κι αν δεν θα την ενοχλούσα ποτέ.

Αν ήταν παιδί σου: Δεν θα την έβαζες ποτέ τιμωρία.

4. Samara Morgan

Η ταινία: The Ring (2002)

Γιατί μας τρομοκράτησε: Γιατί πρωταγωνιστεί σε ένα βίντεο που όποιος το βλέπει βρίσκει φρικτό θάνατο. Θες κι άλλα; Ωραία, για το γεγονός ότι κρύβει με τα μαλλιά της το πρόσωπό της, φοράει διαρκώς ένα λευκό νυχτικό και όλο αυτό τον καιρό βρισκόταν καθηλωμένη σ’ ένα πηγάδι. Πάνω απ’ όλα όμως, για την Α-Ν-Α-Τ-Ρ-Ι-Χ-Ι-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Η σκηνή που βρεγμένη, βγαίνει απ΄ την οθόνη της τηλεόρασης, μια απ’ τις πιο εμβληματικές και χαρακτηριστικές σκηνές στην ιστορία των θρίλερ. Και τρομακτικές φυσικά. Όπως κατάλαβες, δεν συμπαθώ κανένα παιδάκι που μπαινοβγαίνει σε μια οθόνη τηλεόρασης. Τι θες;

 

Αν ήταν παιδί σου: Φαντάζομαι δεν θα το κρατούσες σε ένα πηγάδι, οπότε θα ήσουν ΟΚ.

3. Τα δίδυμα κοριτσάκια Grady

Η ταινία: The Shining (1980)

Γιατί μας τρομοκράτησαν: Πλάκα μου κάνεις; Αυτά τα δυο κοριτσάκια ήταν ο λόγος που έχασα τον ύπνο μου πάρα πολλά βράδια της παιδικής μου ηλικίας. Πιασμένα χέρι-χέρι, με τα φορεματάκια τους, να ζητούν απ’ τον μικρό Danny να παίξουνε, ενώ είναι ΝΕΚΡΑ. Και ξαφνικά, εκεί που τα βλέπεις ζωντανά, στην επόμενη σκηνή τα βλέπεις σφαγμένα. Και ζητάνε απ΄τον Danny να παίξει μαζί τους για πάντα; Γιατί για πάντα; Αφήστε το παιδί ήσυχο. Πηγαίντε να παίξετε κάπου αλλού. Τι φταίει ο Danny που ο πατέρας σας τρελάθηκε και σας έσφαξε με το τσεκούρι;

Αν ήταν παιδιά σου; Όσο αποφεύγατε το ξενοδοχείο Overlook και δεν είχες εύκολη πρόσβαση σε τσεκούρια, θα ήσασταν μια χαρά.

2. Regan MacNeil

Η ταινία: Ο Εξορκιστής (1973)

Γιατί μας τρομοκράτησε: Γιατί είχε μέσα της το Σατανά, με μερικά ανατριχιαστικά συμπτώματα, όπως το να κατεβαίνει ανάποδα τις σκάλες, να μιλάει σε μια ακατάληπτη γλώσσα, με αυτή την δαιμονισμένη φωνή, να ίπταται, να κάνει εμετούς και να μετατρέπεται σιγά-σιγά στον Διάβολο. H Linda Blair, όταν υποδύθηκε τη δαιμονισμένη Regan ήταν 14 ετών και για πολλά χρόνια είχα πιστέψει και μου είχε φανεί απολύτως λογική  η φήμη ότι μερικά χρόνια μετά τα γυρίσματα αυτοκτόνησε. Τελικά, ευτυχώς η γυναίκα ζει και βασιλεύει, όμως εξακολουθώ να απορώ πώς διάολο (διπλής) κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή της κανονικά, χωρίς ψυχολογικά τραύματα, έπειτα από έναν τέτοιο ρόλο. Άλλη μια ταινία που είδα μικρός κι ήμουν σίγουρος ότι να μπει μέσα μου ο Σατανάς και να αρχίσω κι εγώ να ίπταμαι, είναι απλά θέμα χρόνου.

Αν ήταν παιδί σου: Θα έπρεπε να βρεις γρήγορα έναν καλό παπά.

1. Toshio Saeki

Η ταινία: Ju-on: The Grudge (2002)

Γιατί μας τρομοκράτησε: Αυτό το μικρό Γιαπωνεζάκι, το οποίο κυκλοφορεί στο σπίτι που δολοφονήθηκε μαζί με την μητέρα του και στοιχειώνει για πάντα τους ενοίκους του, χωρίς να μιλάει, με έναν απόκοσμο ήχο για χαρακτηριστικό και αυτά τα μεγάλα μάτια να σε στοιχειώνουν, συνοψίζει τέλεια τη φράση: τρομακτικό παιδάκι σε θρίλερ. Αν ήθελα να αποδώσω το νόημα του κειμένου σε μια φωτογραφία, αυτή θα ήταν του μικρού Toshio. Οι Γιαπωνέζοι είναι πολύ, πάρα πολύ καλοί στο να κάνουν ταινίες τρόμου κι όταν μέσα στη συνταγή μπαίνει κι ένα μικρό παιδί-φάντασμα που ζει σε ένα πατάρι, τότε το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακά τρομακτικό.

 

Αν ήταν παιδί σου: Θα είχες πάντα παρέα όσο στοίχειωνες το σπίτι που κάποτε έμενες.