Τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν τον Μάρτιο
- 3 ΑΠΡ 2022
Μάλλον, είναι υπερβολικά πολύπλοκα. Τα βιβλία, λοιπόν, έχουν τη σχεδόν μαγική ικανότητα να κατεβάζουν τους ρυθμούς μίας αρρωστημένα γρήγορα εποχής – σου δίνουν τη δυνατότητα για δεύτερες σκέψεις, δεύτερες αναγνώσεις.
Έτσι, παρά τα όσα φριχτά συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά, η παραγωγή συνεχίζει. Όχι, βέβαια, με αμείωτους ρυθμούς καθώς αυτήν την περίοδο οι εκδοτικοί κρατούν λίγο τις δυνάμεις τους πριν τον εκδοτικό πυρετό του καλοκαιριού.
Υπήρξαν λοιπόν βιβλία που ξεχώρισαν για τον μήνα Μάρτιο; Ναι, και ήταν αρκετά. Μάλιστα, εκτός από τις 12 εκδόσεις που ακολουθούν, υπήρξαν και άλλα που έμειναν στο τσακ έξω από τη λίστα.
Ποια ήταν αυτά; Η επανέκδοση στη συγκλονιστική Μπαλάντα του θλιμμένου καφενείου (εκδ. Διόπτρα) από τη Carson McCullers και το Chav, αλληλεγγύη από τα υπόγεια (Εκδόσεις των συναδέλφων) του DP Hunter, μία κατάδυση-μαρτυρία στα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα της Μεγάλες Βρετανίας, σε εκείνους τους ανθρώπους που οι πολιτικοί -κάθε πλευράς- έχουν ξεχάσει εντελώς.
Γκρίζες Μέλισσες | Andrej Kurkow
Πώς είναι να ζεις στην Ανατολική Ουκρανία πριν τον (τελευταίο) πόλεμο; Η μυθιστορηματική απάντηση έρχεται μέσα από αυτό το -δυστυχώς σχεδόν προφητικό και αδιανόητα επίκαιρο- κείμενο ή αλλιώς μέσα από την ιστορία ενός μελισσοκόμου που έφτασε στο σημείο να μην εμπιστεύεται ούτε τις ίδιες του τις μέλισσες. Όσο για τον συγγραφέα του; Η Daily Telegrah τον έχει ονομάσει «Κάφκα της μετασοβιετικής εποχής».
Κισότ | Salman Rushdie
Στις μεγάλες λογοτεχνικές επιστροφές αυτού του μήνα, συναντάμε το τελευταίο πόνημα του ανθρώπου που κάποτε υπήρξε υπ’ αριθμόν 1 στόχος του φανατικού Ισλάμ. Εδώ, ο Rushdie βάζει ένα μεγαλεπήβολο στοίχημα: φέρνει την ιστορία του Δον Κιχώτη στο σήμερα, και βρίσκει τον δικό του «ρομαντικό ιππότη» στο πρόσωπο ενός αποτυχημένου συγγραφέα κατασκοπικών μυθιστορημάτων. Τολμηρό, αν όχι παράτολμο – και μπράβο του.
Μπέρδεμα στο Χάρλεμ | Colson Whitehead
Μία από τις πιο σημαντικές φωνές της σύγχρονης αφροαμερικανικής -και όχι μόνο- λογοτεχνίας πατά το rewind στον χρόνο: πίσω στα 60s και την πιο ζόρικη συνοικία της Νέας Υόρκης για μία ιστορία που μπορεί να κινείται στη ζώνη των crime novels, την ίδια όμως στιγμή είναι μία οικογενειακή saga γεμάτη χιούμορ και αιχμηρή κριτική στο τότε και στο τώρα.
Λευκές φωτιές | Sebastian Faulks
Για την Guardian ήταν ένα από τα βιβλία της χρονιάς για το 2021, για τον αναγνώστη μία κατάδυση στον χώρο, τον χρόνο και τον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα από την ιστορία του Anton και της Lena· ενός ζευγαριού που ζει στα δύσκολα χρόνια πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και καταφέρνει μέσα από τους διαλόγους του να ρίξει (με έμμεσο τρόπο) φως στη θεωρία του Sigmund Freud.
Το ωραίο μου πτώμα | Laura Lippman
Από την κουζίνα στη γυναικεία χειραφέτηση των 60s, από τον κόσμο των εφημερίδων στην εξιχνίαση ενός φόνου. Όχι, αυτό εδώ δεν είναι κάποιο ανάλαφρο αστυνομικό page turner, αλλά ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα του 2019 για το οποίο η Washington Post έγραψε «ένας υπέροχος χορός γυναικείων χαρακτήρων. Μια απ’ τις καλύτερες μυθιστοριογράφους του καιρού μας. Τελεία».
Η ζώνη του λυκόφωτος | Nona Fernandez
«To 1984 στα γραφεία ενός αντιπολιτευόμενου περιοδικού της Χιλής μπαίνει ένας πράκτορας του καθεστώτος Pinochet με σκοπό να πει ό,τι γνωρίζει για τα αίσχη που είδε και έκανε». Πάνω σε αυτό το αληθινό γεγονός, σε μαρτυρίες και αδιάσειστα στοιχεία στήνει το καθηλωτικό της μυθιστόρημα η Fernandez. Μία γροθιά σε ένα παρελθόν σκοτεινό, ντροπιαστικό, φασιστικό.
Τα πάντα συγχωρούνται | Rafael Reig
Ένα πολιτικό, αστυνομικό μυθιστόρημα σε δύο άξονες: από τη μία η αγωνιά της ισπανικής κοινωνίας για το αν θα προκριθεί η εθνική στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, και από την άλλη οι πιστοί που πεθαίνουν από δηλητηριασμένη Θεία Κοινωνία. Στο ενδιάμεσο, όλη η σύγχρονη ιστορία της Ισπανίας με αναφορές στον Εμφύλιο και τη Δικτατορία, και κεντρικούς χαρακτήρες από την Ιβηρική χερσόνησο που όμως εύκολα θα μπορούσε να ήταν Έλληνες. Ή πιο απλά ένα must read της ευρωπαϊκής crime fiction για αυτήν την άνοιξη.
Μπίλι Σάμερς | Stephen King
Σε άλλη μία μεγάλη επιστροφή, λίγο ακόμα «Βασιλιάς» δεν έβλαψε ποτέ κανέναν – το αντίθετο. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν καταπιάνεται με κάτι αρκετά διαφορετικό: ένας πρώην ελεύθερος σκοπευτής αναλαμβάνει μία πληρωμένη δολοφονία, για να ανακαλύψει στην πορεία την αγάπη του για τη γραφή.
Ένα απολαυστικό page turner όπου το πολεμικό μυθιστόρημα μπλέκει με ιστορίες αργοπορημένης ενηλικίωσης και νουάρ ατμόσφαιρα. Στα συν; Η τεράστια αγάπη που τρέφει ο King για τις μικρές, άγνωστες γωνιές των ΗΠΑ.
Να θυμηθώ να παραγγείλω | Στέλιος Μάινας
Ο διάσημος ηθοποιός επιστρέφει στα λογοτεχνικά πράγματα, 12 χρόνια μετά τη συλλογή διηγημάτων που είχε εκδώσει. Αυτή τη φορά όμως δεν καταπιάνεται με ερωτικές ιστορίες αλλά με μία «παράξενη» υπόθεση: μία αναισθησιολόγος αφηγείται τη ζωή της από το κελί όπου έχει βρεθεί. Γιατί; Επειδή η ίδια πάντοτε, από μικρή ηλικία, πίστευε ότι πρέπει να γλιτώνει τους άλλους από εκείνο που η ίδια δεν αντέχει. Τον πόνο.
Ανέγγιχτη | Βαγγέλης Ραπτόπουλος
Εκείνος είναι ένας διάσημος συγγραφέας τόσο αφιερωμένος στα πνευματικά του καθήκοντα ώστε να θυμίζει περισσότερο ασκητή και λιγότερο καλλιτέχνη των αρχών του 20ου αιώνα. Εκείνη είναι μία γυναίκα που έζησε έναν λευκό γάμο. Και αυτό είναι το νέο ιστορικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλο, το οποίο αντλεί όλη του την έμπνευση από τον μεγάλο Νίκο Καζαντζάνη – από τα όσα έγραψε, τα όσα βίωσε, και τα όσα αποφάσισε να μη ζήσει.
Πώς να έχεις ανοιχτό μυαλό | Σέξτος ο Εμπειρικός
Ο ρωμαϊκής υπηκοότητας και ελληνικής καταγωγής φιλόσοφος πρέσβευε με το έργο του ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος της νέας αυτής έκδοσης. Γιατί όμως μας ενδιαφέρουν σήμερα τα διδάγματα ενός φιλοσόφου που έζησε τον 2ο με 3ο αιώνα μ.Χ; Ίσως, επειδή η φιλοσοφία του σκεπτικισμού αποτελεί -μία κάποια- λύση απέναντι στη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό της σύγχρονη εποχής.
Το βιβλίο της κόλασης | Scott Bruce
Άραγε ο Διάβολος φορά κοστούμι και καπνίζει πούρο ή μήπως ενδύεται την ιερατική στολή όσο βασανίζει αμαρτωλούς στα καζάνια της Κόλασης; Το πώς ακριβώς έχει στο μυαλό ο Δυτικός Κόσμος την καταραμένη μετά θάνατον ζωή διαφέρει από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή. Υπάρχουν όμως κάποια κοινά στοιχεία. Και αυτή εδώ η καταγραφή μας δίνει όλες τις διαχρονικές ομοιότητες και διαφορές στο πιάτο.
Bonus πληροφορία, το γεγονός πως ο Αμερικανός ιστορικός που το υπογράψει δούλευε ως νεκροφθάφτης για να βγάλει το Πανεπιστήμιο.
