Τα καλύτερα επεισόδια των καλύτερων σειρών

Οι τηλεοπτικές σειρές είναι τέλειες γιατί μπορεί κανείς να τις εκτιμά σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Εννοώ, όταν κάνεις μια κινηματογραφική λίστα είναι απλά “οι καλύτερες ταινίες”. ΟΚ, μπορείς να μπεις σε πολλά τεχνικά πράγματα, να βρεις σκηνές, ερμηνείες, θανάτους, δε ξέρω γω τι άλλο, όμως αυτά είναι επιμέρους, τα συναντάς και στην τηλεόραση.

Όμως όταν μιλάς για σειρές μπορείς να λιστάρεις τις καλύτερες σειρές, τα καλύτερα επεισόδια, τις καλύτερες σεζόν, τα καλύτερα επεισόδια της ίδιας σειράς, τα καλύτερα φινάλε, τελοσπάντων γενικά μπορείς να υπάρξεις πολύ δημιουργικός. Νά’ναι καλά η τηλεόραση που μας δίνει την ευκαιρία να μιλάμε γι’αυτήν αδιάλειπτα.

*κοιτάει με διακριτικό χαμόγελο ευτυχίας προς τον ουρανό ή προς όπου τελοσπάντων βρίσκεται ο Τζος Γουήντον*

Σήμερα, που είναι η μέρα τηλεόρασης (αν και οι άνθρωποι δεν εννοούν τα σίριαλ όταν λένε τηλεόραση, αλλά αυτό έλειπε να μας σταματήσει κάτι τέτοιο), μαζευτήκαμε εδώ για να θυμηθούμε τα κορυφαία επεισόδια 15 κλασικών τηλεοπτικών μπλοκμπάστερ. Κωμωδίες, fantasy, sci-fi, κοινωνικά δράματα, μαζέψαμε 15 κλασικές σειρές και προσπαθήσαμε να βρούμε το καλύτερό τους επεισόδιο.

(Πιθανά spoilers για το κάθε επεισόδιο, αυτά εννοούνται.)

Lost

The Constant

Στην 10ετή επέτειο του “Lost” είχα κάτσει κι είχα κατατάξει όλα τα επεισόδια της σειράς επειδή έκρινα πως έλειπε λίγο υλικό για τη σειρά από το ίντερνετ και τελοσπάντων μη τα πολυλογούμε, το είχα βάλει στην 1η θέση, ενώ του είχα αφιερώσει μπόλικες λέξεις και παλιότερα. Είναι ένα πραγματικό επεισόδιο σταθμός και πιστεύω όλα καταλήγουν σε μια πολύ απλή εξήγηση. Πως πίσω από όλα, πίσω από τα μυστήρια, τα ερωτήματα, τις θεωρίες, το τεράστιο καστ, το “Lost” πραγματικά, 100% κλίκαρε σε κάποιες πολύ επιλεγμένες στιγμές του. Και νομίζω η συνεπέστερη από όλες ήταν όταν αφοσιωνόταν στην ιστορία επανένωσης αυτών των δύο καταραμένων εραστών, της Πενέλοπι και του Οδυσσέα της. Κάθε φορά που η σειρά κινδύνευε να χαθεί ή να μας χάσει, αυτό το επεισόδιο ήταν η σταθερά μας.

Friends

The One Where No One’s Ready

Δεν είναι το πιο ρομαντικό ούτε το πιο γεμάτο με κουλ γκεστ σταρς ούτε κάποιο φινάλε με μεγάλες εξελίξεις ούτε κάποιο εορταστικό ούτε τίποτα. Είναι εκείνο το επεισόδιο όπου τίποτα δε συμβαίνει. Όπου οι 6 χαρακτήρες βρίσκονται μέσα σε ένα σαλόνι και κανείς τους δεν είναι έτοιμος. Η στιγμή εκείνη που το κλασικό σίτκομ άγγιξε επίπεδα σχεδόν “Seinfeld” μεγαλείου.

Breaking Bad

Ozymandias

Από την ανασκόπηση των καλύτερων επεισοδίων του 2013: “Το τηλεφώνημα που έκανε τους θεατές να τρέμουν, το τέλος της διαδρομής για τον Γουώλτερ Γουάιτ, ο Χανκ και το απόλυτο σοκ. Αυτό είναι το επεισόδιο που θα σκεφτόμαστε στο μέλλον όταν μιλάμε για το πόσο καθηλωτικό ήταν το “Breaking Bad“.” Ένας πραγματικός, σοκαριστικός θρίαμβος.

The Sopranos

College

“Μπαμπά, είσαι στη Μαφία;” Το εκπληκτικό επεισόδιο όπου ο Τόνι Σοπράνο πραγματικά μας αποκαλύπτεται, ακολουθεί ένα φαινομενικά αθώο ταξίδι του Τόνι με την Μέντοου που όμως κρύβει φυσικά κι άλλες σκοτεινές πτυχές, αναδεικνύοντας εν τέλει τη διπλή φύση του κεντρικού ήρωα ως μαφιόζου και ως οικογενειάρχη. Καθηλωτικό, όσο και προπομπός όσων θα ακολουθήσουν.

The Office

The Dundies

Η 1η σεζόν της σειράς δεν ήταν πολύ καλή όμως με το ξεκίνημα της 2ης ξέραμε πως θα βλέπαμε κάτι φανταστικό στην πορεία. Εδώ ήταν που ο Μάικλ εισήγαγε τα λατρεμένα Dundies, έκανε μια σειρά από άβολες ρατσιστικές μιμήσεις και σχόλια, την ώρα που η σειρά έβρισκε το πάτημά της ως κάτι σαν οικογενειακή κομεντί: Οι συνεργάτες του Μάικλ είναι η οικογένεια που τον αγαπά κι ας είναι ο διαρκώς άβολος θείος. Επίσης, μεθυσμένη Παμ και η αληθινή εκκίνηση ενός από τα ομορφότερα will-they-won’t-they της τηλεόρασης, ανάμεσα σε αυτή και τον Τζιμ.

24

7:00 a.m. – 8:00 a.m. – Day 5

Καλά, προφανώς δε θυμάστε από τον τίτλο ποιο είναι αυτό το επεισόδιο, οπότε να σας βοηθήσω, είναι εκείνο που μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο είχε πεθάνει ο Ντέιβιντ Πάλμερ και η Μισέλ Ντέσλερ και είχε φάει μπόμπα ο Τόνι Αλμέιδα. WTF 24 ΗΡΕΜΗΣΕ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΜΑΣ.

The Wire

Final Grades

Δύσκολα ξεδιαλέγεις ένα επεισόδιο από το “Wire” επειδή είναι τόσο συνεχές, και περισσότερο το σκέφτεσαι σαν ακολουθία από σεζόν. Σε αυτή την περίπτωση προφανώς διαλέγουμε την αποκαρδιωτική 4η (ο Ντίκενς θα ήταν περήφανος, και επίσης θα έκλαιγε) και το αποκορύφωμα αυτής είναι το σπαρακτικό φινάλε, με τα 4 παιδιά να ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους μέσα στο χαοτικό, άψυχο σύστημα που τα μεγαλώνει.

Game of Thrones

Hardhome

Πήρε πολύ καιρό για να ανεβάσει ταχύτητα η περσινή σεζόν της σειράς αλλά όταν το έκανε παρέδωσε back to back επεισοδιάρες. Εκείνο με τη μάχη με τους παγωμένους νεκρούς στρατιώτες του Coldemort ήταν και παραμένει το αγαπημένο μου, όχι μόνο της σεζόν αλλά και της σειράς γενικότερα, μια ματιά πάνω στο πώς μια γενιά ιδεαλιστών προσπαθεί να απαλλαγεί από τα δεσμά των γερασμένων γενεών και του παρελθόντος, με κορύφωση την πιο πωρωτική μάχη της σειράς. Το “Walking Dead” αν το είχε φανταστεί ο Χαριχάουζεν μέσα σε ένα απόκοσμο σύμπαν στάχτης και θανάτου. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΕΦΙ

The X-Files

Clyde Bruckman’s Final Repose

Κι εδώ έχει παίξει λίστα προηγουμένως, οπότε τα χέρια μου είναι δεμένα. “Το επεισόδιο καταθέτει το πειστικό επιχείρημα για το πώς η γνώση μπορεί συχνά να μοιάζει με υπαρξιακό βαρίδι, με κατάρα. Ο Μώλντερ μαθαίνει πώς θα πεθάνει, η Σκάλι μαθαίνει ότι δεν θα πεθάνει, κι ο Ντάριν Μόργκαν γράφει ένα αγχωμένο, γλυκό και αστείο διαμάντι για το κυνήγι του αύριο.” Περισσότερα στο σχετικό αφιέρωμα.

Homeland

The Weekend

Στην πραγματικότητα είναι το πιο επιβλαβές επεισόδιο της σειράς: Επειδή κάνει τόσο καλή δουλειά στην ανάγνωση και ανάπτυξη των δύο αυτών χαρακτήρων, στη σχέση και στη χημεία τους, στον τρόπο που βλέπει πίσω από τον τρομοκράτη και την πράκτορα, επειδή τα κάνει όλα αυτά τόσο καλά, οι δημιουργοί κατάφεραν να πείσουν τους εαυτούς τους πως το “Homeland” μπορούσε να στηριχτεί ως ένα αρρωστημένο ρομάντζο. Και μετά βγήκαν οι επόμενες 2 σεζόν, πριν η σειρά συνέλθει. (Για τους πιστούς, ο Χρήστος τα γράφει εδώ κάθε Τρίτη πρωί.) Ένα δραματικό επεισόδιο τόσο καλό που άλλαξε τη μοίρα όλης της σειράς. Τόσο καλό είναι, ναι.

Mad Men

The Suitcase

Το “Mad Men”, για το οποίο είπαμε τα δέοντα μετά το φινάλε του, είχε στην πραγματικότητα δύο παράλληλες σχεδόν εξίσου κεντρικές, εξίσου δυναμικές αφηγήσεις: Του Ντον Ντρέιπερ που προσπαθούσε να (καθ)ορίσει τον εαυτό του σε έναν κόσμο πλαστό και διαρκώς εξελισσόμενο, και της Πέγκι Όλσον που ανελίσσεται σε μια κοινωνία που αντιστεκόταν. Οι δυο τους συναντήθηκαν, πιο καθηλωτικά από ποτέ, σε αυτό το μνημειώδες one-on-one επεισόδιο, που είναι όλο φορτωμένο πάνω τους.

The Shield

Postpartum

Το επεισόδιο που σκοτώνεται ο Λεμ, που επιτέλους η ιστορία φτάνει στο σημείο απόλυτης Τιμωρίας που πίστευες πως δε θα έφτανε ποτέ. Όταν τελείωσε αυτό το συγκλονιστικό επεισόδιο, έμεινα να κοιτάω μαύρη οθόνη όχι για δευτερόλεπτα, αλλά για λεπτά. Ταυτόχρονα, αυτό το γεγονός έδωσε την τελική ώθηση προς το σπουδαίο φινάλε που θα ερχόταν 2 χρόνια αργότερα.

Twin Peaks

Pilot

“She’s dead. Wrapped in plastic.” O Ντέιβιντ Λιντς εφορμά στη μικρή οθόνη και σκηνοθετεί το νουάρ όπως κανείς στην τηλεόραση δε το είχε σκηνοθετήσει ξανά. Παίρνοντας το χρόνο του, με ρυθμό, στυλ και ατμόσφαιρα, για να εισάγει όλους τους περίεργους χαρακτήρες στις οριακά σουρεάλ καταστάσεις τους. Ο φόνος, η νοσηρότητα, είναι απλά το κερασάκι. Μετά από αυτό το επεισόδιο τίποτα στο μέσο δε θα ήταν ξανά ίδιο.

How I Met Your Mother

Slap Bet

Τα δύο τελειότερα πράγματα που έκανε ποτέ το ΗΙΜΥΜ ήταν και τα δύο στο ίδιο επεισόδιο. Το slap bet, το ιδιοφυές εύρημα με τα 5 χαστούκια σε άγνωστο χρόνο (τόσο, τόσο, τόσο λάθος η απόφαση του Μπάρνεϊ), και η Ρόμπιν Σπαρκλς, η ’90s teen pop sensation από τον Καναδά. Let’s go to the mall και τα μυαλά στα κάγκελα. Μιλάμε για sitcom gold.

The Walking Dead

The Grove

Και κλείνουμε με κάτι ευχάριστο λολ. Όλη η σεζόν 4β ήταν εκπληκτική τηλεόραση, αλλά πραγματικά αυτός ο εφιάλτης με την Κάρολ και τα δύο κοριτσάκια στο δάσος μου έκανε το στομάχι πρόγραμμα πλύσης χρωματιστών στους 60 βαθμούς. Οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη σειρά είναι πραγματικά διαταραγμένοι και προφανώς κι εμείς έχουμε άπειρα προβλήματα για να μην ξεκολλάμε δηλαδή πραγματικά τι απίστευτο επεισόδιο ήταν αυτό; Τίποτα, τίποτα. Να το βλέπεις και μετά να παραμιλάς μες στο σπίτι μέχρι να πέσεις για ύπνο, να δεις εφιάλτες, και να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα χαλασμένος και απορώντας γιατί τα βλέπεις αυτά τα πράγματα. Εν ολίγοις αριστούργημα.

Απόψεις, προσθήκες, διαφωνίες, ξύλο(*), στα σχόλια.

(*Όχι ξύλο.)

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του Popcode.