Tα καλύτερα φινάλε που δεν είδαμε ποτέ στο σινεμά

Σίγουρα δεν ήμασταν οι μόνοι που ανέκαθεν όταν αγοράζαμε ένα DVD τρέχαμε στα special features ψάχνοντας να βρούμε ένα και πολύ συγκεκριμένο έξτρα: Το εναλλακτικό φινάλε.

Κάποια -τα περισσότερα- κόπηκαν γιατί ήταν πολύ ‘μαύρα’. Άλλα γιατί έπρεπε να υπάρχει περιθώριο για σίκουελ. Και μερικά επειδή ο σκηνοθέτης δεν είχε τα κότσια να επιβάλλει τη γνώμη του. Κοινό χαρακτηριστικό τους ότι όλα είναι καλύτερα από αυτά που τελικά είδαμε. Επίσης ότι περιέχουν spoilers, αν και εφόσον δεν έχετε δει την ταινία στην οποία αναφέρονται.

Ο καλός σταρ είναι ο ζωντανός σταρ

Όταν ο ήρωας πεθαίνει, τότε η ταινία είναι πιο αξιομνημόνευτη. Αυτό είναι άτυπος κινηματογραφικός νόμος. Ωστόσο, ο θάνατός του, ‘δυσκολεύει’ λίγο τη φάση σίκουελ. Για αυτό και το βλέπουμε σπανίως να συμβαίνει. Εξαίρεση αποτελεί το ‘I Am Legend’, στο τέλος του οποίου ο Will Smith θυσιάζεται μέσω χειροβομβίδας προκειμένου να σωθεί η Anna και ο γιος της, να πάνε το αντίδοτο στους επιζώντες και να τον ανακηρύξουν θρύλο. Στο εναλλακτικό τέλος τα τέρατα απλώς θέλουν να πάρουν πίσω το πειραματόζωο του. Όταν το αντιλαμβάνεται και τους την δίνει, εκείνα τον αφήνουν ήσυχο και εκείνος συνειδητοποιεί πόσα έχει αδίκως σφάξει.

Βέβαια άλλο να πεθαίνει ένας πρωταγωνιστής και άλλο όλος ο πλανήτης. Αυτό που συμβαίνει στο original (όπως δηλαδή ήταν στο μιούζικαλ στο οποίο βασίστηκε) φινάλε του ‘Little Shop of Horrors’ που γυρίστηκε αλλά το κοινό απαίτησε να αλλάξει σε κάτι πιο χαπιεντικό.

Ένας θάνατος ίσον χίλια λιγότερα κακά σίκουελ

Εννοείται πως μερικές φορές το να πεθαίνει ο ήρωας είναι καλύτερο για όλους. Και μας γλιτώνει και από σίκουελ ντροπές. Όπως στο ‘First Blood’ όπου αυτή ήταν η πρόθεση του Stallone και όχι το τέλος που είδαμε με το να παραδίδεται. Δηλαδή στο alternate ο Rambo εκπλιπαρεί τον συνταγματάρχη Trautman να τον σκοτώσει, εκείνος αρνείται και ο Rambo τραβάει τη σκανδάλη μόνος του και πεθαίνει. Μάλιστα αν είχε μείνει αυτό το τέλος τότε ο Kirk Douglas, που ήρθε την 1η μέρα γυρισμάτων, φόρεσε τη στολή αλλά αρνήθηκε να παίξει τον ρόλο επειδή δεν του άρεσε το τέλος, θα είχε παραμείνει εντός cast.

Σωστός ήρωας είναι ο νεκρός ήρωας

Το πρόβλημα είναι ότι το παραπάνω, το να μένει ζωντανός ο σταρ, συμβαίνει ακόμη και όταν δεν είναι πρωτοκλασάτος. Όπως ο Cillian Murphy στο ’28 Days Later’. Στο original βλέπουμε τον Τζιμάκο να τρώει μεν την σφαίρα στο στήθος, αλλά τελικά να ξυπνάει από το κώμα και, μαζί με τα δυο κορίτσια, να απλώνει ένα τεράστιο πανό που λέει ‘Hello’ προκειμένου να το δει ο πιλότος. Δηλαδή αισθάνεσαι ότι παίζει να σωθούν. Αντιθέτως στο alternate, αυτό που εξαρχής ήθελε o Danny Boyle, εκείνος πεθαίνει στο χειρουργείο και οι δυο τους, Selena και Hannah, βγαίνουν από τις πόρτες έτοιμες να πεθάνουν; να αντιμετωπίσουν τα ζόμπι; Ποιος ξέρει;

Θάνατος εντός ή εκτός οθόνης;

Μεγάλη συζήτηση (και επίκαιρη, λόγω Jon Snow και ‘Walking Dead’) το αν τελικά είναι καλύτερο να βλέπουμε τους ήρωες να πεθαίνουν ή να το αφήνουμε λίγο φλου. Η απάντηση είναι ότι το φλου είναι συνήθως πιο ωραίο. Αρκεί να γίνεται γιατί εξυπηρετεί την ιστορία (βλέπε ‘Thelma & Louise’ που στο alternate βλέπαμε κανονικά στο βάθος του ‘χαντακιού’). Εξαίρεση το εναλλακτικό φινάλε του ‘Donnie Darko’ στο οποίο βλέπουμε όντως τον πρωταγωνιστή να πεθαίνει. Με εξαιρετικό και αξιομνημόνευτο τρόπο.

Όταν ο θάνατος είναι η μόνη λύση

Αυτό τουλάχιστον πίστευε ο Kevin Smith που έτσι τελείωσε το ‘Clerks’. Δηλαδή με ένα ληστή να μπαίνει στο κατάστημα και να τον σκοτώνει. Απλώς έπεσαν πάνω του οι φίλοι του και τον υποχρέωσαν να το κόψει πριν το σημείο αυτό.

Κανείς δεν συμπαθεί τον Michael Douglas

To πόσο πειστικός είναι ο Douglas στο να παίζει τσογλάνια είναι εν μέρει ο λόγος που σε λίγους άρεσε το τέλος στο ‘Fatal Attraction’ που δείχνει τη γυναίκα του να πυροβολεί την ψυχοπαθή Glenn Close όπως πετάγεται μέσα από την μπανιέρα (επίσης γιατί αυτή η ‘νεκρανάστασή’ της ήταν ντιπ για ντιπ B movie κλισέ). Κυρίως γιατί μοιάζει να βγαίνει από την όλη περιπέτεια ‘κύριος’. Αντιθέτως στο original τέλος του Adrian Lyne η Alex αυτοκτονεί και παγιδεύει τον Douglas (αν και η σύζυγός του βρίσκει μια κασέτα που δείχνει ότι ίσως και να είναι αθώος).

Αντίστροφη φάση το alternate τέλος του ‘Die Hard’ with a vengeance με τον Bruce Willis να έχει χάσει τα πάντα (τον απέλυσαν και του πήραν την σύνταξη), να βρίσκει τον Jeremy Irons στην Ουγγαρία και να παίζουν μαζί ρώσικη ρουλέτα. Επειδή, όμως, ο Bruce και ο χαρακτήρας ήταν τόσο συμπαθής, το studio δεν ήθελε να τον δείξει να σκοτώνει από εκδίκηση και όχι σε αυτοάμυνα. Αν και αυτό θα δικαιολογούταν πλήρως και από τον τίτλο της ταινίας.

Δεν είναι όλα τα εναλλακτικά καλά και άγια

Είπαμε. Αυτά είναι τα εναλλακτικά φινάλε που είναι καλύτερα από τα original. Προφανώς και υπάρχουν και αντίστροφες περιπτώσεις. Εκείνα που είναι χάλια. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του ‘Dr. Strangelove’, με την αρχική σκέψη να είναι να τελειώνει με ένα τουρτοπόλεμο στο Πεντάγωνο. Μια σκηνή που ο Kubrick γύρισε και μετά, ευτυχώς, έκοψε.

Τουλάχιστον εκείνος είχε την κοινή λογική να την θεωρήσει πολύ φαρσοκωμωδία. Αντιθέτως ο James Cameron, στον ‘Τιτανικό’, παραλίγο να μας σερβίρει ένα ακόμη πιο μελό φινάλε. Τόσο κακό που πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις. Ενδεχομένως και το χειρότερο όλων των εποχών.

Πιο μισητό ακόμη και από το voiceover στο τέλος του ‘Blade Runner’. Πιο μισητό από ότι θα ήταν να πεθαίνει ο Han Solo στο πρώτο μισό του ‘Return of the Jedi’, όπως ήταν γραμμένο στο 1ο draft του σεναρίου (αν και η ταινία θα ήταν όντως καλύτερη-το franchise, από την άλλη, όχι).

Καθώς επίσης το τέλος του ‘Terminator 2’ που θέλει να βλέπουμε την Sarah Connor γριούλα στο πάρκο και τον γιο της γερουσιαστή. Το ξέρω ότι το φινάλε που είδαμε ήταν για να διασφαλίσουν τα σίκουελ και ότι αρέσει σε πολύ κόσμο. Πραγματικά όμως δεν μπορώ να φανταστώ ‘Terminator’ με happy ending. Από την άλλη βέβαια, θα είχαμε αποφύγει το άθλιο 3 με την Kristianna Loken και όλα τα επόμενα.

Στην ίδια κατηγορία μπαίνει το ‘Rocky’ (στο σενάριο λαδωνόταν για να χάσει τον αγώνα με τον Apollo Creed και με τα λεφτά βοηθούσε την Adrian να ανοίξει ένα pet shop), το ‘Se7en’ (το στούντιο ήθελε το κεφάλι στο κουτί να είναι ενός κατοικίδιου και όχι της Paltrow-αλλά ο Pitt επέβαλε τη θέλησή του), το ‘The Shining’ (ο Kubrick είχε γυρίσει plus δυο λεπτά που δείχνει τον Danny και την Wendy στο νοσοκομείο) και το ‘Gone with the Wind’ (με την Scarlett να φωνάζει ‘Rhett! Θα γυρίσεις πίσω. Το ξέρω ότι θα γυρίσεις!’ αντί για το πιο αισιόδοξο ‘Το αύριο είναι μια άλλη μέρα’).

Ενώ υπάρχουν και κάποια εναλλακτικά φινάλε που είναι υπερβολικά μαύρα, ακόμη και για τους πιο κυνικούς από εμάς. Όπως o ‘Hancock’ του Will Smith να βιάζει την Charlize Theron (που δεν είναι σουπερ-ηρωίδα), μετά να σκοτώνει μια ντουζίνα αστυνομικούς και μετά να προσπαθεί να αυτοκτονήσει. O Ashton Kutcher στο ‘The Butterfly Effect’ να συνειδητοποιεί πόσο ζημιά έχει κάνει με τα πήγαινε-έλα στο χρόνο, να επιστρέφει στην κοιλιά της μητέρας του και να στραγγαλίζει τον έμβρυο εαυτό του με τον ομφάλιο λώρο.

Η ιδέα του Ridley Scott να βάλει, στο πρώτο ‘Alien’, το alien να ξεριζώνει το κεφάλι της Ripley και μετά να ηχογραφεί το τελευταίο μήνυμα χρησιμοποιώντας τη φωνή της.

Ή, υπό μια άλλη σκοπιά, αυτό του ‘Pretty Woman’ που θέλει τον Richard Gere απλώς να της δίνει το φάκελο με τα χρήματα και να την πετάει πίσω στο δρόμο. Ένα φινάλε που η Julia Roberts ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να λάβει χώρα. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι θα χανόταν όλη η μαγεία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε αντίθετοι με τον άκρατο ρεαλισμό. Π.χ. το ‘Dodgeball’ θα ήταν εντελώς αγαπημένο αν τελείωνε με τον ‘μισητό’ Ben Stiller να κέρδιζε, και τα αουτσάιντερ να χάνουν τα πάντα. Όπως δηλαδή συμβαίνει συνήθως σε αυτό τον άτιμο ντουνιά.

Από την άλλη εννοείται πως θα θέλαμε το ‘The Birds’ να τελειώνει όπως είχε οραματιστεί αρχικά ο Hitchcock, δηλαδή με την Golden Gate Bridge καλυμμένη με πουλιά. Κάτι που δεν έγινε λόγω κόστους. Αλλά αυτό μας ανοίγει πολύ το θέμα και είναι καλύτερο να το αφήσουμε για μια άλλη μέρα.