Τα καλύτερα βιντεοκλίπ του 2016 (ως τώρα)
Διαλέγουμε τα 5 φετινά βιντεοκλίπ που δε γίνεται να μην χαζέψεις.
- 8 ΙΟΥΛ 2016
Μαζί με τον Ιούλιο μπήκαμε και στο δεύτερο μισό του 2016. Τέλεια αφορμή δηλαδή για να ρίξουμε μια ματιά στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς, και στα αγαπημένα μας κομμάτια ποπ κουλτούρας από αυτό. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, βιντεοπαιχνίδια, κόμικς, και ό,τι άλλη κατηγορία εκπροσωπείται στο PopCode θα έχει την τιμητική της, κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top-5.
***
Είναι η χρονιά που θα μπορούσαμε να την κλείσουμε με τοπ-5 βιντεοκλίπ της Rihanna αλλά περιοριστήκαμε σε ένα επειδή είμαστε πλουραλιστές, η χρονιά που η Beyonce είναι σε φάση ‘καλά έλεος με τα βιντεοκλίπ λες κι είμαστε ακόμα στο 1927’ και έβγαλε το ‘Lemonade’, και η χρονιά που οι Radiohead κάθε βδομάδα που περνά μας έχουν κι από κάτι οπτικοακουστικό έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Όπως και νά’χει, αυτά ήταν 5 βιντεοκλίπ που ξεχώρισαν για διάφορους λόγους μέχρι τώρα. Δώστε μας κι εσείς τα αγαπημένα σας στα σχόλια.
(Τη Beyonce την έβαλα στις ταινίες, οπότε άφησα τις θέσεις της 5άδας των βιντεοκλίπ για κανάν άλλον άνθρωπο.)
‘Needed Me’, Rihanna
Νέον αποσύνθεση του ποπ ονείρου όπως μόνο ο Harmony Korine ξέρει να αποτυπώνει στην οθόνη. Υπόκοσμος με φανταχτερά νέον λαμπάκια, instagram-worthy εικόνες ενός καθαρού-αλλά-απειλητικού απογεύματος, αίμα, σφαίρες, λεφτά, σάρκα, τα γνωστά. Από τον σκηνοθέτη του cult classic ‘Spring Breakers’.
Η Rihanna γενικά φέτος έκανε πολλή δουλίτσα, παραμένει η πιο εργατική σταρ της ποπ, τόσο πολύ που ας πούμε για το ‘Work’ δεν έβγαλε ένα, αλλά δύο βίντεο, το ένα κολλημένο στο άλλο. Κάτι τέτοια κονσέψουαλ εμείς εδώ στο PopCode πολύ τα εκτιμούμε αλλά όπως είπε και μια φίλη όταν συζητάγαμε τα βιντεοκλίπ της RiRi (ένα συχνό θέμα συζήτησης με τους φίλους μου εξάλλου), και τα δύο βίντεο του ‘Work’ ψιλοχάλια είναι, οπότε μένει απλά το πείραμα.
Σε κάθε περίπτωση το ‘Needed Me’ είναι φανταστικό.
‘Good to Love’, FKA twigs
Ένα εκπληκτικό, εντελώς intimate βίντεο, εντελώς ταιριαστό με το πόσο μίνιμαλ είναι και το ίδιο το κομμάτι. Μια φωνή, ένα πρόσωπο. Και μια κάμερα που εξερευνά κάθε λεπτομέρεια του σώματος, κάθε γωνία του προσώπου, κάθε σπιθαμή ανάμεσα στα σεντόνια. Μελαγχολικός ερωτισμός σε ένα απόλυτο συγχρονισμό μουσικής και εικόνας.
‘Famous’, Kanye West
Θα παραμείνουμε στον τομέα ‘κρεβάτι’ για να περάσουμε στο πιο πολυσυζτημένο βίντεο της χρονιάς, και πιο πρόσφατο art project του μεγάλου προβοκάτορα Kanye West. Το πρώτο μέρος του φοβερού ‘Famous’ ντύνει μουσικά μια απόκοσμα ανατριχιαστική, ενοχλητικά κοντινή ματιά σε μια συλλογή από γυμνά κορμιά που κοιμούνται(;) ακίνητα μετά πιθανώς από κάποιο τεράστιο όργιο. (Όργιο φήμης θα έλεγε ο άρτιστ.) Όλο αυτό είναι γυρισμένο με την αισθητική του πρόχειρου home video, ούτε καν με την κρυστάλλινη καθαρότητα κάποιας κάμερας καινούριας γενιάς. Ξαφνικά το πρώτο μέρος του κομματιού σταματά, ακούμε απλά ανάσες και η home video κάμερα συνεχίζει να κοιτάζει τις κοιμισμένες διασημότητες, σαν παράνομο βλέμμα σε ανθρώπους δεν είναι πια ακριβώς άνθρωποι.
Όλο αυτό το απίστευτα άβολο μεσαίου act κρατά 5 λεπτά και ολοκληρώνεται με μια ακολουθία από κάρτες που ευχαριστούν όλο αυτό το καστ μη-εθελοντών, από τον Kanye και την Kim ως τη Rihanna και την Caitlyn Jenner κι από τον Trump και τον Bush ως την Taylor Swift και την Anna Wintour. Όλοι και όλες, με το ζόρι χαρακτήρες μιας διαρκούς δημόσιας σαπουνόπερας-εκθέματος, κέρινα ομοιώματα που δεν έχουν τον έλεγχο της προσωπικότητάς τους και της ιδιωτικότητάς τους. Special thanks … for being famous, καταλήγει το κείμενο και το τραγούδι επιστρέφει για το τρίτο act του βίντεο. Η απίστευτη μελωδία συνοδεύει την κάμερα που απομακρύνεται και αποκαλύπτει το έκθεμα στην ολότητά του.
Κι ο Kanye West συνεχίζει να αδυνατεί να φτιάξει κάτι αδιάφορο.
‘Kill V. Maim’, Grimes
Ας πάμε σε κάτι πιο απλό αλλά όχι λιγότερο τέλειο. Η Grimes, που έβγαλε τον αγαπημένο μου δίσκο του 2015 (το ‘Art Angels’) σκηνοθετεί ένα βίντεο εμπνευσμένο από το ‘Blade’, τη ‘Buffy’, τα άνιμε, το cyberpunk, και το ‘Mad Max: Fury Road’ κι όλα αυτά ανεβασμένα στο 11, και ντύνοντας οπτικά ένα τραγούδι που είναι γραμμένο -κι αυτό δεν το βγάζω από το κεφάλι μου– από την οπτική του Al Pacino στο ‘Godfather: Part II’ αν αυτός ήταν ένα βαμπίρ που μπορεί να αλλάξει φύλο και να ταξιδεύει στο διάστημα.
Αυτό το βίντεο θα μπορούσε να είναι καλύτερο μόνο αν είχε και τον ίδιο τον Al Pacino να παίζει.
‘Daydreaming’, Radiohead
Εδώ ο Paul Thomas Anderson σκηνοθετεί Radiohead με τα γνωστά αποτελέσματα Σπασίματος Του Ίντερνετ κι όσο κι αν προσωπικά δεν κόβω φλέβες για τη μπάντα, το βίντεο αυτό είναι απλά υπέροχο. Από όταν είχε πρωτοβγεί:
“Dreamers, they never learn,” τραγουδά ο Yorke σε μια ονειρική αναζήτηση καθώς η κάμερα του Anderson τον ακολουθεί μέσα από μια περιήγηση από δωμάτιο σε δωμάτιο, μέσα από στιγμές θαλπωρής, φιλικής παρέας, μοναξιάς, στα ψηλά, στα χαμηλά, σε ασφυκτικούς εσωτερικούς χώρους, σε απελευθερωτικά χιονισμένα τοπία. Μου αρέσει το πώς το βλέμμα της κάμερας και το βλέμμα του ονειροπόλου ήρωα ψάχνονται διαρκώς και εντελώς αβέβαια- ο Yorke δεν είναι σίγουρος αν θέλει να είναι ευτυχισμένος ή όχι, δεν είναι σίγουρος αν θέλει να συναντηθούν οι ματιές μας ή όχι.
Πολύ καλά όλα αυτά. Αναμένουμε και το υπόλοιπο μισό 2016, λογικά η Rihanna θα βγάλει 6-7 ακόμα βίντεο, οι Radiohead θα ντεμπουτάρουν βίντεο-βινιέτες μέσω snapchat κι ο Kanye West σίγουρα προλαβαίνει να κάνει και κάτι εξοργιστικό ακόμα. Για μας δουλεύουν.
ΤO ΥΠΟΛΟΙΠΟ MID-SEASON REPORT
