Τα Oscars στρέφονται στις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες. Τι σημαίνει αυτό για φέτος;
Η στροφή στις ταινίες που κέρδισαν τα ταμεία, το diversity και οι πρωτιές στα φετινά Oscars που θα μεταδοθούν τον Μάρτιο.
- 25 ΙΑΝ 2023
Δεν είναι ξένα τα Oscars από την εμπορικότητα των ταινιών που βρίσκονται στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας. Όσο πιο πίσω κοιτάξεις, τόσο πιο επιτυχημένες εισπρακτικά θα βρεις ότι ήταν οι ταινίες που έπαιρναν το μεγαλύτερο βραβείο της διασημότερης γιορτής του σινεμά. Τα τελευταία ωστόσο χρόνια έχουν προβάδισμα ταινίες μικρότερου εύρους, γεγονός διόλου κακό για την ίδια την τέχνη του κινηματογράφου, αλλά σίγουρα όχι τόσο ελκυστικό για το ευρύ κοινό που συχνά δεν αναγνωρίζει καν αρκετές από τις υποψήφιες ταινίες.
Φέτος λοιπόν η Ακαδημία Κινηματογράφου που απονείμει τα Oscars προσανατολίστηκε σε καθαρόαιμα μπλοκμπάστερ όπως το Avatar: The Way of Water, το Top Gun: Maverick ή το Elvis, το καθένα στη δική του κλίμακα επιτυχίας, αλλά και στο Everything Everywhere All at Once των 11 υποψηφιοτήτων που στην Ελλάδα δεν είχε τύχη αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες έσπασε ρεκόρ.
Με 9 υποψηφιότητες ακολουθούν τα Banshees of Inisherin και All Quiet on the Western Front αντίστοιχα – το πρώτο με τον Colin Farrell ως αντίπαλο δέος του Brendan Fraser για το βραβείο Α΄ Ανδρικού (ας μη βιαστούμε να βγάλουμε από την εξίσωση τον Austin Butler ακόμα για το Elvis) και το δεύτερο κλειδωμένο για τη νίκη στην κατηγορία Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Το Netflix δεν είχε πολλές επιλογές φέτος για δυνατό campaigning, τα δύο του χαρτιά ήταν το Pinocchio του Guillermo del Toro και το All Quiet, και με το δεύτερο φαίνεται πως θα σηκώσει σίγουρα τη Διεθνή Ταινία και κάποια τεχνικά (όποια δεν σαρώσει το Avatar).
Ως προς τη συμπερίληψη η αφροαμερικανική κοινότητα δεν τιμήθηκε ιδιαίτερα φέτος – η Angela Bassett ωστόσο είναι η πρώτη ηθοποιός σε ταινία Marvel με ερμηνευτική υποψηφιότητα – ούτε και οι γυναίκες που δε βρίσκονται πουθενά στην κατηγορία Σκηνοθεσίας ενώ υπήρχε μία υπέροχη ευκαιρία για τη Sarah Polley με το Women Talking που είναι κατά τα άλλα υποψήφιο για Καλύτερη Ταινία.
Από την άλλη η ασιατική κοινότητα έχει φανταστική εκπροσώπηση φέτος, την καλύτερη που είχε ποτέ ως τώρα στην ιστορία των Oscars, με υποψηφιότητες για τη Michelle Yeoh, την πρώτη Ασιάτισσα στην κατηγορία Α΄Γυναικείου, τον Ke Huy Quan στην έτερη γλυκιά comeback ιστορία του award season φέτος μαζί με αυτή του Fraser, τη Stephanie Hsu και τη Hong Chau για το Whale.
Ταυτόχρονα είναι υποψήφιοι οι Daniel Kwan και Daniel Scheinert για το Everything Everywhere All at Once στη Σκηνοθεσία και το Πρωτότυπο Σενάριο, ενώ η σκηνοθεσία της Domee Shi αναγνωρίζεται μέσω της υποψηφιότητας του Turning Red στην κατηγορία Καλύτερου Animation και ο Kazuo Ishiguro είναι υποψήφιος στην κατηγορία Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για το Living (είναι επίσης ο έκτος βραβευμένος με Νόμπελ δημιουργός που βρίσκεται υποψήφιος για Όσκαρ).
Το Triangle of Sadness τώρα, ο αμφιλεγόμενος Χρυσός Φοίνικας του 2022, έρχεται με τρεις υποψηφιότητες: Ταινία, Σκηνοθεσία και Πρωτότυπο Σενάριο. Ο Ruben Östlund φαίνεται πως άφησε έξω τον Baz Luhrmann που ήθελα να μπει στην κατηγορία Σκηνοθεσίας, αλλά από την άλλη είναι ευκαιρία για την ελληνική εταιρεία παραγωγής Heretic που έκανε την παραγωγή της ταινίας να παραστεί στην τελετή.
Ανάμεσα στις εκπλήξεις των φετινών Oscars είναι η υποψηφιότητα της Andrea Riseborough για το ανεξάρτητο και ελάχιστα ιδωμένο To Leslie όπου υποδύεται μία αλκοολική μητέρα. Παρότι η ερμηνεία της είναι ξεκάθαρα οσκαρική και η ταινία γάντι για τις προτιμήσεις της Ακαδημίας, το To Leslie ήταν παντελώς εξαφανισμένο από τη συζήτηση μέχρι που A-list παίκτες όπως η Gwyneth Paltrow, η Charlize Theron και η Cate Blanchett που είναι επίσης υποψήφια για το Tár, το πήραν πάνω τους και άρχισαν να δηλώνουν δεξιά και αριστερά ότι η Riseborough δικαιούται την υποψηφιότητα και να διοργανώνουν private screenings για την ταινία. Η Riseborough και η de Armas άφησαν έξω τη Viola Davis (The Woman King) και τη Danielle Deadwyler (Till) από την κατηγορία, πιθανώς και τη Margot Robbie που είχε buzz για το Babylon.
Ούτε ο Paul Mescal ήταν προφανής επιλογή για το Aftersun στην κατηγορία Α΄Ανδρικού, όχι γιατί δεν είναι φανταστικός στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Charlotte Wells, αλλά γιατί η πορεία της ταινίας ξεκίνησε αργότερα και δεν ήταν σαφές πόσο καύσιμο θα είχε μέχρι να αρχίσει η ψηφοφορία της Ακαδημίας. Τελικά η online φρενίτιδα γύρω από τη φρενίτιδα στο παρά πέντε μόνο υπέρ της ταινίας λειτούργησε, όπως φυσικά και η αλληλεπικάλυψη μελών μεταξύ της Ακαδημίας και της αντίστοιχης Βρετανικής Ακαδημίας που δίνουν κάθε χρόνο τα BAFTA.
Προσωπική αγαπημένη μου και παντελώς αναμενόμενη υποψηφιότητα είναι αυτή του John Williams, η 53η του για το σύνολο της καριέρας του, για το σάουντρακ του The Fabelmans. Ο Williams έχει να κερδίσει εδώ και 29 χρόνια, από τη χρονιά της Λίστας του Σίντλερ, είναι ο γηραιότερος ζων υποψήφιος για Όσκαρ στα 90 του χρόνια (91 ως την τελετή) και δεύτερος στις περισσότερες υποψηφιότητες μετά τον Walt Disney και τις 59 υποψηφιότητές του. Αυτή τη στιγμή είναι το φαβορί στην κατηγορία του, πλάι στα σάουντρακ των Babylon, All Quiet on the Western Front, Everything Everywhere All at Once, και The Banshees of Inisherin.
Τα φετινά αποτελέσματα των Oscars – που σίγουρα προς ώρας δείχνουν προς την κατεύθυνση του Everything Everywhere All at Once – θα έχουν ενδιαφέρον γιατί η Ακαδημία φαίνεται να είναι, τουλάχιστον για τώρα, σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ τεράστιας εμπορικότητας και φεστιβαλικών, χαμηλότερου προφίλ επιλογών. Γι’ αυτό και το Everything Everywhere All at Once είναι η ταινία που θα τους λύσει τα χέρια, γιατί ναι μεν έχει τα εισιτήρια, αλλά έχει επίσης και τις καλλιτεχνικές ποιότητες και τους auteurισμούς που θα βοηθήσουν την Ακαδημία να ψηφίσει μία ταινία που συνδυάζει τις πολεμικές τέχνες με το οικογενειακό δράμα και χοντροκομμένα αστεία με δονητές και λουκάνικά για δάχτυλα.
Θα τα δούμε όλα όταν τα Oscars μεταδοθούν τη Δευτέρα 13 Μαρτίου από την Cosmote TV.