Επί τρεις μήνες φέτος το καλοκαίρι δε σταμάτησαν να γράφονται ξανά και ξανά τα ίδια κείμενα που παρουσίαζαν τη φετινή θερινή σεζόν ως Το Καλοκαίρι Που Το Χόλιγουντ Καταστράφηκε. Και ναι, πράγματι υπήρξαν εντυπωσιακές αποτυχίες (ακόμα και για το “Waterworld” βρίσκεις σήμερα υποστηρικτές, το “The Lone Ranger” δε θα τρέξει όμως ποτέ κανείς να το σώσει) όμως από τον τρόπο που αναπτύχθηκε η καταστροφολογία στα έντυπα της βιομηχανίας, θα άρχιζες να πιστεύεις πως έχεις αποτρελαθεί.

Η αλήθεια είναι πως στην Αμερική το κοινό πήγε φέτος σινεμά κατά 7% περισσότερο από πέρσι. Αν κουράστηκε, τότε τα εισιτήρια δεν το δείχνουν αυτό. Η αλήθεια είναι πως για κάθε ‘το κοινό θα αρχίσει να βαριέται τους υπερήρωες’ επιχείρημα, υπάρχει η απάντηση πως η 1η και η 5η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις στο παγκόσμιο box office, είναι υπερηρωικές. (Κι αυτό χωρίς να μετράμε καν το #3 της λίστας, “Fast & Furious 6”.) Και η αλήθεια είναι πως όταν απογοητευμένοι οι ρεπόρτερ μιλάνε με κατήφεια για την ‘αποτυχία’ μη-σίκουελ ταινιών σαν το “Pacific Rim”, μάλον βιάζονται να μιλήσουν: Το “Pacific Rim” έχει φτάσει τα 400 εκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box office.

Άρα; Κάνω μια εικασία. Η αλήθεια είναι πως η αρνητικότητα προέκυψε επειδή οι ταινίες φέτος το καλοκαίρι, πολύ απλά, δεν ήταν καλές.

Ή μήπως κι αυτό είναι ψευδαίσθηση; Ας ανατρέξουμε στο μπλοκμπάστερ 4μηνο (τέλος Απρίλη-τέλος Αυγούστου) για να ξεχωρίσουμε τα θετικά, τα αρνητικά και τα εντελώς WTF της φετινής Χολιγουντειάδας.

Τα καλά

H υπερηρωική σκηνή στο “Fast & Furious 6”

Θυμάστε κάποτε που ήταν απλά μια ταινία με μούσκουλα, αυτοκίνητα και καταδιώξεις; Δηλαδή ΟΚ, αυτό είναι ακόμα, αλλά όχι μόνο αυτό. Για την ακρίβεια, αυτό το franchise έχει εξελιχθεί τόσο που τίποτα δε θα μας εξέπληττε στο μέλλον. Προς ώρας πάντως, έχουμε φτάσει απλώς στο σημείο όπου ο Βιν Ντίζελ μπορεί να ίπταται ως άλλος Σούπερμαν πάνω από το κενό για να σώζει κόσμο κι εμείς να μην έχουμε επιλογή από το να πεταχτούμε όρθιοι χειροκροτώντας.

Η άλλη υπερηρωική σκηνή στο “Fast & Furious 6”

Γιατί, μόνο οι ταινίες της Marvel μπορούν να έχουν σκηνή-teaser μετά τους τίτλους τέλους; Άσε που το cliffhanger του “FF6” (ειδικά με αυτόν που εμφανίζεται σε αυτό) ξεπερνά ό,τι σκηνή έχει κάνει ποτέ υπερηρωική ταινία μετά το τέλος.

Ο Benedict Cumberbatch

Ο αδερφός του ΟΝΕΜΑΝ Benedict Cumberbatch ήταν όλα τα λεφτά στο “Star Trek Into Darkness”. Δεν είχε και πάρα πολλά πράγματα με τα οποία να δουλέψει (η ταινία είναι ικανά σκηνοθετημένη αλλά υποφέρει πάρα πολύ στο σενάριο), αλλά έβγαζε μια απειλητική ένταση στο ρόλο του που απλά σε υποχρέωνε να τον χαζεύεις με ενδιαφέρον μέχρι τέλους.

Το “World War Z”

Η απόδειξη πως μπορεί μια ταινία να έχει προβλήματα στα γυρίσματα, να μην είναι πολύ-σίκουελ, να μην αποτελεί μεγάλου μήκους διαφήμιση για κουκλάκια και παιχνίδια, και παρόλαυτά να σπάσει ταμεία. Ήταν ο Brad Pitt; Ήταν η φρέσκια ματιά στα ζόμπι; Ήταν ότι νοιαζόταν για τους χαρακτήρες; Αυτή η ταινία πάντως κάτι έκανε σωστά.

Ο Hugh Jackman ως Wolverine

Πιθανώς το μόνο πραγματικά αξιέπαινο πράγμα σε μια ικανή, όχι-κακή αλλά τόσο μα τόσο ξεχάσιμη ταινία. Αλλά ο Jackman είναι πάντα φανταστικός στο ρόλο.

Η ανθρώπινη πλευρά του Iron Man

Μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του καλοκαιριού ήταν το πόσο μεγάλος μέρος του “Iron Man 3” αφορούσε τον Τόνι Σταρκ κι όχι το υπερ-κουστούμι του. Για τη μισή ταινία παρακολουθούσαμε τον Robert Downey Jr. ως Τόνι Σταρκ, δίχως τεχνολογικές βοήθειες, να προσπαθεί να περισώσει ό,τι μπορεί (και) από τον εαυτό του. Ευχάριστη αλλαγή ταχυτήτων, και κάτι που έκανε αυτό το τρίτο μέρος της “Iron Man” σειράς να ξεχωρίζει από τα προηγούμενα.

Οι σκηνές στον Κρύπτον

Το “Man of Steel” δεν είναι μια ταινία που αγάπησα, αλλά η εισαγωγή στον Κρύπτον εκμεταλλεύεται τα καλύτερα στοιχεία της σκηνοθεσίας του Zack Snyder, και είναι εντυπωσιακή και όμορφη. Θα τολμούσα να πω πως Εκείνη η ταινία θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αλλά μετά ο Ζοντ έκανε την ανούσια επανάστασή του, και ο Russell Crowe δε σταματούσε να εμφανίζεται σε όλη την ταινία ξερνώντας exposition (και ούτε καν τραγουδιστό!) οπότε χάλασε κάπως κι αυτό. Αλλά όπως και νά’χει! Όμορφη εισαγωγή.

Ο Ben Kingsley στο “Iron Man 3”

Ο ρόλος του στο “Iron Man 3” είναι ένα από τα πιο έξυπνα, καλογραμμένα και καλοπαιγμένα στοιχεία οποιασδήποτε υπερηρωικής ταινίας, ever.

Η ποίηση του “Oblivion”

Υπό μία έννοια, αυτή η ταινία ήταν φανταστική, αν και ξεκάθαρα υποτιμημένη (κι όχι ιδιαίτερα πετυχημένη). Ο μελλοντικός κόσμος της έμοιαζε αληθινός, τα visuals ήταν εντυπωσιακά, το σάουντρακ φανταστικό. Και είχε πολλή ψυχή, σε αντίθεση με τα περισσότερα μηχανικά μπλοκμπάστερ.

Τα κακά

Οι ιδέες του “Oblivion”

Υπό μία άλλη έννοια όμως, dude, σκέψου και κάτι πρωτότυπο, έτσι; Η ταινία ήταν σαν Φρανκενστάιν του sci-fi. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην το έχουμε ξαναδεί.

Ότι το “Fast & Furious 6” παίζει να ήταν η καλύτερη μπλοκμπαστεριά του καλοκαιριού

Εκτιμάμε πολύ το πόσο μακριά έχει φτάσει η σειρά, πόση μυθολογία έχει χτίσει, το ότι αλλάζει genres, το ότι έφερε στην παρέα τη Gina Carano, όλα αυτά είναι τέλεια. Αλλά και πάλι. Αν το καλοσκεφτείς, παίζει να ήταν η καλύτερη μπλοκμπαστεριά του καλοκαιριού. Το Fast & Furious. Το 6. Αυτό, Χόλιγουντ, το λέμε δημιουργική κρίση.

Όλες οι ταινίες τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο

Θυμάστε πέρσι που το “Avengers” τελείωσε με μια φοβερή 40λεπτη μάχη στη Νέα Υόρκη που είχε καμιά δεκαριά χαρακτήρες σε παράλληλη δράση να πολεμάνε εξωγήινους, να πολεμάνε αλλήλους, να σώζουν κόσμο, και όλα τελείωσαν όταν ο Τόνι Σταρκ έριξε μια πυρηνική βόμβα στον ‘off’ διακόπτη των εξωγήινων; Ωραία, για κάποιο λόγο φέτος όλες οι ταινίες μοιάζουν σαν για κάποιο λόγο να τελειώνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, απλά χωρίς το fun (και χωρίς το ‘σώζουν κόσμο’ κομμάτι της εξίσωσης, επειδή όλα είναι Σκοτεινά και Σοβαρά τώρα).

Το “Star Trek Into Darkness”, το “Man of Steel”, το “Iron Man 3”- όλα ένιωσαν την ανάγκη να ολοκληρώσουν την ιστορία τους με κάποιο εξωφρενικό set piece που ανάλογα τα όρια του καθενός, θα σε έκανε να νιώσεις στην καλύτερη περίπτωση μπερδεμένος και κουρασμένος από την αχρείαστη επίθεση φασαρίας και εφέ (στο “Iron Man 3” και το “Star Trek” ειδικά, αυτές οι τρίτες πράξεις δεν είχαν καμία σχέση με τον τόνο της ταινίας ως τότε), στην χειρότερη περίπτωση απλά προσβεβλημένος από την ανηθικότητα της εικόνας. (Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σούπερμαν, που στην τελική μάχη με τον Ζοντ πρέπει να ξεκλήρισαν μαζί σχεδόν το μισό πληθυσμό της Γης.)

Τα μηχανικά σίκουελ

Το “Hangover Part III” το θυμάται κανείς; Φέτος βγήκε! Τις προάλλες έφτιαχνα μια νοητική λίστα ταινιών της Pixar (το κάνω συχνά) και για κάμποση ώρα προσπαθούσα να θυμηθώ αν έβγαλε ταινία φέτος. Ήταν το “Monsters University”! Ο Hugh Jackman ο καψερός είναι αξιοθαύμαστο πόσο πολύ γουστάρει να παίζει τον Wolverine, έτσι δεν είναι; Κρίμα που το “The Wolverine” το ξεχνάγαμε ενώ το παρακολουθούσαμε. Το καινούριο “Star Trek”, συμπαθές-όχι-και-τρομερό, έτσι; Ξεκάθαρα θα το είχαμε ήδη ξεχάσει αν δεν ήταν “Star Trek”.

Το “The” στο “The Wolverine”

Κάντε μας τη χάρη.

Η καριέρα του M. Night Shyamalan

Τον υπερασπιζόμουν μέχρι και το “Lady in the Water”. Πλέον δεν έχω πια τίποτα. Με το “After Earth” κατάφερε να χαρίσει εμπορική αποτυχία μέχρι και στον Will Smith. Θλίψη.

Τα φρικαλέα

Στο “Man of Steel” ξέχασαν να βάλουν τον Σούπερμαν

Είναι φοβερό το πόσο κακή αίσθηση μπορεί να σου αφήσει στο στόμα μια ταινία, πολύ καιρό αφού την έχεις δει. Το “Man of Steel” δεν είχε χιούμορ, δεν είχε ιστορία, είχε ευκολίες (όλο αυτό με τον Τζόναθαν Κεντ, για όνομα του θεού), δεν είχε Κλαρκ Κεντ, αλλά πάνω απ’όλα, δεν είχε σχέση με τον Σούπερμαν. Το εξήγησαν καλύτερα στο Wired. Το τέλος αυτής της ταινίας ήταν απλά κατήφεια και κακή γεύση.

Το “Lone Ranger”

Εκείνη η σπάνια φορά που μια αληθινά κακή ταινία, πατώνει αληθινά στο box office, και για μια στιγμή σκέφτεσαι πως ναι, ζεις σε έναν δίκαιο κόσμο.

Το WTF

Το όνομα του Τζον Χάρισον

Θα περάσουν χρόνια και δεκατίες, θα έχουμε σταματήσει να βλέπουμε ταινίες στο σινεμά, ίσως να έχει σταματήσει να υπάρχει το σινεμά γενικώς, και ακόμα θα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο ο JJ Abrams έκανε τόσο μεγάλο θέμα με τον ρόλο του Cumberbatch στο “Star Trek Into Darkness”, δημιουργώντας επί της ουσίας μια αχρείαστη και απογοητευτική spoilerοπαγίδα για τον εαυτό του.

Τα εναπομείναντα

Το “Elysium” βγήκε πάνω στο κλείσιμο της μπλοκμπάστερ σεζόν, όμως δύο ακόμα σημαντικές παραγωγές του καλοκαιριού ακόμα δεν έχουν βγει στη χώρα μας. Το “Despicable Me 2” (με το ιδιοφυώς μαρκεταρισμένο meme των minions) έρχεται τον Οκτώβρη, και το “Pacific Rim” τον Σεπτέμβρη. (Ως τότε, έχουμε συνέντευξη του σκηνοθέτη.)

Κι αν τα μπλοκμπάστερ δεν είναι η προτίμησή σου, έχουμε και ανεξάρτητες ταινίες.