Τα τραγούδια που έγιναν οπαδικά συνθήματα

Όταν το μυαλό ξεκολλάει λίγο από την καφρίλα και το οπαδιλίκι, οι Έλληνες φίλαθλοι πιάνουν αραιά και πού έως και τον χαρακτηρισμό ‘δημιουργικοί’. Όταν, επίσης, τα συνθήματα εκατέρωθεν δεν εξαντλούνται στη θεματολογία ‘μάνα, σεξ (με την άλλη, την κακή λέξη) και τοποθεσίες (Πειραιάς, Λεωφόρος, Τούμπα, Χαριλάου), υπάρχει ένας μικρός λαβύρινθος που μπορεί να σε βγάλει επαγωγικά μέχρι τους Offspring.

Επειδή δεν είμαστε έτοιμοι ούτε ικανοί για μια διατριβή στην κοινωνιολογία της κερκίδας, απομονώνουμε απλά τα τραγούδια που στάθηκαν η αφορμή για τα πιο γνωστά συνθήματα των ελληνικών γηπέδων. Όπως προκύπτει παρακάτω, αν ρωτήσεις τον μέσο Έλληνα οπαδό τι μουσική ακούει, η απάντηση που θα πάρεις θα είναι σχεδόν πληρωμένη.

“Απ’ όλα”. Το θέμα θα μπορούσε να λέγεται ‘Όταν οι White Stripes συνάντησαν τον Μάνο Λοΐζο’. Προφανώς, δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική με αυτό το θέμα, αλλά έχουμε υποσχεθεί (μεταξύ μας) να κάνουμε θέμα ό,τι μας απασχολεί για μέρες στο γραφείο. Έ, εδώ και μέρες τραγουδάμε συνθήματα.

Να μια ενδεκάδα από αυτά. Δεν θέλω να σε σκάσω, αλλά άλλα τόσα κόπηκαν λόγω υβριστικού περιεχόμενου. Δεν θα το κάνουμε γήπεδο εδώ. Όχι τόσο τουλάχιστον.

Το ‘Seven Nation Army’ πάει με όλα

(White Stripes – Seven Nation Army)

Το τραγούδι που φτιάχτηκε για να εξυμνηθεί εκατοντάδες ποδοσφαιριστές με εξασύλλαβο ονοματεπώνυμο. Κανένας οπαδός δεν ασχολήθηκε διεξοδικά με τις στροφές του τραγουδιού. Το ‘I’m gonna fight ’em all’ δεν μεταφράστηκε ποτέ στα (γηπεδικά) ελληνικά. Ρωτήστε όμως και τον Ερνέστο Βαλβέρδε.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘I’m gonna fight ’em all / A Seven Nation Army couldn’t hold me back’

O γηπεδικός: Έεεεεεεερνέστο Βαλβέεεεεεεεερδε’

Τα ‘Μαλαματένια Λόγια’ της Θύρας 4

(Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Λάκης Χαλκιάς – Μαλαματένια Λόγια)

 

Δεν ξέρω αν δικαιούνται πολλοί εκτός των Κρητικών να πιάσουν αυτό το έπος και να το κάνουν σύνθημα.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι / τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές / τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι / σου μάθαινε το αύριο και το χθες / μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη / με του καιρού δεμένος τις κλωστές’

O γηπεδικός: ‘Ανάψαμε φωτιά και μεγαλώνει και απ’ άκρη σ’ άκρη καίει το νησί / Γενίτσαροι κανένας δε γλιτώνει, οι ομιλίτες είμαστε μαζί / Λατρεύουμε τον ΟΦΗ και την Κρήτη και το καμίνι τώρα ξαναζεί’

Οι Αρειανοί Offspring

(Offspring – Why Don’t You Get A Job)

 

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι οπαδοί του Άρη έκαναν τη μεγάλη έκπληξη και δανείστηκαν την επική μελωδία του ‘Why Don’t You Get A Job’. Αν εξαιρέσεις τους στίχους που περιέχουν βρισιές, αυτό το σύνθημα είναι μουσική στ’ αυτιά όλων. Καλά, ίσως όχι των ΠΑΟΚτζήδων.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘I won’t pay, I won’t pay ya, no way / Now why don’t you get a job’

O γηπεδικός: ‘Ταξιδευω για σένα σε όλη τη Γη / Όπου και να πας θα ‘μαι εκεί’

Ρα-ρα-ράσπουτιν Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς

(Boney M – Rasputin)

 

Υιοθετημένος από οπαδούς πολλών και διάφορων ομάδων, ο ρυθμός του ‘Rasputin’ επιβάλλει και μια πίστα κάπου στο γήπεδο, αλλά δυστυχώς τα γήπεδα μας δεν σηκώνουν τόσο πολιτισμό. Κρατάμε τη διασκευή της Θύρας 7.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘There lived a certain man in Russia long ago / He was big and strong, in his eyes a flaming glow / Most people looked at him with terror and with fear / But to Moscow chicks he was such a lovely dear’

O γηπεδικός: ‘Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό/ Είμαστ’ άρρωστοι με τον Ολυμπιακό / Θα γίνουμε καλά, θα βάλουμε μυαλό / Όταν πάρουμε και το Ευρωπαϊκό’

Το πράσινο ‘Go West’

(Pet Shop Boys – Go West)

Δεν είμαι Παναθηναϊκός, αλλά βλέπω μπάσκετ από πολύ μικρός ώστε να θυμάμαι σαν τώρα το κλασικό πράσινο σύνθημα να κάνει αντίλαλο στο κλειστό της Γλυφάδας (εποχές Άριαν Κόμαζετς). Προφανώς πρώτα έμαθα το σύνθημα και μετά τους Pet Shop Boys.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘Go West, life is peaceful there / Go West, in the open air / Go West, where the skies are blue / Go West, this is what we ‘re gonna do’

O γηπεδικός: ‘Οέ, Τριφυλλάρα μου, οέ ομαδάρα μου, οέ σ’ αγαπώ πολύ, οέ, μια ζωή μαζί’

Το ‘Απόψε στις Ακρογιαλιές’ της Σκεπαστής

(Βασίλης Τσιτσάνης & Χαρούλα Λαμπράκη – Απόψε στις Ακρογιαλιές)

 

Προτείνω στους απανταχού ‘συνάδελφους’ φίλους της ΑΕΚ να κάνουμε όλοι μαζί ότι ποτέ σε αυτή τη ζωή η Δέσποινα Βανδή δεν τραγούδησε το γνωστό σύνθημα σε κέντρο που εμφανιζόταν.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή κι όλα τα ωραία μέχρι το πρωί’

O γηπεδικός: ‘Έλα να νιώσεις πώς είν’ η ζωή κι όλα τα ωραία μες στη Σκεπαστή’

Ε, όχι και σαν τον καραγκιόζη

(Διονύσης Σαββόπουλος – Σαν τον Καραγκιόζη)

Ο Διονύσης Σαββόπουλος σέρβιρε τη μελωδία και τα ελληνικά γήπεδα την τιμούν χρόνια τώρα. Απλά, οι ΠΑΟΚτζήδες έχουν και τη δική τους χορογραφία.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει / Είναι που ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη’

O γηπεδικός: ‘ΠΑΟΚ σ’ αγαπώ κι όταν θα πεθάνω / Θέλω το δικέφαλο στον τάφο μου απάνω’

Moonlight Shadow και ρομάντζο στο Λιμάνι

(Mike Oldfield – Moonlight Shadow ft. Maggie Reilly)

Ένα φλώρικο άσμα ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ έγινε γνωστό σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων του Ολυμπιακού και όλοι θέλουμε διακαώς να μάθουμε τι άλλο σκεφτόταν ο δημιουργός του την ώρα που άκουγε το ‘Moonlight Shadow’ και του έσκαγε η επιφοίτηση.

Υπάρχει ακόμα κάποιος που, μετά απ’ αυτό, υποτιμά τη δύναμη της μουσικής; Όχι, πείτε.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘The trees that whisper in the evening / Carried away by a moonlight shadow / Sing a song of sorrow and grieving / Carried away by a moonlight shadow’

O γηπεδικός: ‘Θρυλέ ολέ, Θρύλε ολέ ολέ ολέο, το μυαλό μου έχω χάσει και μια ζωή μαζί σου έχω περάσει / Έχω αρρωστήσει και δεν είμαι καλά, σαν εσένα μ*****ρα καμιά’

Wembley-di Wembley-da

(Beatles – O-bla-di, O-bla-da)

Για τον Χρήστο Χατζηιωάννου που του αρέσει να περπατά προς το γήπεδο τραγουδώντας 70s ύμνους.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘Desmond has a barrow in the market place / Molly is the singer in a band / Desmond says to Molly “girl I like your face” / And Molly says this as she takes him by the hand’

O γηπεδικός: ‘Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό, έχω στο Λονδίνο μια δουλειά / Ένα γκολ, δύο γκολ στον αέρα /  Πάντσο η ομάδα πετά’

Η πίπα της οπαδικής ειρήνης

(Μιχάλης Εμιρλής – Η Πίπα της Ειρήνης)

Το μισό είναι κατάλληλο, το άλλο μισό ακατάλληλο, ο ρυθμός παραμένει αναλλοίωτος, άρα μπράβο (I guess) στον Μιχάλη Εμιρλή και την έμπνευσή του.

Ο αυθεντικός στίχος: ‘Σταμάτα να γκρινιάζεις να χαρείς / Να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης / Έλα ν’ ανάψουμε την πίπα της ειρήνης’

O γηπεδικός: ‘Μόνο εσένα έχω για Θεό / και της ζωής μου όλα τα ‘χω παρατήσει / Το μεγαλείο σου δεν έχει τελειωμό / και το μυαλό μου έχεις κάνει να κολλήσει’

Το κόκκινο φουστάνι (το ακατάλληλο)

(Ελευθερία Αρβανιτάκη – Το Κόκκινο Φουστάνι)

Ποιος να το ‘λεγε στην έντεχνη Ελευθερία ότι το ‘Κόκκινο Φουστάνι’ θα χάριζε τη μελωδία του σε ένα, δύο, είκοσι υβριστικά συνθήματα. Καμίας ομάδας οι οπαδοί δεν μπορούν να τα οικειοποιηθούν. Όλοι το ίδιο βρίζουν.