Τάιγουιν Λάννιστερ. Ο εχθρός που δεν θα ήθελες να έχεις ποτέ

Αν στα πλαίσια ενός εφιάλτη, άνοιγε η πόρτα του δωματίου σου τη νύχτα, ποιον δεν θα ήθελες να δεις με τίποτα;

Η προφανής απάντηση, είναι κάποιο τέρας, κάποιο δαιμόνιο, τον Μόνσταρ από τα Ασημένια Γεράκια ή κάποιο ξωτικό από ένα παραμύθι της γιαγιάς.

Αλλά για σκέψου λίγο καλύτερα. Φαντάσου να ξεπροβάλλει το κεφάλι του Τάιγουιν Λάννιστερ, όπως τον ερμήνευσε έξοχα ο Charles Dance. Δεν θα χρειάζονταν φλόγες, καπνοί, κόκκινα μάτια, ούτε καν απειλές. Θα ήξερες, ότι όλα τέλειωσαν, χωρίς να πει λέξη. Ένα σιωπηλό, παγωμένο βλέμμα στο σκοτάδι.

Απέναντί σου θα είχες την προσωποποίηση του κυνισμού, της σκληρότητας και της αμείλικτης εξουσίας και θα είχες κάθε δίκιο να ξυπνήσεις και να τρέξεις στο κοντινότερο μπαρ για ένα ποτό (ευτυχώς ο Τάιγουν σερβίρει σε άλλη χώρα).

Με αφορμή τη δολοφονία του Τάιγουν Λάννιστερ, από τον ίδιο του το γιο, το Oneman κάνει μια αναδρομή στη ζωή του χαρακτήρα, που επηρέασε όσο κανένας άλλος τις εξελίξεις στους 4 πρώτους κύκλους της σειράς, όχι μόνο με τις πράξεις του στο παρόν (όπως το παρακολουθούσαμε), αλλά και με όσα είχε κάνει στο παρελθόν.

Γδέρνοντας το ελάφι

Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τον Τάιγουιν Λάννιστερ και τα πιστεύω του, χρησιμοποιώντας απλώς μια από τις πιο υποβλητικές σκηνές της σειράς.

Το Μεγάλο Λιοντάρι τα λέει ένα χεράκι (συγγνώμη, δεν μπορώ να αντισταθώ), στον Τζέιμι, την ώρα που γδέρνει ένα ελάφι (σύμβολο των Μπαράθηον).

«Το λιοντάρι δεν δίνει σημασία στη γνώμη των προβάτων» και «όλοι θα πεθάνουμε και το μόνο που θα συνεχίσει να ζει είναι το όνομα της οικογένειας», λέει στο γιο του, δίνοντάς του την άδεια να επιτεθεί στους Σταρκ, λόγω της αιχμαλωσίας του Τύριον, από την σύζυγο του Νεντ Σταρκ.

Δεν το κάνει επειδή αγαπά τον Τύριον, αλλά επειδή «όταν συλλαμβάνεται ένας Λάννιστερ, δίνεται η εικόνα της αδυναμίας για ολόκληρο τον Οίκο».

Η εξουσία, πρέπει να επιδεικνύεται κάθε στιγμή, όχι με απολαύσεις και χλιδή, αλλά ως αυτό που είναι. Ως απόλυτη δύναμη. Σαν ένας ελέφαντας κλεισμένος σε δωμάτιο, που αν αποφασίσει να κινηθεί θα διαλύσει τα πάντα γύρω του.

Σε τρία κομμάτια

Δεν ήταν η πρώτη φορά, που ο Τάιγουιν είχε μια καλή πρόταση για να αντιμετωπιστεί μια αιχμαλωσία.

Όταν ο πατέρας του, Τάιτος Λάννιστερ, προσπαθώντας να καταστείλει έναν τοπικό άρχοντα της Δύσης, τον φυλάκισε, η σύζυγός του άρχοντα, συνέλαβε τρεις Λάννιστερ και απειλούσε να τους κάνει κακό.

Η συμβουλή του νεαρού Τάιγουιν προς τον πατέρα του, ήταν να στείλει τον άρχοντα πίσω σε τρία κομμάτια, ένα για κάθε κρατούμενο Λάννιστερ. Ο πατέρας του, δεν τον άκουσε. Υπέκυψε στον εκβιασμό και αποδυνάμωσε τη θέση του Οίκου ακόμα περισσότερο.

Γιατί ο Τάιγουιν δεν γελά ποτέ

Η παραπάνω ιστορία, είναι ενδεικτική της αδυναμίας του πατέρα του Τάιγουιν, η οποία ωστόσο συνετέλεσε στο να κατανοήσει ο ίδιος τη σημασία της δύναμης και της άσκησης της εξουσίας, χωρίς δισταγμούς.

Ο πατέρας του, ήταν ήπιος, ευγενής και αδύναμος, με αποτέλεσμα οι πρόμαχοί του να τον κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη του και να αγνοούν τις εντολές του. Τα γέλια τους και τα πειράγματά τους, ήταν ένα καλό μάθημα για τον Τάιγουιν. Όταν θα αναλάμβανε, αυτά θα τελείωναν οριστικά.

Σταμάτησε να γελά, χαμογελούσε σπάνια και όταν με τη γέννηση του Τύριον, έχασε τη γυναίκα του, δεν χαμογέλασε ποτέ ξανά.

Οι «βροχές του Κάσταμηρ»

Όλοι όσοι παρακολουθούν το τραγούδι, γνωρίζουν ότι σημαίνει Λάννιστερ ή για να είμαστε ακριβείς, Λάννιστερ εν δράσει.

Το ακούσαμε στον «Κόκκινο Γάμο», το ακούσαμε και για λίγα δευτερόλεπτα τη στιγμή, που ο Τύριον σημάδευε τον Τάιγουιν.

Όταν ο Τάιτους Λάννιστερ, πέθανε και ο Τάιγουιν έγινε άρχοντας του Κάστερλι Ροκ, είχε δύσκολο έργο. Οι Λάννιστερ, ήταν περίγελος των προμάχων τους. Οι Οίκοι Τάμπρεκ και Ρέυν τους αμφισβητούσαν ευθέως. Τι έχει μείνει από αυτούς τους Οίκους; Μόνο ένα τραγούδι. Το Raynes of Castamere, που μιλά για τον άρχοντα Ρέυν και τα λόγια αμφισβήτησης προς το Λιοντάρι. Τα τελευταία του λόγια.

Ο Τάιγουιν Λάννιστερ εξαφάνισε τους δύο Οίκους από τον χάρτη. Σκότωσε τους πάντες, έκαψε τα πάντα, έτσι ώστε όλοι να γνωρίζουν ότι αν τον αμφισβητήσουν στο μέλλον, το πολύ πολύ να γίνουν στίχος σε ένα πολεμικό τραγούδι.

Αργότερα, ένας άλλος άρχοντας τόλμησε να σηκώσει κεφάλι. Ο Τάιγουιν, έστειλε έναν αγγελιοφόρο με ένα λαούτο και αντί για μήνυμα, έπαιξε έξω από τις πύλες του κάστρου το τραγούδι. Όπως καταλαβαίνετε, η παρεξήγηση λύθηκε αμέσως.

Η προσβολή που δεν ξέχασε

Οι ικανότητες του Τάιγουιν, ως άρχοντα του Κάστερλι Ροκ, τράβηξαν την προσοχή του Παράφρονα βασιλιά, Αίρυς Ταργκάρυεν, ο οποίος τον έκανε Χέρι του Βασιλιά.

Η ικανότητα του Τάιγουιν, εξασφάλισε ειρήνη στο βασίλειο, ωστόσο στα αυτιά του Αίρυς, έφταναν οι ψίθυροι για τον «πιο ισχυρό άνδρα», που πραγματικά κάνει κουμάντο.

Όταν σε μια επίσκεψη του Αίρυς στο Κάστερλι Ροκ, ο Τάιγουιν πρόσφερε το χέρι της Σέρσεϊ στον γιο του Αίρυς, Ραίγκαρ, ο βασιλιάς τον περιγέλασε και αρνήθηκε. Του πήρε μάλιστα τον Τζέϊμι και τον έβαλε στη βασιλική φρουρά, κάτι που σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει νόμιμα τέκνα.

Όταν ξέσπασε η επανάσταση του Ρόμπερτ, ο Τάιγουιν εξόφλησε το χρέος του. Περίμενε και μόλις κατάλαβε ότι οι Ταργκάρυεν έχαναν, πήγε στο Κινγκς Λάντινγκ. Ο Αίρυς πείστηκε ότι ήρθε σαν φίλος και μόλις πέρασε τις πύλες λεηλάτησε την πόλη.

Την ώρα που ο Τζέιμι σκότωνε τον βασιλιά, το Βουνό με εντολή Τάιγουιν βίαζε, σκότωνε την Έλια Μαρτέλ και τα παιδιά της. ΤΗ ΒΙΑΣΕΣ, ΤΗ ΣΚΟΤΩΣΕΣ, ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ (α ρε Όμπερυν, τι τα ήθελες τα κοντινά).

Ήταν η εκδίκησή του, αλλά και απόδειξη αφοσίωσης στον Ρόμπερτ Μπαράθηον, καθώς μπήκε στη μάχη μόνο όταν όλα είχαν κριθεί.

Ο ρόλος του στους πρώτους 4 κύκλους και η σχέση με τα παιδιά του

Η παρουσία του Τάιγουιν Λάννιστερ, στους 4 κύκλους της σειράς ήταν καταλυτική. Μπορεί να μην τον βλέπαμε πάντα, αλλά κινούσε τα νήματα όταν χρειαζόταν και πολεμούσε όταν ήταν απαραίτητο.

Αναγνωριζόταν από όλους ως ο πιο ισχυρός άνδρας στο βασίλειο και ο ίδιος γνώριζε ότι «κάποιες μάχες κερδίζονται με σπαθιά και άλλες με κοράκια».

Μια από τις πιο συγκλονιστικές ανατροπές της σειράς, ο «Κόκκινος Γάμος», ήταν έργο δικό του. Είδε την ευκαιρία (που έδωσε ο «λίγος» Ρομπ Σταρκ), είδε την πικρία του Φρέυ και την δίψα του Μπόλτον, τους οργάνωσε και τέλειωσε τους Σταρκ σε μια βραδιά.

Πέρα όμως από τα όσα κάνει, πέρα από τις μάχες που δίνει ο ίδιος, η εξέλιξη της σειράς μέχρι στιγμής, είχε να κάνει και με τη σχέση του ίδιου με τα τρία του παιδιά.

Είναι φανερό πως τα έβλεπε ως πιόνια για την εξασφάλιση της δόξας του Οίκου των Λάννιστερ. Από εκεί ξεκινάει και το μίσος του για τον Τύριον, ο οποίος τον ντρόπιαζε επειδή ήταν νάνος, αλλά και λόγω της συμπεριφοράς του.

Παντρεύει τη Σέρσεϊ με τον Ρόμπερτ παρά τη θέλησή της, είναι πικραμένος με τον Τζέιμι για το ότι άφησε το Κάστερλι Ροκ για μια ζωή χωρίς εξουσία και απογόνους και μισεί τον Τύριον, για το γεγονός ότι του στέρησε τη γυναίκα του και επειδή δεν είναι αντάξιος του Οίκου τους.

Οι πράξεις, οι δολοπλοκίες και τα ανουσιουργήματα των τριών του παιδιών, πηγάζουν από τις δικές του αποφάσεις.

Γι’ αυτό και όταν στο τελευταίο επεισόδιο, όπως εύστοχα έγραψε ο Θοδωρής Δημητρόπουλος και τα τρία παιδιά του, επαναστατούν εναντίον του (χωρίς να έχουν συνεννοηθεί), έρχεται και ο φυσικός του θάνατος.

Το γελοίο (;) τέλος και το χάος που έρχεται

Η δολοφονία του Τάιγουιν Λάννιστερ, στο αποχωρητήριο, προκάλεσε πολλές συζητήσεις. «Δεν είναι δυνατόν ένας τόσο ισχυρός άνδρας, να πεθάνει έτσι», είπαν πολλοί. Προσέξτε λίγο παραπάνω τη σκηνή.

Ο πιο ισχυρός άνδρας του Westeros, εκεί που ακόμα και ο βασιλιάς πάει μόνος του. Πλήρως χαλαρός. Και ξαφνικά, μέσα στο σκοτάδι, εμφανίζεται ο φυλακισμένος νάνος γιος του κρατώντας βαλλίστρα.

Δεν κουνιέται ούτε φρύδι. «Τύριον, πάμε πάνω να τα πούμε». Ο πιο ισχυρός άνδρας του βασιλείου, είναι ισχυρός κάθε στιγμή, απέναντι σε οποιονδήποτε και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτό ήταν το μήνυμα.

Ο φόνος του Τάιγουιν, δεν ήταν πιο απρόσμενος από αυτόν του Νεντ Σταρκ, αλλά ήταν πιο κομβικός για τη σειρά, σύμφωνα με τα όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής.

Τώρα, που οι υπόλοιποι ημιπαράφρονες Λάννιστερ, καλούνται να διαχειριστούν το χάος που έχουν δημιουργήσει κατά παράβαση των εντολών του Τάιγουιν, δεν έχουν μαζί τους, τον μόνο που θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Τον ίδιο τον Τάιγουιν.

Όσοι απήλαυσαν την εκπληκτική ερμηνεία του Charles Dance και τα στοιχεία του χαρακτήρα του Τάιγουιν (υπάρχουν και τέτοιοι) θα τους λείψει. Όσοι τον μισούσαν, όχι μόνο για τα όσα έκανε στους Σταρκ, αλλά και στον ίδιο τον Τύριον, μπορούν να πανηγυρίσουν.

Το βέβαιο είναι ότι (κρατιέμαι πάνω από χίλιες λέξεις) Λάννιστερ κουφάλες, έρχονται κρεμάλες και το Μεγάλο Λιοντάρι, δεν είναι πια εδώ για να σας σώσει.