“Θα τον λες πάντα Τόνι Σοπράνο”: 12 ηθοποιοί που θα είναι για πάντα οι χαρακτήρες τους
- 14 ΣΕΠ 2012
Αυτή τη βδομάδα ξεκίνησε στην Αμερική η προβολή του “Go On”, της νέας σειράς με πρωταγωνιστή τον Matthew Perry, ο οποίος μετά το τέλος του “Friends” έχει κάνει μια αξιοσημείωτη καριέρα με καλούς ρόλους και την ικανότητα να μην επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Όμως είναι πάντα δύσκολο να διώχνεις από πάνω σου την ‘κατάρα’ ενός υπερ-επιτυχημένου ρόλου, γιατί η δημοφιλία του (και μάλιστα στην τηλεόραση, για σειρά ετών) σημαίνει εκ των πραγμάτων πως όλοι θα συνδέουν για πάντα με αυτόν.
Συζητώντας για τέτοιες περιπτώσεις ηθοποιών, προσπαθώντας να ορίσουμε τι ακριβώς εννοούμε, η ατάκα που ακούστηκε ήταν αυτή: “Πώς το λένε ρε παιδί μου… Θα τον βλέπεις και θα τον λες πάντα Σόγιερ, δε θα τον πεις κάτι άλλο.” Ποιοι είναι εκείνοι οι ηθοποιοί λοιπόν που για εμάς, θα είναι πάντα ο Ένας Μεγάλος Ρόλος τους;
Ο Τόνι Σοπράνο
Ο James Gandolfini στο “In the Loop”
Τα πάντα, από το απαθώς οργισμένο βλέμμα μέχρι τις βαριές ανάσες του. Ο James Gandolfini έδωσε στον Τόνι Σοπράνο τα πάντα. Είναι τόσο μεγάλη αυτή η ερμηνεία, που απλά δε θα ήταν ποτέ δυνατόν να έχει απομείνει στον Gandolfini να δώσει οτιδήποτε άλλο σε οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα, ποτέ του. Θα είναι για πάντα ο Τόνι Σοπράνο, και δεν πειράζει κιόλας, γιατί ο Τόνι Σοπράνο είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες στην ιστορία της τηλεόρασης, και δε θα ήταν αν ο Gandolfini δε του έδινε τα πάντα.
Λοιπή καριέρα: Δοκίμασε αρκετούς δεύτερους ρόλους σε ταινίες υψηλού προφίλ (“The Last Castle”, “Ο Άνθρωπος Που Δεν Ήταν Εκεί” των Αδερφών Κοέν), μετά είχε τίμια ρολάκια σε φανταστικά indies (“Where the Wild Things Are”, “In the Loop”) και τώρα ακόμα το παλεύει.
Ο Τζακ Μπάουερ
Ο Kiefer Sutherland στο “Stand By Me”
Του είχα μιλήσει με αφορμή την πρεμιέρα του “Touch”, της σειράς που παίζει τώρα, και ακόμα κι ο ίδιος ο κακομοίρης μπερδευόταν κι έλεγε “24” αντί να λέει “Touch”. Ντάξει, λογικό είναι, ενσάρκωσε τον απόλυτο action hero των ’00s. Δε χρειάζεται να κάνει και κάτι άλλο, εδώ που τα λέμε.
Λοιπή καριέρα: Από μικρός στο χώρο, τότε ήταν πάντα “ο γιος του Donald Sutherland” βέβαια, είχε παίξει σε μερικές λατρεμένες εφηβικές ταινίες (“The Lost Boys”, “Stand By Me”), μετά ήταν η φωνή στο “Phone Booth” (μη το γελάς) και πέρσι έκανε τη μεγάλη μαγκιά να παίξει Trier (“Melancholia”), το οποίο βέβαια δεν έκανε πολλά για να διώξει το στίγμα, απλά όλοι λέγαμε ότι είναι μια ταινία “με τον Τζακ Μπάουερ στο τέλος του κόσμου”.
O Σποκ
O Leonard Nimoy στο “Mission: Impossible”
Live long and prosper, ναι, απλά θα είσαι για πάντα γνωστός ως Σποκ, με τα αυτιά και με τα φρύδια και με όλα αυτά. Όχι ότι είναι κακό, απλά το λέμε. Επειδή αρχικά ο Nimoy είχε τραβήξει κάποια ζόρια μέχρι να έρθει σε ειρήνη με αυτό το γεγονός.
Λοιπή καριέρα: Έγραψε το βιβλίο “I Am Not Spock”, μετά έγραψε το βιβλίο “I Am Spock”, και μετά έπαιξε στο “Star Trek” του JJ Abrams ως alternaSpock. Πέραν αυτού έκανε τον περίπου-κακό στο “Fringe” (επίσης του JJ), και πριν από όοοολα αυτά, ήταν στο αρχικό line-up του παλιού “Mission: Impossible”, κάτι που το κοιτάς και μοιάζει αφύσικο και λάθος, δηλαδή πού είναι τα αυτιά του;
Ο Τζακ, ο γιος του Κρίστιαν
O Matthew Fox στο “Speed Racer”
Αυτό το αγχωτικό, τεταμένο βλέμμα με μόνιμη υποψία παγωμένου μίνι βουρκώματος, υπάρχει περίπτωση να το αντικρύσεις ποτέ και να αρχίσεις να παραμιλάς για φαντάσματα νεκρών πατεράδων ή στην καλύτερη περίπτωση να αρχίσεις να φωνάζεις “WE HAVE TO GO BACK!!!”; Όχι, ούτε εγώ.
Λοιπή καριέρα: Προ “Lost” έπαιζε στο τίμιο “Party of Five”. Το καλύτερο πράγμα που έχει κάνει ο Matthew Fox μετά το “Lost” ήταν το “Speed Racer” (υποτιμημένο, by the way) το οποίο εκτός από παταγώδης αποτυχία, ήταν και μια ταινία στην οποία εμφανιζόταν μόνο φορώντας μια μάσκα, και όπου η βασική ιδέα πίσω από το κάστινγκ του ήταν ότι έμοιαζε πολύ με έναν άλλο ηθοποιό. Άουτς.
Ο Σόγιερ
O Josh Holloway στο “Angel”
Μου χρειάστηκε και μισό λεπτάκι για να θυμηθώ το αληθινό του όνομα, τόσο καλά. “…survivin’.” ρε φίλε.
Λοιπή καριέρα: H πρώτη του εμφάνιση είναι στο “Angel” με credit ‘good-looking guy’. Δίκαιος συμβολισμός αυτό το πρώτο credit. Από εκεί και μετά, το μεγαλύτερο claim to fame του είναι ότι πέθανε στο πρώτο δεκάλεπτο του 4ου “Mission: Impossible”.
Ο Τζόι
Ο Matt LeBlanc στο “All the Queen’s Men”
Αρκεί μόνο να σκεφτεί κανείς πως τα μοναδικά δύο πράγματα που έχει κάνει ο LeBlanc μετά τα “Φιλαράκια” ήταν α) μια σειρά που έπαιζε πάλι τον Τζόι, με τίτλο “Joey” και β) μια σειρά που έπαιζε τον Matt LeBlack, με τίτλο “Episodes”. Ας πούμε πως δεν κρατάμε την ανάσα μας για κάποιον σαιξπηρικό ρόλο.
Λοιπή καριέρα: Έχει παίξει με ένα χιμπαντζή σε μια ταινία για μπέιζμπολ και έχει παίξει σε πολεμική ταινία εποχής όπου ένα τάγμα στρατιωτών ντύνονται γυναίκες για να εισχωρήσουν σε ένα εργοστάσιο στο Βερολίνο. Και ήταν και στο “Χαμένοι στο Διάστημα”. Πώς του ξέφυγε το Όσκαρ δεν ξέρω.
Ο Μαγκάιβερ
Ο Richard Dean Anderson στο “Stargate”
Στον πιλότο της άλλης μεγάλης σειράς που έχει παίξει ο Anderson, σε ένα σημείο μια συμπρωταγωνίστρια κοιτάζει τον χαρακτήρα του θέλοντας να του πει κάτι του στυλ “σιγά ρε φίλε ποιος είσαι” και λέει “ποιος είσαι; ο Μαγκάιβερ;” κι εκείνος κοιτάζει με βλεμματάκι στυλ “oh, you!”. Αυτά.
Λοιπή καριέρα: Το “Stargate”. Έπαιζε και χόκεϊ επί πάγου κάποτε.
Ο Μίστερ Μπιν
Ο Rowan Atkinson στο “Blackadder”
Στην πρόσφατη, θαυμάσια τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου, ο Atkinson εμφανίστηκε σε ένα σύντομο σκετσάκι (και ταυτόχρονα η αστειότερη στιγμή της βραδιάς) στο ρόλο που σημάδεψε την καριέρα του. Πολλοί αντέδρασαν, στη λογική του “μα τώρα, Ολυμπιάδα, τον μίστερ Μπιν θα βάλεις;”. Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά το γεγονός παραμένει πως ο ρόλος αυτός είναι τόσο iconic που πράγματι, υπήρξε βασικό κομμάτι μιας τελετής έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων. Επισήμως, ο Atkinson δε θα είναι ποτέ κανείς άλλος εκτός από αυτόν.
Λοιπή καριέρα: Έχει κάνει κάποιες διάσπαρτες εμφανίσεις τύπου cameo σε καλές κωμωδίες (“Love, Actually”, “4 Γάμοι και Μια Κηδεία”), έχει παίξει τον Μπιν και σε ταινίες, και έχει υπάρχει ο Τζόνι Ίνγκλις σε κάτι κακές παρωδίες. Όμως η καλύτερη δουλειά του θα παραμένει πάντα ο επικός “Blackadder”.
Ο Τζιμ Φελπς
Ο Peter Graves στο “Airplane!”
Στην πραγματικότητα είχε κάνει μεγάλη καριέρα ο Graves. Αλλά να, η στιγμή που αποδεχόταν κάθε βδομάδα την αποστολή, πάταγε το κουμπί και αυτοκαταστρεφόταν ο δίσκος, ε, αυτό δε γινόταν να ξεπεραστεί ποτέ. Μπόνους λόγος ότι έπαιξε το ρόλο του Φελπς δύο φορές, τόσο στην ορίτζιναλ όσο και στην σύγχρονη μεταφορά του “Mission: Impossible”. (Επίσης, πόσο “Mission: Impossible” σε αυτό το άρθρο; Ούτε επίτηδες να το κάναμε.)
Λοιπή καριέρα: Στο “Love Boat” έπαιζε, στο “7th Heaven” έπαιζε, στο επικό “Airplane!” είχε πρωταγωνιστήσει… Γενικά μπόλικο πράμα.
Ο Μπράντον κι ο Ντίλαν
Οι Jason Priestley & Luke Perry στο “Goodnight for Justice”
E, τι να λέμε τώρα. Μια ολόκληρη γενιά τους είχε για είδωλα, είναι δυνατόν ποτέ να τους σκεφτούμε σαν κάτι άλλο εκτός από Μπράντον “Μινεσότα” Γουώλς και Ντίλαν ΜακΚέι;
Λοιπή καριέρα: Ο Luke Perry το έχει παλέψει τίμια, δε μπορώ να πω. Έχει παίξει σε 2-3 συμπαθείς σειρούλες εδώ κι εκεί, έχει δώσει το κατιτίς του στο “Πέμπτο Στοιχείο”, και εδώ που τα λέμε έχει παίξει και στην πιο ανεκτίμητα πειραματική σειρά όλων των εποχών, το παραγνωρισμένο “John from Cincinnati”. Όχι και άσχημα. Και τελευταία έχει κι επιτυχία παίζοντας σε κάτι τηλεταινίες γουέστερν με τίτλο “Goodnight for Justice”. Σε σκηνοθεσία Jason Priestley. Μάλιστα.
…κι ένας για το μέλλον:
Ο Ντον Ντρέιπερ
Ο Ντικ Γουίτμαν στο “30 Rock”
Εντάξει, προτρέχουμε, ΟΚ. Αλλά δεν ξέρω. Δες το και σαν πρόβλεψη. Παρακολουθώντας το ωραιότατο “The Town” του Ben Affleck, ήταν τόσο απίστευτα δύσκολο να διαχωρίσω τον Jon Hamm από τον Ντον. Κάθε σκηνή του ως μπάτσος του σήμερα μου φαινόταν λάθος. Ήθελα να φωνάξω στην οθόνη “ΤΟ ΟΥΙΣΚΙ ΣΟΥ ΞΕΧΑΣΕΣ” ή “ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΛΟ ΝΤΟΝ;” Απλά δε λειτουργούσε.
Λοιπή καριέρα: Εκτός από το “Town” έχει εμφανιστεί και σε αρκετά επεισόδια του “30 Rock”, αποδεικνύοντας πως το μέλλον του ίσως και να βρίσκεται στην κωμωδία. Ήταν actually πολύ-πολύ αστείος. Και επίτηδες, όχι επειδή έβλεπες τον Ντον Ντρέιπερ χωρίς σακάκι να κυνηγά εγκληματίες στη Βοστώνη.
Ποιους ξεχάσαμε; Και ποιοι πιστεύεις πως μπορούν να ξεπεράσουν τους μεγάλους τους ρόλους;